Η πλήρης ανακοίνωση της ΕΝΑΚ για το Μακεδονικό παρακάτω.
"Η θέση της ΕΝΑΚ στο ανοιχτό - και σε μακρόχρονη εξέλιξη - ζήτημα της οριστικής ονομασίας της ΠΓΔΜ, μπαίνει σε ριζικά διαφορετική βάση από τον πολιτικό και ταξικό μας αντίπαλο, δηλαδή το ντόπιο σύστημα εθνικής εξάρτησης - λαϊκής κοινωνικής εξαθλίωσης και τον ιμπεριαλισμό αφέντη του. Είναι θέση βασισμένη στις πολιτικές και ιδεολογικές μας αρχές, στην συνεπή και συγκροτημένη γραμμή της εθνικής ανεξαρτησίας και εργατικής κυριαρχίας, της αντιιμπεριαλιστικής και ταξικής αλληλεγγύης μεταξύ των λαών (ιδιαίτερα της περιοχής μας), της εργατικής λαϊκής συναδέλφωσης και της ειρήνης. Είναι θέση καθαρή, αντιιμπεριαλιστική - πατριωτική, με βλέμμα προοπτικής και όχι θέση προσδεμένη στον προδοτικό αστικό εθνικισμό (που είναι ουρά του ιμπεριαλισμού) η στον αδόμητο "σοσιαλπατριωτισμό". Είναι θέση εμπνευσμένη από τα προοδευτικά επαναστατικά μυαλά και μορφές που γέννησε η νεώτερη αγωνιστική ιστορία της πατρίδας μας, από τον Ρήγα Φεραίο μέχρι την εθνική εαμική αντίσταση και έως τις ημέρες μας.
1) Το σχέδιο ΝΑΤΟποίησης και ισχυρού στρατιωτικού πολιτικού ευρωατλαντικού ελέγχου των Βαλκανίων εξελίσσεται εδώ και πολύ καιρό και κλιμακώνεται. Η παρουσία του ΝΑΤΟ στην περιοχή διογκώνεται, με μεγάλες στρατιωτικές βάσεις και πολυσύνθετη παρουσία. Είναι ξεκάθαρο πως η "διευθέτηση" του ονοματολογικού της ΠΓΔΜ έχει λάβει επείγοντα χαρακτήρα, προκειμένου η χώρα αυτή να "αξιοποιηθεί" πλήρως και επίσημα από τα ευρωατλαντικά οικονομικά - στρατιωτικά σύμφωνα (ΕΕ - ΝΑΤΟ) στους σχεδιασμούς τους, διαδικασία που - άλλωστε - έχει ήδη προχωρήσει αρκετά. Είναι επίσης ξεκάθαρο, πως οι κυβερνήσεις και άλλες πολιτικές δυνάμεις στην Αθήνα και τα Σκόπια κινούνται στην επείγουσα γραμμή και κατεύθυνση των ευρωατλαντικών κέντρων. Η πρόσφατη συνέντευξη του Αμερικανού πρέσβη σε ελληνικό ιδιωτικό κανάλι αποσαφηνίζει το σύνολο του ζητήματος και ανατρέπει την ρητορεία περί δήθεν "μειωμένου και χαλαρού" ΝΑΤΟικού ενδιαφέροντος για τα δυτικά Βαλκάνια. Η εξελισσόμενη ισχυροποίηση της παρουσίας του ΝΑΤΟ και ευρύτερα του ευρωατλαντισμού στα Βαλκάνια, μετά και την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και τα γνωστά γεγονότα των βομβαρδισμών και των διαφόρων τύπων παρεμβάσεων στην περιοχή και στις χώρες της περιοχής δημιουργεί ένα νέο σοβαρό κίνδυνο, μια νέα επικίνδυνη κατάσταση για τις χώρες και τούς λαούς. Γιατί, όπως βεβαιώνει η ιστορική εμπειρία, το ΝΑΤΟ είναι δυνατόν, σε οποιαδήποτε χρονική συγκυρία επιλέξει στο μέλλον, να αξιοποιήσει κάθε "εκκρεμότητα" στην βάση του "διαίρει και βασίλευε", υποδαυλίζοντας "εθνικές" αντιπαραθέσεις" και εθνικισμούς με στόχο τον γενικότερο έλεγχο. Ήδη στο παιγνίδι της υποδαύλισης, υπάρχουν (όπως πάντα) πρόθυμοι, πολιτικοί παράγοντες και διάφορα συμφέροντα.. Το ίδιο ισχύει και για κύκλους εκτός της χώρας. Η Κυπριακή τραγωδία έχει να διδάξει πολλά για τα εθνικιστικά διχαστικά κόλπα του ΝΑΤΟ, σε συνεργασία βέβαια με εγχώριους και πρόθυμους - κάθε φορά - "εθνοπατριώτες" αμερικανόδουλους. Στη βάση αυτή, αναπόφευκτα, οφείλουμε να δούμε και την ελληνική διαφορά με την ΠΓΔΜ για το όνομα, από την δική μας αντιιμπεριαλιστική σκοπιά και προοπτική και όχι από την σκοπιά των δυνάμεων της αντίδρασης, του φασισμού, της εθνοκαπηλείας, και της υποταγής στον ιμπεριαλισμό.
2) Η απεγνωσμένη, σε ορισμένους κύκλους της Δεξιάς και του παραδοσιακού εγχώριου μοναρχοφασισμού, συντήρηση της προπαγάνδας για το "Μακεδονικό" έχει ξεπεράσει τα όρια της υστερίας και κυρίως της δημαγωγίας και της υποκρισίας. Στην ξεκάθαρη πατριωτική εθνική θέση για τα δεδομένα εθνικά κρατικά σύνορα της χώρας μας και των άλλων χωρών της περιοχής, δημιουργούν μια αντιφατική σύγχυση, που μόνο αρνητικά θα μπορούσε να λειτουργήσει. Την ίδια ώρα, αυτοί οι "μακεδονομάχοι" του μοναρχοφασισμού, χρυσαυγίτες κλπ - κλπ που έλκουν την καταγωγή τους από τους γερμανοντυμένους, χίτες, τους μαυδες και άλλους όμοιους "πατριώτες" και ψευτο "μακεδονομάχους", κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν τα αυτονόητα, αυτά δηλαδή που είναι διαχρονικά - ιστορικά ξεκαθαρισμένα και επιβεβαιωμένα. Και αυτά είναι πως οι εγχώριες πολιτικές ηγεσίες, σε βάθος χρόνου, εδώ και πολλές δεκαετίες έχουν αποδεχτεί με διάφορους τρόπους την χρήση του όρου Μακεδονία και εκτός των εθνικών μας συνόρων, δηλαδή και για την ΠΓΔΜ. Άλλωστε δεν είναι τυχαία και η πρόσφατη, προ ημερών, σχετική δήλωση - υπενθύμιση εκ μέρους του Κωνσταντίνου Γλύξμπουργκ. Επιπλέον πρέπει να επισημάνουμε τις αντικειμενικές διαφορές ανάμεσα στο ευρύτερο πλαίσιο των αρχών της δεκαετίας του 1990 και στο σήμερα, στα δεδομένα που το απαρτίζουν και που το διαμόρφωσαν τα τελευταία 25 χρόνια, στο διεθνές - πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο, σε σχέση τόσο με τα πολιτικά στοιχεία εκείνης της εποχής, όσο και με τα τότε συλλαλητήρια. Τότε κυριαρχούσαν οι ιδιαίτερα ρευστές συνθήκες (και) στην Βαλκανική, μπροστά στην νέα κατάσταση που δημιουργούσε η διάλυση του ανατολικού μπλοκ, οι σε έξαρση υποδαυλισμένοι εθνικισμοί και η επικείμενη ΝΑΤΟ ιμπεριαλιστική δράση και τελικά επέμβαση, για την ολοσχερή διάλυση της Γιουγκοσλαβίας..
3) Η δική μας θέση διαμορφώνεται στην βάση μιας λύσης - επιλογής ονόματος της ΠΓΔΜ, που θα έχει οριστικό και τελεσίδικο χαρακτήρα, διεθνώς αναγνωρισμένο, επίσημο και αδιαμφισβήτητο και από τις δύο χώρες (Ελλάδα - ΠΓΔΜ). Μια ονομασία κοινά αποδεκτή. που θα διευκολύνει την ειρήνη και την σταθερότητα και θα ενισχύει την προοπτική του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα των δύο λαών και χωρών (και όλων των λαών της Βαλκανικής) για εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία, για φιλία και συνεργασία προόδου, για αυτοδύναμη ανάπτυξη, ενάντια στο ιμπεριαλιστικό μπλοκ ΝΑΤΟ - ΕΕ των πολέμων, της εθνικής εκμετάλλευσης, των μεθοδεύσεων και παρεμβάσεων.. Οι αβάσιμες δήθεν "εθνολογικού" χαρακτήρα χοντράδες και υπερβολές, από όποια πλευρά των συνόρων και αν εκτοξεύονται, αποτελούν "βάση" μόνο και μόνο για τον άγονο εθνικισμό και τα δικά του πολιτικά σχέδια και συμφέροντα. Αναμφίβολα μια διαπραγμάτευση, δεν μπορεί να ικανοποιήσει επαρκώς μαξιμαλιστικές θέσεις καμιάς πλευράς. Επίσης όμως αναμφίβολα, η επίτευξη οριστικής και σταθερής συμφωνίας περνάει μέσα από την ξεκάθαρη κατάργηση γκρίζων ζωνών και αλυτρωτικών αναφορών, αστερίσκων η υποσημειώσεων σε επίσημα κρατικά ντοκουμέντα της κάθε πλευράς. Μια τέτοια λύση θα μπορούσε να είναι αποδεκτή και βιώσιμη.
4) Η Μακεδονία είναι ελληνική - φωνάζουν μονότονα ορισμένοι, τόσο μονότονα, που μοιάζει λες και μόλις τώρα ξεκινά ο Μακεδονικός αγώνας για ένταξη στον εθνικό κορμό..Τους το λέμε - η Μακεδονία μας είναι ελληνική, ιστορικό κι αναπόσπαστο τμήμα της πατρίδας μας και το λαϊκό κίνημα θα παλεύει σταθερά και ανυποχώρητα για την εθνική ανεξαρτησία, για την εδαφική ακεραιότητα της Μακεδονίας και όλων των περιφερειών της δικής μας πατρίδας, που όλες έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Την εθελούσια συμπόρευση στον εθνικό κορμό. Όλες, όλοι οι πληθυσμοί, (κάποιες φορές και ανεξάρτητα εθνολογικών, θρησκευτικών και άλλων καταβολών) αγωνίστηκαν σκληρά για την δημιουργία του σύγχρονου ελληνικού κράτους και την ενσωμάτωση τους σε αυτό. Πελοπόννησος, Ρούμελη, Θεσσαλία, Επτάνησα, Αιγαίο, Κρήτη, Ήπειρος, Μακεδονία, Θράκη, Δωδεκάνησα, όλοι. Αγωνίστηκαν, στήριξαν, στηρίζουν τη χώρα, και ας την προδίδει η ξεπουλημένη αστική τάξη της. Ορισμένοι πολιτικοί απόγονοι των γερμανοντυμένων και γενικά και με κάθε ευκαιρία ξενοντυμένων, ας σταματήσουν να κουνάνε το δάκτυλο, να διχάζουν τον κόσμο και να δουλεύουν πάλι την παλιά τους "τέχνη" της "εθνικοφροσύνης", τώρα με εργαλείο το "μακεδονόμετρο".. Αυτός ο τόπος έχει και ιστορία και μνήμη..
5) Εμείς καλούμε τον ελληνικό λαό να μάχεται καθημερινά παντού και να διαδηλώνει για την Ανεξαρτησία, την ειρήνη, την φιλία των λαών. Ενάντια στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ, τον ιμπεριαλισμό. Καλούμε τον λαό να μάχεται και να διαδηλώνει σταθερά ενάντια στην φτώχεια και την εξαθλίωση, την ανεργία, τα ξεπουλήματα, τα ξεσπιτώματα, την εθνική εξάρτηση, που το εγχώριο μπλοκ εξουσίας και - σήμερα - η κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου, όπως πριν Γιώργος και Σαμαρομητσοτάκηδες μαζί με ΝΑΤΟ / ΕΕ προωθούν ασταμάτητα στην χώρα μας. Η ΕΝΑΚ προωθεί και διεκδικεί ένα νέο και ισχυρό μέτωπο λαϊκής βάσης, για την εθνική ανεξαρτησία με εργατική κυριαρχία, για την συγκροτημένη ορθολογική και προοδευτική ανοικοδόμηση της χώρας μας.
Κάποιοι θέλουν - λένε - να μετατρέψουν δήθεν τα συλλαλητήρια τους για το "μακεδονικό" σε γενική λαϊκή διαμαρτυρία.. Εξαπατούν σκόπιμα και εμπαίζουν, εκμεταλλευόμενοι μεθοδικά τις περιστάσεις. Ποιοι θα διαμαρτυρηθούν, οι "μακεδονομάχοι" της Αμερικής, η Ιερά Σύνοδος της "ελεημοσύνης" από το "υστέρημα" της, που μετά 8 χρόνια μνημόνια καλά κρατεί, ο Μητσοτάκης, ο Άδωνης, ο Καρατζαφέρης του Παπαδήμου, η ναζιστική χρυσή αυγή.. Θα "διαμαρτυρηθεί" ίσως ο "μακεδονομάχος" στρατηγός Φράγκος Φραγκούλης, που 2 χρόνια πριν, σαν πιο Μερκελιστής και από την Μέρκελ μας καλούσε να πούμε "ηχηρό ΝΑΙ" στο δημοψήφισμα.. Τα συλλαλητήρια αυτά δεν είναι το δικό μας πρότυπο. Εαν, όπως λέγεται, ο Μίκης Θεοδωράκης μιλήσει εκεί, δεν θα εκπλαγούμε, δεν θα είναι και η πρώτη του φορά.. Βέβαια ο Μίκης δεν οργάνωσε δικό του συλλαλητήριο, να πει τα δικά του, θα παραστήσει για άλλη μια φορά την "αριστερή ουρά", τον "εγγυητή και νομιμοποιητή" της "λαοσύναξης".. Δικαίωμα του, όλοι κρίνονται. Εμείς, σταθερά ενάντια και απέναντι στους σύγχρονους μοναρχοφασίστες υποκριτές, εθνοκάπηλους και προσκυνημένους στα ξένα αφεντικά. Εμείς σταθερά στο δρόμο της εθνικής ανεξαρτησίας με εργατική κυριαρχία, στο δρόμο του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα".
"Η θέση της ΕΝΑΚ στο ανοιχτό - και σε μακρόχρονη εξέλιξη - ζήτημα της οριστικής ονομασίας της ΠΓΔΜ, μπαίνει σε ριζικά διαφορετική βάση από τον πολιτικό και ταξικό μας αντίπαλο, δηλαδή το ντόπιο σύστημα εθνικής εξάρτησης - λαϊκής κοινωνικής εξαθλίωσης και τον ιμπεριαλισμό αφέντη του. Είναι θέση βασισμένη στις πολιτικές και ιδεολογικές μας αρχές, στην συνεπή και συγκροτημένη γραμμή της εθνικής ανεξαρτησίας και εργατικής κυριαρχίας, της αντιιμπεριαλιστικής και ταξικής αλληλεγγύης μεταξύ των λαών (ιδιαίτερα της περιοχής μας), της εργατικής λαϊκής συναδέλφωσης και της ειρήνης. Είναι θέση καθαρή, αντιιμπεριαλιστική - πατριωτική, με βλέμμα προοπτικής και όχι θέση προσδεμένη στον προδοτικό αστικό εθνικισμό (που είναι ουρά του ιμπεριαλισμού) η στον αδόμητο "σοσιαλπατριωτισμό". Είναι θέση εμπνευσμένη από τα προοδευτικά επαναστατικά μυαλά και μορφές που γέννησε η νεώτερη αγωνιστική ιστορία της πατρίδας μας, από τον Ρήγα Φεραίο μέχρι την εθνική εαμική αντίσταση και έως τις ημέρες μας.
1) Το σχέδιο ΝΑΤΟποίησης και ισχυρού στρατιωτικού πολιτικού ευρωατλαντικού ελέγχου των Βαλκανίων εξελίσσεται εδώ και πολύ καιρό και κλιμακώνεται. Η παρουσία του ΝΑΤΟ στην περιοχή διογκώνεται, με μεγάλες στρατιωτικές βάσεις και πολυσύνθετη παρουσία. Είναι ξεκάθαρο πως η "διευθέτηση" του ονοματολογικού της ΠΓΔΜ έχει λάβει επείγοντα χαρακτήρα, προκειμένου η χώρα αυτή να "αξιοποιηθεί" πλήρως και επίσημα από τα ευρωατλαντικά οικονομικά - στρατιωτικά σύμφωνα (ΕΕ - ΝΑΤΟ) στους σχεδιασμούς τους, διαδικασία που - άλλωστε - έχει ήδη προχωρήσει αρκετά. Είναι επίσης ξεκάθαρο, πως οι κυβερνήσεις και άλλες πολιτικές δυνάμεις στην Αθήνα και τα Σκόπια κινούνται στην επείγουσα γραμμή και κατεύθυνση των ευρωατλαντικών κέντρων. Η πρόσφατη συνέντευξη του Αμερικανού πρέσβη σε ελληνικό ιδιωτικό κανάλι αποσαφηνίζει το σύνολο του ζητήματος και ανατρέπει την ρητορεία περί δήθεν "μειωμένου και χαλαρού" ΝΑΤΟικού ενδιαφέροντος για τα δυτικά Βαλκάνια. Η εξελισσόμενη ισχυροποίηση της παρουσίας του ΝΑΤΟ και ευρύτερα του ευρωατλαντισμού στα Βαλκάνια, μετά και την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και τα γνωστά γεγονότα των βομβαρδισμών και των διαφόρων τύπων παρεμβάσεων στην περιοχή και στις χώρες της περιοχής δημιουργεί ένα νέο σοβαρό κίνδυνο, μια νέα επικίνδυνη κατάσταση για τις χώρες και τούς λαούς. Γιατί, όπως βεβαιώνει η ιστορική εμπειρία, το ΝΑΤΟ είναι δυνατόν, σε οποιαδήποτε χρονική συγκυρία επιλέξει στο μέλλον, να αξιοποιήσει κάθε "εκκρεμότητα" στην βάση του "διαίρει και βασίλευε", υποδαυλίζοντας "εθνικές" αντιπαραθέσεις" και εθνικισμούς με στόχο τον γενικότερο έλεγχο. Ήδη στο παιγνίδι της υποδαύλισης, υπάρχουν (όπως πάντα) πρόθυμοι, πολιτικοί παράγοντες και διάφορα συμφέροντα.. Το ίδιο ισχύει και για κύκλους εκτός της χώρας. Η Κυπριακή τραγωδία έχει να διδάξει πολλά για τα εθνικιστικά διχαστικά κόλπα του ΝΑΤΟ, σε συνεργασία βέβαια με εγχώριους και πρόθυμους - κάθε φορά - "εθνοπατριώτες" αμερικανόδουλους. Στη βάση αυτή, αναπόφευκτα, οφείλουμε να δούμε και την ελληνική διαφορά με την ΠΓΔΜ για το όνομα, από την δική μας αντιιμπεριαλιστική σκοπιά και προοπτική και όχι από την σκοπιά των δυνάμεων της αντίδρασης, του φασισμού, της εθνοκαπηλείας, και της υποταγής στον ιμπεριαλισμό.
2) Η απεγνωσμένη, σε ορισμένους κύκλους της Δεξιάς και του παραδοσιακού εγχώριου μοναρχοφασισμού, συντήρηση της προπαγάνδας για το "Μακεδονικό" έχει ξεπεράσει τα όρια της υστερίας και κυρίως της δημαγωγίας και της υποκρισίας. Στην ξεκάθαρη πατριωτική εθνική θέση για τα δεδομένα εθνικά κρατικά σύνορα της χώρας μας και των άλλων χωρών της περιοχής, δημιουργούν μια αντιφατική σύγχυση, που μόνο αρνητικά θα μπορούσε να λειτουργήσει. Την ίδια ώρα, αυτοί οι "μακεδονομάχοι" του μοναρχοφασισμού, χρυσαυγίτες κλπ - κλπ που έλκουν την καταγωγή τους από τους γερμανοντυμένους, χίτες, τους μαυδες και άλλους όμοιους "πατριώτες" και ψευτο "μακεδονομάχους", κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν τα αυτονόητα, αυτά δηλαδή που είναι διαχρονικά - ιστορικά ξεκαθαρισμένα και επιβεβαιωμένα. Και αυτά είναι πως οι εγχώριες πολιτικές ηγεσίες, σε βάθος χρόνου, εδώ και πολλές δεκαετίες έχουν αποδεχτεί με διάφορους τρόπους την χρήση του όρου Μακεδονία και εκτός των εθνικών μας συνόρων, δηλαδή και για την ΠΓΔΜ. Άλλωστε δεν είναι τυχαία και η πρόσφατη, προ ημερών, σχετική δήλωση - υπενθύμιση εκ μέρους του Κωνσταντίνου Γλύξμπουργκ. Επιπλέον πρέπει να επισημάνουμε τις αντικειμενικές διαφορές ανάμεσα στο ευρύτερο πλαίσιο των αρχών της δεκαετίας του 1990 και στο σήμερα, στα δεδομένα που το απαρτίζουν και που το διαμόρφωσαν τα τελευταία 25 χρόνια, στο διεθνές - πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο, σε σχέση τόσο με τα πολιτικά στοιχεία εκείνης της εποχής, όσο και με τα τότε συλλαλητήρια. Τότε κυριαρχούσαν οι ιδιαίτερα ρευστές συνθήκες (και) στην Βαλκανική, μπροστά στην νέα κατάσταση που δημιουργούσε η διάλυση του ανατολικού μπλοκ, οι σε έξαρση υποδαυλισμένοι εθνικισμοί και η επικείμενη ΝΑΤΟ ιμπεριαλιστική δράση και τελικά επέμβαση, για την ολοσχερή διάλυση της Γιουγκοσλαβίας..
3) Η δική μας θέση διαμορφώνεται στην βάση μιας λύσης - επιλογής ονόματος της ΠΓΔΜ, που θα έχει οριστικό και τελεσίδικο χαρακτήρα, διεθνώς αναγνωρισμένο, επίσημο και αδιαμφισβήτητο και από τις δύο χώρες (Ελλάδα - ΠΓΔΜ). Μια ονομασία κοινά αποδεκτή. που θα διευκολύνει την ειρήνη και την σταθερότητα και θα ενισχύει την προοπτική του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα των δύο λαών και χωρών (και όλων των λαών της Βαλκανικής) για εθνική ανεξαρτησία και κυριαρχία, για φιλία και συνεργασία προόδου, για αυτοδύναμη ανάπτυξη, ενάντια στο ιμπεριαλιστικό μπλοκ ΝΑΤΟ - ΕΕ των πολέμων, της εθνικής εκμετάλλευσης, των μεθοδεύσεων και παρεμβάσεων.. Οι αβάσιμες δήθεν "εθνολογικού" χαρακτήρα χοντράδες και υπερβολές, από όποια πλευρά των συνόρων και αν εκτοξεύονται, αποτελούν "βάση" μόνο και μόνο για τον άγονο εθνικισμό και τα δικά του πολιτικά σχέδια και συμφέροντα. Αναμφίβολα μια διαπραγμάτευση, δεν μπορεί να ικανοποιήσει επαρκώς μαξιμαλιστικές θέσεις καμιάς πλευράς. Επίσης όμως αναμφίβολα, η επίτευξη οριστικής και σταθερής συμφωνίας περνάει μέσα από την ξεκάθαρη κατάργηση γκρίζων ζωνών και αλυτρωτικών αναφορών, αστερίσκων η υποσημειώσεων σε επίσημα κρατικά ντοκουμέντα της κάθε πλευράς. Μια τέτοια λύση θα μπορούσε να είναι αποδεκτή και βιώσιμη.
4) Η Μακεδονία είναι ελληνική - φωνάζουν μονότονα ορισμένοι, τόσο μονότονα, που μοιάζει λες και μόλις τώρα ξεκινά ο Μακεδονικός αγώνας για ένταξη στον εθνικό κορμό..Τους το λέμε - η Μακεδονία μας είναι ελληνική, ιστορικό κι αναπόσπαστο τμήμα της πατρίδας μας και το λαϊκό κίνημα θα παλεύει σταθερά και ανυποχώρητα για την εθνική ανεξαρτησία, για την εδαφική ακεραιότητα της Μακεδονίας και όλων των περιφερειών της δικής μας πατρίδας, που όλες έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Την εθελούσια συμπόρευση στον εθνικό κορμό. Όλες, όλοι οι πληθυσμοί, (κάποιες φορές και ανεξάρτητα εθνολογικών, θρησκευτικών και άλλων καταβολών) αγωνίστηκαν σκληρά για την δημιουργία του σύγχρονου ελληνικού κράτους και την ενσωμάτωση τους σε αυτό. Πελοπόννησος, Ρούμελη, Θεσσαλία, Επτάνησα, Αιγαίο, Κρήτη, Ήπειρος, Μακεδονία, Θράκη, Δωδεκάνησα, όλοι. Αγωνίστηκαν, στήριξαν, στηρίζουν τη χώρα, και ας την προδίδει η ξεπουλημένη αστική τάξη της. Ορισμένοι πολιτικοί απόγονοι των γερμανοντυμένων και γενικά και με κάθε ευκαιρία ξενοντυμένων, ας σταματήσουν να κουνάνε το δάκτυλο, να διχάζουν τον κόσμο και να δουλεύουν πάλι την παλιά τους "τέχνη" της "εθνικοφροσύνης", τώρα με εργαλείο το "μακεδονόμετρο".. Αυτός ο τόπος έχει και ιστορία και μνήμη..
5) Εμείς καλούμε τον ελληνικό λαό να μάχεται καθημερινά παντού και να διαδηλώνει για την Ανεξαρτησία, την ειρήνη, την φιλία των λαών. Ενάντια στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ, τον ιμπεριαλισμό. Καλούμε τον λαό να μάχεται και να διαδηλώνει σταθερά ενάντια στην φτώχεια και την εξαθλίωση, την ανεργία, τα ξεπουλήματα, τα ξεσπιτώματα, την εθνική εξάρτηση, που το εγχώριο μπλοκ εξουσίας και - σήμερα - η κυβέρνηση Τσίπρα - Καμμένου, όπως πριν Γιώργος και Σαμαρομητσοτάκηδες μαζί με ΝΑΤΟ / ΕΕ προωθούν ασταμάτητα στην χώρα μας. Η ΕΝΑΚ προωθεί και διεκδικεί ένα νέο και ισχυρό μέτωπο λαϊκής βάσης, για την εθνική ανεξαρτησία με εργατική κυριαρχία, για την συγκροτημένη ορθολογική και προοδευτική ανοικοδόμηση της χώρας μας.
Κάποιοι θέλουν - λένε - να μετατρέψουν δήθεν τα συλλαλητήρια τους για το "μακεδονικό" σε γενική λαϊκή διαμαρτυρία.. Εξαπατούν σκόπιμα και εμπαίζουν, εκμεταλλευόμενοι μεθοδικά τις περιστάσεις. Ποιοι θα διαμαρτυρηθούν, οι "μακεδονομάχοι" της Αμερικής, η Ιερά Σύνοδος της "ελεημοσύνης" από το "υστέρημα" της, που μετά 8 χρόνια μνημόνια καλά κρατεί, ο Μητσοτάκης, ο Άδωνης, ο Καρατζαφέρης του Παπαδήμου, η ναζιστική χρυσή αυγή.. Θα "διαμαρτυρηθεί" ίσως ο "μακεδονομάχος" στρατηγός Φράγκος Φραγκούλης, που 2 χρόνια πριν, σαν πιο Μερκελιστής και από την Μέρκελ μας καλούσε να πούμε "ηχηρό ΝΑΙ" στο δημοψήφισμα.. Τα συλλαλητήρια αυτά δεν είναι το δικό μας πρότυπο. Εαν, όπως λέγεται, ο Μίκης Θεοδωράκης μιλήσει εκεί, δεν θα εκπλαγούμε, δεν θα είναι και η πρώτη του φορά.. Βέβαια ο Μίκης δεν οργάνωσε δικό του συλλαλητήριο, να πει τα δικά του, θα παραστήσει για άλλη μια φορά την "αριστερή ουρά", τον "εγγυητή και νομιμοποιητή" της "λαοσύναξης".. Δικαίωμα του, όλοι κρίνονται. Εμείς, σταθερά ενάντια και απέναντι στους σύγχρονους μοναρχοφασίστες υποκριτές, εθνοκάπηλους και προσκυνημένους στα ξένα αφεντικά. Εμείς σταθερά στο δρόμο της εθνικής ανεξαρτησίας με εργατική κυριαρχία, στο δρόμο του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα".
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου