28 ΟΧΤΩΒΡΗ 1940 - ΤΟ "ΟΧΙ" ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΤΑ ΜΕΤΑΞΑ..

Έχοντας εγκαθιδρύσει απο το 1936, υπο την στενή εποπτεία του παλατιού και του βασιλιά Γεώργιου,  ένα φασιστικό - στρατοκρατικό καθεστώς στήριξης της εγχώριας οικονομικής ολιγαρχίας - στη βάση της επίσημης δήλωσης του προς την πλουτοκρατία "δώστε λίγα για να σώσετε πολλά" - ο Μεταξάς και το καθεστώς του παρακολουθούσαν τις διεθνείς εξελίξεις, "ισορροπώντας" εναγώνια, ανάμεσα στην φασιστική - χιτλερική - αντικομμουνιστική  ιδεολογία τους και την ισχυρή "παραδοσιακή" επιρροή και έλεγχο της Μεγάλης.Βρετανίας, στην Ελλάδα εκείνης της εποχής. Το "όχι" του, μετέωρο, αντιφατικό, δειλό, χωρίς πίστη, χωρίς στόχευση και προοπτικές. Ένα "όχι" εκβιασμένο απο τα γεγονότα και την αδυσώπητη κίνηση της ιστορίας που σε κρίσιμες και αποφασιστικές περιόδους δεν κάνει χατίρια...Η πατριωτική ανάταση του Ελληνικού λαού, η πίστη στην αντίσταση και στη νίκη, η γενική λαική επιθυμία να αποκρουστεί νικηφόρα η εισβολή της φασιστικής Ιταλίας του Μουσολίνι, έδωσαν το αληθινό περιεχόμενο στο ΟΧΙ που επιβεβαιώθηκε - με παλαική συστράτευση - στα πεδία των μαχών, οδηγώντας τον φασιστικό - ναζιστικό άξονα στην πρώτη κρίσιμη στρατιωτική ήττα και ταπείνωση..Μερικούς μήνες αργότερα καθεστωτικοί  στρατηγοί θα παρέδειναν "επίσημα" την Ελλάδα στους χιτλερικούς Γερμανούς και θα ξεκινούσε η εποχή της κατοχής και των κατοχικών κυβερνήσεων, των φασιστών ακροδεξιών δοσίλογων. Το δεξί χέρι του Μεταξά, υπουργός Δημόσιας Τάξης Μανιαδάκης, λίγο πριν εγκαταλείψει την Ελλάδα με κατεύθυνση την Αργεντινή, υλοποίησε την τελευταία πράξη του έργου..Παράδωσε τον δεσμώτη της Κέρκυρας, τον αρχηγό της λαικής αντιφασιστικής Ελλάδας Νίκο Ζαχαριάδη στην χιτλερική Γκεσταπό, για να οδηγηθεί με αεροπλάνο στη χιτλεροκρατούμενη Βιένη και απο εκεί στο κολαστήριο του Νταχάου. Έτσι, με αυτή την τελευταία άθλια προδοτική πράξη έκλεισε ο κύκλος του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου..