Τρίτη 31 Μαρτίου 2015

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ - Η ΕΡΓΑΚ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΟΤΑ ΚΕΡΚΥΡΑΣ

                            ΕΡΓΑΤΟΥΠΑΛΛΗΛΙΚΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ (ΕΡΓΑΚ)              
 Η ΕΡΓΑΚ καλεί τους συνάδελφους εργαζόμενους στον Δήμο της Κέρκυρας να συμμετάσχουν μαζικά στις εκλογές του Σωματείου, που πραγματοποιούνται την Πέμπτη 2 του Απρίλη. Καλούμε τους συνάδελφους, με την συμμετοχή τους, να ενισχύσουν και να επιβεβαιώσουν τον κρίσιμο και κεντρικό ρόλο του Σωματείου (και ευρύτερα του εργατικού αγωνιστικού κινήματος) σαν τον μοναδικό και αναντικατάστατο συλλογικό φορέα δημοκρατικής έκφρασης και συμμετοχής των εργαζομένων, φορέα προώθησης των προβλημάτων, φορέα αγώνα, ενότητας, αντίστασης, δράσης.
Η ΕΡΓΑΚ, σε αυτό το πλαίσιο, καλεί τους συνάδελφους να ενισχύσουν μαζικά και δυναμικά τον ανεξάρτητο συνδυασμό "ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ - ΟΤΑ ΚΕΡΚΥΡΑΣ", που ξεπήδησε και δημιουργήθηκε μέσα απο την ίδια τη βάση των εργαζομένων, απο αγωνιστές που δοκιμάστηκαν μέσα απο τα μεγάλα προβλήματα, μέσα απο τους αγώνες της αντίστασης και της επιβίωσης και που, εκτιμούμε, ότι κινείται μαχητικά και υπεύθυνα στην σωστή γραμμή για ένα αγωνιστικό και ανεξάρτητο Σωματείο, δυνατό και αποτελεσματικό, ενωτικό εκφραστή και οργανωτή της συλλογικής δράσης, με βάση διαδικασίες πλατιάς δημοκρατικής συμμετοχής των συναδέλφων εργαζομένων.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΗΤΣΟΥ ΒΑΡΣΟΥ - ΓΙΑΤΙ ΠΑΡΑΙΤΗΘΗΚΑ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΓΕΝ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΗΣ ΕΛΜΕ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ / ΙΘΑΚΗΣ

Ο σύντροφος Μήτσος Βάρσος, μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ Κεφαλλονιάς - Ιθάκης, έδωσε στην δημοσιότητα την παρακάτω επιστολή : 

Πριν από περίπου ένα μήνα κοινοποίησα σε Γενική Συνέλευση την απόφασή μου να παραιτηθώ από τη θέση του Γενικού Γραμματέα (ΓΓ) της ΕΛΜΕ Κ-Ι και να παραμείνω στο ΔΣ ως απλό μέλος. Στο μεσοδιάστημα αυτό έχω ακούσει διάφορες φήμες, κάποιες άσχετες με την πραγματικότητα, αρκετοί από εσάς με έχετε ρωτήσει προσωπικά για τις αιτίες παραίτησής μου αλλά ταυτόχρονα μαθαίνω και από κάθε κατεύθυνση ότι οι εκπρόσωποι του ΠΑΜΕ ίσως σε κάθε σχολείο, απ’ άκρη σ’ άκρη του νησιού, προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν αυτή τη στάση μου για να συκοφαντήσουν. Από πλευράς μου για το μόνο που αισθάνομαι ότι οφείλω να απολογηθώ είναι ότι δεν κοινοποίησα νωρίτερα τους λόγους αυτούς σε όλους εσάς, όλα τα μέλη της ΕΛΜΕ Κ-Ι και συνολικά τους συναδέρφους που δικαίως ίσως αναρωτηθήκατε. Αντιθέτως όλα τα μέλη του ΔΣ γνωρίζουν πολύ καλά τους λόγους που με οδήγησαν σε αυτήν την απόφαση. Δεν είναι άλλοι από την πολιτική στάση που στηρίζω κάθε φορά σε κάθε ΔΣ. Το δεύτερο για το οποίο ζητώ συγγνώμη προκαταβολικά είναι το ότι σε αυτό το κείμενο δεν θα μπορέσω να είμαι σύντομος.
Πριν εξηγήσω τις αιτίες παραίτησης, πρέπει όλοι να γνωρίζουν κάποια πράγματα σχετικά με τη στάση μου στο ΔΣ, που πιθανότατα δεν είναι γνωστά:
1) Την θέση του ΓΓ φέτος (όπως και του Οργανωτικού Γραμματέα πέρυσι) δεν την ζήτησα, δεν ήρθε ως αποτέλεσμα κάποιας συνεννόησης ή συμμαχίας, αλλά μου δόθηκε (χαρίστηκε;) από την πλειοψηφούσα παράταξη του ΠΑΜΕ, η οποία υπενθυμίζω ότι τα τελευταία δύο χρόνια κατέχει τις 4 από τις 7 έδρες του ΔΣ. Όταν μου προτάθηκαν οι συγκεκριμένες θέσεις ψήφισα ΛΕΥΚΟ, τόσο στον ορισμό της δικής μου θέσης όσο και σε όλες τις υπόλοιπες, σεβόμενος ακριβώς αυτή τη πλειοψηφία, που προέκυψε από την ψήφο των μελών του σωματείου. Μάλιστα όταν πέρυσι προτάθηκα από την παράταξη του ΠΑΜΕ για Οργανωτικός Γραμματέας και ψήφισα λευκό, αντιμετώπισα τον χλευασμό από τους εκπροσώπους του ΠΑΜΕ, ενώ ένας με προτεταμένο το δάχτυλο προσπαθούσε να με νουθετήσει λέγοντάς μου ότι «η “έλλειψη” πολιτικής θέσης είναι πολιτική θέση», προφανώς μη έχοντας συνειδητοποιήσει εκείνη την ώρα κρατούσα τη συγκεκριμένη στάση απολύτως συνειδητά και φυσικά η στάση μου ήταν και είναι πολιτική θέση.
2)Ειδικά φέτος που κατείχα τη θέση του ΓΓ, αν και ο νόμος το προβλέπει, δεν έκανα χρήση των ευνοϊκών διατάξεων για μειωμένο ωράριο που δικαιούται το τριμελές προεδρείο. Την απόφασή μου αυτή την είχα ανακοινώσει τόσο στο ΔΣ όσο και στον Διευθυντή ΔΕ και το αναφέρω για είναι ξεκάθαρο ότι το γεγονός πως διδάσκω 20 αντί 23 ώρες του κανονικού μου ωραρίου δεν οφείλεται στις ευνοϊκές ρυθμίσεις του νόμου αλλά στη έλλειψη διαθέσιμων ωρών διδασκαλίας. Η στάση μου αυτή οφείλεται στην πεποίθησή μου ότι σήμερα η διάχυση μεταξύ συνδικαλισμού και διοίκησης έχει δημιουργήσει ένα νοσηρό περιβάλλον, που ευνοεί κυρίως τις συντεχνίες και τα αλισβερίσια και σίγουρα όχι την αυτόνομη αγωνιστική ανάπτυξη του συνδικαλιστικού κινήματος που φυτοζωεί. Αν και οι συγκεκριμένες ευνοϊκές ρυθμίσεις είναι το μικρότερο κακό, ωστόσο θεώρησα ότι και μόνον για λόγους συμβολισμού έπρεπε να μην δεχθώ αυτές τις “χαρούλες” από την υπηρεσία. Άλλωστε με το ίδιο σκεπτικό η Πορεία Αριστερή δεν συμμετείχε ποτέ σε εκλογές για τα όργανα διοίκησης (ΠΥΣΔΕ κλπ).
Το ότι διαφωνώ σημαίνει ότι θα παραιτηθώ;
Σε όλο το διάστημα που είμαι εκλεγμένος στο ΔΣ είναι δεδομένη η διαφωνία μου σε ζητήματα στρατηγικής του σωματείου. Πέρα λοιπόν από κάποιες ανακοινώσεις-καταγγελίες, που δεν είναι λίγες, όμως δεν επηρεάζουν ουσιαστικά τις δράσεις του σωματείου, στις «κεντρικές» αποφάσεις έχω διαφωνήσει σίγουρα τις περισσότερες φορές, αν όχι όλες. Ωστόσο ως ΓΓ είχα υπογράψει κάθε απόφαση που έχει παρθεί με νομότυπο τρόπο, άρα τελικά κάθε απόφαση του ΔΣ όλο το διάστημα που ήμουν ΓΓ. Πολλοί συνάδερφοι με ρωτούν γιατί να υπογράφω τέτοιες αποφάσεις, πολλές φορές απαράδεκτες από πλευράς περιεχομένου, ενώ δεν τις στηρίζω. Μάλιστα για το ίδιο θέμα με ρώτησαν και άλλα μέλη του ΔΣ, διευκρινίζοντάς μου ότι αυτό δε θα δημιουργούσε κάποιο πρόβλημα. Για να απαντηθεί αυτό πρέπει να διευκρινιστεί η αντίληψή μου για τον ρόλο του ΔΣ.
Ας γίνει ξεκάθαρο λοιπόν: δεν θεωρώ ότι ο ρόλος του ΔΣ είναι να επιδιώκει να δώσει πολιτική γραμμή στους συναδέρφους αλλά να προσπαθεί να οργανώνει τον αγώνα τους. Συνεπώς το ΔΣ είναι ένα όργανο πρωτίστως γραφειοκρατικό και όχι πολιτικό. Και το γράφω αυτό χωρίς να υποτιμώ καθόλου το ρόλο του. Η οργάνωση των αγώνων δεν είναι καθόλου μικρή υπόθεση και είναι πολύ ουσιαστικό το να υπάρχει ένα όργανο δημοκρατικά εκλεγμένο, που συστηματικά θα δρα προς αυτή τη κατεύθυνση, που να μπορεί σε έκτακτες συνθήκες να λαμβάνει έκτακτες αποφάσεις όταν λόγω πίεσης χρόνου ή άλλων αιτιών η διεξαγωγή συνέλευσης είναι ανέφικτη. Με αυτό το σκεπτικό το κάθε μέλος του ΔΣ, πολύ περισσότερο ο Πρόεδρος, ο Αντιπρόεδρος και ο ΓΓ, παίζουν το ρόλο του εκφραστή και όχι του καθοδηγητή του σωματείου. Φυσικά κάθε παράταξη μπορεί να κάνει (και καλώς κάνει!) την δική της καθοδήγηση, ωστόσο αυτό οφείλει να γίνεται με την ιδιότητα καθενός ως μέλους της παράταξης και όχι ως μέλους του ΔΣ. Με αυτό το σκεπτικό λοιπόν θεωρώ δεδομένο ότι η υπογραφή και προώθηση των αποφάσεων είναι τουλάχιστον ηθική υποχρέωση για όποιον κατέχει αυτές τις θέσεις. Αν και δεν είναι ακριβής η αναλογία ας σκεφτούμε το εξής: όπως ο Διευθυντής ενός σχολείου είναι υποχρεωμένος όχι μόνον να υπογράφει αλλά και να προωθεί κάθε απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων, ακόμα και αν έχει έντονες διαφωνίες με αυτήν, έτσι θεωρώ ότι και ο Πρόεδρος και ο ΓΓ του σωματείου οφείλουν να πράττουν ανάλογα.
Είναι προφανές ότι αυτή η θεώρηση έρχεται σε αντίθεση με την θεώρηση που έχουν οι εκπρόσωποι των υπολοίπων παρατάξεων στο ΔΣ, και ιδιαίτερα του ΠΑΜΕ, και αυτό φαίνεται από την στάση που κρατούν εδώ και χρόνια. Δυστυχώς η διαφορά νοοτροπίας σε αυτό το ζήτημα είναι τόσο χαοτική, που φοβάμαι ότι οι συνάδερφοι του ΠΑΜΕ που με κατηγορούν δεν προσποιούνται ότι δεν καταλαβαίνουν αλλά όντως δεν καταλαβαίνουν το σκεπτικό αυτό. Βέβαια αυτό είναι ίσως το μόνο που τους σώζει και ηθικά, ότι δηλαδή δεν συκοφαντούν αλλά όντως δεν κατανοούν. Επιπλέον η διαφωνία σε αυτό το θέμα δεν είναι ένα θεωρητικό κατασκεύασμα, που τελικά δεν έχει καμία πρακτική σημασία. Ας αναλογιστούμε μόνο ότι είναι ακριβώς αυτή η αντίληψη που έχει οδηγήσει στην αντιστροφή των ρόλων: το σωματείο, η ΕΛΜΕ Κ-Ι, να είναι αυτή που παίζει το ρόλο της πολιτικής καθοδήγησης και η παράταξη, το ΠΑΜΕ, τελικά παίζει συχνότερα το ρόλο οργάνωσης των αγώνων – φυσικά με αποτέλεσμα όποιος διαφωνεί με το ΠΑΜΕ να μένει και εξ ανάγκης στην απ’ έξω.
Με αυτά τα δεδομένα ελπίζω είναι κατανοητό ότι η επιλογή του να υπογράφω κατά το δοκούν για μένα δεν υπήρξε ποτέ, αφού είναι αντίθετη στις αρχές μου. Άρα αν υπέβαλα παραίτηση, η μόνη εναλλακτική θα ήταν να συνεχίζω συστηματικά να υπογράφω και να προωθώ αποφάσεις με τις οποίες διαφωνώ ριζικά. Κάτι το οποίο δεν έχω σκοπό πλέον να κάνω.
Και τελικά ποιες είναι οι διαφωνίες μου με τη σημερινή γραμμή της ΕΛΜΕ Κ-Ι;
Έχω όμως ξεκινήσει κάπως ανάποδα και έχω εξηγήσει τους λόγους που δεν μου επιτρέπουν να είμαι σε αυτή τη θέση, δεδομένου ότι διαφωνώ με τη στρατηγική που ακολουθεί η πλειοψηφία στο ΔΣ (και φυσικά εννοώ τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ), χωρίς ακόμα να εξηγήσω γιατί διαφωνώ με αυτή τη στρατηγική. Και το έκανα αυτό επειδή πιστεύω ότι αυτό είναι περισσότερο γνωστό, σε όσους γνωρίζουν τη στάση μου τα 4-5 χρόνια που βρίσκομαι εδώ.
Είναι αλήθεια ότι κριτική στη γραμμή του «Κ»ΚΕ και του ΠΑΜΕ κάνουν πολλοί, από πολλές διαφορετικές κατευθύνσεις. Ακούγεται συχνά η άποψη ότι το ΠΑΜΕ έχει μία «αριστερίστικη» γραμμή, με υπερεπαναστατικά αιτήματα, υπερβολικά, απογειωμένα από τις διαθέσεις των εργαζομένων. Με λιγότερο πολιτικό ύφος αλλά σε αντίστοιχο μήκος κύματος και η κριτική για «προσκολλημένους στο παρελθόν», «απολιθωμένες θεωρίες», «κολλημένες βελόνες» κλπ. Η δική μου κριτική είναι από την αντίθετη κατεύθυνση.
Οι διαφωνίες μου με τη στρατηγική, με τα αιτήματα που προωθεί το ΠΑΜΕ, δεν είναι ότι είναι υπερεπαναστατικά, υπεροβολικά ή «απογειωμένα» αλλά ότι είναι … ό,τι να ‘ναι! Οι αντιφάσεις, που μεταξύ τους έχουν οι πολιτικές τους κατευθύνσεις, είναι τόσες που δεν μπορούν να απαριθμηθούν. Θα καταγράψω μόνο λίγα από πολύ πρόσφατα λοιπόν: 1)την ίδια ώρα που το ΠΑΜΕ διακηρύσσει προς όλες τις κατευθύνσεις ότι δεν είναι δυνατόν να βρεθεί στην ίδια διαμαρτυρία/διαδήλωση ουσιαστικά με οποιονδήποτε άλλον που δεν δέχεται το πλαίσιό του, όταν η διαμαρτυρία είναι ελεγχόμενη από το ίδιο, όπως στις πρόσφατες διαμαρτυρίες για τα μέτρα προς τους σεισμόπληκτους μαθητές και την αντισεισμική προστασία, τότε δέχεται ευχαρίστως στους κόλπους της μια σειρά από άτομα ή φορείς που προφανώς αδιαφορούν πλήρως για την αντισεισμική θωράκιση των σχολείων και μόνον στόχο έχουν την ποσόστωση στις πανελλαδικές, με ελπίδα «να χωθούν τα παιδιά μας σε μια καλύτερη σχολή». 2)Την ίδια ώρα που χαρακτηρίζουν την ηγεσία της Περιφέρειας (ΣΥΡΙΖΑ) ως υπηρέτες των μεγαλοξενοδόχων και εφοπλιστών (sic), δέχονται ευχαρίστως την «χορηγία» της για μίσθωση λεωφορείου για να γίνει η προαναφερθείσα διαμαρτυρία στην Αθήνα. 3)Την ίδια ώρα που αυτοδιαχωρίζονται από τις δυνάμεις του «ευρωμονόδρομου», όπως τις χαρακτηρίζουν, όταν μπαίνει το ζήτημα εξόδου από το Ευρώ και η θέσπιση εθνικού νομίσματος, αμέσως αυτός που το θέτει εντάσσεται στο «λόμπι της δραχμής», όπως λένε, αφού έξοδος από το Ευρώ χωρίς έξοδο από την ΕΕ, θα είναι καταστροφική. Αλλά και αν μετά μιλήσεις για έξοδο από την ΕΕ, πάλι ούτε αυτό αρκεί, γιατί και αυτό θα έχει αρνητικά αποτελέσματα χωρίς «λαϊκή εξουσία». Δεν μας εξηγούν βέβαια πώς θα επιτευχθεί αυτή η «λαϊκή εξουσία» εντός της ΕΕ, και κυρίως δε μας εξηγούν γιατί διαφωνούν με τις δυνάμεις του ευρωμονόδρομου, όταν και οι ίδιοι θεωρούν ότι σήμερα η έξοδος από του Ευρώ θα ήταν καταστροφική. 4)Την ίδια ώρα που αυτοδιαχωρίζονται από τις «δυνάμεις της διαχείρισης», βγάζουν ανακοινώσεις για το πώς πρέπει να δουλεύουν οι τράπεζες, πού θα πρέπει να ανοίγουν υποκαταστήματα και κάθε πότε θα γεμίζουν τις ΑΤΜ. Φοβάμαι μήπως σύντομα δούμε και ανακοινώσεις για την τιμή της βενζίνης, αφού για την απόσταση Πόρος-Αργοστόλι χρειάζεται πολλή, περισσότερη από όση η προμήθεια για να βγάλεις λεφτά από ΑΤΜ άλλης τράπεζας… 5)Για χρόνια θυμάμαι διαφωνίες και καυγάδες με «Κ»ΚΕδες όταν έβαζαν το αίτημα για «1400€ κατώτατο μισθό», επειδή αυτό δήθεν καθορίζεται «με βάση τις ανάγκες των εργαζομένων». Τότε κάποιοι θέταμε το ζήτημα ότι το ύψος του κατώτατου μισθού δεν εξαρτάται από τις «ανάγκες» των εργαζομένων αλλά από το επίπεδο της ταξικής πάλης, άρα δεν μπορεί να προκαθορίζεται. Σήμερα το αντίστοιχο αίτημα έχει μεταβληθεί σε «750€ κατώτατο μισθό» και πάλι με το επιχείρημα ότι «αυτό ανταποκρίνεται στις ανάγκες των εργαζομένων». Αν και τυπικά το επιχείρημα περί «αιτημάτων με βάση τις ανάγκες» παραμένει, ωστόσο εδώ βλέπουμε, κατά το «Κ»ΚΕ, οι ανάγκες των εργαζομένων να έχουν συρρικνωθεί στο μισό μέσα σε λίγα χρόνια. Εδώ οφείλω να παραδεχτώ την ικανότητα της ηγεσίας του «Κ»ΚΕ να μπολιάσει την πλειοψηφία του ελληνικού λαού με τον μύθο περί «σταθερών και αμετακίνητων θέσεων» του «Κ»ΚΕ. Αν όμως θελήσουμε να ψάξουμε θα διαπιστώσουμε ότι το συγκεκριμένο κόμμα έχει κάνει περισσότερες κολοτούμπες ίσως από όλα τα άλλα κοινοβουλευτικά κόμματα. Έτσι, η κριτική για «προσκόλληση στο παρελθόν», «απολιθωμένες θεωρίες» και «κολλημένες βελόνες» στην ουσία αντιστρέφουν την πραγματικότητα.
Αφήνω για τελευταία την σημαντικότερη αντίφαση, που δείχνει και τις ριζικές διαφωνίες μου με την γραμμή του ΠΑΜΕ. Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ-«Κ»ΚΕ διαρκώς διατυμπανίζουν ότι το βασικό πρόβλημα των σωματείων σήμερα είναι πρόβλημα του πολιτικού προσανατολισμού των αιτημάτων. Αυτή είναι και η αιτία που βλέπουμε αποφάσεις της ΕΛΜΕ Κ-Ι που περιέχουν δύο, τρεις ή και τέσσερις σελίδες από αιτήματα. «Στο κουβά», όπως έλεγαν κάποιοι παλιότερα. Η πραγματικότητα όμως είναι πως το βασικό πρόβλημα είναι η μαζικότητα, η αγωνιστικότητα και η αποφασιστικότητα, αυτό τελικά που απαιτείται ώστε αν ξεκινήσει ένας αγώνας να μπορεί να φτάσει μέχρι το τέλος, μέχρι τη νίκη. Για να μην κάνω λοιπόν ανασκαφές σε προηγούμενες δεκαετίες, ας θυμηθούμε τα πρόσφατα, που δεν επιτρέπεται να ξεχνάμε: στα 5 χρόνια που βρίσκομαι διορισμένος στη Κεφαλονιά ίσως οι μοναδικές περιπτώσεις μαζικών γενικών συνελεύσεων και διαδικασιών ήταν τον Μάη και τον Σεπτέμβρη του 2013, με την απεργία στις πανελλήνιες, που δεν έγινε ποτέ, και την απεργία που έγινε αλλά σαμποταρίστηκε από τα μέσα, από ακριβώς αυτές τις δυνάμεις, από το ΠΑΜΕ. Εδώ λοιπόν είναι και η αντίφαση που έλεγα νωρίτερα: οι ίδιοι που σε κάθε ακίνδυνη διαμαρτυρία ή κάποιες μονοήμερες απεργίες εκτόνωσης εκθειάζουν την αγωνιστικότητα του κινήματος ή έστω δικαιολογούν την μικρή συμμετοχή τονίζοντας ότι πχ «σε δύσκολες συνθήκες είναι σημαντικό έστω και το Χ ποσοστό συμμετοχής» ήταν αυτοί που φρόντισαν να ξεφουσκώσουν, να εκτονώσουν, να αποκλιμακώσουν την πιο κρίσιμη στιγμή. Την στιγμή που ένας αγώνας ήταν σε εξέλιξη, είχε μαζικά χαρακτηριστικά, είχε την δυνατότητα να έχει διάρκεια και να φέρει αποτελέσματα. Οι ίδιοι ακόμα και σήμερα φροντίζουν να συκοφαντούν αυτόν τον αγώνα, μιλώντας για μειωμένη συμμετοχή, ενώ η πραγματικότητα είναι ότι η συμμετοχή έπεσε πολύ όταν ο αγώνας είχε ήδη ξεπουληθεί και όλοι το έβλεπαν, δηλαδή τις τελευταίες δύο ημέρες, οπότε η γραμμή του ΠΑΜΕ ήταν «κλιμακώνουμε με διήμερη απεργία» (κι άλλη αντιστροφή της πραγματικότητας!).
Όλα τα παραπάνω τελικά μόνο αποτέλεσμα έχουν την αποδυνάμωση της ΕΛΜΕ Κ-Ι, την μετατροπή της σε σωματείο-σφραγίδα, με δράσεις μακριά και έξω από τις μάζες των εκπαιδευτικών. Για να επιστρέψω σε όσα έλεγα παραπάνω, σχετικά με την κριτική που κάνουν διάφοροι ότι η γραμμή του ΠΑΜΕ και του «Κ»ΚΕ είναι δήθεν «αριστερίστικη»: Όχι! Η πολιτική αυτή δεν έχει χαρακτηριστικά αριστερισμού αλλά σεχταρισμού και δεξιού οπορτουνισμού. Εξάλλου αυτή η πολιτική των βερμπαλιστικών αιτημάτων, είχε τα ίδια αποτελέσματα σε όλα τα σωματεία που εφαρμόστηκε. Αρκεί κανείς να δει την συμμετοχή στο συνδικάτο οικοδόμων του οποίου ηγούνται για χρόνια οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ και πόσο αυτή εξελίχθηκε τα τελευταία χρόνια. Μείωση που δεν είναι δυνατό να αιτιολογηθεί απλά από την συρρίκνωση του επαγγέλματος.
Κλείνοντας να ξεκαθαρίσω ότι αυτή η παραίτηση από τη θέση του ΓΓ δεν σημαίνει και αποστασιοποίηση από τον αγώνα και το σωματείο, γι’ αυτό άλλωστε και δεν παρατήθηκα και συνολικά από την έδρα που κατείχα στο ΔΣ, όσο τυπικός κι αν είναι ο ρόλος μου εκεί. Θα συνεχίσω με τις ιδέες και τις αρχές που έχω, με τις δυνάμεις και τις δυνατότητες που έχω κάθε στιγμή, να αγωνίζομαι για την ουσιαστική επαναλειτουργία του σωματείου, ως μαζικό σωματείο και όχι ως φορέα-σφραγίδα.
 Μήτσος Βάρσος
μέλος του ΔΣ της ΕΛΜΕ Κ-Ι
εκλεγμένος με τον συνδυασμό της «Πορείας Εκπαιδευτικών»

Κυριακή 29 Μαρτίου 2015

ΣΥΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ (ΣΕΠ) ΗΠΕΙΡΟΥ - ΙΟΝΙΩΝ ΝΗΣΙΩΝ ΤΗΣ ΕΝΙΑΙΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ (ΕΝΑΚ)

Συνεδρίασε, την Τετάρτη 25 Μάρτη, η Συντονιστική Επιτροπή Περιοχής (ΣΕΠ) Ηπείρου / Ιόνιων νησιών της ΕΝΑΚ. Η συνεδρίαση της ΣΕΠ ασχολήθηκε με την εκτίμηση των πολιτικών εξελίξεων, με θέματα της πολιτικής παρέμβασης και της οργανωτικής ανάπτυξης της ΕΝΑΚ.

Παρασκευή 27 Μαρτίου 2015

ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΔΟΛΑΡΙΑ - ΔΑΝΕΙΑ ΚΑΙ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ - ΑΠΟ ΕΕ ΚΑΙ ΔΝΤ - ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΖΟΥΜΙΣΜΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ - ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΣΕΠΕΣ ΤΩΝ ΦΑΣΙΣΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΛΙΓΑΡΧΩΝ.

Με κάθε δυνατό μέσο και τρόπο ενισχύει ο ευρωατλαντικός παράγοντας την κυβέρνηση της Ουκρανίας, κλιμακώνοντας τις προσπάθειες για πλήρη και πολυεπίπεδο έλεγχο της χώρας. Λίγο μετά την παροχή δανείου 17,5 δισ. δολαρίων απο το ΔΝΤ, στην Ουκρανία δόθηκε ένα ακόμη δάνειο ύψους 1,8 δισ. ευρώ, που αυτή τη φορά έρχεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και μάλιστα με πρόταση της Κομισιόν. Το δάνειο "θα έχει διάρκεια αποπληρωμής 15 ετών και στόχο τη βραχυπρόθεσμη κάλυψη του ελλείμματος στο ισοζύγιο πληρωμών", δήλωσαν χθες μετά τη συνάντηση που είχαν ο πρωθυπουργός της Ουκρανίας, Αρσένι Γιάτσενιουκ, με τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ. Στην ίδια κατεύθυνση και γραμμή με το ΔΝΤ, το δάνειο από την Ε.Ε. συνοδεύεται από όρους που θα εκφραστούν με την υπογραφή μνημονίου ανάμεσα στις δύο πλευρές, με κύρια πτυχή το πασίγνωστο πλέον, πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων. Επίσης, το σχέδιο συμφωνίας που θα υπογραφεί, περιέχει την γνωστή συνταγή εξάρτησης - ξεζουμίσματος - εκμετάλλευσης, δηλαδή "μεταρρυθμίσεις δημοσιονομικής φύσης, μέτρα για την καταπολέμηση της διαφθοράς, αλλαγές στο φορολογικό σύστημα, στον χρηματοπιστωτικό τομέα και στον ενεργειακό τομέα αλλά και μέτρα για τη βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος".
Από την πλευρά τους, Ρωσικά μέσα ενημέρωσης επισημαίνουν πως τα οικονομικά προβλήματα της Ουκρανίας που έχουν διογκωθεί από τον εμφύλιο, δεν αφορούν πρωτίστως διαρθρωτικές αδυναμίες αλλά και τη διαφθορά. Σημειώνουν πως η χώρα δεν αντιμετωπίζει ουσιαστικά τα οικονομικά θέματα της, αφού έχουν πρόσβαση σε αυτά τα δάνεια ολιγάρχες, που τα "αξιοποιούν" για προσωπικό κέρδος, με τη πλήρη στήριξη της κυβέρνησης του Κιέβου. Υπενθυμίζουμε ότι πέρισυ, η αρμόδια υφυπουργός για την "πάταξη της διαφθοράς" Τετιάνα Τσορνόβολ κατηγόρησε ευθέως τον πρωθυπουργό του Κιέβου ότι "δεν λαμβάνει μέτρα κατά των ολιγαρχών"..

ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ ΛΑΒΡΟΦ ΣΤΗΝ ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΑΜΕΡΙΚΗ - ΜΙΛΗΣΕ ΓΙΑ "ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΥΠΕΡΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΩΝ ΤΑΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ"

Περιοδεία σε χώρες της Λατινικής Αμερικής πραγματοποίησε ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ, που επισκέφθηκε την Κούβα, την Κολομβία, την Νικαράγουα και την Γουατεμάλα, που ήταν και η τελευταία χώρα της περιοδείας του. Από εκεί, με συνέντευξη τύπου, ο Ρώσος ΥΠΕΞ ευχαρίστησε τις χώρες της Κεντρικής Αμερικής που δεν εντάχθηκαν στις γνωστές κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας. Ο Σεργκέι Λαβρόφ αναφέρθηκε στο Ουκρανικό θέμα μιλώντας για "αύξηση των υπερεθνικιστικών τάσεων στην Ουκρανία" και κάλεσε τους "δυτικούς" σε συμβολή για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Όπως είπε "η κατάσταση στην Ουκρανία είναι ακραία, υπάρχει μια αναβίωση του υπερεθνικιστικού αισθήματος.... Ζητούμε να ληφθούν μέτρα για να αποφευχθεί η μετατροπή της Ουκρανίας σε μια εθνικιστική περιοχή που σε καμία περίπτωση δεν αντιστοιχεί στα υφιστάμενα ευρωπαϊκά πρότυπα".



Πέμπτη 19 Μαρτίου 2015

ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΣΗΜΕΡΑ (ΚΑΙ Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΔΕΗ) - ΑΡΘΡΟ

Μάριος Άνθης - Νίκος Μάνδυλας (μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής της ΕΡΓΑΚ)

Ενάμιση μήνα μετά τις εκλογές, με την νέα κυβέρνηση να δείχνει, πλέον, δείγματα γραφής και τις εξελίξεις που αφορούν τα θέματα της χώρας και του εργαζόμενου (αλλά και άνεργου) λαού να συσσωρεύονται, μπορούμε να κάνουμε μερικές παρατηρήσεις, σε ουσιώδη ζητήματα που αφορούν την εργατική τάξη και το ελληνικό εργατικό κίνημα. Η περίπτωση της ΔΕΗ, με το θέμα που ανέκυψε εκεί, με την συλλογική κλαδική σύμβαση, είναι ένα "καλό" παράδειγμα, που καθρεφτίζει μια κατάσταση, μια αντίληψη που - αρχικά - πάει να διαμορφωθεί, με στόχο να περάσει και να κυριαρχήσει. Στο θέμα αυτό θα αναφερθούμε πιο αναλυτικά παρακάτω. Πρωταρχικά, όμως, θα θέσουμε μερικά γενικότερα και επείγοντα ζητήματα.
Είναι, σήμερα, εντελώς ξεκάθαρο πως τα ευρωζωνικά και διεθνή κέντρα πιέζουν για να συνεχιστεί στην Ελλάδα, απρόσκοπτα και σκληρά, η γνωστή πολιτική των μνημονίων, η πολιτική εθνικής εξάρτησης και εργατικής λαϊκής εξαθλίωσης. Εδώ, σε αυτό το άρθρο, δεν θα αναφερθούμε σχετικά με το τι κάνει, τι δεν κάνει η τι έπρεπε να κάνει η κυβέρνηση. Θα επισημάνουμε και πάλι, αυτά που συνεχώς τονίζαμε σαν "Εργατουπαλληλική Αγωνιστική Κίνηση" -  ΕΡΓΑΚ τα προηγούμενα χρόνια. Ότι δηλαδή, οι εργαζόμενοι δεν μπορούν και δεν πρέπει να αποδεχτούν την "μοίρα" τους, σαν "Ιφιγένειες" της κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος, σε ένα ατελείωτο δρόμο εργατικής κοινωνικής εξόντωσης και καταστροφής, ενώ μάλιστα η ντόπια ξεπουλημένη αστική τάξη και το εγχώριο μπλοκ εξουσίας, συνεχίζουν να κερδίζουν και να ευημερούν, στο πλαίσιο της "αγίας οικογένειας" του ευρώ.Οι εργαζόμενοι, ακόμα πιο πολύ τώρα, οφείλουν να σηκώσουν κεφάλι και να διεκδικήσουν - απαιτήσουν, όχι μόνο αυτά που τους πήραν, που τους έκλεψαν, αλλά και πολύ περισσότερα. Η εργατική αντίσταση και επίθεση πρέπει να δυναμώσει παντού, σε όλους τους κλάδους των εργαζομένων. Το κόστος της λεγόμενης "ανθρωπιστικής κρίσης" βαραίνει, χρεώνεται  ολοκληρωτικά σε αυτούς που την προκάλεσαν. Τα διεθνή κέντρα (ΕΕ- ΔΝΤ- ΕΚΤ), δηλαδή την Τρόικα, (που ήταν και παραμένει Τρόικα) και το εγχώριο κεφάλαιο. Αυτό που σήμερα θέλει ο εργαζόμενος κόσμος της χώρας μας, σε αυτό που συσπειρώνεται, είναι κοινωνική προκοπή, εργατική λαϊκή κυριαρχία και εθνική ανεξαρτησία. Η ελληνική εργατική τάξη, συνολικά σαν τάξη, απαιτεί και πρέπει να επιβάλλει με αγώνες τα δίκαια της, καθώς αποτελεί την μεγάλη πλειοψηφία στη χώρα. Διεκδίκηση - διεκδίκηση - διεκδίκηση, μέτωπα και νέα μέτωπα, για να γίνει η ζωή όλων των εργαζομένων στοιχειωδώς ανθρώπινη και για πραγματική δουλειά στους ανέργους, έτσι μπαίνει το θέμα. Η ανταπόκριση η όχι  στην απελπισμένη και δυνατή φωνή των εργαζομένων και των ανέργων, αυτό είναι το εργατικό λαϊκό κριτήριο, το κεντρικό κριτήριο που ισχύει - και - για αυτή την κυβέρνηση. Εάν οι φωνές του ευρωζωνικού αρχιερέα Σόιμπλε και της ντόπιας αντιπαραγωγικής ολιγαρχίας, ηχούν δυνατότερα στα κυβερνητικά αυτιά, εάν η μνημονιακή επανάληψη συνιστά την κυβερνητική πρόθεση, εάν οι αντιφάσεις και οι παλινωδίες αποτελούν τον πυρήνα της κυβερνητικής πολιτικής, εάν το κυβερνητικό ενδιαφέρον για τον εξαθλιωμένο λαό είναι μικρότερο απο την  πίστη τους και την προσήλωση τους στο ευρώ, τότε ακόμα περισσότερο, ο αγώνας ολόκληρης της ενωμένης εργατικής τάξης αποτελεί τον ένα και μοναδικό δρόμο επιβίωσης, τη μία και μοναδική ελπίδα της. Με ταξικό κίνημα, αγωνιστικό, με συνδικάτα ανεξάρτητα, συνδικάτα της εργατικής ενότητας, όχι της διάσπασης, όχι του συμβιβασμού, όχι κυβερνητικά παραρτήματα της λούφας και του ρουσφετιού, οι εργαζόμενοι της χώρας πρέπει άμεσα να οργανώσουν την δική τους δράση, για να γίνουν το επίκεντρο και να βάλουν την δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις. Να βάλουν την σφραγίδα των εξελίξεων στον τόπο μας αυτοί που το δικαιούνται, οι εργαζόμενοι της Ελλάδας και όχι η Μέρκελ, ο Γιούνγκερ, ο Σουλτς και οι ευρω - πολυεθνικές.
Επιστρέφοντας στο θέμα της ΔΕΗ, επισημαίνουμε πόσο επικίνδυνο, αντιδραστικό και αντεργατικό είναι, για τα συμφέροντα και το μέλλον του συνόλου των εργαζομένων, να αντιμετωπίζεται - όπως αντιμετωπίστηκε - το γεγονός ότι στην κλαδική σύμβαση της ΓΕΝΟΠ και των πρωτοβάθμιων σωματείων με την εταιρεία, προβλέφθηκε η παροχή τροφείου (κάτι που δεν είναι καν νέο) στους εργαζόμενους. Οργίστηκαν κάποιοι, πολλοί και διάφοροι, για την παροχή ενός σάντουιτς και ενός καφέ (σε είδος) σε εργαζόμενους που κάνουν την δουλειά που κάνουν - και - μεταξύ των δημόσια ενοχλημένων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, ο κ. Αμυράς (τώρα του Ποταμιού) και το στέλεχος του Σύριζα κ.Φίλης που δεν "δίστασε" να ζητήσει απο την ΓΕΝΟΠ να αποδείξει το "κοινωνικό της πρόσωπο" μέσω της παραχώρησης ποσοστού απο τα τροφεία, που προέβλεπε η σύμβαση, για την "ανθρωπιστική κρίση", ενώ παράλληλα χαρακτήριζε την σύμβαση προκλητική..Τι να πει κανείς.. Προφανώς όλοι αυτοί, δεν θεωρούν θεμιτές και επιτρεπτές τις συλλογικές συμβάσεις και ούτε καν τις στοιχειώδεις εργατικές διεκδικήσεις.. Θεωρούν την εργατική τάξη καταδικασμένη σε μόνιμο ξεζούμισμα, σε μόνιμη εξαθλίωση, σε μοναδικό χρηματοδότη των πολιτικών τους και της "οικονομίας" τους..Προφανώς όλοι αυτοί υποκρίνονται, στο πλαίσιο της "λαϊκιστικής" αντιλαϊκής προπαγάνδας που ασκούν, πως δεν γνωρίζουν ότι οι εργαζόμενοι της χώρας προσφέρουν - ουσιαστικά μόνο αυτοί - το "μερίδιο" τους για την "ανθρωπιστική κρίση" μέσω των δύο θεσμοθετημένων εισφορών αλληλεγγύης.. Μήπως ο κ.Φίλης και οι λοιποί της παρέας "νομίζουν" ότι τα εκατομμύρια που δηλώνει η κυβέρνηση ότι "θα" διαθέσει για την ανθρωπιστική κρίση,κόβονται στο Μαξίμου η  περικόπηκαν απο τους μισθούς των βουλευτών, τις ενισχύσεις των κομμάτων και οτιδήποτε άλλο σχετικό.. Να υπενθυμίσουμε επίσης τα γνωστά και επιλεκτικά "άγνωστα" σε κάποιους, ότι οι τραγικές μειώσεις μισθών των εργαζομένων τα τελευταία χρόνια, και τα δισεκατομμύρια που απέφεραν, στηρίζουν οικονομικά πλήρως τη δυνατότητα της κυβέρνησης να επικαλείται ότι θα ασκήσει "ανθρωπιστική πολιτική", καλύπτουν παντελώς το κοινωνικό οικιακό τιμολόγιο, τα ΑΔΙ, το ΕΤΜΕΑΡ καθώς και ένα μεγάλο κομμάτι των λοιπών τιμολογίων (π.χ αγροτικό). Υποκρίνονται, εξαπατούν και επιβεβαιώνουν την εκτίμηση πως τελικά, οι εχθροί της εργατικής τάξης βρίσκονται παντού.  Τέλος και επιπρόσθετα (σχετικά με την ΔΕΗ) θυμίζουμε ότι οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ προσφέρουν το δικό τους μερίδιο (εδώ και χρόνια) για την εργατική εξαθλίωση και τους ανέργους, την εργατική - λαϊκή εξαθλίωση που οι κυβερνώντες και ευρύτερα το εγχώριο μπλοκ εξουσίας ονομάζουν "κομψά" και με έναν όρο ταξικής ουδετερότητας ως ανθρωπιστική κρίση, με κρατήσεις στους κωδικούς 406,411,493 της μισθοδοσίας τους. Και επειδή έχουν υποστεί επί πλέον μειώσεις μισθών 700 εκατ. € κατ΄ έτος δηλώνουν  "περήφανοι" που τα χρήματά τους μετατρέπονται σε επιχειρηματικά θαλασσοδάνεια ή κόκκινα δάνεια (δηλώσεις κ. Δούκα, πρώην υπουργού 21-2-2012) για να αντιμετωπισθεί η "ανθρωπιστική κρίση" κάποιας άλλης κοινωνικής τάξης..
Με όλους αυτούς τους προπαγανδιστικούς ελιγμούς, τις στημένες και συνεχείς επιχειρήσεις συσκότισης των σοβαρών - ουσιαστικών γεγονότων  και αποπροσανατολισμού η και διάσπασης των εργαζομένων που εξελίσσονται καθημερινά - σαν άθλια θεατρική παράσταση - στα μεγάλα μέσα ενημέρωσης, τα σοβαρά και κρίσιμα θέματα κρύβονται επιμελώς, κάτω απο το χαλί. Έτσι π.χ ασχολούμενοι και "οργισμένοι" όπως παρουσιάζονται όλοι αυτοί με το σάντουιτς των εργαζομένων στην περίπτωση της ΔΕΗ (ανάλογα ασφαλώς θα πράξουν με κάθε άλλη κλαδική εργατική διεκδίκηση) δεν "θυμήθηκαν" να αναφερθούν και να δώσουν δημοσιότητα στην δικαστική διαδικασία που είναι τώρα σε εξέλιξη, για τις εταιρείες ENERGA & HELLAS POWER (δικηγόρος των εταιρειών ο κ. Βορίδης)  που θυμίζουμε, είχαν δραστηριοποιηθεί στην ελεύθερη λιανική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας και πήραν χαράτσι και λογαριασμούς ΔΕΗ και τα πήγαν στο εξωτερικό, αφού πρώτα έκλεισαν. Η υπόθεση αφορά όχι ψίχουλα, καφέδες και σάντουιτς, αλλά 300 εκατομμύρια, 100 εκατ. για το χαράτσι (δηλ. και κρατικοί φόροι) και 200 εκατ. σε ΔΕΗ, απο τους λογαριασμούς κατανάλωσης ρεύματος των πελατών που είχαν - και -τους οποίους εξαναγκάστηκε να τους πάρει πίσω η ΔΕΗ, αφού οι εταιρείες, επαναλαμβάνουμε  έκλεισαν "διατηρώντας"  παράλληλα το προαναφερθέν "κεφάλαιο".  Τώρα οι εταιρείες επιδιώκουν επιστροφή μόνο των 100 εκατ. και για τα υπόλοιπα 200 εκατ. επιθυμούν δικαστική "διευθέτηση εν καιρό" με την ΔΕΗ... Εταιρείες είναι αυτές..Άλλο "κύρος" - άλλο "βάρος"... Δεν είναι εργαζόμενοι και συνδικάτα..
Οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι της χώρας στο επίκεντρο των εξελίξεων, πρωταγωνιστές των εξελίξεων, αυτός είναι ο στόχος ο δικός μας, αυτή είναι τώρα, σήμερα, η κατεύθυνση της ΕΡΓΑΚ. Ολόκληρη η εργατική τάξη ενωμένη, εργαζόμενοι στον ιδιωτικό - δημόσιο τομέα και άνεργοι, μαζικά στην ανυποχώρητη αγωνιστική διεκδίκηση. Οι εργαζόμενοι μπροστά, σηκώνοντας ψηλά τον πήχη των εργατικών και κοινωνικών διεκδικήσεων, να ανατρέψουν όλα τα φράγματα που μας όρθωσαν και να ανοίξουν νέους δρόμους κοινωνικής δικαιοσύνης και εργατικής κυριαρχίας, ευημερίας, αξιοπρέπειας και εθνικής ανεξαρτησίας.

Δευτέρα 16 Μαρτίου 2015

ΣΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ - ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΑ 23 ΜΑΡΤΗ - ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΛΕΦΩΝΗΜΑ ΤΗΣ ΜΕΡΚΕΛ

Μετά απο τηλεφωνική συνομιλία που είχαν σήμερα το μεσημέρι, η Αγγέλα Μέρκελ και ο Α. Τσίπρας, η Γερμανίδα καγκελάριος κάλεσε τον πρωθυπουργό της χώρας μας στο Βερολίνο, την επόμενη Δευτέρα 23 Μαρτίου.






Σάββατο 7 Μαρτίου 2015

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΝΑΚ

ΧΡΕΟΣ - ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ - ΛΑΪΚΌ ΒΙΟΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ
Με ιδιαίτερη ανησυχία, η ΕΝΑΚ ξαναθέτει το - καθοριστικής σημασίας - ζήτημα του λεγόμενου "χρέους", κάτω απο το πρίσμα και των τελευταίων εξελίξεων, της συμφωνίας του eurogroup και των δηλώσεων κεντρικών παραγόντων της ΕΕ (Γιούνγκερ κ.α) καθώς είναι σαφής η πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης, η (σε πνεύμα ενότητας και αλληλεγγύης με την ντόπια αστική τάξη) ολοκληρωτική μετατόπιση της, σε θέσεις πλήρους αποδοχής του χρέους, που παρότι αποτελεί διαχρονικό δημιούργημα της εγχώριας ξεπουλημένης - αντιπαραγωγικής αστικής τάξης, φορτώνεται στο λαό και την χώρα και συνιστά βασικό εργαλείο του συστήματος εθνικής εξάρτησης και λαικής κοινωνικής εξαθλίωσης. Αποτελεί μοχλό ιμπεριαλιστικών παρεμβάσεων και εκβιασμών, ενώ αξιοποιείται απο την ντόπια αστική τάξη στην προώθηση αντιλαϊκών πολιτικών. Η πολιτική του Σύριζα στο θεμελιώδες αυτό ζήτημα παρουσιάζει ραγδαία επιδείνωση, στη βάση των - έτσι και αλλιώς - λαθεμένων θέσεων του. Η ΕΝΑΚ καλεί και πάλι το λαό και την νεολαία της χώρας (που είναι φυσικός κληρονόμος της) να συσπειρωθούν διεκδικητικά και απαιτητικά στην πολιτική της Εθνικής Ανεξαρτησίας και της εργατικής εξουσίας, στην πολιτική μονομερούς άρνησης αναγνώρισης του "χρέους" και δημόσιας -λαικής αυτοδύναμης παραγωγικής ανασυγκρότησης. Με αυξημένη ανησυχία παρακολουθούμε και τις κυβερνητικές παλινωδίες, ασάφειες, οπισθοχωρήσεις, στο ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων που έχουν γίνει η εκείνων που είναι "δρομολογημένες". Όλα αυτά τα κρίσιμα ζητήματα συναποτελούν μια κυβερνητική πολιτική αποδοχής και στήριξης των πυλώνων του συστήματος της εθνικής εξάρτησης. Φυσική προέκταση αυτής της πολιτικής αποτελούν και οι ασάφειες - καθυστερήσεις - ακυρώσεις, διακηρυγμένων μέτρων που αφορούν το λαϊκό βιοτικό επίπεδο, που αφορούν τους εξαθλιωμένους, τους απολυμένους, τους άνεργους, τον κατώτατο μισθό, την παροχή κοινωνικών υπηρεσιών και πολλά άλλα.

Παρασκευή 6 Μαρτίου 2015

ΕΝΑΚ - ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΗΝ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΒΑΣΗ

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΣΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΒΑΣΗ
 Η πολιτική της ΕΝΑΚ επικαιροποιείται και επιβεβαιώνεται, με όρους αντικειμενικούς, μέσα απο τα γεγονότα και τις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται. Καλούμε τον ριζοσπαστικό κόσμο της αριστεράς, τους αγωνιστές των κινημάτων και των εργασιακών χώρων, τους προοδευτικούς ανθρώπους να λάβουν υπόψη και να συ στρατευτούν σε μια πολιτική που θα έχει σαν βάση την ρήξη - σύγκρουση με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, την άμεση έξοδο της χώρας απο ευρωζώνη - ΕΕ και ΝΑΤΟ, σε μια διεκδίκηση και αγωνιστική προοπτική εθνικής ανεξαρτησίας - κοινωνικής προκοπής. Αυτή η ελπιδοφόρα κατεύθυνση, συγκρούεται αναπόφευκτα με τις πολιτικές (όχι της βάσης) αλλά των ηγετικών ομάδων στο πλαίσιο του "επίσημου αριστερού κινήματος" της χώρας μας. Κανείς δεν μπορεί να έχει αμφιβολία πως η πολιτική του Σύριζα, για πάσι θυσία παραμονή στην ΕΕ - ευρωζώνη - εξάρτηση (το ευρώ πάνω απο τους ανθρώπους) δεν είναι μια σημερινή αναγκαστική επιλογή, αλλά αντίθετα, έρχεται απο πολύ παλιά και κρίθηκε πολιτικά, επιβλήθηκε, στα πρώτα στάδια πολιτικής διαμόρφωσης του κόμματος αυτού. Κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει τις διασπαστικές τακτικές του κόμματος του "ΚΚ" Περισσού, τον γενικότερο ρόλο του αλλά και κυρίως τις βαθιά λαθεμένες και "νοθευμένες" πολιτικές θέσεις του για την χώρα, τη σύγχρονη πραγματικότητα και αναπόφευκτα τις προοπτικές του κινήματος, αφού π.χ το κόμμα αυτό αρνείται την - εντεινόμενη - εξάρτηση της χώρας, που την αντιλαμβάνεται σαν "αναβαθμισμένη στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα". Η πολιτική του Περισσού δοκιμάστηκε τα προηγούμενα χρόνια της ενιαίας, συλλογικής αντίστασης του λαού και φάνηκε, τι απέδωσε και που οδηγούσε, στην πράξη. Όμως και τα διάφορα σχήματα της λεγόμενης εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, επιβεβαίωσαν (με τις θέσεις και πολιτικές τους) μια γενικότερη ανεπάρκεια. Η ΕΝΑΚ απευθύνει κάλεσμα στην αριστερή πολιτική και κοινωνική βάση, στον ριζοσπαστικό προοδευτικό κόσμο για επικοινωνία, συσπείρωση, προβληματισμό και διάλογο για το κίνημα, την πολιτική και την προοπτική, για να κρατήσουμε δυνατή την ελπίδα, να δημιουργήσουμε μια νέα βάση και προϋποθέσεις για να προχωρήσουμε πραγματικά μπροστά.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΝΑΚ

 ΟΙ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΛΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
Η συμφωνία της κυβέρνησης στο eurogroup με τα ευρωζωνικά και λοιπά ιμπεριαλιστικά κέντρα, την Τρόικα που τώρα μετονομάστηκε "Θεσμοί" (όρος ισχυρότερος και βαθύτερος σε περιεχόμενο) εκτιμάται απο την ΕΝΑΚ σαν κεντρικό γεγονός καθοριστικής σημασίας για τη χώρα και τις προοπτικές - και - όχι σαν μεταβατικό στάδιο. Η παράταση του μνημονιακού συστήματος (συμφωνία eurogroup) είναι επιλογή χωρίς λαϊκή έγκριση και δεν οδηγεί σε απεμπλοκή αλλά σε παραπέρα εμπλοκή στον φαύλο κύκλο της εξάρτησης. Η παλιά, δεξιά και μνημονιακή μέθοδος επίκλησης των δημοσκοπήσεων, σαν άλλοθι, δεν καλύπτει την πολιτική ουσία. Η ουσία βρίσκεται στην αδιαπραγμάτευτη (όπως επιβεβαιώνεται) πολιτική επιλογή της κυβέρνησης να μην έρθει σε ρήξη με την "αγία οικογένεια" του ευρώ και της ευρωζώνης, να μην οδηγήσει την Ελλάδα στο δρόμο της αξιοπρέπειας και προς το δρόμο της Ανεξαρτησίας. Η λίστα Βαρουφάκη αποσαφήνισε επαρκώς τα πράγματα. Και μόνο η συντριπτική υπερψήφιση της συμφωνίας στο γερμανικό κοινοβούλιο, διερμηνεύει πολλά.. Τα δύο επίσημα κείμενα, συνδυαστικά, αποτελούν την δεσμευτική βάση της κυβερνητικής πολιτικής  αλλά και το αφετηριακό πλαίσιο "διαπραγμάτευσης"με τα εξαγριωμένα - απο την σθεναρή αντίσταση και  βούληση του ελληνικού λαού - ιμπεριαλιστικά κέντρα, για τα επόμενα χρόνια. Μια τέτοια "βάση διαπραγμάτευσης" δικαιολογημένα προκαλεί εκτιμήσεις πως σε 4 μήνες οδηγούμαστε σε νέα μνημόνια η "συμβόλαια". Με βραχυκυκλωμένα ήδη, ακόμα και στοιχειώδη μέτρα του κυβερνητικού προγράμματος, η μέχρι σήμερα κυβερνητική πολιτική πραγματοποίησε, μία και μόνη, μονομερή ενέργεια, την απεμπόλιση των λαϊκών πόθων και αναγκών για κοινωνική προκοπή και εθνική ανεξαρτησία.Ο όρος, η "προσφορά"  της "ευελιξίας" είναι αντικειμενικά ανεπαρκής για την άσκηση σοβαρής αυτόνομης εθνικής πολιτικής, στο πλαίσιο μάλιστα των δεσμεύσεων σχετικά με τις λεγόμενες μονομερείς ενέργειες. Με την ευκαιρία, η ΕΝΑΚ τοποθετείται αυτονόητα αρνητικά στην εκδοχή επικύρωσης της πρόσφατης συμφωνίας απο την ελληνική βουλή, γιατί θα φόρτωνε στη χώρα ένα ακόμα, απο τα πολλά, σύμφωνο εξάρτησης στον ιμπεριαλισμό. Αντίθετα η ΕΝΑΚ  τάσσεται υπέρ της απόρριψης της συμφωνίας, γνωρίζοντας όμως πως η αντίθεση δυνάμεων του Σύριζα στην συμφωνία (αριστερή πλατφόρμα κλπ) εξαντλείται με την "ασφαλή" και πάντα "μειοψηφική" ψήφο τους στην κομματική ΚΕ.

Κυριακή 1 Μαρτίου 2015

ΕΝΑΚ - Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ (ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ)

 Η Ενιαία Αριστερή Κίνηση (ΕΝΑΚ) επαναφέρει και επαναλαμβάνει τα θεμελιώδη ζητήματα πολιτικής εκτίμησης και προοπτικής που τέθηκαν στην πρόσφατη ανακοίνωση μας για τις εκλογές, για τις πρώτες μετεκλογικές εξελίξεις, τα άμεσα καθήκοντα του εργατικού λαϊκού κινήματος, του ριζοσπαστικού κόσμου της αριστεράς και των αγωνιστών- στελεχών των εργασιακών χώρων. Αυτά συνοψίζονται στην αδιαπραγμάτευτη πολιτική κατεύθυνση της εθνικής ανεξαρτησίας, στην ανάπτυξη των λαϊκών αγώνων, το ανέβασμα στον πήχη των κοινωνικών διεκδικήσεων, στην διασφάλιση της ανεξαρτησίας - αυτοτέλειας των κινημάτων, των συνδικάτων, του συνδικαλιστικού και γενικότερα του μαζικού κινήματος. Υπέρ της εργατικής - λαικής διεκδικητικής ενότητας και ενάντια στον καταστροφικό κυβερνητισμό. Για να δοθούν άμεσα οι στοιχειώδεις κοινωνικές επανορθώσεις που υποσχέθηκε προεκλογικά η κυβέρνηση. Επαναλαμβάνουμε με επιμονή αυτές τις προτεραιότητες.

                                      ΤΟ ΝΕΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ
Ένα και πλέον μήνα μετά τις εκλογές, η εξελισσόμενη κατάσταση τροφοδοτεί, σε σχέση διαλεκτική, δύο ξεκάθαρες τάσεις: 1) Ένα πολιτικό σκηνικό, στο πλαίσιο του οποίου κυριαρχούν οι επιλογές υποταγής, συμβιβασμού (και "εθνικής" ενότητας) της κυβέρνησης Σύριζα - ανελ με την ντόπια ξεπουλημένη αστική τάξη και το παραδοσιακό εγχώριο μπλοκ εξουσίας, "ενότητα" στην οποία ο κ.Τσίπρας αυθαίρετα τσουβαλιάζει και τον λαϊκό παράγοντα. Κεντρική πολιτική επιλογή προς αυτή τη κατεύθυνση, η κυβερνητική τοποθέτηση, με στήριξη της ΝΔ, του Προκόπη Παυλόπουλου στη θέση του προέδρου της Δημοκρατίας (και όχι ενός προσώπου με προοδευτικό - φιλολαϊκό, αντιφασιστικό, θετικό πρόσημο). 2) Συνεχής διόγκωση της ανησυχίας, του προβληματισμού, της απογοήτευσης,της αντίθεσης και της οργής, ανάμεσα στην αριστερή βάση, στον προοδευτικό κόσμο, ανάμεσα στους άνεργους, τους εργαζόμενους και τους μικρο επαγγελματίες για τις κυβερνητικές κινήσεις και πολιτικές. Αυτή η πραγματικότητα έχει εξαναγκάσει μεγαλοπαράγοντες του εγχώριου μπλοκ εξουσίας και του μοναρχοφασισμού (μητροπολίτης Άνθιμος - Καρατζαφέρης κλπ) να "εκτεθούν" σε δημόσια υπεράσπιση της κυβέρνησης. Στο ερώτημα που μπαίνει - απο διάφορες πλευρές - εάν είναι πολύ νωρίς "για κριτική" στη νέα κυβέρνηση, η ΕΝΑΚ σε ότι την αφορά, απαντά συγκροτημένα. Και υπενθυμίζουμε πως συνήθως, το μεγάλο πρόβλημα δεν βρίσκεται στο νωρίς, αλλά στο αργά..

                     ΟΙ ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΛΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
Η συμφωνία της κυβέρνησης στο eurogroup με τα ευρωζωνικά και λοιπά ιμπεριαλιστικά κέντρα, την Τρόικα που τώρα μετονομάστηκε "Θεσμοί" (όρος ισχυρότερος και βαθύτερος σε περιεχόμενο) εκτιμάται απο την ΕΝΑΚ σαν κεντρικό γεγονός καθοριστικής σημασίας για τη χώρα και τις προοπτικές - και - όχι σαν μεταβατικό στάδιο. Η παράταση του μνημονιακού συστήματος (συμφωνία eurogroup) είναι επιλογή χωρίς λαϊκή έγκριση και δεν οδηγεί σε απεμπλοκή αλλά σε παραπέρα εμπλοκή στον φαύλο κύκλο της εξάρτησης. Η παλιά, δεξιά και μνημονιακή μέθοδος επίκλησης των δημοσκοπήσεων, σαν άλλοθι, δεν καλύπτει την πολιτική ουσία. Η ουσία βρίσκεται στην αδιαπραγμάτευτη (όπως επιβεβαιώνεται) πολιτική επιλογή της κυβέρνησης να μην έρθει σε ρήξη με την "αγία οικογένεια" του ευρώ και της ευρωζώνης, να μην οδηγήσει την Ελλάδα στο δρόμο της αξιοπρέπειας και προς το δρόμο της Ανεξαρτησίας. Η λίστα Βαρουφάκη αποσαφήνισε επαρκώς τα πράγματα. Και μόνο η συντριπτική υπερψήφιση της συμφωνίας στο γερμανικό κοινοβούλιο, διερμηνεύει πολλά.. Τα δύο επίσημα κείμενα, συνδυαστικά, αποτελούν την δεσμευτική βάση της κυβερνητικής πολιτικής  αλλά και το αφετηριακό πλαίσιο "διαπραγμάτευσης"με τα εξαγριωμένα - απο την σθεναρή αντίσταση και  βούληση του ελληνικού λαού - ιμπεριαλιστικά κέντρα, για τα επόμενα χρόνια. Μια τέτοια "βάση διαπραγμάτευσης" δικαιολογημένα προκαλεί εκτιμήσεις πως σε 4 μήνες οδηγούμαστε σε νέα μνημόνια η "συμβόλαια". Με βραχυκυκλωμένα ήδη, ακόμα και στοιχειώδη μέτρα του κυβερνητικού προγράμματος, η μέχρι σήμερα κυβερνητική πολιτική πραγματοποίησε, μία και μόνη, μονομερή ενέργεια, την απεμπόλιση των λαϊκών πόθων και αναγκών για κοινωνική προκοπή και εθνική ανεξαρτησία.Ο όρος, η "προσφορά"  της "ευελιξίας" είναι αντικειμενικά ανεπαρκής για την άσκηση σοβαρής αυτόνομης εθνικής πολιτικής, στο πλαίσιο μάλιστα των δεσμεύσεων σχετικά με τις λεγόμενες μονομερείς ενέργειες. Με την ευκαιρία, η ΕΝΑΚ τοποθετείται αυτονόητα αρνητικά στην εκδοχή επικύρωσης της πρόσφατης συμφωνίας απο την ελληνική βουλή, γιατί θα φόρτωνε στη χώρα ένα ακόμα, απο τα πολλά, σύμφωνο εξάρτησης στον ιμπεριαλισμό. Αντίθετα η ΕΝΑΚ  τάσσεται υπέρ της απόρριψης της συμφωνίας, γνωρίζοντας όμως πως η αντίθεση δυνάμεων του Σύριζα στην συμφωνία (αριστερή πλατφόρμα κλπ) εξαντλείται με την "ασφαλή" και πάντα "μειοψηφική" ψήφο τους στην κομματική ΚΕ.

.                ΧΡΕΟΣ - ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ - ΛΑΪΚΌ ΒΙΟΤΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ
Με ιδιαίτερη ανησυχία, η ΕΝΑΚ ξαναθέτει το - καθοριστικής σημασίας - ζήτημα του λεγόμενου "χρέους", κάτω απο το πρίσμα και των τελευταίων εξελίξεων, της συμφωνίας του eurogroup και των δηλώσεων κεντρικών παραγόντων της ΕΕ (Γιούνγκερ κ.α) καθώς είναι σαφής η πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης, η (σε πνεύμα ενότητας και αλληλεγγύης με την ντόπια αστική τάξη) ολοκληρωτική μετατόπιση της, σε θέσεις πλήρους αποδοχής του χρέους, που παρότι αποτελεί διαχρονικό δημιούργημα της εγχώριας ξεπουλημένης - αντιπαραγωγικής αστικής τάξης, φορτώνεται στο λαό και την χώρα και συνιστά βασικό εργαλείο του συστήματος εθνικής εξάρτησης και λαικής κοινωνικής εξαθλίωσης. Αποτελεί μοχλό ιμπεριαλιστικών παρεμβάσεων και εκβιασμών, ενώ αξιοποιείται απο την ντόπια αστική τάξη στην προώθηση αντιλαϊκών πολιτικών. Η πολιτική του Σύριζα στο θεμελιώδες αυτό ζήτημα παρουσιάζει ραγδαία επιδείνωση, στη βάση των - έτσι και αλλιώς - λαθεμένων θέσεων του. Η ΕΝΑΚ καλεί και πάλι το λαό και την νεολαία της χώρας (που είναι φυσικός κληρονόμος της) να συσπειρωθούν διεκδικητικά και απαιτητικά στην πολιτική της Εθνικής Ανεξαρτησίας και της εργατικής εξουσίας, στην πολιτική μονομερούς άρνησης αναγνώρισης του "χρέους" και δημόσιας -λαικής αυτοδύναμης παραγωγικής ανασυγκρότησης. Με αυξημένη ανησυχία παρακολουθούμε και τις κυβερνητικές παλινωδίες, ασάφειες, οπισθοχωρήσεις, στο ζήτημα των ιδιωτικοποιήσεων που έχουν γίνει η εκείνων που είναι "δρομολογημένες". Όλα αυτά τα κρίσιμα ζητήματα συναποτελούν μια κυβερνητική πολιτική αποδοχής και στήριξης των πυλώνων του συστήματος της εθνικής εξάρτησης. Φυσική προέκταση αυτής της πολιτικής αποτελούν και οι ασάφειες - καθυστερήσεις - ακυρώσεις, διακηρυγμένων μέτρων που αφορούν το λαϊκό βιοτικό επίπεδο, που αφορούν τους εξαθλιωμένους, τους απολυμένους, τους άνεργους, τον κατώτατο μισθό, την παροχή κοινωνικών υπηρεσιών και πολλά άλλα.

           ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΣΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΒΑΣΗ
 Η πολιτική της ΕΝΑΚ επικαιροποιείται και επιβεβαιώνεται, με όρους αντικειμενικούς, μέσα απο τα γεγονότα και τις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται. Καλούμε τον ριζοσπαστικό κόσμο της αριστεράς, τους αγωνιστές των κινημάτων και των εργασιακών χώρων, τους προοδευτικούς ανθρώπους να λάβουν υπόψη και να συ στρατευτούν σε μια πολιτική που θα έχει σαν βάση την ρήξη - σύγκρουση με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, την άμεση έξοδο της χώρας απο ευρωζώνη - ΕΕ και ΝΑΤΟ, σε μια διεκδίκηση και αγωνιστική προοπτική εθνικής ανεξαρτησίας - κοινωνικής προκοπής. Αυτή η ελπιδοφόρα κατεύθυνση, συγκρούεται αναπόφευκτα με τις πολιτικές (όχι της βάσης) αλλά των ηγετικών ομάδων στο πλαίσιο του "επίσημου αριστερού κινήματος" της χώρας μας. Κανείς δεν μπορεί να έχει αμφιβολία πως η πολιτική του Σύριζα, για πάσι θυσία παραμονή στην ΕΕ - ευρωζώνη - εξάρτηση (το ευρώ πάνω απο τους ανθρώπους) δεν είναι μια σημερινή αναγκαστική επιλογή, αλλά αντίθετα, έρχεται απο πολύ παλιά και κρίθηκε πολιτικά, επιβλήθηκε, στα πρώτα στάδια πολιτικής διαμόρφωσης του κόμματος αυτού. Κανείς δεν μπορεί να παραβλέψει τις διασπαστικές τακτικές του κόμματος του "ΚΚ" Περισσού, τον γενικότερο ρόλο του αλλά και κυρίως τις βαθιά λαθεμένες και "νοθευμένες" πολιτικές θέσεις του για την χώρα, τη σύγχρονη πραγματικότητα και αναπόφευκτα τις προοπτικές του κινήματος, αφού π.χ το κόμμα αυτό αρνείται την - εντεινόμενη - εξάρτηση της χώρας, που την αντιλαμβάνεται σαν "αναβαθμισμένη στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα". Η πολιτική του Περισσού δοκιμάστηκε τα προηγούμενα χρόνια της ενιαίας, συλλογικής αντίστασης του λαού και φάνηκε, τι απέδωσε και που οδηγούσε, στην πράξη. Όμως και τα διάφορα σχήματα της λεγόμενης εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, επιβεβαίωσαν (με τις θέσεις και πολιτικές τους) μια γενικότερη ανεπάρκεια. Η ΕΝΑΚ απευθύνει κάλεσμα στην αριστερή πολιτική και κοινωνική βάση, στον ριζοσπαστικό προοδευτικό κόσμο για επικοινωνία, συσπείρωση, προβληματισμό και διάλογο για το κίνημα, την πολιτική και την προοπτική, για να κρατήσουμε δυνατή την ελπίδα, να δημιουργήσουμε μια νέα βάση και προϋποθέσεις για να προχωρήσουμε πραγματικά μπροστά.

                 ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ
Η ελληνική αντίσταση στα ιμπεριαλιστικά κέντρα και την Τρόικα και η προοπτική μιας αριστερής εκλογικής νίκης που θα κινηθεί για να δικαιώσει τους αγώνες και να συγκρουστεί με τον ιμπεριαλισμό, αυθόρμητα και αναπόφευκτα δημιούργησαν ενθουσιασμό και μεγάλες προσδοκίες στους αγωνιζόμενους λαούς και στους αριστερούς αντιιμπεριαλιστές αγωνιστές σε ολόκληρο το κόσμο. Η ελπίδα πως στην Ελλάδα, η νέα κυβέρνηση θα ακολουθήσει μια άλλη πορεία που θα ενισχύει αντικειμενικά τον διεθνή αγώνα, υπήρξε διάχυτη παντού, σε Ευρώπη, Ασία, Λατινική Αμερική κλπ. Σήμερα, η βαριά αναμονή και ο σκεπτικισμός έχουν παραδώσει την θέση τους στον αρχικό ενθουσιασμό - και - αναμφίβολα αυτή είναι για όλους μας, μια απο τις πιο δυσχερείς αντανακλάσεις της κυβερνητικής πολιτικής του Σύριζα σε αυτή την περίοδο. Γιατί το ενδο - ευρωζωνικό "μέτωπο διαμαρτυρίας" των Ισπανών και Πορτογάλων συντηρητικών για την Ελλάδα, δεν μπορεί να σκεπάσει τις παγκόσμιες λαϊκές, προοδευτικές και αντί ιμπεριαλιστικές προσδοκίες. Σε ολόκληρο το διεθνές κίνημα που ζητά ερμηνείες και πληροφόρηση, οφείλουμε να δώσουμε ξεκάθαρες απαντήσεις. Κυρίως όμως οφείλουμε να τους δώσουμε την διαβεβαίωση πως, σύντροφοι συνεχίζουμε, το ελληνικό κίνημα αντίστασης συνεχίζει στον δρόμο του διεθνούς αντί - ιμπεριαλιστικού αγώνα.

                                   ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ
Η ΕΝΑΚ θέτει και πάλι το επιτακτικό ζήτημα και πρόβλημα του φασισμού - ναζί φασισμού στην χώρα μας και της ανάπτυξης ενός σταθερού και αποτελεσματικού κινήματος αποκάλυψης του ρόλου του και συντριβής του. Η αποκάλυψη του φασισμού και των εγκληματικών, ρατσιστικών - εθνικιστικών - σκοταδιστικών ομάδων και κομμάτων, αποχτά ακόμα πιο επείγοντα χαρακτήρα στις νέες συνθήκες ταξικής πάλης που διαμορφώνονται. Επιβεβλημένη είναι - παράλληλα - και η οικοδόμηση ενός ισχυρού, διεθνούς λαϊκού προοδευτικού μετώπου, ενάντια στον σκοταδισμό, τον ισλαμοφασισμό και τα λοιπά αντιδραστικά παράγωγα.