του ΜΙΧΑΛΗ ΚΙΤΣΩΝΗ (ομιλία στην εκδήλωση της ΕΝΑΚ για την πολιτική της κοινωνικής αντίστασης)
Στη χώρα μας την τελευταία περίοδο βιώνουμε μια ακόμη βίαιη επίθεση στον κόσμο της εργασίας αναφορικά με τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του, καθώς η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει δεσμευθεί σε ΕΕ-ΔΝΤ να προωθήσει αντεργατικές αλλαγές που συνιστούν αντιδραστικές τομές στο χώρο της εργασίας.
Για μια ακόμα φορά οι εργαζόμενοι, ο λαός στο σύνολο του, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα νέο γύρο επιδρομής στα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα στα πλαίσια του κύκλου βίαιων μετασχηματισμών υπέρ των επιχειρηματικών κερδών.
Από την αρχή της κυριαρχίας του νεοφιλελεύθερου μοντέλου στην οικονομία επιχειρήθηκε μια συστηματική προσπάθεια κατεδάφισης των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων στο όνομα του ανταγωνισμού , της αύξησης της παραγωγικότητας και με πρόσχημα βέβαια τη δημιουργία περισσότερων θέσεων εργασίας. Ευρώ και ΕΕ χειροτερεύουν τη δομική κρίση του Ελληνικού καπιταλισμού, φέρνοντας έτσι (και με τις ευρωπαϊκές οδηγίες ) διαρκή αντεργατικά, αντιλαϊκά μέτρα: καθήλωση και μείωση των πραγματικών μισθών, αντιασφαλιστικά μέτρα, χτύπημα των συλλογικών συμβάσεων, εκτίναξη της «ελαστικής» και «μαύρης» εργασίας, ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση των δημόσιων/κοινωνικών υπηρεσιών( υγεία, ασφάλιση, παιδεία κ.α.) και αγαθών ( ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, μεταφορές). Αυτή τη χρόνια κρίση, που «έσκασε» το 2010 , δηλαδή τη λειτουργία της οικονομίας με κριτήριο το παρασιτικό καπιταλιστικό κέρδος και ατέλειωτο ξεζούμισμα των εργαζομένων, επιδιώκουν να συντηρήσουν στον αιώνα τον άπαντα με μνημόνια διαρκείας-όπως αυτό που υπέγραψε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Μνημόνια που γυρίζουν πολλά χρόνια πίσω την ιστορική ρόδα και οδηγούν τον σημερινό εργαζόμενο σε συνθήκες που τόσο γλαφυρά περιγράφει η ευρωπαϊκή λογοτεχνία του 19ου Αιώνα. Μεταρρυθμίσεις που πυροδοτούνται από ειδήσεις για περαιτέρω μειώσεις μισθών και συντάξεων , αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης ως τα βαθειά γεράματα , άρση της μονιμότητας στο δημόσιο, παραπάνω ελαστικοποίηση, εργασιακή υπερεκμετάλευση και απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα. Μια διαρκεί «διευθέτηση» της ταξικής αυθαιρεσίας, σε βάρος του κόσμου της εργασίας, που οδηγεί στο καθημερινό μαρτύριο της διάλυσης και του εξευτελισμού τον εργαζόμενο που από την περηφάνια του ανθρώπου που παράγει, που ξέρει ότι αξίζει, ξεπέφτει στον υπόκοσμο του δούλου και του χειραγωγημένου.
Συμβασιούχοι, Ευέλικτοι μερικώς απασχολίσιμοι , ενοικιαζόμενοι, εργαζόμενοι με μπλοκάκια, εργαζόμενοι με stage και σε προγράμματα κοινωφελούς εργασίας με μισθούς πείνας, αποτελούν το νέο υποπρολεταριάτο θύμα στην αδηφάγα διάθεση του κεφαλαίου.
Μόνη ωφελημένη της κατάστασης μια ζάπλουτη ελίτ, που με τις πλάτες της Ε.Ε. και των μνημονιακών κυβερνήσεων ανεξέλεγκτα απέσυρε κεφάλαια απ’ την παραγωγή, Όλα αυτά τα χρόνια κερδοσκοπούσε παρασιτικά πάνω στα συντρίμμια της οικονομίας, απέκρυπτε και φυγάδευε ασύλληπτες περιουσίες και κέρδη σε ευρωπαϊκές τράπεζες και φορολογικούς παραδείσους. Αυτή η «συμμορία του Ευρώ», μαζί με τα φερέφωνά των ΜΜΕ και των «ειδικών» της, θέλει σήμερα- εν μέσω πρωτοφανούς οικονομικής καταστροφής και ανθρωπιστικής κρίσης-να συνεχίσει ατάραχα στον ίδιο δρόμο Διαρρηγνύει τα ιμάτιά της υπέρ της «ευρωπαϊκής πορείας της χώρας» -μήπως και χάσει τη «χρυσή βροχή» κερδών και προνομίων της.
Μέσα στην μαυρίλα της εφαρμογής των προηγούμενων βάρβαρων αντεργατικών-αντιλαϊκών μνημονιακών νόμων και σε μια περίοδο που βιώνουμε ήδη τις δραματικές συνέπειες από την εφαρμογή των μέτρων που ψηφίστηκαν πρόσφατα (ασφαλιστικό-φορολογικό-δάνεια-ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας), τις απολύσεις, την εκτίναξη της ανεργίας, την φοροεπιδρομή, την ακρίβεια, τις νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων, την απλήρωτη και ελαστική εργασία, έρχεται να προστεθεί και η σχεδιασμένη επιδρομή στα εργασιακά και τις ελευθερίες, στο όνομα της δεύτερης αξιολόγησης.
Οι αντιδραστικές αλλαγές στα νέα εργασιακά έχουν σα βασικό στόχο την ανάταξη των κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων, η οποία περνάει μέσα από τη δραστική μείωση του εργατικού κόστους (ήδη νέοι συνάδελφοι προσλαμβάνονται με 500 ευρώ), την ακύρωση όλων των κατακτήσεων και την αντιδραστική αναμόρφωση όλων των δικαιωμάτων – ελευθεριών, για τον περιορισμό της δυνατότητας του αγώνα, της συλλογικής οργάνωσης και της διεκδίκησης.
Στόχος τους είναι να καταργήσουν τα ελάχιστα εναπομείναντα εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα στη ζούγκλα του ιδιωτικού τομέα και την επέκτασή τους στη συνέχεια στο δημόσιο. Είναι φανερό, πως δεν πρόκειται για μια απλή ρύθμιση ή νομοθετική παρέμβαση, αλλά για μια βαθειά και συνολική αντιδραστική αντεργατική τομή.
Συζητούν και σχεδιάζουν κομβικά μέτρα γενικευμένης και καθολικής παρέμβασης στην αγορά εργασίας με στόχο την ανατροπή όλων όσων ίσχυαν μέχρι τώρα:
– κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού και στον ιδιωτικό τομέα,
– θέσπιση και προώθηση της γενικευμένης ευελιξίας στις εργασιακές σχέσεις δηλαδή παραπέρα νομική κατοχύρωση-θεσμοθέτηση όλων των «νέων» μορφών φτηνής και απροστάτευτης εργασίας.
– μειώσεις στον κατώτατο μισθό, αποδοχές χαμηλότερες από τις Συμβάσεις Εργασίας (Γενική, κλαδική, ομοιοεπαγγελματική, επιχειρησιακή) μέσα από τις ατομικές συμβάσεις εργασίες (ΑΣΕ), δικαίωμα του εργοδότη για παράκαμψη των ΣΣΕ. Κατάργηση της μετενέργειας όλων των ΣΣΕ.
– πλήρης απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων. Απολύσεις χωρίς κανένα ποσοτικό και ποσοστιαίο όριο με κατάργηση του όποιου «διοικητικού βέτο», δηλαδή λόγο στο εκάστοτε Υπουργείο Εργασίας να εγκρίνει ή όχι μια ομαδική απόλυση.
– νομοθετική κατάργηση όλων των προσαυξήσεων – επιδομάτων – προϋπηρεσιών.
Προωθούν θεσμικό πλαίσιο ίδιο και παράλληλο με αυτό που θα νομοθετήσουν και θα εφαρμόζουν στον ιδιωτικό τομέα και σε δημόσιο και ΔΕΚΟ.
– Αλλαγή ακόμα και του συνδικαλιστικού νόμου Ν. 1264/82 για τον τρόπο και το χρόνο κήρυξης απεργίας. Μείωση και κατάργηση προστατευτικών διατάξεων για τη συνδικαλιστική δράση
-Επαναφορά της εργοδοτικής ανταπεργίας (Λοκ Άουτ).
Αυτά είναι οι λεγόμενες «βέλτιστες πρακτικές» στην ΕΕ και με βάση αυτά δεσμεύτηκαν να πορευθούν! Τα παραπάνω αποτελούν βασικές κατευθύνσεις των πιο δυναμικών τμημάτων της ελληνικής εργοδοσίας.
Αυτά τα μέτρα δεν θα τα προωθήσουν ενιαία και ευθύγραμμα. Κάποια θα προωθηθούν άμεσα με εργασιακό νόμο στα πλαίσια της δεύτερης αξιολόγησης, ενώ κάποια άλλα θα συζητηθούν τώρα και θα προωθηθούν «μερικώς» ώστε να αποτελέσουν βάση για να ολοκληρωθούν σε επόμενες αξιολογήσεις.
Η κυβέρνηση δεν δυσκολεύτηκε να βρει συνομιλητή-συνεργό στα σχέδια της. Η ηγεσία της ΓΣΕΕ που ενστερνίζεται την λογική των «κοινωνικών διαλόγων» και του κοινωνικού εταιρισμού έσπευσε ήδη να νομιμοποιήσει σα συνομιλητές τη «Διεθνή Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων για τα Εργασιακά» και την αντιλαϊκή κυβέρνηση.
Καμία μάχη μας δεν θα είναι αποτελεσματική, αν δεν ηττηθεί αυτός «συνδικαλισμός» της ταξικής συνεργασίας.
Στο νέο γύρο αγώνων που απαιτούνται, να προβάλλουμε και να παλέψουμε από τη σκοπιά των αναγκών και συμφερόντων όλων των εργαζομένων, της νεολαίας, των ανέργων. Προβάλλοντας τα ζωτικά και απαραίτητα για να ζήσουμε αιτήματα-στόχους για:
– Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Δουλειά με δικαιώματα. Να μην γίνουμε δούλοι του σύγχρονου εργασιακού μεσαίωνα.
– Μείωση του χρόνου εργασίας τώρα. Για να δουλέψουν οι άνεργοι, για να πάρουμε πίσω από τον κλεμμένο πλούτο που παράγουμε.
– Αυξήσεις μισθών-αποδοχών τώρα. Για να ζούμε αξιοπρεπώς από τη δουλειά μας, για να καλύψουμε τις ανάγκες μας. Με συλλογικές συμβάσεις. Κατοχύρωση και άμεση επαναφορά όλων όσων μας έκλεψαν.
-Ελευθερία-δημοκρατία για τους εργαζόμενους και το Λαό. Με συνδικάτα ελεύθερα από κράτος-κυβερνήσεις και εργοδότες. Με πλήρη και διευρυμένα δικαιώματα στη συνδικαλιστική δράση, την απεργία, το συλλογικό και μαζικό αγώνα. Με βαριά τιμωρία της εργοδοσίας για την αυθαιρεσία και τρομοκρατία.
Απαιτούνται άμεσα βήματα για την αναγκαία ανασυγκρότηση του εργατικού-συνδικαλιστικού κινήματος, με συνδικάτα και αγώνες στα χέρια των εργαζομένων. Απαιτείται η προβολή της λογικής της απελευθέρωσης από το «χρέος», από τη δημοσιονομική προσαρμογή της Ε.Ε, από τις ιδιωτικοποιήσεις και την υποταγή των πάντων στους «νόμους της αγοράς».
Καλούμε όλα τα σωματεία, όλες τις συλλογικότητες του αγώνα, να πρωτοστατήσουν από τώρα:
– Στην αποκάλυψη της νέας βάρβαρης επίθεσης και του γύρου αντιδραστικών αλλαγών στα εργασιακά. Με την προβολή των δικών μας ζωτικών διεκδικήσεων και αιτημάτων μας, την επιθετική προβολή των αναγκών και δικαιωμάτων των εργαζομένων.
– Στην οργάνωση των εργαζομένων και τη συσπείρωση τους, με κάθε μορφή που θα συμβάλλει στο ξεπέρασμα της σημερινής κατάστασης του συνδικαλιστικού κινήματος.. Με κοινή δράση και συντονισμό όλων των μαχόμενων δυνάμεων για να ανατρέψουμε την νέα επίθεση.
Στη χώρα μας την τελευταία περίοδο βιώνουμε μια ακόμη βίαιη επίθεση στον κόσμο της εργασίας αναφορικά με τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του, καθώς η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει δεσμευθεί σε ΕΕ-ΔΝΤ να προωθήσει αντεργατικές αλλαγές που συνιστούν αντιδραστικές τομές στο χώρο της εργασίας.
Για μια ακόμα φορά οι εργαζόμενοι, ο λαός στο σύνολο του, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα νέο γύρο επιδρομής στα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα στα πλαίσια του κύκλου βίαιων μετασχηματισμών υπέρ των επιχειρηματικών κερδών.
Από την αρχή της κυριαρχίας του νεοφιλελεύθερου μοντέλου στην οικονομία επιχειρήθηκε μια συστηματική προσπάθεια κατεδάφισης των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων στο όνομα του ανταγωνισμού , της αύξησης της παραγωγικότητας και με πρόσχημα βέβαια τη δημιουργία περισσότερων θέσεων εργασίας. Ευρώ και ΕΕ χειροτερεύουν τη δομική κρίση του Ελληνικού καπιταλισμού, φέρνοντας έτσι (και με τις ευρωπαϊκές οδηγίες ) διαρκή αντεργατικά, αντιλαϊκά μέτρα: καθήλωση και μείωση των πραγματικών μισθών, αντιασφαλιστικά μέτρα, χτύπημα των συλλογικών συμβάσεων, εκτίναξη της «ελαστικής» και «μαύρης» εργασίας, ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση των δημόσιων/κοινωνικών υπηρεσιών( υγεία, ασφάλιση, παιδεία κ.α.) και αγαθών ( ενέργεια, τηλεπικοινωνίες, μεταφορές). Αυτή τη χρόνια κρίση, που «έσκασε» το 2010 , δηλαδή τη λειτουργία της οικονομίας με κριτήριο το παρασιτικό καπιταλιστικό κέρδος και ατέλειωτο ξεζούμισμα των εργαζομένων, επιδιώκουν να συντηρήσουν στον αιώνα τον άπαντα με μνημόνια διαρκείας-όπως αυτό που υπέγραψε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Μνημόνια που γυρίζουν πολλά χρόνια πίσω την ιστορική ρόδα και οδηγούν τον σημερινό εργαζόμενο σε συνθήκες που τόσο γλαφυρά περιγράφει η ευρωπαϊκή λογοτεχνία του 19ου Αιώνα. Μεταρρυθμίσεις που πυροδοτούνται από ειδήσεις για περαιτέρω μειώσεις μισθών και συντάξεων , αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης ως τα βαθειά γεράματα , άρση της μονιμότητας στο δημόσιο, παραπάνω ελαστικοποίηση, εργασιακή υπερεκμετάλευση και απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα. Μια διαρκεί «διευθέτηση» της ταξικής αυθαιρεσίας, σε βάρος του κόσμου της εργασίας, που οδηγεί στο καθημερινό μαρτύριο της διάλυσης και του εξευτελισμού τον εργαζόμενο που από την περηφάνια του ανθρώπου που παράγει, που ξέρει ότι αξίζει, ξεπέφτει στον υπόκοσμο του δούλου και του χειραγωγημένου.
Συμβασιούχοι, Ευέλικτοι μερικώς απασχολίσιμοι , ενοικιαζόμενοι, εργαζόμενοι με μπλοκάκια, εργαζόμενοι με stage και σε προγράμματα κοινωφελούς εργασίας με μισθούς πείνας, αποτελούν το νέο υποπρολεταριάτο θύμα στην αδηφάγα διάθεση του κεφαλαίου.
Μόνη ωφελημένη της κατάστασης μια ζάπλουτη ελίτ, που με τις πλάτες της Ε.Ε. και των μνημονιακών κυβερνήσεων ανεξέλεγκτα απέσυρε κεφάλαια απ’ την παραγωγή, Όλα αυτά τα χρόνια κερδοσκοπούσε παρασιτικά πάνω στα συντρίμμια της οικονομίας, απέκρυπτε και φυγάδευε ασύλληπτες περιουσίες και κέρδη σε ευρωπαϊκές τράπεζες και φορολογικούς παραδείσους. Αυτή η «συμμορία του Ευρώ», μαζί με τα φερέφωνά των ΜΜΕ και των «ειδικών» της, θέλει σήμερα- εν μέσω πρωτοφανούς οικονομικής καταστροφής και ανθρωπιστικής κρίσης-να συνεχίσει ατάραχα στον ίδιο δρόμο Διαρρηγνύει τα ιμάτιά της υπέρ της «ευρωπαϊκής πορείας της χώρας» -μήπως και χάσει τη «χρυσή βροχή» κερδών και προνομίων της.
Μέσα στην μαυρίλα της εφαρμογής των προηγούμενων βάρβαρων αντεργατικών-αντιλαϊκών μνημονιακών νόμων και σε μια περίοδο που βιώνουμε ήδη τις δραματικές συνέπειες από την εφαρμογή των μέτρων που ψηφίστηκαν πρόσφατα (ασφαλιστικό-φορολογικό-δάνεια-ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας), τις απολύσεις, την εκτίναξη της ανεργίας, την φοροεπιδρομή, την ακρίβεια, τις νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων, την απλήρωτη και ελαστική εργασία, έρχεται να προστεθεί και η σχεδιασμένη επιδρομή στα εργασιακά και τις ελευθερίες, στο όνομα της δεύτερης αξιολόγησης.
Οι αντιδραστικές αλλαγές στα νέα εργασιακά έχουν σα βασικό στόχο την ανάταξη των κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων, η οποία περνάει μέσα από τη δραστική μείωση του εργατικού κόστους (ήδη νέοι συνάδελφοι προσλαμβάνονται με 500 ευρώ), την ακύρωση όλων των κατακτήσεων και την αντιδραστική αναμόρφωση όλων των δικαιωμάτων – ελευθεριών, για τον περιορισμό της δυνατότητας του αγώνα, της συλλογικής οργάνωσης και της διεκδίκησης.
Στόχος τους είναι να καταργήσουν τα ελάχιστα εναπομείναντα εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα στη ζούγκλα του ιδιωτικού τομέα και την επέκτασή τους στη συνέχεια στο δημόσιο. Είναι φανερό, πως δεν πρόκειται για μια απλή ρύθμιση ή νομοθετική παρέμβαση, αλλά για μια βαθειά και συνολική αντιδραστική αντεργατική τομή.
Συζητούν και σχεδιάζουν κομβικά μέτρα γενικευμένης και καθολικής παρέμβασης στην αγορά εργασίας με στόχο την ανατροπή όλων όσων ίσχυαν μέχρι τώρα:
– κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού και στον ιδιωτικό τομέα,
– θέσπιση και προώθηση της γενικευμένης ευελιξίας στις εργασιακές σχέσεις δηλαδή παραπέρα νομική κατοχύρωση-θεσμοθέτηση όλων των «νέων» μορφών φτηνής και απροστάτευτης εργασίας.
– μειώσεις στον κατώτατο μισθό, αποδοχές χαμηλότερες από τις Συμβάσεις Εργασίας (Γενική, κλαδική, ομοιοεπαγγελματική, επιχειρησιακή) μέσα από τις ατομικές συμβάσεις εργασίες (ΑΣΕ), δικαίωμα του εργοδότη για παράκαμψη των ΣΣΕ. Κατάργηση της μετενέργειας όλων των ΣΣΕ.
– πλήρης απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων. Απολύσεις χωρίς κανένα ποσοτικό και ποσοστιαίο όριο με κατάργηση του όποιου «διοικητικού βέτο», δηλαδή λόγο στο εκάστοτε Υπουργείο Εργασίας να εγκρίνει ή όχι μια ομαδική απόλυση.
– νομοθετική κατάργηση όλων των προσαυξήσεων – επιδομάτων – προϋπηρεσιών.
Προωθούν θεσμικό πλαίσιο ίδιο και παράλληλο με αυτό που θα νομοθετήσουν και θα εφαρμόζουν στον ιδιωτικό τομέα και σε δημόσιο και ΔΕΚΟ.
– Αλλαγή ακόμα και του συνδικαλιστικού νόμου Ν. 1264/82 για τον τρόπο και το χρόνο κήρυξης απεργίας. Μείωση και κατάργηση προστατευτικών διατάξεων για τη συνδικαλιστική δράση
-Επαναφορά της εργοδοτικής ανταπεργίας (Λοκ Άουτ).
Αυτά είναι οι λεγόμενες «βέλτιστες πρακτικές» στην ΕΕ και με βάση αυτά δεσμεύτηκαν να πορευθούν! Τα παραπάνω αποτελούν βασικές κατευθύνσεις των πιο δυναμικών τμημάτων της ελληνικής εργοδοσίας.
Αυτά τα μέτρα δεν θα τα προωθήσουν ενιαία και ευθύγραμμα. Κάποια θα προωθηθούν άμεσα με εργασιακό νόμο στα πλαίσια της δεύτερης αξιολόγησης, ενώ κάποια άλλα θα συζητηθούν τώρα και θα προωθηθούν «μερικώς» ώστε να αποτελέσουν βάση για να ολοκληρωθούν σε επόμενες αξιολογήσεις.
Η κυβέρνηση δεν δυσκολεύτηκε να βρει συνομιλητή-συνεργό στα σχέδια της. Η ηγεσία της ΓΣΕΕ που ενστερνίζεται την λογική των «κοινωνικών διαλόγων» και του κοινωνικού εταιρισμού έσπευσε ήδη να νομιμοποιήσει σα συνομιλητές τη «Διεθνή Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων για τα Εργασιακά» και την αντιλαϊκή κυβέρνηση.
Καμία μάχη μας δεν θα είναι αποτελεσματική, αν δεν ηττηθεί αυτός «συνδικαλισμός» της ταξικής συνεργασίας.
Στο νέο γύρο αγώνων που απαιτούνται, να προβάλλουμε και να παλέψουμε από τη σκοπιά των αναγκών και συμφερόντων όλων των εργαζομένων, της νεολαίας, των ανέργων. Προβάλλοντας τα ζωτικά και απαραίτητα για να ζήσουμε αιτήματα-στόχους για:
– Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Δουλειά με δικαιώματα. Να μην γίνουμε δούλοι του σύγχρονου εργασιακού μεσαίωνα.
– Μείωση του χρόνου εργασίας τώρα. Για να δουλέψουν οι άνεργοι, για να πάρουμε πίσω από τον κλεμμένο πλούτο που παράγουμε.
– Αυξήσεις μισθών-αποδοχών τώρα. Για να ζούμε αξιοπρεπώς από τη δουλειά μας, για να καλύψουμε τις ανάγκες μας. Με συλλογικές συμβάσεις. Κατοχύρωση και άμεση επαναφορά όλων όσων μας έκλεψαν.
-Ελευθερία-δημοκρατία για τους εργαζόμενους και το Λαό. Με συνδικάτα ελεύθερα από κράτος-κυβερνήσεις και εργοδότες. Με πλήρη και διευρυμένα δικαιώματα στη συνδικαλιστική δράση, την απεργία, το συλλογικό και μαζικό αγώνα. Με βαριά τιμωρία της εργοδοσίας για την αυθαιρεσία και τρομοκρατία.
Απαιτούνται άμεσα βήματα για την αναγκαία ανασυγκρότηση του εργατικού-συνδικαλιστικού κινήματος, με συνδικάτα και αγώνες στα χέρια των εργαζομένων. Απαιτείται η προβολή της λογικής της απελευθέρωσης από το «χρέος», από τη δημοσιονομική προσαρμογή της Ε.Ε, από τις ιδιωτικοποιήσεις και την υποταγή των πάντων στους «νόμους της αγοράς».
Καλούμε όλα τα σωματεία, όλες τις συλλογικότητες του αγώνα, να πρωτοστατήσουν από τώρα:
– Στην αποκάλυψη της νέας βάρβαρης επίθεσης και του γύρου αντιδραστικών αλλαγών στα εργασιακά. Με την προβολή των δικών μας ζωτικών διεκδικήσεων και αιτημάτων μας, την επιθετική προβολή των αναγκών και δικαιωμάτων των εργαζομένων.
– Στην οργάνωση των εργαζομένων και τη συσπείρωση τους, με κάθε μορφή που θα συμβάλλει στο ξεπέρασμα της σημερινής κατάστασης του συνδικαλιστικού κινήματος.. Με κοινή δράση και συντονισμό όλων των μαχόμενων δυνάμεων για να ανατρέψουμε την νέα επίθεση.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου