ΕΝΑΚ: ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑΣ

Κέρκυρα 16/11/2010

   Η Ενιαία Αριστερή Κίνηση Κέρκυρας (ΕΝΑΚ) με το τέλος των αυτοδιοικητικών εκλογών, δηλώνει στη νεολαία, στο λαό της Κέρκυρας και των Ιόνιων νησιών ότι θα δυναμώσει αποφασιστικά τον πολιτικό αγώνα που διεξάγει. Ο αγώνας μας θα εξελιχθεί σε όλα τα επίπεδα, δίπλα και μέσα στα λαϊκά κινήματα και προβλήματα, με θέσεις, προτάσεις και πρωτοβουλίες. Η αντιπολιτευτική μας δράση θα είναι σκληρή, ουσιαστική και δομημένη στη βάση των συμφερόντων του λαού και της νέας γενιάς, των συμφερόντων του τόπου μας. Στο λαό απευθύνουμε κάλεσμα να στηρίξει την ΕΝΑΚ. Στους θετικούς και σκεπτόμενους ανθρώπους, όπου και αν βρίσκονται, απευθύνουμε κάλεσμα να είμαστε σε ανοιχτό διάλογο, σε δημιουργική-ζωντανή επικοινωνία και συντονισμό .

Σχετικά, τώρα, με τις εκλογές:

   Η αποχή και το λευκό – άκυρο ψηφοδέλτιο αποτέλεσαν το πλειοψηφικό ρεύμα του κερκυραϊκού (και ελληνικού λαού ευρύτερα) και στους δύο γύρους των εκλογών. Η συνδυασμένη εκλογική συμπεριφορά αποχής – άκυρου- λευκού που επέλεξε τελικά ο κερκυραϊκός λαός, διαμόρφωσαν ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑΣ σε Δήμο και Περιφέρεια αφού τα ποσοστά εκλογικής συμμετοχής είναι σαφώς μειοψηφικά. Ήδη όμως από τον πρώτο γύρο, η στάση του λαού είχε διαμορφώσει και ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΑΞΕΙΣ ΜΕΙΟΨΗΦΙΑΣ αφού τα ποσοστά τους διανέμονται μόλις επί του 47% του εκλογικού σώματος (45,5% αποχή – 8% περίπου τα λευκά, άκυρα δηλ. 53%).

Έτσι, αποτελεί αντικειμενικό συμπέρασμα ότι στο φαινόμενο αποχή – λευκό- άκυρο ενυπάρχουν ποιοτικά χαρακτηριστικά και επίσης ότι τόσο η εκλογική περίοδος όσο και οι παρατάξεις που συμμετείχαν σε αυτήν δεν ενέπνευσαν το εκλογικό σώμα. Η ΕΝΑΚ εκφράζει τη θέση ότι στο πλειοψηφικό ρεύμα της αποχής, δεν είναι υποχρεωτικά οι «πολίτες του καναπέ» όπως ορισμένοι κομματάρχες και αβανταδόροι της δεξιάς και της «αριστεράς» προσπαθούν να παρουσιάσουν. Αντίθετα, μέσα εκεί βρίσκεται ένα ζωντανό και ριζοσπαστικό κομμάτι του λαού και της νεολαίας. Το ίδιο ισχύει και για το λευκό- άκυρο του πρώτου και δεύτερου γύρου.

   Η λαϊκή διαμαρτυρία για το Μνημόνιο και τις αντιλαϊκές πολιτικές ενώ αποτελεί μεγάλη πλειοψηφία στη χώρα μας, δεν μπόρεσε τελικά να εκφραστεί διακριτά ούτε να στείλει ηχηρό μήνυμα στη κυβέρνηση και στο αντιδραστικό - αντεργατικό μέτωπο. Οι πανηγυρικές δηλώσεις για «μεγάλη νίκη στην Ελλάδα» του προέδρου του ΔΝΤ Στρός Καν αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα. Βασική αιτία αυτής της ανεπάρκειας αποτελεί η διασπαστική και μικροκομματική αντίληψη που κυριαρχεί στις ηγεσίες των κομμάτων της αριστεράς. Μια αντίληψη που αντιστρατεύεται την δημιουργία ευρύτερων συσπειρώσεων και πλατιών κοινωνικών – πολιτικών μετώπων, ικανών να προκαλέσουν μεγάλες και νικηφόρες λαϊκές συσπειρώσεις σε κρίσιμα ζητήματα της ελληνικής κοινωνίας. Έτσι, η εκτεταμένη κατακραυγή για το Μνημόνιο όχι μόνο δεν εξελίχθηκε στην συγκεκριμένη εκλογική αναμέτρηση σε μαζικό ρεύμα αποδοκιμασίας με προοπτική ανατροπής, αλλά αντίθετα αποδυναμώθηκε, αποπροσανατολίστηκε και απονευρωμένη πλέον, χωρίς ικανή πολιτική – ριζοσπαστική διαχείριση, παραδόθηκε στους σχεδιασμούς και τις ανάγκες των κυρίαρχων δυνάμεων του πολιτικού συστήματος. Τα λεγόμενα αριστερά κόμματα δεν προσέφεραν στον λαό τη δυνατότητα να εκφράσει συγκροτημένα, σε πλατύ ενιαίο μέτωπο την αντιμνημονιακή βούλησή του. Πρόσφεραν τα δικά τους ψηφοδέλτια και ζήτησαν από το λαό να ακολουθήσει. Το αποτέλεσμα τους οδηγεί, όμως, στην παραδοχή ότι η αντιμνημονιακή ψήφος του λαού κυμάνθηκε το πολύ μεταξύ 15% έως 20% δηλ. στο μέγιστο άθροισμα των ψηφοδελτίων τους. Η ερμηνεία αυτή εξυπηρετεί απόλυτα το κυρίαρχο σύστημα, αφού του προσφέρει «στο πιάτο» το υπόλοιπο 80% του λαού. Για αυτό τα μεγάλα ΜΜΕ βιάστηκαν να κολακεύσουν την εκλογική «άνοδο» του ΚΚΕ που φθάνει σε ποσοστό περίπου 10% ! (από την πλευρά του το κόμμα του Περισσού αποδέχθηκε ότι σημείωσε «εκλογική επιτυχία»).

Εάν μάλιστα προσθέσουμε και τη αφοριστική θέση των αριστερών ηγεσιών ενάντια στην αποχή και τους πολίτες της αποχής, τότε το ποσοστό στενεύει δραματικά περιορίζοντας ακόμα περισσότερο την αντιμνημονιακή λαϊκή έκφραση. Φυσικά τα παραπάνω δεν απεικονίζουν την αυθεντική λαϊκή βούληση που είναι μαχητικά και μαζικά αντιμνημονιακή.

   Στην Κέρκυρα και τα Ιόνια, η εκλογική επικράτηση των δεξιών υποψηφίων είναι αποτέλεσμα σειράς παραγόντων. Είναι αναμφίβολα, συγκυριακή και έντονα μειοψηφική λόγω της τεράστιας αποχής. Διαθέτουν όμως την «νομιμοποίηση» να διοικήσουν και, ασφαλώς, θα κριθούν. Το τοπικό ΠΑΣΟΚ λόγω της κυβερνητικής πολιτικής και των πολιτικών και οργανωτικών αντιφάσεών του βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση σε αυτές τις εκλογές. Σημαντικά γεγονότα της εκλογικής διαδικασίας είναι :

   1) Η εκλογική και βαθιά πολιτική ήττα των συνδυασμών του μπλοκ εξουσίας. Η κατακραυγή εναντίον των αξιωματούχων του κατεστημένου αποδείχτηκε ισχυρή και ώριμη, παρά τις προσπάθειες διαφόρων να οδηγηθεί σε εκφυλισμό. Η ΕΝΑΚ χαιρετίζει αυτή την σημαντική λαϊκή νίκη.

   2) Η πολιτική ανεπάρκεια και άρνηση της «λαϊκής συσπείρωσης – ΚΚΕ» να προκαλέσει συνθήκες και να οδηγήσει στην ανατροπή παρά την ισχυρή λαϊκή βούληση. Οι πολιτικοί χειρισμοί και η συνολική εκλογική εμφάνισή τους, προδίκασαν το αποτέλεσμα. Αυτή η εμφάνιση ήταν σαφέστατα ενσωματωμένη στο πλαίσιο που διαμόρφωσε το τοπικό σύστημα και τα τοπικά ΜΜΕ. Η ΕΝΑΚ είχε έγκαιρα εκφράσει τη θέση για μια πλατιά, λαϊκή προγραμματική ενότητα, ανοιχτή, αγωνιστική και καθαρή, που θα μπορούσε να εκφράσει συγκροτημένα και πειστικά το μεγάλο λαϊκό ρεύμα που ήθελε ανατροπή και να οδηγήσει σε μια καθαρή εκλογική νίκη. Η σκοπιμότητα, η μικροψυχία και η αλαζονεία κυριάρχησαν απέναντι σε αυτή την ορθολογική και τίμια θέση μας. Από αυτές τις εξελίξεις, τόσο εμείς όσο και οι πολίτες, βγάλαμε συμπεράσματα.

   3) Ο τοπικός ΣΥΝ – οικολόγοι κατέγραψαν εκλογικό ποσοστό που αντικατοπτρίζει την πραγματική εικόνα τους.

   4) Μεγάλος χαμένος των εκλογών, εκτιμά η ΕΝΑΚ ότι ήταν τα τοπικά λαϊκά προβλήματα, που ελάχιστα απασχόλησαν στην προεκλογική περίοδο. Το ίδιο ισχύει και για τις προγραμματικές θέσεις. Θα το παλέψουμε για να τα επαναφέρουμε όλα αυτά στο προσκήνιο.

   Τέλος με ένα σχόλιο για τις προκλητικές δηλώσεις του προέδρου του ΣΕΒ κ. Δασκαλόπουλου που αποζητά λυσσασμένα και άλλα κέρδη για το κεφάλαιο, απαιτώντας απολύσεις εργαζομένων. Ας μην προκαλεί ο κ. πρόεδρος και ας μην ξεχνά ότι μπορούν να συμβούν και διαφορετικά πράγματα σε αυτό τον τόπο. Όπως π.χ. να αποφασίσουν οι εργαζόμενοι να απολύσουν δια παντός τον ίδιο και την εκμεταλλευτική σπείρα του ελληνικού κεφαλαίου που έχει ξεζουμίσει και διαχρονικά καταστρέψει τη χώρα μας σε εθνικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο.