του Μάριου Άνθη - στελέχους της ΕΝΑΚ
Και έτσι, καλοκαίρι - πλέον - του 2015, το πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων στην Κέρκυρα (και πανελλαδικά επίσης) όχι μόνο δεν είναι λυμένο η - έστω - δρομολογημένο, αλλά αντίθετα, είναι δραματικά οξυμένο, είναι κυριολεκτικά οριακό. Τα χρόνια που πέρασαν, τα γεγονότα, οι μεγάλοι αγώνες σε Λευκίμμη - Τεμπλόνι, αγώνες ουσιαστικά όλου του λαού της Κέρκυρας, δεν έχουν αποδώσει στην πράξη τίποτα, με την έννοια ότι δεν μετασχημάτισαν θετικά την κατάσταση, προς την διέξοδο. Η κατάσταση βρίσκεται εκεί που ήταν πριν 8 - 10 χρόνια και αρκετά χειρότερα, με τις υπάρχουσες υποδομές (Τεμπλόνι - υπηρεσία καθαριότητας) ακόμα πιο εξαντλημένες στην δυνατότητα τους να "μπαλώνουν" το πρόβλημα. Κάνοντας, μια σύντομη ανακεφαλαίωση - εκτίμηση των εξελίξεων, φθάνοντας στη σημερινή άθλια πραγματικότητα, επισημαίνουμε α) την πεισματική αρχική άρνηση του τοπικού μπλοκ εξουσίας να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά και προοδευτικά το πρόβλημα, άρνηση που εξελίχθηκε σε διαχρονική αδρανή και αναποφάσιστη πολιτική, σε συνδυασμό με την γενικότερη αρνητική στάση του συνόλου των κομμάτων, που οι θέσεις και ο ρόλος τους στο πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων, αποτελεί απο μόνος του, ένα ξεχωριστό κεφάλαιο β) στον χαμηλό βαθμό (λιγότερο - περισσότερο) σύνδεσης των κινημάτων αντίστασης στους ΧΥΤΑ με την πρόταση - διεκδίκηση ολοκληρωμένης λύσης στο πρόβλημα, παρά τις επίμονες και συστηματικές προσπάθειες της ΕΝΑΚ και άλλων "φωνών" που κατά περιόδους έβαζαν το ζήτημα γ) στην γενικότερη οικονομική - πολιτική περίοδο των τελευταίων ετών, που αποπροσανατόλισε, αδικαιολόγητα όμως, σε σχέση με τη "φύση" του προβλήματος δ) στην πολιτική ανεπάρκεια και άρνηση της νέας δημοτικής αρχής (ΣΥΡΙΖΑ) να δει το πρόβλημα σε βάθος και συγκροτημένα, επιλέγοντας (η νέα δημοτική αρχή της "αριστεράς") την πολιτική της γέφυρας με τις παραδοσιακές αντιλήψεις - θέσεις και πρακτικές του τοπικού μπλοκ εξουσίας, των πάλαι ποτέ Δημάρχων, του Συνδέσμου Καθαριότητας, του λεγόμενου περιφερειακού σχεδιασμού κλπ.
Η ΕΝΑΚ έθεσε εδώ και πολύ - πολύ καιρό το πρόβλημα (και την λύση του) εκεί που πραγματικά ήταν και εκεί που συνεχίζει να είναι. Μονάδα ολοκληρωμένης διαχείρισης, βασισμένη στις σύγχρονες τεχνολογίες, προσαρμοσμένη στις τοπικές συνθήκες και ανάγκες, με παράλληλη εφαρμογή ενός σχεδιασμού, μιας συνδυαστικής σύγχρονης πολιτικής για τα απορρίμματα, με αναβάθμιση - ενίσχυση της δημοτικής υπηρεσίας καθαριότητας, με συγκεκριμένη και ρεαλιστική πολιτική για την ανακύκλωση, με κινητοποίηση - οργάνωση των δυνάμεων της τοπικής κοινωνίας, των χωριών, των περιοχών, των συνοικιών. Δεν μας άκουσαν, αρνήθηκαν πεισματικά. Όπως συνήθως, το μπλοκ εξουσίας (πολιτικό - οικονομικό - και τα συμφέροντα) εξέλαβαν σαν "ασύμμετρη απειλή" αυτές τις θέσεις.. Εάν όμως, η Κέρκυρα είχε προχωρήσει 7 χρόνια πριν στην διεκδίκηση της Μονάδας και στην συνολική αλλαγή πολιτικής, εάν το τοπικό μπλοκ εξουσίας δεν ανακύκλωνε μια πολιτική, πραγματικά "για τα σκουπίδια", εάν ενωμένος ο κόσμος της Κέρκυρας, διεκδικούσε δυναμικά το καλύτερο και το επιβεβλημένο, σήμερα η κατάσταση θα ήταν - πιθανότατα - διαφορετική.
Αντίθετα, σήμερα η κατάσταση είναι απο αποκαρδιωτική έως εφιαλτική. Η Δημοτική υπηρεσία καθαριότητας υποβαθμίζεται απο την "αριστερά" της πρώτης φοράς και της συμφοράς, οι ιδιώτες εργολάβοι προβάλλονται σαν μόνη "ρεαλιστική" δυνατότητα, το αγωνιζόμενο για επιβίωση, χαντακωμένο και γονατισμένο - πλέον - Τεμπλόνι εμπαίζεται και λυτρωμό δεν βρίσκει. Οι σκουπιδότοποι - χωματερές επανεμφανίζονται στην ύπαιθρο (σαν "διέξοδος" απο τα αδιέξοδα). Και σαν κερασάκι σε αυτή τη χαλασμένη τούρτα, επανέρχεται απο την δημοτική αρχή της "αριστεράς" και απο τους "αναβαθμισμένους" - και σε τίποτα δικαιωμένους - συνοδοιπόρους των Δημάρχων των ΜΑΤ, η "λύση" της λεγόμενης "δεματοποίησης" συνδυασμένη με την προκλητική μεθόδευση για χρησιμοποίηση του ανύπαρκτου "ΧΥΤΑ Λευκίμμης"..Δηλαδή, φτάσανε στο τέρμα της κατηφόρας, εκεί που είναι ο πάτος..
Εκτιμούμε και προειδοποιούμε πως αυτές οι μεθοδεύσεις δεν περνάνε. Ο κόσμος της Κέρκυρας και πρώτα - πρώτα οι κάτοικοι των κόκκινων ζωνών (Λευκίμμη - Τεμπλόνι) βρίσκονται ήδη σε αναβρασμό αντίστασης - επιβίωσης - αξιοπρέπειας. Εμείς είμαστε σταθερά δίπλα τους. Επίσης προειδοποιούμε "πρόθυμους" νεομνημονιακούς "άρχοντες" να μην δοκιμάσουν το γνωστό (απο αλλού και άλλους) χαρτί του "κοινωνικού αυτοματισμού" και του τοπικισμού, γιατί θα τους βγει μπούμερανγκ. Η θέση μας, η θέση της ΕΝΑΚ είναι πως τώρα ο κερκυραϊκός λαός, μαχητικά και βασισμένος στις εμπειρίες του, πρέπει να διεκδικήσει συγκροτημένη και ολοκληρωμένη λύση στο πρόβλημα, καθώς τα σκουπίδια (και οι πολιτικές για τα σκουπίδια) δεν κρύβονται πλέον κάτω απο το χαλί, αφού ξεχείλισε ο τόπος.
Τέλος, αναμφίβολα, ένας πανελλαδικός σχεδιασμός επίλυσης του προβλήματος της διαχείρισης και επεξεργασίας των απορριμμάτων, σχεδιασμός κατασκευής σύγχρονων Μονάδων - αδιαπραγμάτευτα Δημόσιου χαρακτήρα, ένας τέτοιος προοδευτικός - ορθολογικός σχεδιασμός, είναι ένα ζητούμενο. Το ζήτημα είναι το κατά πόσο στις παρούσες συνθήκες ενίσχυσης της εθνικής εξάρτησης και της κοινωνικής εξαθλίωσης, του τρίτου μνημονίου της ευρω-κρατορίας,των μαζικών ξεπουλημάτων και των ιδιωτικοποιήσεων, μια τέτοια πολιτική κατεύθυνση, δημόσιων επενδύσεων σε μεγάλες δημόσιες κοινωνικές υποδομές αποτελεί επείγον θέμα για τις κυρίαρχες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις..
Και έτσι, καλοκαίρι - πλέον - του 2015, το πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων στην Κέρκυρα (και πανελλαδικά επίσης) όχι μόνο δεν είναι λυμένο η - έστω - δρομολογημένο, αλλά αντίθετα, είναι δραματικά οξυμένο, είναι κυριολεκτικά οριακό. Τα χρόνια που πέρασαν, τα γεγονότα, οι μεγάλοι αγώνες σε Λευκίμμη - Τεμπλόνι, αγώνες ουσιαστικά όλου του λαού της Κέρκυρας, δεν έχουν αποδώσει στην πράξη τίποτα, με την έννοια ότι δεν μετασχημάτισαν θετικά την κατάσταση, προς την διέξοδο. Η κατάσταση βρίσκεται εκεί που ήταν πριν 8 - 10 χρόνια και αρκετά χειρότερα, με τις υπάρχουσες υποδομές (Τεμπλόνι - υπηρεσία καθαριότητας) ακόμα πιο εξαντλημένες στην δυνατότητα τους να "μπαλώνουν" το πρόβλημα. Κάνοντας, μια σύντομη ανακεφαλαίωση - εκτίμηση των εξελίξεων, φθάνοντας στη σημερινή άθλια πραγματικότητα, επισημαίνουμε α) την πεισματική αρχική άρνηση του τοπικού μπλοκ εξουσίας να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά και προοδευτικά το πρόβλημα, άρνηση που εξελίχθηκε σε διαχρονική αδρανή και αναποφάσιστη πολιτική, σε συνδυασμό με την γενικότερη αρνητική στάση του συνόλου των κομμάτων, που οι θέσεις και ο ρόλος τους στο πρόβλημα της διαχείρισης των απορριμμάτων, αποτελεί απο μόνος του, ένα ξεχωριστό κεφάλαιο β) στον χαμηλό βαθμό (λιγότερο - περισσότερο) σύνδεσης των κινημάτων αντίστασης στους ΧΥΤΑ με την πρόταση - διεκδίκηση ολοκληρωμένης λύσης στο πρόβλημα, παρά τις επίμονες και συστηματικές προσπάθειες της ΕΝΑΚ και άλλων "φωνών" που κατά περιόδους έβαζαν το ζήτημα γ) στην γενικότερη οικονομική - πολιτική περίοδο των τελευταίων ετών, που αποπροσανατόλισε, αδικαιολόγητα όμως, σε σχέση με τη "φύση" του προβλήματος δ) στην πολιτική ανεπάρκεια και άρνηση της νέας δημοτικής αρχής (ΣΥΡΙΖΑ) να δει το πρόβλημα σε βάθος και συγκροτημένα, επιλέγοντας (η νέα δημοτική αρχή της "αριστεράς") την πολιτική της γέφυρας με τις παραδοσιακές αντιλήψεις - θέσεις και πρακτικές του τοπικού μπλοκ εξουσίας, των πάλαι ποτέ Δημάρχων, του Συνδέσμου Καθαριότητας, του λεγόμενου περιφερειακού σχεδιασμού κλπ.
Η ΕΝΑΚ έθεσε εδώ και πολύ - πολύ καιρό το πρόβλημα (και την λύση του) εκεί που πραγματικά ήταν και εκεί που συνεχίζει να είναι. Μονάδα ολοκληρωμένης διαχείρισης, βασισμένη στις σύγχρονες τεχνολογίες, προσαρμοσμένη στις τοπικές συνθήκες και ανάγκες, με παράλληλη εφαρμογή ενός σχεδιασμού, μιας συνδυαστικής σύγχρονης πολιτικής για τα απορρίμματα, με αναβάθμιση - ενίσχυση της δημοτικής υπηρεσίας καθαριότητας, με συγκεκριμένη και ρεαλιστική πολιτική για την ανακύκλωση, με κινητοποίηση - οργάνωση των δυνάμεων της τοπικής κοινωνίας, των χωριών, των περιοχών, των συνοικιών. Δεν μας άκουσαν, αρνήθηκαν πεισματικά. Όπως συνήθως, το μπλοκ εξουσίας (πολιτικό - οικονομικό - και τα συμφέροντα) εξέλαβαν σαν "ασύμμετρη απειλή" αυτές τις θέσεις.. Εάν όμως, η Κέρκυρα είχε προχωρήσει 7 χρόνια πριν στην διεκδίκηση της Μονάδας και στην συνολική αλλαγή πολιτικής, εάν το τοπικό μπλοκ εξουσίας δεν ανακύκλωνε μια πολιτική, πραγματικά "για τα σκουπίδια", εάν ενωμένος ο κόσμος της Κέρκυρας, διεκδικούσε δυναμικά το καλύτερο και το επιβεβλημένο, σήμερα η κατάσταση θα ήταν - πιθανότατα - διαφορετική.
Αντίθετα, σήμερα η κατάσταση είναι απο αποκαρδιωτική έως εφιαλτική. Η Δημοτική υπηρεσία καθαριότητας υποβαθμίζεται απο την "αριστερά" της πρώτης φοράς και της συμφοράς, οι ιδιώτες εργολάβοι προβάλλονται σαν μόνη "ρεαλιστική" δυνατότητα, το αγωνιζόμενο για επιβίωση, χαντακωμένο και γονατισμένο - πλέον - Τεμπλόνι εμπαίζεται και λυτρωμό δεν βρίσκει. Οι σκουπιδότοποι - χωματερές επανεμφανίζονται στην ύπαιθρο (σαν "διέξοδος" απο τα αδιέξοδα). Και σαν κερασάκι σε αυτή τη χαλασμένη τούρτα, επανέρχεται απο την δημοτική αρχή της "αριστεράς" και απο τους "αναβαθμισμένους" - και σε τίποτα δικαιωμένους - συνοδοιπόρους των Δημάρχων των ΜΑΤ, η "λύση" της λεγόμενης "δεματοποίησης" συνδυασμένη με την προκλητική μεθόδευση για χρησιμοποίηση του ανύπαρκτου "ΧΥΤΑ Λευκίμμης"..Δηλαδή, φτάσανε στο τέρμα της κατηφόρας, εκεί που είναι ο πάτος..
Εκτιμούμε και προειδοποιούμε πως αυτές οι μεθοδεύσεις δεν περνάνε. Ο κόσμος της Κέρκυρας και πρώτα - πρώτα οι κάτοικοι των κόκκινων ζωνών (Λευκίμμη - Τεμπλόνι) βρίσκονται ήδη σε αναβρασμό αντίστασης - επιβίωσης - αξιοπρέπειας. Εμείς είμαστε σταθερά δίπλα τους. Επίσης προειδοποιούμε "πρόθυμους" νεομνημονιακούς "άρχοντες" να μην δοκιμάσουν το γνωστό (απο αλλού και άλλους) χαρτί του "κοινωνικού αυτοματισμού" και του τοπικισμού, γιατί θα τους βγει μπούμερανγκ. Η θέση μας, η θέση της ΕΝΑΚ είναι πως τώρα ο κερκυραϊκός λαός, μαχητικά και βασισμένος στις εμπειρίες του, πρέπει να διεκδικήσει συγκροτημένη και ολοκληρωμένη λύση στο πρόβλημα, καθώς τα σκουπίδια (και οι πολιτικές για τα σκουπίδια) δεν κρύβονται πλέον κάτω απο το χαλί, αφού ξεχείλισε ο τόπος.
Τέλος, αναμφίβολα, ένας πανελλαδικός σχεδιασμός επίλυσης του προβλήματος της διαχείρισης και επεξεργασίας των απορριμμάτων, σχεδιασμός κατασκευής σύγχρονων Μονάδων - αδιαπραγμάτευτα Δημόσιου χαρακτήρα, ένας τέτοιος προοδευτικός - ορθολογικός σχεδιασμός, είναι ένα ζητούμενο. Το ζήτημα είναι το κατά πόσο στις παρούσες συνθήκες ενίσχυσης της εθνικής εξάρτησης και της κοινωνικής εξαθλίωσης, του τρίτου μνημονίου της ευρω-κρατορίας,των μαζικών ξεπουλημάτων και των ιδιωτικοποιήσεων, μια τέτοια πολιτική κατεύθυνση, δημόσιων επενδύσεων σε μεγάλες δημόσιες κοινωνικές υποδομές αποτελεί επείγον θέμα για τις κυρίαρχες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου