18 Νοέμβρη 2020
άρθρο του Μάριου Άνθη
Τα γεγονότα ανήμερα της επετείου του Πολυτεχνείου, όπως τα παρακολούθησε ο ελληνικός λαός και έτσι όπως εξελίχθηκαν με τους κυβερνητικούς χειρισμούς, δεν αποτέλεσαν συνεισφορά στη μάχη εναντίον της πανδημίας, αντίθετα άνοιξαν νέα μέτωπα, ενώ προκάλεσαν στους πολίτες και νέα εύλογα ερωτηματικά για το που – και γιατί – πραγματικά πάμε, μέσα στις συνθήκες της πανδημίας.. Η πανδημία αντιμετωπίζεται με ψύχραιμα και στοχευμένα κοινωνικά και υγειονομικά μέτρα, με πραγματική στήριξη του ΕΣΥ, με ουσιαστική ενίσχυση των μέσων μαζικής μεταφοράς μέσα στα οποία “νόμιμα” στοιβάζονται και εκτείθενται καθημερινά δεκάδες και εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων σε ολόκληρη τη χώρα, με συστηματική – συνεχή ενίσχυση των αναγκαίων υγειονομικά κοινωνικών υποδομών, αντιμετωπίζεται με τον λαό συσπειρωμένο. Η εκδήλωση άγριου αυταρχισμού μέσα στις συγκεκριμένες μάλιστα συνθήκες, είναι αδικαιολόγητη, δεν αποτελεί “θεραπευτική πρακτική” εκτός και αν στην κυβέρνηση νομίζουν ότι αποτελεί .. Δεν ξέρω, θα μπορούσε να γνωμοδοτήσει σχετικά και η αρμόδια επιστημονική επιτροπή για την πανδημία.. Το γενικευμένο κλίμα τρομοκρατίας και καταστολής είναι αδικαιολόγητο και φυσικά ατελέσφορο. Η αλόγιστη και ασυγκράτητη χρησιμοποίηση των αστυνομικών δυνάμεων ενάντια στη νεολαία και τον λαό στο πλαίσιο ενός “κυνηγιού μαγισσών” είναι εξέλιξη κοινωνικά και πολιτικά επικίνδυνη. Η πρόκληση συνθηκών κοινωνικού διχασμού και απόλυτα ψευδούς, εκτεταμένης, διαίρεσης των πολιτών σε δήθεν νομιμόφρονες και μη, η πρόκληση κλίματος γενικευμένου φόβου – πανικού, είναι ξεκάθαρα πιο επικίνδυνη, ακόμα και με όρους δημόσιας υγείας. Το ακραίο και πρωτοφανές σχέδιο καταστολής, τα ακραία κυβερνητικά αντανακλαστικά ενάντια στις λιτές και λελογισμένες εκδηλώσεις τιμής στην εξέγερση του Πολυτεχνείου που είδαμε να διαδραματίζεται σε ολόκληρη την επικράτεια, υπερβαίνει κατά πολύ τόσο τα αληθινά γεγονότα όσο και τα “υγειονομικώς αναγκαία” και επιβεβαιώνει εκτιμήσεις για πλήρη κυβερνητική διολίσθιση σε ακραίες διαδρομές με πολιτικά και ιδεολογικά κίνητρα πόλωσης και αποπροσανατολισμού του λαού. Το Πολυτεχνείο δεν υπήρξε ποτέ κρατική γιορτή, με την στενή σημασία, όπως η 25 Μάρτη και η 28 του Οκτώβρη, υπήρξε πάντα, 47 χρόνια τώρα, ένα ιστορικό γεγονός που γιορτάζεται πρωτίστως από την βάση του λαού και της νεολαίας, από θεσμικούς, λαικούς και νεανικούς φορείς, συλλογικότητες κλπ. Το επαναλαμβάνω, τα γεγονότα ανήμερα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου δεν ήταν συνεισφορά στην ενίσχυση του κοινωνικού μετώπου εναντίον της πανδημίας, ήταν προσφορά υπερ της διάρρηξης του κοινωνικού μετώπου και ουσιαστικά εναντίον της δημόσιας υγείας και ασφάλειας, με τις ευθύνες να βαραίνουν πλήρως – αυτοδίκαια και αυτονόητα – την κυβέρνηση, που έχει την ουσιαστική και έμπρακτη ευθύνη της διαχείρισης και της πρόκλησης των πρωτοφανών γεγονότων. Η κοινωνική συστράτευση για την αντιμετώπιση της πανδημίας χρειάζεται υψηλότερα επίπεδα ποιότητας από αυτά που διατίθενται επισήμως σήμερα από τις αρμόδιες αρχές.
Αναρτήσεις
