ΡΕΥΣΤΟΤΗΤΑ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΚΗΝΙΚΟ - ΕΝΑΚ / Η ΩΡΙΜΑΝΣΗ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΚΡΙΣΙΜΟ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ.

Σημάδια αστάθειας, ρευστότητας και εκνευρισμού παρουσιάζονται εντονότερα τον τελευταίο καιρό, στους κόλπους του εγχώριου μπλοκ εξουσίας, του κυβερνητικού τμήματος του, αλλά και ευρύτερα. Η επιστολή Γιώργου Παπανδρέου προς την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, που ζητά εκλογή προέδρου του κόμματος απο την "βάση", θέτοντας θέμα ηγεσίας στον ένα κυβερνητικό συνεταίρο, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο, ότι η "έμπειρη" Ντόρα Μπακογιάννη εξέφρασε τον έντονο προβληματισμό της σχετικά με τις εξελίξεις στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, δηλώνοντας ότι στη σημερινή πραγματικότητα, αυτό το εσωτερικό πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ μπορεί να μετατραπεί σε "πρόβλημα κυβερνητικής σταθερότητας" και ότι "ελπίζει να επικρατήσει σωφροσύνη και να υπερισχύσει το εθνικό συμφέρον"...Παράλληλα όμως - και - το συνέδριο των "αντιπολιτευομένων" ΑΝΕΛ δεν απέδωσε πλήρεις και σαφείς εγγυήσεις για την στάση του συνόλου των βουλευτών του κόμματος αυτού, στην προεδρική εκλογή.. 

Όπως έχει σταθερά εκτιμήσει και επισημάνει η ΕΝΑΚ, τώρα γίνεται πιο αντιληπτό, ότι, το πολιτικό σύστημα, που εκπροσωπεί το καθεστώς εθνικής εξάρτησης και λαικής εξαθλίωσης, την ξεπουλημένη ντόπια αστική τάξη, πιέζεται και θα "πιέζεται" πολύπλευρα -και- εντονότατα απο τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, που ενδιαφέρονται να υλοποιήσουν συνολικά το σχέδιο τους για την Ελλάδα, αλλά και να το αναπαράγουν, να το "δέσουν" και να του προσδώσουν χρονική προοπτική. Αυτή η πίεση, έχει ενταθεί την τελευταία περίοδο, όπως μαρτυρούν οι εξελίξεις.. 

Αντιφατικές δηλώσεις και "εκτιμήσεις"- όμως - προέρχονται, εκτοξεύονται και απο το στελεχικό δυναμικό του Συριζα, σφραγίζοντας την λεγόμενη "πολιτική ατμόσφαιρα", ενώ το κόμμα του Περισσού επιδείχνει μεγάλη "σταθερότητα" σε μια τακτική πολιτικής ανυπαρξίας και δήθεν "αδιαφορίας" για τα "εγκόσμια" που τελικά υποβοηθά το σύστημα. Την ίδια περίοδο που συμβαίνουν όλα αυτά, το βιοτικό επίπεδο του λαού κατρακυλά ακόμα περισσότερο, ενώ οι "διαπραγματεύσεις" με την Τρόικα οδηγούν σε νέα αντιλαϊκά αντεργατικά μέτρα και σε νέα ξεπουλήματα. Και ενώ η αντίσταση, το κίνημα αντίστασης, επιβεβαιώνεται συνεχώς σαν την μοναδική πολιτική δυνατότητα του λαού και σαν μοναδική αξιόπιστη πολιτική - κοινωνική δύναμη, ο βαθμός της πολιτικής ωρίμανσης της (που δεν είναι επιθυμητή εξέλιξη "πανταχόθεν") αποτελεί κρίσιμο και κεντρικό παράγοντα των εξελίξεων.