Μάριος Άνθης - Νίκος Μάνδυλας (μέλη της Συντονιστικής Επιτροπής της ΕΡΓΑΚ)
Ενάμιση μήνα μετά τις εκλογές, με την νέα κυβέρνηση να δείχνει, πλέον, δείγματα γραφής και τις εξελίξεις που αφορούν τα θέματα της χώρας και του εργαζόμενου (αλλά και άνεργου) λαού να συσσωρεύονται, μπορούμε να κάνουμε μερικές παρατηρήσεις, σε ουσιώδη ζητήματα που αφορούν την εργατική τάξη και το ελληνικό εργατικό κίνημα. Η περίπτωση της ΔΕΗ, με το θέμα που ανέκυψε εκεί, με την συλλογική κλαδική σύμβαση, είναι ένα "καλό" παράδειγμα, που καθρεφτίζει μια κατάσταση, μια αντίληψη που - αρχικά - πάει να διαμορφωθεί, με στόχο να περάσει και να κυριαρχήσει. Στο θέμα αυτό θα αναφερθούμε πιο αναλυτικά παρακάτω. Πρωταρχικά, όμως, θα θέσουμε μερικά γενικότερα και επείγοντα ζητήματα.
Είναι, σήμερα, εντελώς ξεκάθαρο πως τα ευρωζωνικά και διεθνή κέντρα πιέζουν για να συνεχιστεί στην Ελλάδα, απρόσκοπτα και σκληρά, η γνωστή πολιτική των μνημονίων, η πολιτική εθνικής εξάρτησης και εργατικής λαϊκής εξαθλίωσης. Εδώ, σε αυτό το άρθρο, δεν θα αναφερθούμε σχετικά με το τι κάνει, τι δεν κάνει η τι έπρεπε να κάνει η κυβέρνηση. Θα επισημάνουμε και πάλι, αυτά που συνεχώς τονίζαμε σαν "Εργατουπαλληλική Αγωνιστική Κίνηση" - ΕΡΓΑΚ τα προηγούμενα χρόνια. Ότι δηλαδή, οι εργαζόμενοι δεν μπορούν και δεν πρέπει να αποδεχτούν την "μοίρα" τους, σαν "Ιφιγένειες" της κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος, σε ένα ατελείωτο δρόμο εργατικής κοινωνικής εξόντωσης και καταστροφής, ενώ μάλιστα η ντόπια ξεπουλημένη αστική τάξη και το εγχώριο μπλοκ εξουσίας, συνεχίζουν να κερδίζουν και να ευημερούν, στο πλαίσιο της "αγίας οικογένειας" του ευρώ.Οι εργαζόμενοι, ακόμα πιο πολύ τώρα, οφείλουν να σηκώσουν κεφάλι και να διεκδικήσουν - απαιτήσουν, όχι μόνο αυτά που τους πήραν, που τους έκλεψαν, αλλά και πολύ περισσότερα. Η εργατική αντίσταση και επίθεση πρέπει να δυναμώσει παντού, σε όλους τους κλάδους των εργαζομένων. Το κόστος της λεγόμενης "ανθρωπιστικής κρίσης" βαραίνει, χρεώνεται ολοκληρωτικά σε αυτούς που την προκάλεσαν. Τα διεθνή κέντρα (ΕΕ- ΔΝΤ- ΕΚΤ), δηλαδή την Τρόικα, (που ήταν και παραμένει Τρόικα) και το εγχώριο κεφάλαιο. Αυτό που σήμερα θέλει ο εργαζόμενος κόσμος της χώρας μας, σε αυτό που συσπειρώνεται, είναι κοινωνική προκοπή, εργατική λαϊκή κυριαρχία και εθνική ανεξαρτησία. Η ελληνική εργατική τάξη, συνολικά σαν τάξη, απαιτεί και πρέπει να επιβάλλει με αγώνες τα δίκαια της, καθώς αποτελεί την μεγάλη πλειοψηφία στη χώρα. Διεκδίκηση - διεκδίκηση - διεκδίκηση, μέτωπα και νέα μέτωπα, για να γίνει η ζωή όλων των εργαζομένων στοιχειωδώς ανθρώπινη και για πραγματική δουλειά στους ανέργους, έτσι μπαίνει το θέμα. Η ανταπόκριση η όχι στην απελπισμένη και δυνατή φωνή των εργαζομένων και των ανέργων, αυτό είναι το εργατικό λαϊκό κριτήριο, το κεντρικό κριτήριο που ισχύει - και - για αυτή την κυβέρνηση. Εάν οι φωνές του ευρωζωνικού αρχιερέα Σόιμπλε και της ντόπιας αντιπαραγωγικής ολιγαρχίας, ηχούν δυνατότερα στα κυβερνητικά αυτιά, εάν η μνημονιακή επανάληψη συνιστά την κυβερνητική πρόθεση, εάν οι αντιφάσεις και οι παλινωδίες αποτελούν τον πυρήνα της κυβερνητικής πολιτικής, εάν το κυβερνητικό ενδιαφέρον για τον εξαθλιωμένο λαό είναι μικρότερο απο την πίστη τους και την προσήλωση τους στο ευρώ, τότε ακόμα περισσότερο, ο αγώνας ολόκληρης της ενωμένης εργατικής τάξης αποτελεί τον ένα και μοναδικό δρόμο επιβίωσης, τη μία και μοναδική ελπίδα της. Με ταξικό κίνημα, αγωνιστικό, με συνδικάτα ανεξάρτητα, συνδικάτα της εργατικής ενότητας, όχι της διάσπασης, όχι του συμβιβασμού, όχι κυβερνητικά παραρτήματα της λούφας και του ρουσφετιού, οι εργαζόμενοι της χώρας πρέπει άμεσα να οργανώσουν την δική τους δράση, για να γίνουν το επίκεντρο και να βάλουν την δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις. Να βάλουν την σφραγίδα των εξελίξεων στον τόπο μας αυτοί που το δικαιούνται, οι εργαζόμενοι της Ελλάδας και όχι η Μέρκελ, ο Γιούνγκερ, ο Σουλτς και οι ευρω - πολυεθνικές.
Επιστρέφοντας στο θέμα της ΔΕΗ, επισημαίνουμε πόσο επικίνδυνο, αντιδραστικό και αντεργατικό είναι, για τα συμφέροντα και το μέλλον του συνόλου των εργαζομένων, να αντιμετωπίζεται - όπως αντιμετωπίστηκε - το γεγονός ότι στην κλαδική σύμβαση της ΓΕΝΟΠ και των πρωτοβάθμιων σωματείων με την εταιρεία, προβλέφθηκε η παροχή τροφείου (κάτι που δεν είναι καν νέο) στους εργαζόμενους. Οργίστηκαν κάποιοι, πολλοί και διάφοροι, για την παροχή ενός σάντουιτς και ενός καφέ (σε είδος) σε εργαζόμενους που κάνουν την δουλειά που κάνουν - και - μεταξύ των δημόσια ενοχλημένων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, ο κ. Αμυράς (τώρα του Ποταμιού) και το στέλεχος του Σύριζα κ.Φίλης που δεν "δίστασε" να ζητήσει απο την ΓΕΝΟΠ να αποδείξει το "κοινωνικό της πρόσωπο" μέσω της παραχώρησης ποσοστού απο τα τροφεία, που προέβλεπε η σύμβαση, για την "ανθρωπιστική κρίση", ενώ παράλληλα χαρακτήριζε την σύμβαση προκλητική..Τι να πει κανείς.. Προφανώς όλοι αυτοί, δεν θεωρούν θεμιτές και επιτρεπτές τις συλλογικές συμβάσεις και ούτε καν τις στοιχειώδεις εργατικές διεκδικήσεις.. Θεωρούν την εργατική τάξη καταδικασμένη σε μόνιμο ξεζούμισμα, σε μόνιμη εξαθλίωση, σε μοναδικό χρηματοδότη των πολιτικών τους και της "οικονομίας" τους..Προφανώς όλοι αυτοί υποκρίνονται, στο πλαίσιο της "λαϊκιστικής" αντιλαϊκής προπαγάνδας που ασκούν, πως δεν γνωρίζουν ότι οι εργαζόμενοι της χώρας προσφέρουν - ουσιαστικά μόνο αυτοί - το "μερίδιο" τους για την "ανθρωπιστική κρίση" μέσω των δύο θεσμοθετημένων εισφορών αλληλεγγύης.. Μήπως ο κ.Φίλης και οι λοιποί της παρέας "νομίζουν" ότι τα εκατομμύρια που δηλώνει η κυβέρνηση ότι "θα" διαθέσει για την ανθρωπιστική κρίση,κόβονται στο Μαξίμου η περικόπηκαν απο τους μισθούς των βουλευτών, τις ενισχύσεις των κομμάτων και οτιδήποτε άλλο σχετικό.. Να υπενθυμίσουμε επίσης τα γνωστά και επιλεκτικά "άγνωστα" σε κάποιους, ότι οι τραγικές μειώσεις μισθών των εργαζομένων τα τελευταία χρόνια, και τα δισεκατομμύρια που απέφεραν, στηρίζουν οικονομικά πλήρως τη δυνατότητα της κυβέρνησης να επικαλείται ότι θα ασκήσει "ανθρωπιστική πολιτική", καλύπτουν παντελώς το κοινωνικό οικιακό τιμολόγιο, τα ΑΔΙ, το ΕΤΜΕΑΡ καθώς και ένα μεγάλο κομμάτι των λοιπών τιμολογίων (π.χ αγροτικό). Υποκρίνονται, εξαπατούν και επιβεβαιώνουν την εκτίμηση πως τελικά, οι εχθροί της εργατικής τάξης βρίσκονται παντού. Τέλος και επιπρόσθετα (σχετικά με την ΔΕΗ) θυμίζουμε ότι οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ προσφέρουν το δικό τους μερίδιο (εδώ και χρόνια) για την εργατική εξαθλίωση και τους ανέργους, την εργατική - λαϊκή εξαθλίωση που οι κυβερνώντες και ευρύτερα το εγχώριο μπλοκ εξουσίας ονομάζουν "κομψά" και με έναν όρο ταξικής ουδετερότητας ως ανθρωπιστική κρίση, με κρατήσεις στους κωδικούς 406,411,493 της μισθοδοσίας τους. Και επειδή έχουν υποστεί επί πλέον μειώσεις μισθών 700 εκατ. € κατ΄ έτος δηλώνουν "περήφανοι" που τα χρήματά τους μετατρέπονται σε επιχειρηματικά θαλασσοδάνεια ή κόκκινα δάνεια (δηλώσεις κ. Δούκα, πρώην υπουργού 21-2-2012) για να αντιμετωπισθεί η "ανθρωπιστική κρίση" κάποιας άλλης κοινωνικής τάξης..
Με όλους αυτούς τους προπαγανδιστικούς ελιγμούς, τις στημένες και συνεχείς επιχειρήσεις συσκότισης των σοβαρών - ουσιαστικών γεγονότων και αποπροσανατολισμού η και διάσπασης των εργαζομένων που εξελίσσονται καθημερινά - σαν άθλια θεατρική παράσταση - στα μεγάλα μέσα ενημέρωσης, τα σοβαρά και κρίσιμα θέματα κρύβονται επιμελώς, κάτω απο το χαλί. Έτσι π.χ ασχολούμενοι και "οργισμένοι" όπως παρουσιάζονται όλοι αυτοί με το σάντουιτς των εργαζομένων στην περίπτωση της ΔΕΗ (ανάλογα ασφαλώς θα πράξουν με κάθε άλλη κλαδική εργατική διεκδίκηση) δεν "θυμήθηκαν" να αναφερθούν και να δώσουν δημοσιότητα στην δικαστική διαδικασία που είναι τώρα σε εξέλιξη, για τις εταιρείες ENERGA & HELLAS POWER (δικηγόρος των εταιρειών ο κ. Βορίδης) που θυμίζουμε, είχαν δραστηριοποιηθεί στην ελεύθερη λιανική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας και πήραν χαράτσι και λογαριασμούς ΔΕΗ και τα πήγαν στο εξωτερικό, αφού πρώτα έκλεισαν. Η υπόθεση αφορά όχι ψίχουλα, καφέδες και σάντουιτς, αλλά 300 εκατομμύρια, 100 εκατ. για το χαράτσι (δηλ. και κρατικοί φόροι) και 200 εκατ. σε ΔΕΗ, απο τους λογαριασμούς κατανάλωσης ρεύματος των πελατών που είχαν - και -τους οποίους εξαναγκάστηκε να τους πάρει πίσω η ΔΕΗ, αφού οι εταιρείες, επαναλαμβάνουμε έκλεισαν "διατηρώντας" παράλληλα το προαναφερθέν "κεφάλαιο". Τώρα οι εταιρείες επιδιώκουν επιστροφή μόνο των 100 εκατ. και για τα υπόλοιπα 200 εκατ. επιθυμούν δικαστική "διευθέτηση εν καιρό" με την ΔΕΗ... Εταιρείες είναι αυτές..Άλλο "κύρος" - άλλο "βάρος"... Δεν είναι εργαζόμενοι και συνδικάτα..
Οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι της χώρας στο επίκεντρο των εξελίξεων, πρωταγωνιστές των εξελίξεων, αυτός είναι ο στόχος ο δικός μας, αυτή είναι τώρα, σήμερα, η κατεύθυνση της ΕΡΓΑΚ. Ολόκληρη η εργατική τάξη ενωμένη, εργαζόμενοι στον ιδιωτικό - δημόσιο τομέα και άνεργοι, μαζικά στην ανυποχώρητη αγωνιστική διεκδίκηση. Οι εργαζόμενοι μπροστά, σηκώνοντας ψηλά τον πήχη των εργατικών και κοινωνικών διεκδικήσεων, να ανατρέψουν όλα τα φράγματα που μας όρθωσαν και να ανοίξουν νέους δρόμους κοινωνικής δικαιοσύνης και εργατικής κυριαρχίας, ευημερίας, αξιοπρέπειας και εθνικής ανεξαρτησίας.
Ενάμιση μήνα μετά τις εκλογές, με την νέα κυβέρνηση να δείχνει, πλέον, δείγματα γραφής και τις εξελίξεις που αφορούν τα θέματα της χώρας και του εργαζόμενου (αλλά και άνεργου) λαού να συσσωρεύονται, μπορούμε να κάνουμε μερικές παρατηρήσεις, σε ουσιώδη ζητήματα που αφορούν την εργατική τάξη και το ελληνικό εργατικό κίνημα. Η περίπτωση της ΔΕΗ, με το θέμα που ανέκυψε εκεί, με την συλλογική κλαδική σύμβαση, είναι ένα "καλό" παράδειγμα, που καθρεφτίζει μια κατάσταση, μια αντίληψη που - αρχικά - πάει να διαμορφωθεί, με στόχο να περάσει και να κυριαρχήσει. Στο θέμα αυτό θα αναφερθούμε πιο αναλυτικά παρακάτω. Πρωταρχικά, όμως, θα θέσουμε μερικά γενικότερα και επείγοντα ζητήματα.
Είναι, σήμερα, εντελώς ξεκάθαρο πως τα ευρωζωνικά και διεθνή κέντρα πιέζουν για να συνεχιστεί στην Ελλάδα, απρόσκοπτα και σκληρά, η γνωστή πολιτική των μνημονίων, η πολιτική εθνικής εξάρτησης και εργατικής λαϊκής εξαθλίωσης. Εδώ, σε αυτό το άρθρο, δεν θα αναφερθούμε σχετικά με το τι κάνει, τι δεν κάνει η τι έπρεπε να κάνει η κυβέρνηση. Θα επισημάνουμε και πάλι, αυτά που συνεχώς τονίζαμε σαν "Εργατουπαλληλική Αγωνιστική Κίνηση" - ΕΡΓΑΚ τα προηγούμενα χρόνια. Ότι δηλαδή, οι εργαζόμενοι δεν μπορούν και δεν πρέπει να αποδεχτούν την "μοίρα" τους, σαν "Ιφιγένειες" της κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος, σε ένα ατελείωτο δρόμο εργατικής κοινωνικής εξόντωσης και καταστροφής, ενώ μάλιστα η ντόπια ξεπουλημένη αστική τάξη και το εγχώριο μπλοκ εξουσίας, συνεχίζουν να κερδίζουν και να ευημερούν, στο πλαίσιο της "αγίας οικογένειας" του ευρώ.Οι εργαζόμενοι, ακόμα πιο πολύ τώρα, οφείλουν να σηκώσουν κεφάλι και να διεκδικήσουν - απαιτήσουν, όχι μόνο αυτά που τους πήραν, που τους έκλεψαν, αλλά και πολύ περισσότερα. Η εργατική αντίσταση και επίθεση πρέπει να δυναμώσει παντού, σε όλους τους κλάδους των εργαζομένων. Το κόστος της λεγόμενης "ανθρωπιστικής κρίσης" βαραίνει, χρεώνεται ολοκληρωτικά σε αυτούς που την προκάλεσαν. Τα διεθνή κέντρα (ΕΕ- ΔΝΤ- ΕΚΤ), δηλαδή την Τρόικα, (που ήταν και παραμένει Τρόικα) και το εγχώριο κεφάλαιο. Αυτό που σήμερα θέλει ο εργαζόμενος κόσμος της χώρας μας, σε αυτό που συσπειρώνεται, είναι κοινωνική προκοπή, εργατική λαϊκή κυριαρχία και εθνική ανεξαρτησία. Η ελληνική εργατική τάξη, συνολικά σαν τάξη, απαιτεί και πρέπει να επιβάλλει με αγώνες τα δίκαια της, καθώς αποτελεί την μεγάλη πλειοψηφία στη χώρα. Διεκδίκηση - διεκδίκηση - διεκδίκηση, μέτωπα και νέα μέτωπα, για να γίνει η ζωή όλων των εργαζομένων στοιχειωδώς ανθρώπινη και για πραγματική δουλειά στους ανέργους, έτσι μπαίνει το θέμα. Η ανταπόκριση η όχι στην απελπισμένη και δυνατή φωνή των εργαζομένων και των ανέργων, αυτό είναι το εργατικό λαϊκό κριτήριο, το κεντρικό κριτήριο που ισχύει - και - για αυτή την κυβέρνηση. Εάν οι φωνές του ευρωζωνικού αρχιερέα Σόιμπλε και της ντόπιας αντιπαραγωγικής ολιγαρχίας, ηχούν δυνατότερα στα κυβερνητικά αυτιά, εάν η μνημονιακή επανάληψη συνιστά την κυβερνητική πρόθεση, εάν οι αντιφάσεις και οι παλινωδίες αποτελούν τον πυρήνα της κυβερνητικής πολιτικής, εάν το κυβερνητικό ενδιαφέρον για τον εξαθλιωμένο λαό είναι μικρότερο απο την πίστη τους και την προσήλωση τους στο ευρώ, τότε ακόμα περισσότερο, ο αγώνας ολόκληρης της ενωμένης εργατικής τάξης αποτελεί τον ένα και μοναδικό δρόμο επιβίωσης, τη μία και μοναδική ελπίδα της. Με ταξικό κίνημα, αγωνιστικό, με συνδικάτα ανεξάρτητα, συνδικάτα της εργατικής ενότητας, όχι της διάσπασης, όχι του συμβιβασμού, όχι κυβερνητικά παραρτήματα της λούφας και του ρουσφετιού, οι εργαζόμενοι της χώρας πρέπει άμεσα να οργανώσουν την δική τους δράση, για να γίνουν το επίκεντρο και να βάλουν την δική τους σφραγίδα στις εξελίξεις. Να βάλουν την σφραγίδα των εξελίξεων στον τόπο μας αυτοί που το δικαιούνται, οι εργαζόμενοι της Ελλάδας και όχι η Μέρκελ, ο Γιούνγκερ, ο Σουλτς και οι ευρω - πολυεθνικές.
Επιστρέφοντας στο θέμα της ΔΕΗ, επισημαίνουμε πόσο επικίνδυνο, αντιδραστικό και αντεργατικό είναι, για τα συμφέροντα και το μέλλον του συνόλου των εργαζομένων, να αντιμετωπίζεται - όπως αντιμετωπίστηκε - το γεγονός ότι στην κλαδική σύμβαση της ΓΕΝΟΠ και των πρωτοβάθμιων σωματείων με την εταιρεία, προβλέφθηκε η παροχή τροφείου (κάτι που δεν είναι καν νέο) στους εργαζόμενους. Οργίστηκαν κάποιοι, πολλοί και διάφοροι, για την παροχή ενός σάντουιτς και ενός καφέ (σε είδος) σε εργαζόμενους που κάνουν την δουλειά που κάνουν - και - μεταξύ των δημόσια ενοχλημένων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, ο κ. Αμυράς (τώρα του Ποταμιού) και το στέλεχος του Σύριζα κ.Φίλης που δεν "δίστασε" να ζητήσει απο την ΓΕΝΟΠ να αποδείξει το "κοινωνικό της πρόσωπο" μέσω της παραχώρησης ποσοστού απο τα τροφεία, που προέβλεπε η σύμβαση, για την "ανθρωπιστική κρίση", ενώ παράλληλα χαρακτήριζε την σύμβαση προκλητική..Τι να πει κανείς.. Προφανώς όλοι αυτοί, δεν θεωρούν θεμιτές και επιτρεπτές τις συλλογικές συμβάσεις και ούτε καν τις στοιχειώδεις εργατικές διεκδικήσεις.. Θεωρούν την εργατική τάξη καταδικασμένη σε μόνιμο ξεζούμισμα, σε μόνιμη εξαθλίωση, σε μοναδικό χρηματοδότη των πολιτικών τους και της "οικονομίας" τους..Προφανώς όλοι αυτοί υποκρίνονται, στο πλαίσιο της "λαϊκιστικής" αντιλαϊκής προπαγάνδας που ασκούν, πως δεν γνωρίζουν ότι οι εργαζόμενοι της χώρας προσφέρουν - ουσιαστικά μόνο αυτοί - το "μερίδιο" τους για την "ανθρωπιστική κρίση" μέσω των δύο θεσμοθετημένων εισφορών αλληλεγγύης.. Μήπως ο κ.Φίλης και οι λοιποί της παρέας "νομίζουν" ότι τα εκατομμύρια που δηλώνει η κυβέρνηση ότι "θα" διαθέσει για την ανθρωπιστική κρίση,κόβονται στο Μαξίμου η περικόπηκαν απο τους μισθούς των βουλευτών, τις ενισχύσεις των κομμάτων και οτιδήποτε άλλο σχετικό.. Να υπενθυμίσουμε επίσης τα γνωστά και επιλεκτικά "άγνωστα" σε κάποιους, ότι οι τραγικές μειώσεις μισθών των εργαζομένων τα τελευταία χρόνια, και τα δισεκατομμύρια που απέφεραν, στηρίζουν οικονομικά πλήρως τη δυνατότητα της κυβέρνησης να επικαλείται ότι θα ασκήσει "ανθρωπιστική πολιτική", καλύπτουν παντελώς το κοινωνικό οικιακό τιμολόγιο, τα ΑΔΙ, το ΕΤΜΕΑΡ καθώς και ένα μεγάλο κομμάτι των λοιπών τιμολογίων (π.χ αγροτικό). Υποκρίνονται, εξαπατούν και επιβεβαιώνουν την εκτίμηση πως τελικά, οι εχθροί της εργατικής τάξης βρίσκονται παντού. Τέλος και επιπρόσθετα (σχετικά με την ΔΕΗ) θυμίζουμε ότι οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ προσφέρουν το δικό τους μερίδιο (εδώ και χρόνια) για την εργατική εξαθλίωση και τους ανέργους, την εργατική - λαϊκή εξαθλίωση που οι κυβερνώντες και ευρύτερα το εγχώριο μπλοκ εξουσίας ονομάζουν "κομψά" και με έναν όρο ταξικής ουδετερότητας ως ανθρωπιστική κρίση, με κρατήσεις στους κωδικούς 406,411,493 της μισθοδοσίας τους. Και επειδή έχουν υποστεί επί πλέον μειώσεις μισθών 700 εκατ. € κατ΄ έτος δηλώνουν "περήφανοι" που τα χρήματά τους μετατρέπονται σε επιχειρηματικά θαλασσοδάνεια ή κόκκινα δάνεια (δηλώσεις κ. Δούκα, πρώην υπουργού 21-2-2012) για να αντιμετωπισθεί η "ανθρωπιστική κρίση" κάποιας άλλης κοινωνικής τάξης..
Με όλους αυτούς τους προπαγανδιστικούς ελιγμούς, τις στημένες και συνεχείς επιχειρήσεις συσκότισης των σοβαρών - ουσιαστικών γεγονότων και αποπροσανατολισμού η και διάσπασης των εργαζομένων που εξελίσσονται καθημερινά - σαν άθλια θεατρική παράσταση - στα μεγάλα μέσα ενημέρωσης, τα σοβαρά και κρίσιμα θέματα κρύβονται επιμελώς, κάτω απο το χαλί. Έτσι π.χ ασχολούμενοι και "οργισμένοι" όπως παρουσιάζονται όλοι αυτοί με το σάντουιτς των εργαζομένων στην περίπτωση της ΔΕΗ (ανάλογα ασφαλώς θα πράξουν με κάθε άλλη κλαδική εργατική διεκδίκηση) δεν "θυμήθηκαν" να αναφερθούν και να δώσουν δημοσιότητα στην δικαστική διαδικασία που είναι τώρα σε εξέλιξη, για τις εταιρείες ENERGA & HELLAS POWER (δικηγόρος των εταιρειών ο κ. Βορίδης) που θυμίζουμε, είχαν δραστηριοποιηθεί στην ελεύθερη λιανική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας και πήραν χαράτσι και λογαριασμούς ΔΕΗ και τα πήγαν στο εξωτερικό, αφού πρώτα έκλεισαν. Η υπόθεση αφορά όχι ψίχουλα, καφέδες και σάντουιτς, αλλά 300 εκατομμύρια, 100 εκατ. για το χαράτσι (δηλ. και κρατικοί φόροι) και 200 εκατ. σε ΔΕΗ, απο τους λογαριασμούς κατανάλωσης ρεύματος των πελατών που είχαν - και -τους οποίους εξαναγκάστηκε να τους πάρει πίσω η ΔΕΗ, αφού οι εταιρείες, επαναλαμβάνουμε έκλεισαν "διατηρώντας" παράλληλα το προαναφερθέν "κεφάλαιο". Τώρα οι εταιρείες επιδιώκουν επιστροφή μόνο των 100 εκατ. και για τα υπόλοιπα 200 εκατ. επιθυμούν δικαστική "διευθέτηση εν καιρό" με την ΔΕΗ... Εταιρείες είναι αυτές..Άλλο "κύρος" - άλλο "βάρος"... Δεν είναι εργαζόμενοι και συνδικάτα..
Οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι της χώρας στο επίκεντρο των εξελίξεων, πρωταγωνιστές των εξελίξεων, αυτός είναι ο στόχος ο δικός μας, αυτή είναι τώρα, σήμερα, η κατεύθυνση της ΕΡΓΑΚ. Ολόκληρη η εργατική τάξη ενωμένη, εργαζόμενοι στον ιδιωτικό - δημόσιο τομέα και άνεργοι, μαζικά στην ανυποχώρητη αγωνιστική διεκδίκηση. Οι εργαζόμενοι μπροστά, σηκώνοντας ψηλά τον πήχη των εργατικών και κοινωνικών διεκδικήσεων, να ανατρέψουν όλα τα φράγματα που μας όρθωσαν και να ανοίξουν νέους δρόμους κοινωνικής δικαιοσύνης και εργατικής κυριαρχίας, ευημερίας, αξιοπρέπειας και εθνικής ανεξαρτησίας.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου