του Μανόλη Βασιλάκη
μέλος του ιδρυτικού πυρήνα της ΕΝΑΚ
Από την ίδρυσή της, η ΕΝΑΚ, τρία χρόνια τώρα, διεξάγει έναν ασταμάτητο πολιτικό αγώνα με στοχεύσεις απόλυτα διαυγείς και ξεκάθαρες: Την υπεράσπιση των δικαίων και των κοινωνικών δικαιωμάτων της εργαζόμενης τάξης, της αγροτιάς, των μικρών και μεσαίων, της νεολαίας. Για την ποιότητα ζωής, για την υπεράσπιση του περιβάλλοντος και της δημόσιας κοινωνικής περιουσίας. Ο αγώνας της ΕΝΑΚ, σκληρός και ανυποχώρητος, γίνεται με ρήξεις εκεί που επιβάλλεται και σταθερά, με συνεχείς, συγκροτημένες θέσεις και προτάσεις σε όλα τα κρίσιμα θέματα. Ένας αγώνας με συνέπεια, μακριά από τοπικισμούς και εθνικισμούς. Είναι για εμάς, την ΕΝΑΚ, αλλά και για τον κόσμο που βλέπει, ακούει, διαβάζει, απόλυτα ξεκαθαρισμένο ένα επιπλέον ζήτημα: Ο αγώνας μας εδράζεται, έχει σαν βάση, την επιδίωξη μιας καλύτερης Κέρκυρας μέσα σε μία καλύτερη Ελλάδα. Αυτός είναι, σαφέστατα ο φακός μέσα από τον οποίο βλέπουμε εμείς τα πράγματα. Υπάρχει λοιπόν ένα ξεκάθαρο δεδομένο. Η ΕΝΑΚ είναι μία πολιτική κίνηση που με αγώνες έχει θεμελιώσει τη δημόσια παρουσία της και επίσης μία πολιτική κίνηση που ασκεί κριτική στα υπαρκτά κοινωνικά προβλήματα, στο ελληνικό νησί της Κέρκυρας, εδώ στην πατρίδα μας, την Ελλάδα. Και είναι η ΕΝΑΚ αυτή που αναγκάστηκε δημόσια να καταγγείλει τα καραγκιοζιλίκια και τα παιχνίδια του BBC και των εγγλέζων, πρόπερσι, με κάποιους δικούς μας αυτόκλητους «αυτονομιστές» που κεντάγανε περίεργες θεωρίες στον κόσμο ελπίζοντας να εκμεταλλευτούν πραγματικά προβλήματα και αγωνίες του ντόπιου πληθυσμού. Κάποιους «αυτονομιστές» αλλά και κάποιες παρέες που συστηματικά τους προστατεύουν, τους προβάλουν τους κανακεύουν. Πρόσφατα είδαμε ένα ακόμα δημοσίευμα, υπογεγραμμένο από ιδιαιτέρως «πολυπράγμονα», μη Έλληνα κάτοικο της Κέρκυρας που διατυπώνει «θεωρίες», νουθεσίες και αιτήματα περί «αυτοτέλειας» της Κέρκυρας από τη χώρα μας γιατί «αυτό μας συμφέρει» κλπ. Ψαρεύοντας σε θολά νερά, εκμεταλλευόμενος ακόμα και τον «ρομαντισμό» των «καθαρών» κερκυραίων ο εν λόγω κύριος, που με τα λεγόμενά του εκτίθεται αλλά, προφανώς και κυρίως, εκθέτει και τις παρέες του. Εμείς, σοβαρά και ψύχραιμα, θεωρούμε ότι αξίζει να υπενθυμίσουμε σε αυτές τις παρέες πως η εποχή των καταχθόνιων, των μπενεστάκιδων, των αριστοκρατών και των ξενόδουλων υποτακτικών έκλεισε οριστικά στα Ιόνια νησιά το 1864 και σε ένα μήνα, στις 21 Μαΐου, ο κερκυραϊκός λαός θα δώσει απάντηση . Ας αφήσουν λοιπόν ορισμένοι τα παραμύθια και τα χονδροειδή παιχνίδια γιατί δεν περνάνε. Και επειδή ο φτηνός λαϊκισμός έχει όρια ανοχής, ας βάλουμε με στοιχεία ορισμένα πράγματα σε ένα αντικειμενικό πλαίσιο και σε μία λογική σειρά (αφού δεν το κάνει κανένας άλλος, ας το κάνει και αυτό η ΕΝΑΚ).
Ποιες είναι όμως οι συνέπειες αυτής της λογικής σε άλλες περιπτώσεις και που οδήγησαν;
Καταρχήν να θυμηθούμε ό, τι πριν από λίγα μόλις χρόνια η στενά συνδεδεμένη με την Κέρκυρα και φίλη της Ελλάδας, χώρα Σερβία, υπέστη την βία των δυτικών βομβαρδισμών και την αποκοπή ενός μέρους της εδαφικής της επικράτειας. Με αποτέλεσμα το σημερινό Κόσσοβο (μαζί με το άλλο κατασκεύασμα-μόρφωμα των Σκοπίων) να αποτελεί πλέον μια τεράστια νατοϊκή βάση. Και τους κατοίκους του μόνο αυτόνομοι να μην είναι.
Να θυμηθούμε την προσπάθεια κάποιων άλλων ανόητων στην Κρήτη την ίδια χρονικά περίοδο (συμπτωματικά άραγε;;) να ανακινήσουν θέμα δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία της Κρήτης με παρόμοια επιχειρήματα για «περιφρόνηση του τόπου τους» για «νησί με τεράστια πολιτιστική κληρονομιά» για «συνεισφορά στα κρατικά ταμεία, χωρίς να παίρνει τίποτα από αυτά». Να θυμίσουμε ότι στην Κρήτη αυτή τη στιγμή λειτουργεί μια από τις μεγαλύτερες ΝΑΤΟικές βάσεις στην Μεσόγειο. Και επίσης ότι έχει χαρακτηριστεί σαν «αβύθιστο αεροπλανοφόρο» από τους αμερικάνους στρατηγούς.
Να θυμηθούμε επίσης τις συνέπειες ενός άλλου τέτοιου εγχειρήματος την δημιουργία του Κυπριακού Κράτους που οδήγησε στην τουρκική εισβολή, στην ουσιαστική διχοτόμηση του νησιού και (τι σύμπτωση!!!) την διατήρηση εν πλήρη ασυδοσία της βρετανικής βάσης.
Βλέπουμε λοιπόν ότι μια σημαντική παράμετρος στην παγκόσμια σκακιέρα είναι η πολιτική επιλογή της δημιουργίας όσο το δυνατόν περισσότερων προτεκτοράτων που θα εξαρτώνται απόλυτα πολιτικά οικονομικά και αμυντικά και δεν θα μπορούν να αντιδρούν στις απαιτήσεις της σημερινής μοναδικής (στρατιωτικά) υπερδύναμης.
Επειδή λοιπόν αυτοί οι κάποιοι προπαγανδιστές των θεωριών περί «αυτοτέλειας» κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν και παίζουν ύποπτα παιχνίδια σε βάρος των συμφερόντων των ίδιων των Κερκυραίων, θα τους δώσουμε να καταλάβουν ότι δεν μασάμε κουτόχορτο.
Και επειδή λοιπόν κάποιοι αρέσκονται σε παραμύθια ας παραθέσουμε κάποια στοιχεία.
Στοιχείο 1ο : Ο νομός Κέρκυρας συνεισέφερε το 2005 κατά 0,8% στο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (Α.Ε.Π.) της χώρας. Το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν του νομού Κέρκυρας ανήλθε το 2006 στα 1.606 εκατ. €, ενώ το κατά κεφαλή προϊόν για την ίδια χρονιά ήταν 13.374 € που αντιστοιχεί στο 75% του μέσου όρου της χώρας (72% του μέσου όρου της ΕΕ).και την κατατάσσει 23η μεταξύ των 52 νομών στην Ελλάδα (μ.ο. χώρας 17,9 χιλ. €). Η θέση της ως προς το κριτήριο αυτό υποχωρεί, δεδομένου ότι το 2000 της αντιστοιχούσε 86% του μέσου κατά κεφαλή προϊόντος της χώρας.
Στοιχείο 2ο Το δηλωθέν εισόδημα ανά φορολογούμενο στην Κέρκυρα φτάνει τα 11.108 € το 2005, σημειώνοντας αύξηση κατά 5% από το 2004, και κυμαίνεται στο 81% του μέσου όρου της Ελλάδας. Οι Κερκυραίοι φορολογούμενοι πλήρωσαν κατά μέσο όρο για φόρο εισοδήματος 756 €, (μ.ο. χώρας 1.222 €). Στην Κέρκυρα αναλογεί το 1% των φορολογουμένων (αύξηση 6% μεταξύ 2004 και 2005), το 0,8% του δηλωθέντος εισοδήματος της χώρας (αύξηση 17% μεταξύ 2004 και 2005) και το 0,6% του φόρου εισοδήματος φυσικών προσώπων (22η θέση στη χώρα).
Άρα ανατρέπεται άμεσα το επιχείρημα ότι «εμείς προσφέρουμε πολλά».
Στοιχείο 3ο: Όσον αφορά τις αναλογίες μαθητών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ανά 1000 κατοίκους η εικόνα για την Κέρκυρα είναι σταθερή αλλά γενικά κάτω του μ.ο. της χώρας. Παρατηρείται μία φθίνουσα αναλογία μαθητών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης ανά 1.000 κατοίκους, (61 το 1998, 53 το 2006, ενώ ο μ.ο. χώρας είναι 57). Αυτό συμβαίνει και με την αναλογία μαθητών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ανά 1000 κατοίκους (72 το 1998 και 58 το 2006, ενώ ο μ.ο. χώρας είναι 61). Ενώ ο αριθμός των μαθητών μειώνεται, όπως και ο αριθμός των δημοτικών σχολείων (86 το 1998, 62 το 2006), των γυμνασίων, αντίθετα, (22 το 1998, 23 το 2006) και των λυκείων –ΤΕΕ αυξάνεται (19 το 1998, 22 το 2006). Σε αυτό συντελεί και το Ιόνιο Πανεπιστήμιο που έχει έδρα και λειτουργεί στην Κέρκυρα κεντρίζοντας το ενδιαφέρον της νέας γεννιάς.
Από τα παραπάνω στοιχεία προκύπτει άμεσα ότι η συνεισφορά της Κέρκυρας στην Εθνική Οικονομία είναι αυτή που αναμενόταν. Η συνεισφορά ενός μικρού νησιού που βασικός του πόρος είναι ο τουρισμός και η μικρή αγροτική παραγωγή. Γι αυτό λοιπόν επειδή και το χωριό μου το Βαλανειό έχει την ίδια συνεισφορά, ζητάω την ανεξαρτησία του Βαλανειού!!!
Σε κάθε περίπτωση κεντρικός πολιτικός στόχος της ΕΝΑΚ, που απορρέει από την ιδρυτική της διακήρυξη, είναι αυτός που ξεκάθαρα υπογραμμίζει την ανάγκη για μια συνολική και ποιοτική παραγωγική ανασυγκρότηση της Κέρκυρας και που θα ξεπερνάει τον φαύλο κύκλο της σημερινής δομικής κρίσης. Αυτό όμως δεν μπορεί να συμβεί με αποσπασματικές πολιτικές αλλά μόνο στο πλαίσιο ενός ευρύτερου προοδευτικού εθνικού σχεδίου για την παραγωγική και κοινωνική ανασυγκρότηση της χώρας.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου