Ένα νέο - μετεκλογικό - πολιτικό τοπίο είναι μπροστά μας, με τις δικές του συνέπειες και επιδράσεις στην οικονομική - πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας. Σαν κεντρική και άμεση προτεραιότητα, καλούμε τους εργαζόμενους σε όλους τους χώρους δουλειάς του Δημόσιου και του Ιδιωτικού τομέα να δυναμώσουν την ενότητα τους, να διαμορφώσουν αδιάσπαστη συσπείρωση, στην βάση της αντιμετώπισης των δικών τους προβλημάτων επιβίωσης και με αποκλειστικά κριτήρια τα ζητήματα που αφορούν την δική τους ζωή, τα δικά τους δικαιώματα, τις δικές τους διεκδικήσεις. Καλούμε τους πρωτοπόρους εργαζόμενους και τους αγωνιστές της εργατικής αριστερής βάσης, μαζί με όλους τους συναδέλφους, να πρωτοστατήσουν στην άμεση, δυναμική, ενωτική και αγωνιστική ανασυγκρότηση των Συνδικάτων, που εδώ και καιρό βρίσκονται σε κατάσταση "νιρβάνας" αφού στην κυβερνητική περίοδο του Σύριζα, οι μεν εργοδοτικοί εργατοπατέρες και οι ρεφορμιστές συνδικαλιστές βρήκαν άλλοθι γενικευμένης απραξίας, οι δε διασπαστές του ΠΑΜΕ ανακάλυψαν τα δικά τους νέα άλλοθι για να ενισχύσουν την σταθερή διασπαστική τους πολιτική ανάμεσα στους εργαζόμενους και τους εργατουπαλληλικούς φορείς.
Το εκλογικό αποτέλεσμα της 7ης Ιούλη έφερε στην κυβερνητική εξουσία την σκληρή αντιλαϊκή Δεξιά των Μητσοτάκη - Βορίδη - Γεωργιάδη και λοιπών. Το πολυπληθές υπουργικό τους συμβούλιο αποτελεί έκφραση και συμπύκνωση των δικών τους στόχων για την χώρα και συγκροτείται δομικά από στελέχη επιχειρήσεων και πολυεθνικών, από ακραία και ακροδεξιά αντεργατικά στοιχεία και πωρωμένους αντικομμουνιστές. Έχει όλα τα χαρακτηριστικά της λεγόμενης "επιθετικής δεξιάς". Τα πρώτα δείγματα γραφής το επιβεβαιώνουν. Τα σαρωτικά και ισοπεδωτικά χτυπήματα και στις πιο στοιχειώδεις λαϊκές δημοκρατικές κατακτήσεις ήδη εξελίσσονται από τις πρώτες ώρες. Το ασφαλιστικό στο στόχαστρο, το ίδιο και η ΔΕΗ. Το μεταναστευτικό ζήτημα αντιμετωπίζεται σαν ζήτημα "προστασίας του πολίτη". Το άσυλο καταργείται. Η ευρωατλαντική υποτέλεια διαφαίνεται να ξεπεράσει προηγούμενα ρεκόρ, όπως δείχνει η άμεση αναγνώριση του ψευτο προέδρου της Βενεζουέλας, πραξικοπηματία Γκουαιδό.
Πρέπει να τονίσουμε και να υπενθυμίσουμε πως η εκλογική διαδικασία της 7ης Ιουλίου έχει ξεκάθαρη την σφραγίδα δύο στοιχείων α) της τεράστιας και σταθεροποιημένης Αποχής πάνω από 40%, με υπαρκτά και ακόμα πιο έντονα τα πολιτικά της χαρακτηριστικά και β) την άρνηση και την εκλογική αντίθεση τελικά, πλατιών πλειοψηφικών τμημάτων του ελληνικού λαού και της νεολαίας να "ενδώσουν" στην επίμονη και σκληρά μεθοδική επιδίωξη του εγχώριου συστήματος εξουσίας να επιβάλλει την - πάσι θυσία - ευρεία εκλογική νίκη και σαρωτική υπεροχή της Μητσοτακικής Δεξιάς. Το παρών κυβερνητικό σχήμα είναι σχήμα κοινοβουλευτικά επαρκές αλλά κοινωνικά - λαϊκά - ποιοτικά και δυναμικά μειοψηφικό. Η Ελλάδα της αντίστασης, των λαϊκών αγώνων για κοινωνική πρόοδο και πολιτισμό, η αντιφασιστική εργατική - παραγωγική Ελλάδα της Ανεξαρτησίας είναι παρούσα και ισχυρή. Η εκλογική ήττα της ναζιφασιστικής εγκληματικής "χρυσής αυγής", η έξοδος της από την βουλή και τα διαλυτικά μετεκλογικά σημάδια που παρουσιάζει αποτελούν νίκη της δημοκρατικής προοδευτικής Ελλάδας. Το σύστημα αξιοποίησε τα ναζιστικά καθάρματα όσο τα χρειάστηκε και τώρα πλέον αναγκάστηκε να τα πάει για "απόσυρση" μετατοπίζοντας σημαντικό μέρος των οπαδών τους προς άλλους σχηματισμούς, κυρίως προς ΝΔ και τον Βελόπουλο, που αποτελεί μια άλλη εκδοχή του "χώρου"... Το ζήτημα του φασισμού σαν πολιτικό ζήτημα αλλά και κυρίως το πρόβλημα της φασιστικοποίησης της δημόσιας πολιτικής και κοινωνικής ζωής παραμένει όμως ανοιχτό, αποκτώντας μια ολοένα και πιο απειλητική επικαιρότητα.
Η εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ έχει σαν βασική αιτία την ολοκληρωτική ευρωατλαντική του στροφή που δρομολογήθηκε και επίσημα το καλοκαίρι του 2015 με την προκλητική - προσβλητική παραχάραξη της λαϊκής βούλησης του Δημοψηφίσματος, για στροφή και ρήξη με το σκληρό καθεστώς της εξάρτησης και των μνημονίων. Η αντικειμενική αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να υλοποιήσει συγκροτημένη και πολύπλευρη φιλολαϊκή πολιτική, πράγμα ακατόρθωτο μέσω των δεσμεύσεων του τρίτου μνημονίου, σε συνδυασμό με άλλες δευτερεύουσες αιτίες έδωσαν δυνατότητες στο εγχώριο σύστημα εξουσίας και στα ιμπεριαλιστικά κέντρα να απαξιώσουν μεθοδικά τον ΣΥΡΙΖΑ και να ενισχύσουν τις δικές τους αυθεντικές πολιτικές θέσεις και επιλογές, για να είναι σήμερα σε θέση να οργανώσουν το νέο κύμα της επίθεσης στη βάση των επιδιώξεων τους, τώρα, στην λεγόμενη μεταμνημονιακή εποχή που τους ετοίμασε, με αρκετές μάλιστα επί μέρους διαχειριστικές επιτυχίες, η κυβέρνηση Τσίπρα. Ολόκληρη η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, για συνεργασία με τμήματα της ντόπιας αστικής τάξης, που σηματοδοτήθηκε εξαρχής με την εκλογή Παυλόπουλου κλπ, και κυρίως η πολυεπίπεδη σύμπλευση με τον ευρωατλαντικό παράγοντα, αποτέλεσαν μια αποτυχημένη πολιτική που έπεσε κυριολεκτικά στο κενό. Η πολιτική Δεξιά και η ντόπια ξεπουλημένη αστική τάξη ανασυγκροτήθηκαν σε πλήρη ενότητα και με την μεθοδική βοήθεια του ξένου παράγοντα επέστρεψαν στην κυβερνητική εξουσία, βρίσκοντας μάλιστα "δρόμους καθαρούς" και τεράστια οικονομικά αποθεματικά 37 δις που τους παρέδωσε ο Τσίπρας, για να τα αξιοποιήσουν τώρα στα σχέδια τους και στις δουλειές τους. Οι απολίτικες θεωρίες μεγαλοστελεχών του ΣΥΡΙΖΑ πως "οι εκλογές κρίνονται στην οικονομία" αποδείχθηκαν κενές και χωρίς βάθος. Πρέπει εδώ να υπογραμμίσουμε, πως αντίθετα με την μεγαλοαστική τάξη στην οποία επένδυσε ο ΣΥΡΙΖΑ με τον ευρωατλαντικό του προσανατολισμό και τις πολιτικές του, χωρίς όμως να αποσπάσει την στήριξή και την πραγματική εύνοια της, η εργαζόμενη τάξη, οι άνεργοι και τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα της χώρας, μαζί με τμήματα της νεολαίας, όλοι αυτοί που δεν βρήκαν ισχυρή - ουσιαστική στήριξη και ανακούφιση από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αυτοί σε ένα σημαντικό βαθμό δεν τον εγκατέλειψαν εκλογικά και μάλιστα έβαλαν πλάτη, όχι τόσο στον ΣΥΡΙΖΑ με την στενή κομματική έννοια, όσο στην ανακοπή της αντιδραστικής, απροσχημάτιστα αντιλαϊκής και αυταρχικής δεξιάς προέλασης. Η ζωή και η ιστορία συνεχίζουν να δίνουν μαθήματα..
Σήμερα, στις νέες συνθήκες και από θέση αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει πως θα επιδιώξει να μετασχηματιστεί σε μαζικό κόμμα του εργαζόμενου λαού. Η δική μας εκτίμηση και θέση είναι πως ο στόχος αυτός είναι το ίδιο αδύνατος όσο ήταν και λίγα χρόνια πριν, καθώς προσκρούει στους ίδιους αντικειμενικούς με πριν λόγους. Ένα κόμμα της "ευρωατλαντικής αριστεράς" με στενές - περιορισμένες επιλογές και πολιτικές, κόμμα διαχειριστικής αντιπαράθεσης εντός του συστήματος εξουσίας, ένα κόμμα εισαγωγέας τεχνικών η συγκυριακών προτύπων, νεοσοσιαλδημοκρατικού τύπου, πολιτικών σχημάτων και οχημάτων της κεντρικής και βόρειας ΕΕ, ξεκομμένων από τον ιστορικό βηματισμό της χώρας μας, δεν μπορεί να συγκροτήσει μια οργανωμένη λαϊκή μαζική δυναμική στην Ελλάδα των σύγχρονων οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών της βαθιάς εξάρτησης, του καθεστώτος μόνιμης εποπτείας, των δεσμεύσεων χρέους και λιτότητας για ολόκληρο τον αιώνα, του αστικού κρατικού αυταρχισμού, της χρεοκοπίας και της υπερχρέωσης, της λαϊκής εξαθλίωσης, μιας κοινωνικής πραγματικότητας την οποία, επιπρόσθετα, θα επιδεινώσει αναπόφευκτα η δεξιά διακυβέρνηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε πιθανά να διευρύνει τεχνικά την οργανωτική του παράταξη μέσω π.χ των - κατά βάση "ευρωπαϊστών"- παραγόντων της λεγόμενης "προοδευτικής συμμαχίας" όμως οι πραγματικές επιλογές βρίσκονται μπροστά του. Και είναι επιλογές αναπόφευκτες, που θα καθορίσουν πολλά ζητήματα και σε ορισμένο βαθμό και τις επερχόμενες πολιτικές - κοινωνικές εξελίξεις. Σε κάθε περίπτωση, ευρωατλαντική "αριστερά" δεν ταυτοποιεί πραγματική σύγχρονη αριστερά, η ταυτότητα της αριστεράς είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την Ανεξαρτησία, την εργατική λαϊκή κυριαρχία, την κοινωνική αλλαγή.
Μια αναφορά στο ήδη εξαντλημένο Σημιτικό ΚΙΝΑΛ, του οποίου οι δεσμοί με το πρωταρχικό ιστορικό ΠΑΣΟΚ έχουν ολοκληρωτικά πλέον εξαϋλωθεί, με ένα πολύ μικρό πια, αλλά υπαρκτό, κομμάτι της περιορισμένης εκλογικής και οργανωμένης βάσης του να αντλεί ακόμα τις αναφορές του στις πολιτικές θέσεις της τρίτης Σεπτέμβρη.. Το βασικό και κυρίαρχο τμήμα του ΚΙΝΑΛ είναι χωμένο και χαμένο κάτω από την νεοφιλελεύθερη ατζέντα και την πολιτική διαχείρισης της χρεοκοπίας, πλήρως δεσμευμένο σε αυτήν, με η χωρίς τον Βενιζέλο σε πρώτο ρόλο.Το ΚΙΝΑΛ βρίσκεται σε πλήρες πολιτικό αδιέξοδο και μόνο οι αντινομίες και οι αντιφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσαν να συντηρήσουν πρόσκαιρα την πολιτική του παρουσία.
Επαναλαμβάνουμε επίμονα την βασική μας θέση. Η Ελλάδα, τόσο η μνημονιακή όσο και η λεγόμενη μεταμνημονιακή, δεν έχει ούτε αληθινή διέξοδο, ούτε αποτελεσματική ανάκαμψη μέσα στο πλέγμα της ευρωζώνης, της ΕΕ, των μνημονιακών δεσμεύσεων, της συνθήκης του Μάαστριχτ και του Συμφώνου Σταθερότητας. Το μείγμα είναι "θανατηφόρο" και ατελέσφορο για την χώρα μας. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, οι επιδόσεις, οι αντοχές, αλλά και ο χρονικός ορίζοντας ακόμα της κυβέρνησης Μητσοτάκη διαμορφώνονται με χαρακτηριστικά πολιτικής και χρονικής αβεβαιότητας.
Πέρα από τον ΣΥΡΙΖΑ, το εκλογικό αποτέλεσμα διαμορφώνει ένα σαφώς αρνητικό σκηνικό στις δυνάμεις της αριστεράς που συμμετείχαν στις πρόσφατες διπλές εκλογές. Αυτό το αρνητικό σκηνικό έχει ώριμα και όχι συγκυριακά χαρακτηριστικά και αναδεικνύει νέα ζητήματα και προτάγματα στην επικαιρότητα, σχετικά με την πορεία και το μέλλον του αριστερού κινήματος σε πολιτικό - εκλογικό και αγωνιστικό κοινωνικό επίπεδο. Αυτά τα ώριμα χαρακτηριστικά της ήττας και της αρτηριοσκληρωτικής στασιμότητας δεν είναι ούτε μπορετό, ούτε στοιχειωδώς πειστικό, να συγκαλυφθούν μέσα από τις γνωστές μεθόδους που αλλεπάλληλα χρησιμοποιήθηκαν στο παρελθόν.
Το ΚΚ του Περισσού κατέγραψε εκλογική στασιμότητα με πτωτική ροπή, που σε συνάρτηση με το αποτέλεσμα του των ευρωεκλογών και επιπλέον των εκλογών της Αυτοδιοίκησης, επιβεβαιώνει μια ολόπλευρη και ευρεία κόπωση - εξάντληση του κόμματος, μια σαφή αδυναμία συσπείρωσης που εκφράστηκε και εκλογικά παρά την επιστράτευση κάθε είδους μεγαλοπαραγόντων - "ονομάτων" στα κομματικά ψηφοδέλτια, και που επίσης εκφράστηκε με μια μαζική και καταφανή άρνηση του εργαζόμενου και άνεργου κόσμου και της πλατιάς αριστερής βάσης να το στηρίξουν με εμπιστοσύνη και να επενδύσουν στις πολιτικές θέσεις και το πολιτικό ρόλο του. Στην δεκαετία που πέρασε, της χρεοκοπίας και της κρίσης, η εκ του Περισσού κομματική πολιτική της μικροαστικού τύπου περιχαράκωσης και της στενής κομματικής επιβίωσης, η άρνηση ανάληψης πρωτοβουλιών και ηγετικού ρόλου, η στάση στο δημοψήφισμα, η εριστική αυτοεπιβεβαίωση και η διασπαστική διαλυτική πολιτική στα κινήματα αντίστασης, η αντιμετώπιση των συνθηκών της χρεοκοπίας και της λαϊκής εργατικής εξαθλίωσης περίπου σαν μια συνηθισμένη περίοδο της καπιταλιστικής ελληνικής οικονομίας, η ανεπάρκεια πρόβλεψης και ορθής εκτίμησης των εξελίξεων, καταγράφηκαν στην πολιτική συνείδηση του εργαζόμενου λαού. Σε συνδυασμό με τις νεοτροτσκιστικές θέσεις και ένα σύνολο πολιτικό ιδεολογικών αντιλήψεων και πρακτικών που συσσωρεύονται στο κόμμα από την περίοδο της στροφής, στην δεκαετία του 1955 - 60, έως εδώ, που δεν "πέρασαν" και δεν έπεισαν, το πολιτικό βάρος του ΚΚ του Περισσού μέσα στον εργαζόμενο και αριστερό κόσμο και την νεολαία έχει πλέον ξεκάθαρα περιοριστεί.
Η είσοδος του σχήματος Βαρουφάκη στη Βουλή, αποσπώντας κυρίως ένα μικρό ποσοστό ψηφοφόρων ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όχι μόνο, δεν αποτελεί κρίσιμο πολιτικό γεγονός και μέγεθος, ούτε ευρύτερα - ούτε εντός της αριστεράς. Η αλλοπρόσαλλη, ευρωζωνική και φιλό ΕΕ πολιτική θέση του κ. Βαρουφάκη, συστημική στο ύφος και το ιδεολογικό πρόσημο, βασισμένη σε ευχολόγια και "υποθέσεις εργασίας" στο επίπεδο της πρότασης, δεν συγκροτεί κανενός είδους πολιτική βάση για το αριστερό κίνημα.
Η ΛΑΕ έφτασε στο δικό της τέρμα. Δεσμευμένη στις εσωτερικές της αντιφάσεις που καθόρισαν την πορεία της, ακόμα δεν μπορεί να κατανοήσει γιατί δεν την ακολούθησε ο λαός του ΟΧΙ του Δημοψηφίσματος.. Παρά τις προσπάθειες πολλών στελεχών και μελών της ΛΑΕ που "το πάλεψαν", η αρνητική πορεία της ΛΑΕ, προς τα κάτω, εκφράστηκε σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις που έλαβε μέρος. Οι συγκερασμοί αντίθετων απόψεων, αντιλήψεων και κατευθύνσεων, η έξαλλου τύπου και άκριτη αντισύριζα πολιτική στάση επί παντός επιστητού, που έφθασε ως την συμφωνία των Πρεσπών, πρακτικές ηγεμονισμού, λειτούργησαν αρνητικά, μειώνοντας την εμβέλεια δράσεων π.χ στο ζήτημα των πλειστηριασμών. Η "κληρονομιά" της ΛΑΕ, πέρα από ένα τμήμα καριερισμού και παραγοντισμού, αφήνει στο αριστερό κίνημα και μια διακριτή βάση αγωνιστών.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν πραγματοποίησε ούτε αυτή τη φορά ανταρσία, ενώ οπισθοχώρησε ακόμα περισσότερο εκλογικά. Τέλος, η Ζωή Κωσταντοπούλου "ψάρεψε" και στα αριστερά και στα δεξιά, χωρίς να πιάσει πολλά ψάρια, ενώ οι μαοϊκές και τροτσκιστικές ομάδες συστοίχησαν την όποια σχέση τους με την σύγχρονη πραγματικότητα με τα εκλογικά τους ποσοστά..
Στις πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες που διαμορφώθηκαν το προηγούμενο διάστημα, η ΕΝΑΚ κατεύθυνε τις προσπάθειες της, με βάση τις δυνατότητες και τα μέσα που διαθέτει, στον πολιτικό αγώνα και στα σύγχρονα διακυβεύματα του, στα κρίσιμα ανοιχτά πολιτικά και ιδεολογικά μέτωπα, με συγκρότηση, αγωνιστική επιμονή και απόλυτη προσήλωση στην έκφραση και υπεράσπιση των ταξικών συμφερόντων του εργαζόμενου λαού και στις προοπτικές του λαϊκού αριστερού και απελευθερωτικού κινήματος. Η ΕΝΑΚ ανήκει σε αυτές τις εξαιρέσεις που στάθηκαν στα γεγονότα με κριτήρια πολιτικά και αγωνιστικά και έξω από τα όρια, έξω από τον πολιτικό βάλτο της μικροπολιτικής, της στενής πολιτικής και των οπαδικών αντανακλαστικών. Με σταθερή και αδιαπραγμάτευτη αντιφασιστική - αντιιμπεριαλιστική γραμμή, με κατεύθυνση Ανεξαρτησία - εργατική λαϊκή κυριαρχία. Οι παρατηρήσεις και εκτιμήσεις που περιέχονται στην συγκεκριμένη ανακοίνωση, σε αυτό το κείμενο συμπερασμάτων που συμπυκνώνει μια πρόσφατη και - αντικειμενικά - σημαντική φάση για την ζωή και τις εξελίξεις της χώρας, στοχεύουμε να αποτελέσουν ένα γόνιμο και ελεύθερο πλαίσιο προβληματισμού της αριστερής λαϊκής βάσης, των αγωνιστών και των προοδευτικών ανθρώπων στους οποίους φτάνει η δική μας φωνή. Στην επόμενη περίοδο η ΕΝΑΚ θα διατυπώσει τα κρίσιμα επίκαιρα ζητήματα, αλλά και τα ερωτήματα, του αριστερού λαϊκού κινήματος της σύγχρονης εποχής ακόμα πιο ανοιχτά, ακόμα πιο συγκεκριμένα.
Το εκλογικό αποτέλεσμα της 7ης Ιούλη έφερε στην κυβερνητική εξουσία την σκληρή αντιλαϊκή Δεξιά των Μητσοτάκη - Βορίδη - Γεωργιάδη και λοιπών. Το πολυπληθές υπουργικό τους συμβούλιο αποτελεί έκφραση και συμπύκνωση των δικών τους στόχων για την χώρα και συγκροτείται δομικά από στελέχη επιχειρήσεων και πολυεθνικών, από ακραία και ακροδεξιά αντεργατικά στοιχεία και πωρωμένους αντικομμουνιστές. Έχει όλα τα χαρακτηριστικά της λεγόμενης "επιθετικής δεξιάς". Τα πρώτα δείγματα γραφής το επιβεβαιώνουν. Τα σαρωτικά και ισοπεδωτικά χτυπήματα και στις πιο στοιχειώδεις λαϊκές δημοκρατικές κατακτήσεις ήδη εξελίσσονται από τις πρώτες ώρες. Το ασφαλιστικό στο στόχαστρο, το ίδιο και η ΔΕΗ. Το μεταναστευτικό ζήτημα αντιμετωπίζεται σαν ζήτημα "προστασίας του πολίτη". Το άσυλο καταργείται. Η ευρωατλαντική υποτέλεια διαφαίνεται να ξεπεράσει προηγούμενα ρεκόρ, όπως δείχνει η άμεση αναγνώριση του ψευτο προέδρου της Βενεζουέλας, πραξικοπηματία Γκουαιδό.
Πρέπει να τονίσουμε και να υπενθυμίσουμε πως η εκλογική διαδικασία της 7ης Ιουλίου έχει ξεκάθαρη την σφραγίδα δύο στοιχείων α) της τεράστιας και σταθεροποιημένης Αποχής πάνω από 40%, με υπαρκτά και ακόμα πιο έντονα τα πολιτικά της χαρακτηριστικά και β) την άρνηση και την εκλογική αντίθεση τελικά, πλατιών πλειοψηφικών τμημάτων του ελληνικού λαού και της νεολαίας να "ενδώσουν" στην επίμονη και σκληρά μεθοδική επιδίωξη του εγχώριου συστήματος εξουσίας να επιβάλλει την - πάσι θυσία - ευρεία εκλογική νίκη και σαρωτική υπεροχή της Μητσοτακικής Δεξιάς. Το παρών κυβερνητικό σχήμα είναι σχήμα κοινοβουλευτικά επαρκές αλλά κοινωνικά - λαϊκά - ποιοτικά και δυναμικά μειοψηφικό. Η Ελλάδα της αντίστασης, των λαϊκών αγώνων για κοινωνική πρόοδο και πολιτισμό, η αντιφασιστική εργατική - παραγωγική Ελλάδα της Ανεξαρτησίας είναι παρούσα και ισχυρή. Η εκλογική ήττα της ναζιφασιστικής εγκληματικής "χρυσής αυγής", η έξοδος της από την βουλή και τα διαλυτικά μετεκλογικά σημάδια που παρουσιάζει αποτελούν νίκη της δημοκρατικής προοδευτικής Ελλάδας. Το σύστημα αξιοποίησε τα ναζιστικά καθάρματα όσο τα χρειάστηκε και τώρα πλέον αναγκάστηκε να τα πάει για "απόσυρση" μετατοπίζοντας σημαντικό μέρος των οπαδών τους προς άλλους σχηματισμούς, κυρίως προς ΝΔ και τον Βελόπουλο, που αποτελεί μια άλλη εκδοχή του "χώρου"... Το ζήτημα του φασισμού σαν πολιτικό ζήτημα αλλά και κυρίως το πρόβλημα της φασιστικοποίησης της δημόσιας πολιτικής και κοινωνικής ζωής παραμένει όμως ανοιχτό, αποκτώντας μια ολοένα και πιο απειλητική επικαιρότητα.
Η εκλογική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ έχει σαν βασική αιτία την ολοκληρωτική ευρωατλαντική του στροφή που δρομολογήθηκε και επίσημα το καλοκαίρι του 2015 με την προκλητική - προσβλητική παραχάραξη της λαϊκής βούλησης του Δημοψηφίσματος, για στροφή και ρήξη με το σκληρό καθεστώς της εξάρτησης και των μνημονίων. Η αντικειμενική αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να υλοποιήσει συγκροτημένη και πολύπλευρη φιλολαϊκή πολιτική, πράγμα ακατόρθωτο μέσω των δεσμεύσεων του τρίτου μνημονίου, σε συνδυασμό με άλλες δευτερεύουσες αιτίες έδωσαν δυνατότητες στο εγχώριο σύστημα εξουσίας και στα ιμπεριαλιστικά κέντρα να απαξιώσουν μεθοδικά τον ΣΥΡΙΖΑ και να ενισχύσουν τις δικές τους αυθεντικές πολιτικές θέσεις και επιλογές, για να είναι σήμερα σε θέση να οργανώσουν το νέο κύμα της επίθεσης στη βάση των επιδιώξεων τους, τώρα, στην λεγόμενη μεταμνημονιακή εποχή που τους ετοίμασε, με αρκετές μάλιστα επί μέρους διαχειριστικές επιτυχίες, η κυβέρνηση Τσίπρα. Ολόκληρη η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, για συνεργασία με τμήματα της ντόπιας αστικής τάξης, που σηματοδοτήθηκε εξαρχής με την εκλογή Παυλόπουλου κλπ, και κυρίως η πολυεπίπεδη σύμπλευση με τον ευρωατλαντικό παράγοντα, αποτέλεσαν μια αποτυχημένη πολιτική που έπεσε κυριολεκτικά στο κενό. Η πολιτική Δεξιά και η ντόπια ξεπουλημένη αστική τάξη ανασυγκροτήθηκαν σε πλήρη ενότητα και με την μεθοδική βοήθεια του ξένου παράγοντα επέστρεψαν στην κυβερνητική εξουσία, βρίσκοντας μάλιστα "δρόμους καθαρούς" και τεράστια οικονομικά αποθεματικά 37 δις που τους παρέδωσε ο Τσίπρας, για να τα αξιοποιήσουν τώρα στα σχέδια τους και στις δουλειές τους. Οι απολίτικες θεωρίες μεγαλοστελεχών του ΣΥΡΙΖΑ πως "οι εκλογές κρίνονται στην οικονομία" αποδείχθηκαν κενές και χωρίς βάθος. Πρέπει εδώ να υπογραμμίσουμε, πως αντίθετα με την μεγαλοαστική τάξη στην οποία επένδυσε ο ΣΥΡΙΖΑ με τον ευρωατλαντικό του προσανατολισμό και τις πολιτικές του, χωρίς όμως να αποσπάσει την στήριξή και την πραγματική εύνοια της, η εργαζόμενη τάξη, οι άνεργοι και τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα της χώρας, μαζί με τμήματα της νεολαίας, όλοι αυτοί που δεν βρήκαν ισχυρή - ουσιαστική στήριξη και ανακούφιση από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αυτοί σε ένα σημαντικό βαθμό δεν τον εγκατέλειψαν εκλογικά και μάλιστα έβαλαν πλάτη, όχι τόσο στον ΣΥΡΙΖΑ με την στενή κομματική έννοια, όσο στην ανακοπή της αντιδραστικής, απροσχημάτιστα αντιλαϊκής και αυταρχικής δεξιάς προέλασης. Η ζωή και η ιστορία συνεχίζουν να δίνουν μαθήματα..
Σήμερα, στις νέες συνθήκες και από θέση αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει πως θα επιδιώξει να μετασχηματιστεί σε μαζικό κόμμα του εργαζόμενου λαού. Η δική μας εκτίμηση και θέση είναι πως ο στόχος αυτός είναι το ίδιο αδύνατος όσο ήταν και λίγα χρόνια πριν, καθώς προσκρούει στους ίδιους αντικειμενικούς με πριν λόγους. Ένα κόμμα της "ευρωατλαντικής αριστεράς" με στενές - περιορισμένες επιλογές και πολιτικές, κόμμα διαχειριστικής αντιπαράθεσης εντός του συστήματος εξουσίας, ένα κόμμα εισαγωγέας τεχνικών η συγκυριακών προτύπων, νεοσοσιαλδημοκρατικού τύπου, πολιτικών σχημάτων και οχημάτων της κεντρικής και βόρειας ΕΕ, ξεκομμένων από τον ιστορικό βηματισμό της χώρας μας, δεν μπορεί να συγκροτήσει μια οργανωμένη λαϊκή μαζική δυναμική στην Ελλάδα των σύγχρονων οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών της βαθιάς εξάρτησης, του καθεστώτος μόνιμης εποπτείας, των δεσμεύσεων χρέους και λιτότητας για ολόκληρο τον αιώνα, του αστικού κρατικού αυταρχισμού, της χρεοκοπίας και της υπερχρέωσης, της λαϊκής εξαθλίωσης, μιας κοινωνικής πραγματικότητας την οποία, επιπρόσθετα, θα επιδεινώσει αναπόφευκτα η δεξιά διακυβέρνηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε πιθανά να διευρύνει τεχνικά την οργανωτική του παράταξη μέσω π.χ των - κατά βάση "ευρωπαϊστών"- παραγόντων της λεγόμενης "προοδευτικής συμμαχίας" όμως οι πραγματικές επιλογές βρίσκονται μπροστά του. Και είναι επιλογές αναπόφευκτες, που θα καθορίσουν πολλά ζητήματα και σε ορισμένο βαθμό και τις επερχόμενες πολιτικές - κοινωνικές εξελίξεις. Σε κάθε περίπτωση, ευρωατλαντική "αριστερά" δεν ταυτοποιεί πραγματική σύγχρονη αριστερά, η ταυτότητα της αριστεράς είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την Ανεξαρτησία, την εργατική λαϊκή κυριαρχία, την κοινωνική αλλαγή.
Μια αναφορά στο ήδη εξαντλημένο Σημιτικό ΚΙΝΑΛ, του οποίου οι δεσμοί με το πρωταρχικό ιστορικό ΠΑΣΟΚ έχουν ολοκληρωτικά πλέον εξαϋλωθεί, με ένα πολύ μικρό πια, αλλά υπαρκτό, κομμάτι της περιορισμένης εκλογικής και οργανωμένης βάσης του να αντλεί ακόμα τις αναφορές του στις πολιτικές θέσεις της τρίτης Σεπτέμβρη.. Το βασικό και κυρίαρχο τμήμα του ΚΙΝΑΛ είναι χωμένο και χαμένο κάτω από την νεοφιλελεύθερη ατζέντα και την πολιτική διαχείρισης της χρεοκοπίας, πλήρως δεσμευμένο σε αυτήν, με η χωρίς τον Βενιζέλο σε πρώτο ρόλο.Το ΚΙΝΑΛ βρίσκεται σε πλήρες πολιτικό αδιέξοδο και μόνο οι αντινομίες και οι αντιφάσεις του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσαν να συντηρήσουν πρόσκαιρα την πολιτική του παρουσία.
Επαναλαμβάνουμε επίμονα την βασική μας θέση. Η Ελλάδα, τόσο η μνημονιακή όσο και η λεγόμενη μεταμνημονιακή, δεν έχει ούτε αληθινή διέξοδο, ούτε αποτελεσματική ανάκαμψη μέσα στο πλέγμα της ευρωζώνης, της ΕΕ, των μνημονιακών δεσμεύσεων, της συνθήκης του Μάαστριχτ και του Συμφώνου Σταθερότητας. Το μείγμα είναι "θανατηφόρο" και ατελέσφορο για την χώρα μας. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, οι επιδόσεις, οι αντοχές, αλλά και ο χρονικός ορίζοντας ακόμα της κυβέρνησης Μητσοτάκη διαμορφώνονται με χαρακτηριστικά πολιτικής και χρονικής αβεβαιότητας.
Πέρα από τον ΣΥΡΙΖΑ, το εκλογικό αποτέλεσμα διαμορφώνει ένα σαφώς αρνητικό σκηνικό στις δυνάμεις της αριστεράς που συμμετείχαν στις πρόσφατες διπλές εκλογές. Αυτό το αρνητικό σκηνικό έχει ώριμα και όχι συγκυριακά χαρακτηριστικά και αναδεικνύει νέα ζητήματα και προτάγματα στην επικαιρότητα, σχετικά με την πορεία και το μέλλον του αριστερού κινήματος σε πολιτικό - εκλογικό και αγωνιστικό κοινωνικό επίπεδο. Αυτά τα ώριμα χαρακτηριστικά της ήττας και της αρτηριοσκληρωτικής στασιμότητας δεν είναι ούτε μπορετό, ούτε στοιχειωδώς πειστικό, να συγκαλυφθούν μέσα από τις γνωστές μεθόδους που αλλεπάλληλα χρησιμοποιήθηκαν στο παρελθόν.
Το ΚΚ του Περισσού κατέγραψε εκλογική στασιμότητα με πτωτική ροπή, που σε συνάρτηση με το αποτέλεσμα του των ευρωεκλογών και επιπλέον των εκλογών της Αυτοδιοίκησης, επιβεβαιώνει μια ολόπλευρη και ευρεία κόπωση - εξάντληση του κόμματος, μια σαφή αδυναμία συσπείρωσης που εκφράστηκε και εκλογικά παρά την επιστράτευση κάθε είδους μεγαλοπαραγόντων - "ονομάτων" στα κομματικά ψηφοδέλτια, και που επίσης εκφράστηκε με μια μαζική και καταφανή άρνηση του εργαζόμενου και άνεργου κόσμου και της πλατιάς αριστερής βάσης να το στηρίξουν με εμπιστοσύνη και να επενδύσουν στις πολιτικές θέσεις και το πολιτικό ρόλο του. Στην δεκαετία που πέρασε, της χρεοκοπίας και της κρίσης, η εκ του Περισσού κομματική πολιτική της μικροαστικού τύπου περιχαράκωσης και της στενής κομματικής επιβίωσης, η άρνηση ανάληψης πρωτοβουλιών και ηγετικού ρόλου, η στάση στο δημοψήφισμα, η εριστική αυτοεπιβεβαίωση και η διασπαστική διαλυτική πολιτική στα κινήματα αντίστασης, η αντιμετώπιση των συνθηκών της χρεοκοπίας και της λαϊκής εργατικής εξαθλίωσης περίπου σαν μια συνηθισμένη περίοδο της καπιταλιστικής ελληνικής οικονομίας, η ανεπάρκεια πρόβλεψης και ορθής εκτίμησης των εξελίξεων, καταγράφηκαν στην πολιτική συνείδηση του εργαζόμενου λαού. Σε συνδυασμό με τις νεοτροτσκιστικές θέσεις και ένα σύνολο πολιτικό ιδεολογικών αντιλήψεων και πρακτικών που συσσωρεύονται στο κόμμα από την περίοδο της στροφής, στην δεκαετία του 1955 - 60, έως εδώ, που δεν "πέρασαν" και δεν έπεισαν, το πολιτικό βάρος του ΚΚ του Περισσού μέσα στον εργαζόμενο και αριστερό κόσμο και την νεολαία έχει πλέον ξεκάθαρα περιοριστεί.
Η είσοδος του σχήματος Βαρουφάκη στη Βουλή, αποσπώντας κυρίως ένα μικρό ποσοστό ψηφοφόρων ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όχι μόνο, δεν αποτελεί κρίσιμο πολιτικό γεγονός και μέγεθος, ούτε ευρύτερα - ούτε εντός της αριστεράς. Η αλλοπρόσαλλη, ευρωζωνική και φιλό ΕΕ πολιτική θέση του κ. Βαρουφάκη, συστημική στο ύφος και το ιδεολογικό πρόσημο, βασισμένη σε ευχολόγια και "υποθέσεις εργασίας" στο επίπεδο της πρότασης, δεν συγκροτεί κανενός είδους πολιτική βάση για το αριστερό κίνημα.
Η ΛΑΕ έφτασε στο δικό της τέρμα. Δεσμευμένη στις εσωτερικές της αντιφάσεις που καθόρισαν την πορεία της, ακόμα δεν μπορεί να κατανοήσει γιατί δεν την ακολούθησε ο λαός του ΟΧΙ του Δημοψηφίσματος.. Παρά τις προσπάθειες πολλών στελεχών και μελών της ΛΑΕ που "το πάλεψαν", η αρνητική πορεία της ΛΑΕ, προς τα κάτω, εκφράστηκε σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις που έλαβε μέρος. Οι συγκερασμοί αντίθετων απόψεων, αντιλήψεων και κατευθύνσεων, η έξαλλου τύπου και άκριτη αντισύριζα πολιτική στάση επί παντός επιστητού, που έφθασε ως την συμφωνία των Πρεσπών, πρακτικές ηγεμονισμού, λειτούργησαν αρνητικά, μειώνοντας την εμβέλεια δράσεων π.χ στο ζήτημα των πλειστηριασμών. Η "κληρονομιά" της ΛΑΕ, πέρα από ένα τμήμα καριερισμού και παραγοντισμού, αφήνει στο αριστερό κίνημα και μια διακριτή βάση αγωνιστών.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν πραγματοποίησε ούτε αυτή τη φορά ανταρσία, ενώ οπισθοχώρησε ακόμα περισσότερο εκλογικά. Τέλος, η Ζωή Κωσταντοπούλου "ψάρεψε" και στα αριστερά και στα δεξιά, χωρίς να πιάσει πολλά ψάρια, ενώ οι μαοϊκές και τροτσκιστικές ομάδες συστοίχησαν την όποια σχέση τους με την σύγχρονη πραγματικότητα με τα εκλογικά τους ποσοστά..
Στις πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες που διαμορφώθηκαν το προηγούμενο διάστημα, η ΕΝΑΚ κατεύθυνε τις προσπάθειες της, με βάση τις δυνατότητες και τα μέσα που διαθέτει, στον πολιτικό αγώνα και στα σύγχρονα διακυβεύματα του, στα κρίσιμα ανοιχτά πολιτικά και ιδεολογικά μέτωπα, με συγκρότηση, αγωνιστική επιμονή και απόλυτη προσήλωση στην έκφραση και υπεράσπιση των ταξικών συμφερόντων του εργαζόμενου λαού και στις προοπτικές του λαϊκού αριστερού και απελευθερωτικού κινήματος. Η ΕΝΑΚ ανήκει σε αυτές τις εξαιρέσεις που στάθηκαν στα γεγονότα με κριτήρια πολιτικά και αγωνιστικά και έξω από τα όρια, έξω από τον πολιτικό βάλτο της μικροπολιτικής, της στενής πολιτικής και των οπαδικών αντανακλαστικών. Με σταθερή και αδιαπραγμάτευτη αντιφασιστική - αντιιμπεριαλιστική γραμμή, με κατεύθυνση Ανεξαρτησία - εργατική λαϊκή κυριαρχία. Οι παρατηρήσεις και εκτιμήσεις που περιέχονται στην συγκεκριμένη ανακοίνωση, σε αυτό το κείμενο συμπερασμάτων που συμπυκνώνει μια πρόσφατη και - αντικειμενικά - σημαντική φάση για την ζωή και τις εξελίξεις της χώρας, στοχεύουμε να αποτελέσουν ένα γόνιμο και ελεύθερο πλαίσιο προβληματισμού της αριστερής λαϊκής βάσης, των αγωνιστών και των προοδευτικών ανθρώπων στους οποίους φτάνει η δική μας φωνή. Στην επόμενη περίοδο η ΕΝΑΚ θα διατυπώσει τα κρίσιμα επίκαιρα ζητήματα, αλλά και τα ερωτήματα, του αριστερού λαϊκού κινήματος της σύγχρονης εποχής ακόμα πιο ανοιχτά, ακόμα πιο συγκεκριμένα.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου