ΕΝΙΑΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΙΝΗΣΗ (ΕΝΑΚ) – ΠΟΡΕΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ – ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΕΜΠΝΕΕΙ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβρη του 1973 αποτέλεσε την κορυφαία δράση του αντιδικτατορικού κινήματος και σε συνδυασμό με άλλες διεργασίες και κρίσιμα γεγονότα, στα οποία κυριαρχεί η Κυπριακή τραγωδία σαν τελική πράξη της χουντικής περιόδου, οδήγησε στην πτώση της επτάχρονης φασιστικής δικτατορίας που είχαν επιβάλει στην χώρα μας οι αμερικάνοι – ΝΑΤΟικοί και – σε πρώτο πλάνο – οι ντόπιοι συνεργάτες τους στο στρατό, στα σώματα ασφαλείας, στις “αντικομουνιστικές επιτροπές” των αντισυγκεντρώσεων και των “αγανακτισμένων πολιτών”, στο παρακράτος, στις ομάδες και οργανώσεις των γερμανοντημένων της κατοχής και των “νικητών” του εμφυλίου.
Το σύνθημα της εξέγερσης για “ψωμί – παιδεία – ελευθερία – εθνική ανεξαρτησία” σηματοδότησε την μεταχουντική – “μεταπολιτευτική” περίοδο, πυροδότησε πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες στη χώρα, επηρέασε τις επόμενες γενιές και συνέβαλε μαζικά στην διαμόρφωση πολιτικών συνειδήσεων. Το πολυτεχνείο πήρε τη θέση του, σαν ορόσημο των λαϊκών αγώνων, μετά το έπος της ΕΑΜικής αντίστασης και συνδιαμόρφωσε μαζί της, το σύγχρονο αντιφασιστικό – αντιιμπεριαλιστικό φρόνημα αντίστασης του ελληνικού λαού. Η αφομοίωση ορισμένων φυσικών προσώπων του αντιδικτατορικού αγώνα στις μετέπειτα πολιτικές εξελίξεις η και σε αντιλαϊκούς προσανατολισμούς, κόντρα στο πολιτικό πνεύμα του Πολυτεχνείου, ούτε πρωτόγνωρη ιστορικά είναι, ούτε μπορεί να αναιρέσει το αυθεντικό νόημα και τη σημασία της φοιτητικής – λαϊκής εξέγερσης. Η οργανωμένη απόπειρα απαξίωσης του Πολυτεχνείου από φασιστικούς και άλλους συστημικούς κύκλους που γίνεται για προφανείς λόγους, είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Τα εναπομείναντα, υπαρκτά και ενεργά χουντοφασιστικά σταγονίδια και οι επίγονοι τους των χρυσαυγίτικων κλπ φασιστικών ναζιστικών συμμοριών, έχουν απέναντι τους τη νεολαία και τον ελληνικό λαό, μας καλούν όμως σε σταθερή λαϊκή δημοκρατική αντιφασιστική επαγρύπνηση.
Το πολιτικό πνεύμα και νόημα της εξέγερσης του Νοέμβρη 1973 προβάλλει ξεκάθαρα μέσα από τις επίσημες διακηρύξεις του, το πρόγραμμα του, τα ιστορικά ντοκουμέντα και αυτό το πολιτικό πνεύμα δεν μπόρεσε ποτέ, ούτε τώρα μπορεί να σχετικοποιηθεί και να χρησιμοποιηθεί στην “βολική” συγκυριακή χρήση, κανενός.. Το σύγχρονο πλαίσιο ευρωατλαντικής υποταγής της χώρας, μια Ελλάδα προτεκτοράτο των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ, μια Ελλάδα που στενάζει και υποφέρει και εξαθλιώνεται και ξεπουλιέται μέσα στο νεοαυταρχικό καθεστώς της ευρωζώνης, μια τέτοια Ελλάδα δεν χωρά στο πνεύμα και τις ιστορικές διεκδικήσεις του Πολυτεχνείου. Μια Ελλάδα που νεοφασιστικές συμμορίες δολοφονούν και απειλούν, που διάφοροι πολιτικοί και άλλοι κύκλοι αναπαράγουν μια ρατσιστική εθνικιστική και σκοταδιστική ρητορική, δεν χωρά στο πνεύμα του Πολυτεχνείου. Μια Ελλάδα της λαϊκής εργατικής εξαθλίωσης, της ανεργίας, της φτώχειας και στέρησης για τον εργαζόμενο λαό και την νεολαία, δεν χωρά στο πνεύμα του Πολυτεχνείου. Γιατί η εξέγερση του Νοέμβρη δήλωσε “ψωμί – παιδεία – ελευθερία – εθνική ανεξαρτησία” και αυτό το μήνυμα ήταν και είναι ξεκάθαρο.
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβρη του 1973 αποτέλεσε την κορυφαία δράση του αντιδικτατορικού κινήματος και σε συνδυασμό με άλλες διεργασίες και κρίσιμα γεγονότα, στα οποία κυριαρχεί η Κυπριακή τραγωδία σαν τελική πράξη της χουντικής περιόδου, οδήγησε στην πτώση της επτάχρονης φασιστικής δικτατορίας που είχαν επιβάλει στην χώρα μας οι αμερικάνοι – ΝΑΤΟικοί και – σε πρώτο πλάνο – οι ντόπιοι συνεργάτες τους στο στρατό, στα σώματα ασφαλείας, στις “αντικομουνιστικές επιτροπές” των αντισυγκεντρώσεων και των “αγανακτισμένων πολιτών”, στο παρακράτος, στις ομάδες και οργανώσεις των γερμανοντημένων της κατοχής και των “νικητών” του εμφυλίου.
Το σύνθημα της εξέγερσης για “ψωμί – παιδεία – ελευθερία – εθνική ανεξαρτησία” σηματοδότησε την μεταχουντική – “μεταπολιτευτική” περίοδο, πυροδότησε πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες στη χώρα, επηρέασε τις επόμενες γενιές και συνέβαλε μαζικά στην διαμόρφωση πολιτικών συνειδήσεων. Το πολυτεχνείο πήρε τη θέση του, σαν ορόσημο των λαϊκών αγώνων, μετά το έπος της ΕΑΜικής αντίστασης και συνδιαμόρφωσε μαζί της, το σύγχρονο αντιφασιστικό – αντιιμπεριαλιστικό φρόνημα αντίστασης του ελληνικού λαού. Η αφομοίωση ορισμένων φυσικών προσώπων του αντιδικτατορικού αγώνα στις μετέπειτα πολιτικές εξελίξεις η και σε αντιλαϊκούς προσανατολισμούς, κόντρα στο πολιτικό πνεύμα του Πολυτεχνείου, ούτε πρωτόγνωρη ιστορικά είναι, ούτε μπορεί να αναιρέσει το αυθεντικό νόημα και τη σημασία της φοιτητικής – λαϊκής εξέγερσης. Η οργανωμένη απόπειρα απαξίωσης του Πολυτεχνείου από φασιστικούς και άλλους συστημικούς κύκλους που γίνεται για προφανείς λόγους, είναι καταδικασμένη σε αποτυχία. Τα εναπομείναντα, υπαρκτά και ενεργά χουντοφασιστικά σταγονίδια και οι επίγονοι τους των χρυσαυγίτικων κλπ φασιστικών ναζιστικών συμμοριών, έχουν απέναντι τους τη νεολαία και τον ελληνικό λαό, μας καλούν όμως σε σταθερή λαϊκή δημοκρατική αντιφασιστική επαγρύπνηση.
Το πολιτικό πνεύμα και νόημα της εξέγερσης του Νοέμβρη 1973 προβάλλει ξεκάθαρα μέσα από τις επίσημες διακηρύξεις του, το πρόγραμμα του, τα ιστορικά ντοκουμέντα και αυτό το πολιτικό πνεύμα δεν μπόρεσε ποτέ, ούτε τώρα μπορεί να σχετικοποιηθεί και να χρησιμοποιηθεί στην “βολική” συγκυριακή χρήση, κανενός.. Το σύγχρονο πλαίσιο ευρωατλαντικής υποταγής της χώρας, μια Ελλάδα προτεκτοράτο των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ, μια Ελλάδα που στενάζει και υποφέρει και εξαθλιώνεται και ξεπουλιέται μέσα στο νεοαυταρχικό καθεστώς της ευρωζώνης, μια τέτοια Ελλάδα δεν χωρά στο πνεύμα και τις ιστορικές διεκδικήσεις του Πολυτεχνείου. Μια Ελλάδα που νεοφασιστικές συμμορίες δολοφονούν και απειλούν, που διάφοροι πολιτικοί και άλλοι κύκλοι αναπαράγουν μια ρατσιστική εθνικιστική και σκοταδιστική ρητορική, δεν χωρά στο πνεύμα του Πολυτεχνείου. Μια Ελλάδα της λαϊκής εργατικής εξαθλίωσης, της ανεργίας, της φτώχειας και στέρησης για τον εργαζόμενο λαό και την νεολαία, δεν χωρά στο πνεύμα του Πολυτεχνείου. Γιατί η εξέγερση του Νοέμβρη δήλωσε “ψωμί – παιδεία – ελευθερία – εθνική ανεξαρτησία” και αυτό το μήνυμα ήταν και είναι ξεκάθαρο.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου