Όπως όλα δείχνουν, η κυβέρνηση Τσίπρα και το αστικό πολιτικό σύστημα οδηγούνται, με τις ευλογίες της Μέρκελ, σε νέες εκλογές, για τέταρτη φορά τα τελευταία τρία χρόνια, με στόχο να αντιμετωπίσουν την διαμορφωμένη πολιτική και οικονομική κατάσταση της χώρας. Παρότι η προσφυγή σε εκλογές είναι "προτιμότερη" απο τα αδιάντροπα κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα και τις διάφορες "άλλες" παρασκηνιακές αστικές μεθοδεύσεις, αυτές οι εκλογές δεν μπορούν και δεν πρόκειται να βγάλουν την χώρα και το λαό απο τα σημερινά αδιέξοδα και την σημερινή τραγική κατάσταση. Ο λόγος είναι ότι κεντρική αιτία (και) της σημερινής παρατεταμένης πολιτικής κρίσης, τροφοδότης της, αποτελεί το σύγχρονο καθεστώς ιμπεριαλιστικής εξάρτησης της χώρας, που ολοένα και ενισχύεται, αυτό το καθεστώς που αντικειμενικά δημιουργεί τις αντιλαικές αντικοινωνικές πολιτικές. Χωρίς ριζική και αποφασιστική ανατροπή αυτού του κυρίαρχου πλαισίου, η συνολική κρίση θα αναπαράγεται, παρά τις προσπάθειες των ιμπεριαλιστικών κέντρων και του εγχώριου μπλοκ εξουσίας να "σταθεροποιήσουν" την κατάσταση στην χώρα μας, προς όφελος των δικών τους συμφερόντων και επιδιώξεων. Με βάση τα ισχύοντα δεδομένα, κανένας εργαζόμενος - άνεργος, κανένας λαϊκός και αριστερός αγωνιστής, κανένας προβληματισμένος και σοβαρός προοδευτικός άνθρωπος δεν πρέπει και δεν μπορεί να έχει αυταπάτες για τις εκλογές που βρίσκονται μπροστά μας, για τις εξελίξεις και για τις πολιτικές που θα δρομολογήσουν αυτές οι εκλογές. Όπως και κανένας εργαζόμενος - αριστερός αγωνιστής - δεν πρέπει να έχει αυταπάτες σχετικά με το ουσιαστικό περιεχόμενο της δημόσιας (και εκλογικής) αντιπαράθεσης μεταξύ των συγκρουόμενων ομάδων του ΣΥΡΙΖΑ και του παραδοσιακού "αριστερού ρεφορμισμού", των ομάδων που μαζί συν - διαμόρφωσαν το πλαίσιο πολιτικής του σημερινού κυβερνητικού κόμματος όλη την προηγούμενη περίοδο.
Με το πρόσφατο, τρίτο μνημόνιο, της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ενισχύεται ακόμα περισσότερο το καθεστώς εθνικής εξάρτησης - λαικής εργατικής εξόντωσης, που παίρνει πλέον διαστάσεις πρωτοφανείς, στην σύγχρονη περίοδο της χώρας. Τα μέτρα και οι προβλέψεις του τρίτου μνημονίου, συνδυαστικά με τα δύο προηγούμενα, οδηγούν σε δραματική εξαθλίωση πλατιά κοινωνικά τμήματα (εργαζόμενους - άνεργους - αγρότες - συνταξιούχους - μικρομεσαίους - νεολαία) ενώ παραδίνουν ολοκληρωτικά πλούτο - υποδομές και παραγωγικές δυνάμεις της χώρας στα ευρωατλαντικά ιμπεριαλιστικά κέντρα και τις πολυεθνικές, σε αυτά τα κέντρα που σήμερα πανηγυρίζουν απροκάλυπτα τις "επιτυχίες" τους στη χώρα μας. Το τρίτο μνημόνιο είναι ταφόπλακα της σύγχρονης Ελλάδας, είναι καθοριστικό γεγονός για την παραπέρα πορεία της χώρας. Το λεγόμενο "δημόσιο χρέος" όχι μόνο δεν μειώνεται η δεν διαγράφεται, αλλά μέσω των σχεδίων "επιμήκυνσης" του, παρουσιάζεται σαν "βιώσιμο" - με προορισμό να λειτουργήσει σαν το υπερόπλο της κυριαρχίας και των εκβιασμών των ξένων κέντρων στην χώρα μας, για πολλές δεκαετίες.
ΣΥΝΤΟΜΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΝΑΚ
1) Ένα πολιτικό θέμα που τίθεται απο διάφορες πλευρές, είναι το εάν η κυβέρνηση Τσίπρα διαπραγματεύτηκε "μέχρι εσχάτων" στο εξάμηνο που πέρασε - και - οδηγήθηκε αναπόφευκτα και εκβιαζόμενη στο τρίτο μνημόνιο, για να αποφύγει την λεγόμενη άτακτη χρεοκοπία. Η δική μας απάντηση είναι πως η κυβέρνηση πράγματι "διαπραγματεύτηκε" με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, όχι όμως στην βάση της εξυπηρέτησης των αναγκών και προσδοκιών της αριστεράς, του λαού και της χώρας, αλλά, αντίθετα, στο όνομα των συμφερόντων της ντόπιας ξεπουλημένης αστικής τάξης (και του δικού της ταξικού δόγματος, του "ανήκουμε στο ευρώ και στη Δύση") με την οποία οικοδόμησε ανοιχτή κεντρική πολιτική συμμαχία ψευτο "εθνικής ενότητας" αμέσως μετά τις εκλογές του Γενάρη (εκλογή Παυλόπουλου και πολλά άλλα). Το σύνολο των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ δεν εμπόδισαν, αποδέχτηκαν και στήριξαν αυτή τη πολιτική, όπως το σύνολο των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ αποδέχτηκαν στην πράξη τα προηγούμενα 7 χρόνια την πολιτική της ηγεσίας Τσίπρα για τον ευρωμονόδρομο και τον "πολιτισμένο" διάλογο με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, που "σίγουρα θα οδηγούσε στην δικαίωση" κατά τα λεγόμενα τους. Παράλληλα, είναι σαφές σε όλους πως η χώρα μας δεν βρίσκεται τώρα, αλλά βρίσκεται σε ουσιαστική κατάσταση χρεοκοπίας εδώ και αρκετά χρόνια και τα μνημόνια αποτελούν μέθοδο διαιώνισης της χρεοκοπίας και βαθέματος της εθνικής εξάρτησης.
2) Στην ουσία των πραγμάτων, πέρα απο πολιτικά πυροτεχνήματα και λεκτικές ακροβασίες, είναι ξεκάθαρο πως την εξάμηνη κυβερνητική ευρωζωνική πολιτική ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που αναπόφευκτα οδηγούσε στο τρίτο μνημόνιο (όπως και οδήγησε) την υποστήριξε ένα ευρύτατο φάσμα κοινοβουλευτικών (και μη) δυνάμεων, που απο "διαφορετικές αφετηρίες" συνέκλιναν και στήριξαν την θέση πως τυχούσα έξοδος απο το ευρώ "σήμερα" ισοδυναμεί με "εθνική καταστροφή". Από τον Μιχαλολιάκο και την "χρυσή αυγή", η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι, μέχρι τον Κουτσούμπα και το "ΚΚ" του Περισσού, η ευρωζωνική σύγκλιση, η σύγκλιση σε αυτή την διατύπωση υπήρξε ξεκάθαρη - και - ακόμα πιο ξεκάθαρη υπήρξε στις κρίσιμες περιόδους, πριν και μετά το δημοψήφισμα.
Στο σημείο αυτό ξανά θέτουμε το ζήτημα της αντιμετώπισης του φασισμού συνολικά, της φασιστικής δημαγωγίας γενικότερα και της συμμορίας της "χρυσής αυγής" ειδικότερα, καθώς γίνεται διακριτό πως περίεργα παιγνίδια εξελίσσονται και παίζουν διάφοροι κύκλοι του συστήματος με τους φασίστες, με αυτούς τους "οδοκαθαριστές" του βρώμικου αστικού συστήματος.
3) Το Δημοψήφισμα αποτέλεσε κορυφαίο γεγονός με μεγάλη πολιτική αξία και ιστορική σημασία - δυναμική, ενώ το αποτέλεσμα του (με το παλλαϊκό ΟΧΙ - στο πλαίσιο των συνθηκών που είχαν δημιουργηθεί απο τους ιμπεριαλιστικούς εκβιασμούς και την εγχώρια κινδυνολογία) ήταν αποτέλεσμα που αιφνιδίασε δυσάρεστα πολλούς (μέγαρο Μαξίμου - "ΚΚ" Κουτσούμπα - ξεπουλημένη αστική τάξη και κόμματα της - ξένα ιμπεριαλιστικά κέντρα). Η ΕΝΑΚ επισημαίνει πως αυτή την αντιιμπεριαλιστική αγωνιστική παρακαταθήκη του παλλαϊκού ΟΧΙ, δεν έχει δικαίωμα να την καπηλεύεται κανείς, ούτε να την εμπλέκει σε εκλογικά μικροκομματικά παιγνίδια και σχεδιασμούς. Η απόπειρα της λεγόμενης ομάδας Λαφαζάνη και άλλων, να επενδύσουν πολιτικά, εκλογικά και συγκυριακά στο περήφανο ΟΧΙ αποτελεί απαράδεκτη πράξη, που αποδυναμώνει, διασπά και χαντακώνει το ΟΧΙ της λαικής ενότητας, της λαικής αυτενέργειας και δυναμικής, το ΟΧΙ του κάθε εργαζόμενου, του κάθε νέου, το όχι που ζυμώθηκε και εκφράστηκε στην συνείδηση της βάσης του λαού μας, έξω απο διαμεσολαβητές, μονοπωλιακούς "διαχειριστές" και "επαγγελματίες" εκφραστές.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ - ΚΑΛΕΣΜΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΕΝΙΑΙΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ - ΛΑΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΒΑΣΗ.
Η ΕΝΑΚ, με βάση τα δεδομένα που διαμορφώνουν την σημερινή πολιτική και κοινωνική κατάσταση, καλεί α) τα εργατικά στελέχη και τους λαϊκούς αριστερούς αγωνιστές των πόλεων και της αγροτικής υπαίθρου, να δυναμώσουν το κίνημα της εργατικής - αγροτικής λαικής αντίστασης και να ανεβάσουν ψηλά τον πήχη των διεκδικήσεων, κόντρα στην κυβερνητική - αστική πολιτική, κόντρα στις νεομνημονιακές αντεργατικές προβλέψεις, κόντρα στα ξεπουλήματα δημόσιων υποδομών, τις ιδιωτικοποιήσεις, την διάλυση κάθε κοινωνικής υποδομής, τις συντάξεις πείνας, τις άθλιες μεθοδεύσεις στο συνταξιοδοτικό κλπ. Τα συνδικάτα, οι εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς, οι άνεργοι, οι νέες και οι νέοι, οι αγρότες, με ενότητα στην βάση να κάνουν πέρα τους διασπαστές κάθε είδους και να κάνουμε "δύσκολη τη ζωή" στα μνημόνια και την εξάρτηση, μέχρι την τελική ανατροπή τους β) να δουλέψουμε ενωτικά - δημιουργικά και να χτίσουμε στην πράξη ένα πλατύ μέτωπο εθνικής ανεξαρτησίας και εργατικής - λαικής κυριαρχίας, που θα παλέψει πραγματικά και καθαρά ενάντια στην εξάρτηση, με βάση ένα νέο κοινωνικό - λαικοδημοκρατικό παραγωγικό σχέδιο, της λαϊκής κοινωνικής προκοπής και ευημερίας. Παίρνοντας υπόψη την παλιότερη και την πρόσφατη εμπειρία, κεντρικός πολιτικός - αγωνιστικός άξονας του μετώπου δεν μπορεί παρά να είναι η άμεση αποχώρηση της χώρας απο όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς που συμμετέχει, την ληστεύουν και την διαφεντεύουν (ΕΕ - ΗΠΑ - ΝΑΤΟ) με άρνηση αναγνώρισης - μονομερή διαγραφή του "χρέους" - "χρέους" όχι του λαού και της χώρας αλλά της ξεπουλημένης ληστρικής και αντιπαραγωγικής ντόπιας αστικής τάξης γ) οι κεντρικές πολιτικές και οι τωρινές προεκλογικές επιλογές διαφόρων οργανώσεων και ομάδων της αριστεράς, έχουν κινηθεί - και συνεχίζουν στην κρίσιμη αυτή φάση - σε μια αντιφατική και αδιέξοδη γραμμή μετωπικής συμπόρευσης (δορυφοροποίησης) με βασικές δυνάμεις του ελληνικού αριστερού ρεφορμισμού, που συν αποτέλεσαν τον ΣΥΡΙΖΑ και έτσι πορεύτηκαν σε όλη την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι εδώ, ενώ τώρα επιχειρούν (πιθανά) αυτόνομη παρουσία και καλούν (τώρα) σε σύμπτυξη μετώπων και κινημάτων, ουσιαστικά εκλογικών σχημάτων πολιτικής επιβίωσης. Αυτές οι δυνάμεις, παρά τις όποιες διαφοροποιήσεις τους με τις σημερινές επιλογές του κυβερνώντος κόμματος, είναι κρίσιμα και ουσιαστικά συν υπεύθυνες για την συνολική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, την ευρωζωνική του πολιτική και την μνημονιακή του μετάλλαξη. Από την περίοδο Αλαβάνου, που ανέδειξε ηγετικά και άνοιξε τον δρόμο στον Τσίπρα και την πολιτική Τσίπρα (με την αρχική στήριξη όλων, κυρίως Κουβέλη - μετά Λαφαζάνη κλπ) μέχρι την σημερινή κατάληξη, διαμορφώνεται μια ενιαία περίοδος, μια ενιαία πορεία του ΣΥΡΙΖΑ που φτάνει μέχρι εδώ. Με βάση τις σημερινές ανάγκες του λαού, τις εμπειρίες, τις απαιτήσεις αλλά και τις πολιτικές ωριμάνσεις του λαϊκού αριστερού και ριζοσπαστικού κινήματος, η ΕΝΑΚ εκτιμά σαν πολιτικά λανθασμένη για το λαϊκό αντιιμπεριαλιστικό κίνημα αντίστασης, για την προοπτική, την πολιτική αυτών των ομάδων και οργανώσεων που καλώντας σε τέτοιες "μετωπικές συνεργασίες" βρίσκονται πίσω απο τις ανάγκες και τις απαιτήσεις της εποχής και στηρίζουν το πισωγύρισμα. Την ίδια αντιφατική πολιτική που επιτείνει την σύγχυση διακρίνουμε και στην τροτσκίζουσα πανσπερμία της "ανταρσύα", στις συνολικές πολιτικές και πρακτικές της. Η ΕΝΑΚ απευθύνει ανοιχτό κάλεσμα στους αγωνιστές και τις αγωνίστριες του κινήματος να μην εγκλωβιστούν σε ψευτοδιλλήματα της συγκυρίας (που θέτουν διάφοροι) και να συσπειρωθούν σε μια πολιτική γραμμή απεγκλωβισμού απο τα αδιέξοδα και πολιτικής - αγωνιστικής χειραφέτησης του λαϊκού αριστερού κινήματος και της αντίστασης δ) Με βάση τις πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στην χώρα, με βάση τις εμπειρίες του εργατικού κινήματος και των λαϊκών κοινωνικών αγώνων, η ΕΝΑΚ απευθύνει ανοιχτό κάλεσμα για συστράτευση και συσπείρωση στην λαικοδημοκρατική πολιτική που εκπροσωπεί, για να δυναμώσει και να εμπλουτιστεί παραπέρα, δίνοντας αποφασιστική ώθηση τόσο στους αγώνες και τις προσπάθειες επιβίωσης - αντίστασης του λαού, όσο και της αναγκαίας ανασυγκρότησης του αριστερού λαϊκού κινήματος, ζήτημα που μπαίνει σήμερα, απο τα πράγματα, με αμεσότητα μπροστά μας.
Με το πρόσφατο, τρίτο μνημόνιο, της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ενισχύεται ακόμα περισσότερο το καθεστώς εθνικής εξάρτησης - λαικής εργατικής εξόντωσης, που παίρνει πλέον διαστάσεις πρωτοφανείς, στην σύγχρονη περίοδο της χώρας. Τα μέτρα και οι προβλέψεις του τρίτου μνημονίου, συνδυαστικά με τα δύο προηγούμενα, οδηγούν σε δραματική εξαθλίωση πλατιά κοινωνικά τμήματα (εργαζόμενους - άνεργους - αγρότες - συνταξιούχους - μικρομεσαίους - νεολαία) ενώ παραδίνουν ολοκληρωτικά πλούτο - υποδομές και παραγωγικές δυνάμεις της χώρας στα ευρωατλαντικά ιμπεριαλιστικά κέντρα και τις πολυεθνικές, σε αυτά τα κέντρα που σήμερα πανηγυρίζουν απροκάλυπτα τις "επιτυχίες" τους στη χώρα μας. Το τρίτο μνημόνιο είναι ταφόπλακα της σύγχρονης Ελλάδας, είναι καθοριστικό γεγονός για την παραπέρα πορεία της χώρας. Το λεγόμενο "δημόσιο χρέος" όχι μόνο δεν μειώνεται η δεν διαγράφεται, αλλά μέσω των σχεδίων "επιμήκυνσης" του, παρουσιάζεται σαν "βιώσιμο" - με προορισμό να λειτουργήσει σαν το υπερόπλο της κυριαρχίας και των εκβιασμών των ξένων κέντρων στην χώρα μας, για πολλές δεκαετίες.
ΣΥΝΤΟΜΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΝΑΚ
1) Ένα πολιτικό θέμα που τίθεται απο διάφορες πλευρές, είναι το εάν η κυβέρνηση Τσίπρα διαπραγματεύτηκε "μέχρι εσχάτων" στο εξάμηνο που πέρασε - και - οδηγήθηκε αναπόφευκτα και εκβιαζόμενη στο τρίτο μνημόνιο, για να αποφύγει την λεγόμενη άτακτη χρεοκοπία. Η δική μας απάντηση είναι πως η κυβέρνηση πράγματι "διαπραγματεύτηκε" με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, όχι όμως στην βάση της εξυπηρέτησης των αναγκών και προσδοκιών της αριστεράς, του λαού και της χώρας, αλλά, αντίθετα, στο όνομα των συμφερόντων της ντόπιας ξεπουλημένης αστικής τάξης (και του δικού της ταξικού δόγματος, του "ανήκουμε στο ευρώ και στη Δύση") με την οποία οικοδόμησε ανοιχτή κεντρική πολιτική συμμαχία ψευτο "εθνικής ενότητας" αμέσως μετά τις εκλογές του Γενάρη (εκλογή Παυλόπουλου και πολλά άλλα). Το σύνολο των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ δεν εμπόδισαν, αποδέχτηκαν και στήριξαν αυτή τη πολιτική, όπως το σύνολο των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ αποδέχτηκαν στην πράξη τα προηγούμενα 7 χρόνια την πολιτική της ηγεσίας Τσίπρα για τον ευρωμονόδρομο και τον "πολιτισμένο" διάλογο με τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, που "σίγουρα θα οδηγούσε στην δικαίωση" κατά τα λεγόμενα τους. Παράλληλα, είναι σαφές σε όλους πως η χώρα μας δεν βρίσκεται τώρα, αλλά βρίσκεται σε ουσιαστική κατάσταση χρεοκοπίας εδώ και αρκετά χρόνια και τα μνημόνια αποτελούν μέθοδο διαιώνισης της χρεοκοπίας και βαθέματος της εθνικής εξάρτησης.
2) Στην ουσία των πραγμάτων, πέρα απο πολιτικά πυροτεχνήματα και λεκτικές ακροβασίες, είναι ξεκάθαρο πως την εξάμηνη κυβερνητική ευρωζωνική πολιτική ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που αναπόφευκτα οδηγούσε στο τρίτο μνημόνιο (όπως και οδήγησε) την υποστήριξε ένα ευρύτατο φάσμα κοινοβουλευτικών (και μη) δυνάμεων, που απο "διαφορετικές αφετηρίες" συνέκλιναν και στήριξαν την θέση πως τυχούσα έξοδος απο το ευρώ "σήμερα" ισοδυναμεί με "εθνική καταστροφή". Από τον Μιχαλολιάκο και την "χρυσή αυγή", η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ, το Ποτάμι, μέχρι τον Κουτσούμπα και το "ΚΚ" του Περισσού, η ευρωζωνική σύγκλιση, η σύγκλιση σε αυτή την διατύπωση υπήρξε ξεκάθαρη - και - ακόμα πιο ξεκάθαρη υπήρξε στις κρίσιμες περιόδους, πριν και μετά το δημοψήφισμα.
Στο σημείο αυτό ξανά θέτουμε το ζήτημα της αντιμετώπισης του φασισμού συνολικά, της φασιστικής δημαγωγίας γενικότερα και της συμμορίας της "χρυσής αυγής" ειδικότερα, καθώς γίνεται διακριτό πως περίεργα παιγνίδια εξελίσσονται και παίζουν διάφοροι κύκλοι του συστήματος με τους φασίστες, με αυτούς τους "οδοκαθαριστές" του βρώμικου αστικού συστήματος.
3) Το Δημοψήφισμα αποτέλεσε κορυφαίο γεγονός με μεγάλη πολιτική αξία και ιστορική σημασία - δυναμική, ενώ το αποτέλεσμα του (με το παλλαϊκό ΟΧΙ - στο πλαίσιο των συνθηκών που είχαν δημιουργηθεί απο τους ιμπεριαλιστικούς εκβιασμούς και την εγχώρια κινδυνολογία) ήταν αποτέλεσμα που αιφνιδίασε δυσάρεστα πολλούς (μέγαρο Μαξίμου - "ΚΚ" Κουτσούμπα - ξεπουλημένη αστική τάξη και κόμματα της - ξένα ιμπεριαλιστικά κέντρα). Η ΕΝΑΚ επισημαίνει πως αυτή την αντιιμπεριαλιστική αγωνιστική παρακαταθήκη του παλλαϊκού ΟΧΙ, δεν έχει δικαίωμα να την καπηλεύεται κανείς, ούτε να την εμπλέκει σε εκλογικά μικροκομματικά παιγνίδια και σχεδιασμούς. Η απόπειρα της λεγόμενης ομάδας Λαφαζάνη και άλλων, να επενδύσουν πολιτικά, εκλογικά και συγκυριακά στο περήφανο ΟΧΙ αποτελεί απαράδεκτη πράξη, που αποδυναμώνει, διασπά και χαντακώνει το ΟΧΙ της λαικής ενότητας, της λαικής αυτενέργειας και δυναμικής, το ΟΧΙ του κάθε εργαζόμενου, του κάθε νέου, το όχι που ζυμώθηκε και εκφράστηκε στην συνείδηση της βάσης του λαού μας, έξω απο διαμεσολαβητές, μονοπωλιακούς "διαχειριστές" και "επαγγελματίες" εκφραστές.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ - ΚΑΛΕΣΜΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΕΝΙΑΙΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ - ΛΑΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΒΑΣΗ.
Η ΕΝΑΚ, με βάση τα δεδομένα που διαμορφώνουν την σημερινή πολιτική και κοινωνική κατάσταση, καλεί α) τα εργατικά στελέχη και τους λαϊκούς αριστερούς αγωνιστές των πόλεων και της αγροτικής υπαίθρου, να δυναμώσουν το κίνημα της εργατικής - αγροτικής λαικής αντίστασης και να ανεβάσουν ψηλά τον πήχη των διεκδικήσεων, κόντρα στην κυβερνητική - αστική πολιτική, κόντρα στις νεομνημονιακές αντεργατικές προβλέψεις, κόντρα στα ξεπουλήματα δημόσιων υποδομών, τις ιδιωτικοποιήσεις, την διάλυση κάθε κοινωνικής υποδομής, τις συντάξεις πείνας, τις άθλιες μεθοδεύσεις στο συνταξιοδοτικό κλπ. Τα συνδικάτα, οι εργαζόμενοι στους χώρους δουλειάς, οι άνεργοι, οι νέες και οι νέοι, οι αγρότες, με ενότητα στην βάση να κάνουν πέρα τους διασπαστές κάθε είδους και να κάνουμε "δύσκολη τη ζωή" στα μνημόνια και την εξάρτηση, μέχρι την τελική ανατροπή τους β) να δουλέψουμε ενωτικά - δημιουργικά και να χτίσουμε στην πράξη ένα πλατύ μέτωπο εθνικής ανεξαρτησίας και εργατικής - λαικής κυριαρχίας, που θα παλέψει πραγματικά και καθαρά ενάντια στην εξάρτηση, με βάση ένα νέο κοινωνικό - λαικοδημοκρατικό παραγωγικό σχέδιο, της λαϊκής κοινωνικής προκοπής και ευημερίας. Παίρνοντας υπόψη την παλιότερη και την πρόσφατη εμπειρία, κεντρικός πολιτικός - αγωνιστικός άξονας του μετώπου δεν μπορεί παρά να είναι η άμεση αποχώρηση της χώρας απο όλους τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς που συμμετέχει, την ληστεύουν και την διαφεντεύουν (ΕΕ - ΗΠΑ - ΝΑΤΟ) με άρνηση αναγνώρισης - μονομερή διαγραφή του "χρέους" - "χρέους" όχι του λαού και της χώρας αλλά της ξεπουλημένης ληστρικής και αντιπαραγωγικής ντόπιας αστικής τάξης γ) οι κεντρικές πολιτικές και οι τωρινές προεκλογικές επιλογές διαφόρων οργανώσεων και ομάδων της αριστεράς, έχουν κινηθεί - και συνεχίζουν στην κρίσιμη αυτή φάση - σε μια αντιφατική και αδιέξοδη γραμμή μετωπικής συμπόρευσης (δορυφοροποίησης) με βασικές δυνάμεις του ελληνικού αριστερού ρεφορμισμού, που συν αποτέλεσαν τον ΣΥΡΙΖΑ και έτσι πορεύτηκαν σε όλη την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι εδώ, ενώ τώρα επιχειρούν (πιθανά) αυτόνομη παρουσία και καλούν (τώρα) σε σύμπτυξη μετώπων και κινημάτων, ουσιαστικά εκλογικών σχημάτων πολιτικής επιβίωσης. Αυτές οι δυνάμεις, παρά τις όποιες διαφοροποιήσεις τους με τις σημερινές επιλογές του κυβερνώντος κόμματος, είναι κρίσιμα και ουσιαστικά συν υπεύθυνες για την συνολική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, την ευρωζωνική του πολιτική και την μνημονιακή του μετάλλαξη. Από την περίοδο Αλαβάνου, που ανέδειξε ηγετικά και άνοιξε τον δρόμο στον Τσίπρα και την πολιτική Τσίπρα (με την αρχική στήριξη όλων, κυρίως Κουβέλη - μετά Λαφαζάνη κλπ) μέχρι την σημερινή κατάληξη, διαμορφώνεται μια ενιαία περίοδος, μια ενιαία πορεία του ΣΥΡΙΖΑ που φτάνει μέχρι εδώ. Με βάση τις σημερινές ανάγκες του λαού, τις εμπειρίες, τις απαιτήσεις αλλά και τις πολιτικές ωριμάνσεις του λαϊκού αριστερού και ριζοσπαστικού κινήματος, η ΕΝΑΚ εκτιμά σαν πολιτικά λανθασμένη για το λαϊκό αντιιμπεριαλιστικό κίνημα αντίστασης, για την προοπτική, την πολιτική αυτών των ομάδων και οργανώσεων που καλώντας σε τέτοιες "μετωπικές συνεργασίες" βρίσκονται πίσω απο τις ανάγκες και τις απαιτήσεις της εποχής και στηρίζουν το πισωγύρισμα. Την ίδια αντιφατική πολιτική που επιτείνει την σύγχυση διακρίνουμε και στην τροτσκίζουσα πανσπερμία της "ανταρσύα", στις συνολικές πολιτικές και πρακτικές της. Η ΕΝΑΚ απευθύνει ανοιχτό κάλεσμα στους αγωνιστές και τις αγωνίστριες του κινήματος να μην εγκλωβιστούν σε ψευτοδιλλήματα της συγκυρίας (που θέτουν διάφοροι) και να συσπειρωθούν σε μια πολιτική γραμμή απεγκλωβισμού απο τα αδιέξοδα και πολιτικής - αγωνιστικής χειραφέτησης του λαϊκού αριστερού κινήματος και της αντίστασης δ) Με βάση τις πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί στην χώρα, με βάση τις εμπειρίες του εργατικού κινήματος και των λαϊκών κοινωνικών αγώνων, η ΕΝΑΚ απευθύνει ανοιχτό κάλεσμα για συστράτευση και συσπείρωση στην λαικοδημοκρατική πολιτική που εκπροσωπεί, για να δυναμώσει και να εμπλουτιστεί παραπέρα, δίνοντας αποφασιστική ώθηση τόσο στους αγώνες και τις προσπάθειες επιβίωσης - αντίστασης του λαού, όσο και της αναγκαίας ανασυγκρότησης του αριστερού λαϊκού κινήματος, ζήτημα που μπαίνει σήμερα, απο τα πράγματα, με αμεσότητα μπροστά μας.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου