Διακήρυξη της Αδέσμευτης Κίνησης Γυναικών: 8 Mάρτη 1910-8 Μάρτη 2010

ΣΗΜ: Με αφορμή τα 100 χρόνια από την καθιέρωση της Μέρας της Γυναίκας, δημοσιεύουμε ένα αξιόλογο κείμενο της Αδέσμευτης Κίνησης Γυναικών

8 Mάρτη 1910-8 Μάρτη 2010

100 χρόνια αγώνα

100 χρόνια πάλης για την απελευθέρωση

΄Ηταν 8 Μάρτη του 1857, όταν ξεσηκώθηκαν οι εργάτριες των υφαντουργείων της Νέας Υόρκης και διεκδίκησαν λιγότερες ώρες εργασίας, κάτι που οι άντρες συνάδελφοί τους είχαν πετύχει από χρόνια, καλύτερα μεροκάματα και ανθρωπινότερες συνθήκες εργασίας.

΄Ηταν 8 Μάρτη του 1910, όταν η Κλάρα Τσέτκιν διεκδίκησε και πέτυχε, στην Δεύτερη Διεθνή Διάσκεψη των Σοσιαλιστριών στην Κοπεγχάγη, την καθιέρωση αυτής της ημέρας, σαν Ημέρας της Γυναίκας.

΄Ηταν 25 Μάρτη του 1911, λίγες μόνο μέρες μετά την Ημέρα της Γυναίκας, όταν μια βιομηχανία υποκαμίσων της Νέας Υόρκης πήρε φωτιά με τις πόρτες κλειδωμένες. Οι εργοδότες είχαν κλειδώσει για να μην μπουν μέσα οι συνδικαλιστές. Κάηκαν 146 γυναίκες, οι περισσότερες έφηβες 13 έως 18 χρόνων.

Δεν ήταν, βέβαια, τυχαίο, το ότι τα αφεντικά είχαν κλειδώσει τις γυναίκες μέσα στο εργοστάσιο. Υπήρχε προϊστορία. Δύο χρόνια πριν οι εργάτριες στην Νέα Υόρκη είχαν ξεσηκωθεί ξανά. Η μαζική απεργία έμεινε γνωστή στην Ιστορία σαν η απεργία των 20.000 γυναικών. Είχε ξεκινήσει από το συγκεκριμένο εργοστάσιο, το «Τρίγωνο».

΄Ηταν 8 Μάρτη του 1917, όταν 200.000 γυναίκες ξεχύθηκαν στους δρόμους της Πετρούπολης της Ρωσίας και φώναξαν «Ψωμί-Κάτω ο Πόλεμος-Βελτίωση της Κατάστασης των Γυναικών».

Ήταν 8 Μάρτη του 1945, όταν οι κρατούμενες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Ράβενσμπρουκ της Γερμανίας, ένα κολαστήριο, που οι γυναίκες χρησιμοποιούνταν για την σεξουαλική ικανοποίηση πολιτών, στρατιωτικών, ακόμη και κρατουμένων, γιόρτασαν την Ημέρα της Γυναίκας, λίγο πριν την απελευθέρωσή τους, τον Απρίλιο του 1945.

Ήταν 8 Μάρτη του 2009, που μια γενναία γυναίκα, μια συνδικαλίστρια, η Κωνσταντίνα Κούνεβα, πάλευε για τη ζωή της, στην εντατική του Ευαγγελισμού.

Αναφέρουμε μόνο λίγες ημερομηνίες, από τις ατέλειωτες 8 Μάρτη της Ιστορίας των Αγώνων των Γυναικών.

Το 1977 ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών καθιέρωσε αυτή την ημέρα σαν Ημέρα για τα Δικαιώματα της Γυναίκας και τη Διεθνή Ειρήνη.

Η Ημέρα της Γυναίκας, από μέρα τιμής των ταξικών και φυλετικών αγώνων των γυναικών, μετατράπηκε σε μια άοσμη, άνευρη και απόλυτα αποδεκτή από το κατεστημένο γιορτή και μια θαυμάσια ευκαιρία για τις γυναίκες των κομμάτων, των συνδικάτων και των Μ.Μ.Ε. να προβάλλονται μιλώντας στη θέση εκείνων, που δεν μπορούν να έχουν λόγο, που ζουν στο παρασκήνιο, που βιώνουν καθημερινά την εκμετάλλευση, ταξική και φυλετική, που η ζωή τους έχει παραλύσει μέσα στη φτώχεια και τη δυστυχία. Οι  ευκατάστατες γυναίκες και πλήρως αποδεκτές από το κατεστημένο κυρίες, μιλούν για λογαριασμό των φτωχών και των εξοστρακισμένων γυναικών και στο όνομά τους, χωρίς αναφορά στις πραγματικές συνθήκες της ζωής τους, χωρίς πόνο, χωρίς κόπο, χωρίς σύγκρουση με τις κάθε λογής εξουσίες, χωρίς αναφορά στο φεμινιστικό κίνημα, που το περιφρονούν, όσο και το φοβούνται.

Οι προλετάριες και οι περιθωριοποιημένες γυναίκες είναι διστακτικές έως και εχθρικές στη θεωρία και τη δράση του φεμινισμού, αρνούνται το φεμινισμό της «δυτικής τακτοποιημένης γυναίκας», συγκρούονται με την τεχνοκρατική οπτική των έμφυλων κοινωνιών, ενώ το Παγκόσμιο Φεμινιστικό Κίνημα, οι γυναίκες σε όλο τον κόσμο, διεκδικούμε το αυτονόητο, την απελευθέρωση των γυναικών.

Σήμερα, που η συγκυρία οξύνει την καθημερινότητα, απαιτείται η συγκρότηση ενός παγκόσμιου κινήματος, που να εκφράζει τη μεγάλη γυναικεία μερίδα των κοινωνιών, ενάντια στην κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού και της απαξίωσης έως και απαλλοτρίωσης των γυναικών και των αγώνων τους.

Φτώχεια, πόλεμοι και μαζική εμπορία και εκπόρνευση γυναικών, αμέτρητα τα θύματα βίας και βιασμών, αμέτρητες οι άνεργες, οι κακοπληρωμένες, οι ανασφάλιστες.

8 Μάρτη 2010 στη μνήμη των καμένων εργατριών της Νέας Υόρκης, της Κλάρας Τσέτκιν, της Ρόζας Λούξεμπουργκ, των γυναικών του Ράβενμπρουκ, των εκατομμυρίων γυναικών που μάχονται για την απελευθέρωσή τους δηλώνουμε παρουσία, πίστη και ότι το μέλλον μας ανήκει.

Εμείς, δεν είμαστε στο Εγώ, αλλά στο Εμείς.

Αδέσμευτη Κίνηση Γυναικών