Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010

ΕΚΛΟΓΕΣ ΟΠΕΡΕΤΑ ΚΑΙ Ο ΤΡΙΤΟΣ ΓΥΡΟΣ

ΕΚΛΟΓΕΣ ΟΠΕΡΕΤΑ ΚΑΙ Ο ΤΡΙΤΟΣ ΓΥΡΟΣ

άρθρο – παρέμβαση του Μάριου Άνθη
μέλους του ιδρυτικού πυρήνα της ΕΝΑΚ
Κέρκυρα 28/10/2010


     Η Κέρκυρα βίωσε τη προηγούμενη περίοδο και βιώνει με ιδιαίτερη ένταση τα αποτελέσματα μιας παρατεταμένης και μακρόχρονης κρίσης, δομικής κρίσης, του κοινωνικού – οικονομικού μοντέλου της . Ιδιαιτέρως την τελευταία δεκαετία οι συνέπειες και τα αδιέξοδα διογκώνονται χρόνο με το χρόνο. Όσο και αν ισχυριστούμε όλοι – και «ορισμένοι» ακόμα περισσότερο – ότι οι διαχρονικές κυβερνητικές πολιτικές αποτελούν σημαντική αιτία για την διαμορφωμένη πραγματικότητα, πάλι η απάντηση δεν είναι πλήρης γιατί δεν μπορεί να ερμηνεύσει ουσιαστικά την ιδιαιτερότητα και την ένταση της έκρηξης του τοπικού προβλήματος. Το  έλλειμμα πολιτικής και στρατηγικής  των τοπικών ομάδων εξουσίας και διαχείρισης – ιδιαίτερα τα πρόσφατα χρόνια – είναι καταφανές γιατί είναι έλλειμμα τεράστιο . Οι πολιτικές ευθύνες υπάρχουν, είναι αποδεδειγμένες και οι προεκλογικές υποκρισίες θα ήταν καλό να πάρουν τέλος . Σημειώνω μάλιστα ότι η αναφορά σε «έλλειμμα πολιτικής» συνιστά μετριοπαθή χαρακτηρισμό γιατί θα μπορούσε κάποιος να αναφερθεί σε συνειδητή αντιδραστική – κατεδαφιστική πολιτική , τουλάχιστον εκ μέρους των δυνάμεων που εμείς ονομάζουμε μπλοκ εξουσίας .
     Τα προβλήματα της Κέρκυρας είναι κυρίως προβλήματα κοινωνικής και οικονομικής δομής , είναι διαρθρωτικά, αφού αφορούν και τους τρείς οικονομικούς πυλώνες , είναι προβλήματα με έκταση και βάθος. Στις συνθήκες του Μνημονίου και της γενικότερης καπιταλιστικής κρίσης , στην ευρύτερη αρνητική κατάσταση του νησιού μας προστίθενται με ισχυρό τρόπο και τα παράγωγά της δηλ. η πτώση του βιοτικού επιπέδου , η ανεργία , η δυνατή πίεση που δέχονται  η μικρομεσαία επιχείρηση και τα λεγόμενα ελεύθερα επαγγέλματα , η οικονομική ασφυξία που προκαλείται από την δραστική μείωση των κρατικών κοινωνικών δαπανών . Είναι λοιπόν – προφανώς – βάσιμο ότι το νησί μας βιώνει μία πραγματικότητα δύσκολη , οδυνηρή , με χαοτικά χαρακτηριστικά ενώ μέσα σε αυτό το πλαίσιο διεξάγονται οι αυτοδιοικητικές εκλογές .Πριν προχωρήσω σε ορισμένες εκτιμήσεις θεωρώ ότι πρέπει να επισημάνω την ανησυχητική για την τοπική μας κοινωνία διαρκή αύξηση των περιστατικών εγκληματικότητας και μαζί να κάνω μια υπόμνηση για  αυτά τα όλο και περισσότερα παιδιά που αφήνουν την στερνή πνοή τους χτυπημένα από την ηρωίνη . Αυτά τα παιδιά και αυτές τις οικογένειες ..Όμως μέσα στο προεκλογικό άγχος των εκλογικών  παρατάξεων ελάχιστες είναι οι αναφορές σε αυτά τα «γκρίζα» και θλιβερά «περιστατικά» και ακόμα πιο ελάχιστες κάποιες σχετικές προτάσεις και εκτιμήσεις . Προφανώς , στο πλαίσιο της εκλογικής «γιορτής της δημοκρατίας» με το κυνήγι της ψήφου και τον τζόγο των δημοσκοπήσεων να κυριαρχούν , τα πικρά και δυσάρεστα της κοινωνίας μας πάνε , κάπως , στην άκρη .. 
     Σχετικά με τις εκλογές και την πορεία προς αυτές :
1) Η διαδικασία ολόκληρη έχει πάρει μορφή οπερέτας . Η έλλειψη ουσιώδους προγραμματικού λόγου από το σύνολο των παρατάξεων είναι καταφανής . Φτάσαμε λίγες μέρες πριν τις κάλπες με ολοκληρωτική απουσία προγραμματικής αντιπαράθεσης , θέσεων , δεσμεύσεων , προτάσεων . Οι παρατάξεις απευθύνονται αποκλειστικά στο θυμικό και τα εξουσιαστικά ένστικτα των ψηφοφόρων ενώ ουσιαστικά επιχειρούν να αποσπάσουν «λευκή επιταγή» . Νομίζω ότι ο λαός πρέπει να αποδοκιμάσει αυτή τη πρακτική , αυτή τη διαδικασία .
Αυτή η περίεργη και υπόγεια προεκλογική περίοδος , καπελώθηκε (συνειδητά άραγε ; ) από ένα πρωτοφανή για την Κέρκυρα δημοσκοπικό καταιγισμό που μετέβαλλε τον πολιτικό αγώνα σε χρηματιστήριο αξιών και τις παρατάξεις σε απλές μετοχές . Αυτή την προφανή επιλογή του μπλοκ εξουσίας , να κατευθύνει τις εξελίξεις και να μετατρέψει τις εκλογές σε τηλεοπτικό – επικοινωνιακό θέαμα με τα τοπικά κανάλια και τις δημοσκοπικές εταιρείες σε επίκεντρο – επιδιαιτητή , αυτή την επιλογή δεν την καταδίκασαν οι παρατάξεις ( την αποδέχτηκαν) αλλά πρέπει να την αποδοκιμάσει ο λαός  γιατί είναι επικίνδυνη και αντιδραστική και τώρα και στο μέλλον . Ο λαός οφείλει να ωριμάζει από τις εμπειρίες του, να αρνείται και να καταδικάζει τα στημένα σκηνικά .   
2) Αίσθηση προκάλεσαν τα γεγονότα που αφορούν το τοπικό ΠΑΣΟΚ και τον αποκλεισμό της παράταξης του Χ. Σαρλή . Όλοι έσπευσαν να εκφράσουν την «λύπη» τους , ακόμα και η παράταξη των Δημάρχων και λοιπών  «έμπειρων» αξιωματούχων!!. Θεωρώ ότι πίσω από το απρόσμενο γεγονός βρίσκεται μια συγκεκριμένη αιτία, πολιτική αιτία, και όχι κάποια συνωμοσιολογική θεωρία .Οι δυσκολίες και δυσπραγίες που εκφράστηκαν στο ψηφοδέλτιο Σαρλή είναι αποτέλεσμα σειράς παραγόντων που σχετίζονται με τις αντιφάσεις στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ, τις ισχυρές επιδράσεις του τοπικού μπλοκ εξουσίας εντός του κυβερνητικού κόμματος, τις παλινωδίες της κεντρικής – πρωτίστως – ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ να επιλέξει καθαρά και έγκαιρα την επιλογή της στη Κέρκυρα . Οι δυσκολίες αυτές ενισχύθηκαν από το πολιτικό κλίμα που προκάλεσαν στο «επίσημο» ΠΑΣΟΚ οι πολιτικές του Μνημονίου, επιτρέποντας στο πολιτικό σκέλος του μπλοκ εξουσίας σε Δήμο και Περιφέρεια να σπεκουλάρει δήθεν αντιμνημονιακά και ασύστολα λαϊκιστικά. Τέλος, οι προσπάθειες και απόπειρες της τοπικής ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ να οριοθετηθεί σε διάφορα κοινωνικά μέτωπα απέναντι στο μπλοκ εξουσίας και τους πολιτικούς – οικονομικούς και δημοσιογραφικούς εκφραστές του, υπήρξαν προσπάθειες άτολμες , μεσοβέζικες χωρίς ένταση και στόχευση, χωρίς πολιτικό πλαίσιο, χωρίς χρονική κλιμάκωση . Όλα τα παραπάνω εκτιμούμε ότι επέδρασαν ουσιαστικά στις εξελίξεις και αποτελούν στοιχεία ικανά για εξαγωγή συμπερασμάτων . Από όλο αυτό, απομένει η έκβαση στην πρόσφατη ένσταση του ψηφοδελτίου Σαρλή.
3) Θα περίμενε κανείς από τις αριστερές δυνάμεις που συμμετέχουν στις εκλογές την κλιμάκωση δράσεων και κινήσεων με βάση ένα – γερά και ορθολογικά δομημένο – προγραμματικό πλαίσιο. Ένα πλαίσιο που θα συνέβαλε στην πολιτική – κοινωνική ριζοσπαστικοποίηση και χειραφέτηση  του λαού, ανεξάρτητα εκλογικού αποτελέσματος . Ένα πλαίσιο με θέσεις, δεσμεύσεις, ισχυρό κοινωνικό και πολιτικό σκελετό. Δεν είδαμε τίποτε. Αντίθετα είδαμε πολλές παρουσίες στις τηλεοπτικές αναλύσεις των δημοσκοπήσεων, αρκετό χαρτοπόλεμο ανακοινώσεων και μπόλικη επικοινωνιακή «χρήση» λαϊκών κινημάτων και αιτημάτων. Στο αντιδραστικό κέλυφος του τοπικού συστήματος δεν προκλήθηκε η παραμικρή ρωγμή .
     Ο Κερκυραϊκός λαός, μια βδομάδα πριν τις κάλπες, παρακολουθεί αιφνιδιασμένος και προβληματισμένος, σίγουρα απαισιόδοξος , την απαξίωση αυτής της περίεργης εκλογικής διαδικασίας.  Η λαϊκή διάθεση και επιθυμία για αντεπίθεση με το λαό ενεργό και πρωταγωνιστή, υπαρκτή και ισχυρή πριν λίγο καιρό, εξελίσσεται και εκφράζεται προβληματικά και με πλήρως ασαφές υπόβαθρο.
Οι κάλπες θα δώσουν ένα αποτέλεσμα. Όποιος και αν είναι ο «ευτυχισμένος» νικητής των εκλογών, στον πρώτο ή στο δεύτερο γύρο, ας θεωρήσουμε ότι γνωρίζει πως κρισιμότερος είναι ο τρίτος γύρος που αρχίζει την επομένη ημέρα των εκλογών. Στον τρίτο γύρο εμείς θα είμαστε παρόντες. Παρόντες θα είναι επίσης ο λαός και η νέα γενιά της Κέρκυρας.          



Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΟΝΑΔΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ.

Άρθρο της Ναυσικάς Κυριάκη

Μέλους του ιδρυτικού πυρήνα της ΕΝΑΚ.


Στην Ελληνική πραγματικότητα η έννοια της ανακύκλωσης σχετίζεται άμεσα με την ανάκτηση των τριών βασικών υλικών που προέρχονται από τα οικιακά απόβλητα: χαρτί – πλαστικό – μέταλλο. Δυστυχώς, για πολλούς και διάφορους λόγους, δεν υπάρχει σωστή και επαρκής πληροφόρηση, όσον αφορά εκείνα τα προϊόντα που επιβαρύνουν το περιβάλλον εκλύοντας ρυπογόνες ουσίες, καταστρέφουν τα οικοσυστήματα και συμβάλουν κατά πολύ στην αναστροφή του κλίματος. Τέτοια είναι τα ορυκτέλαια, ο υδράργυρος, οι μπαταρίες των αυτοκινήτων, τα αυτοκίνητα, τα ελαστικά, οι οικιακές και ηλεκτρονικές συσκευές, τα απόβλητα των ελαιοτριβείων κ.α. με αποτέλεσμα, σε κάθε χωματερή – ΧΥΤΑ να βρίσκουμε πλήθος τέτοια αντικείμενα, ενώ οι υποτιθέμενες εγκαταστάσεις ανακύκλωσης δεν έχουν την απαιτούμενη υποδομή να τα διαχειριστούν. Θέλουμε να υπογραμμίσουμε ότι συνήθως οι εγκαταστάσεις ανακύκλωσης λειτουργούν υποβαθμισμένα στην χώρα μας, τόσο τεχνικά, όσο και σε στελέχωση ανθρώπινου δυναμικού. Έτσι δεν μπορούν να συμβάλουν ουσιαστικά στην απορρόφηση και ανάκτηση των βασικών ανακυκλώσιμων υλικών.

Μέσα από την πρόταση της ΕΝΑΚ για την δημιουργία μονάδας ολοκληρωμένης διαχείρισης με βιολογική μέθοδο, χωρίς καύση ή πυρόλυση, προσπαθούμε να δώσουμε μια προοπτική, μία ρεαλιστική διέξοδο, θέλουμε να αλλάξουμε ριζικά την τραγική αυτή κατάσταση. Γιατί, μια μονάδα μπορεί με εύκολο και ασφαλή τρόπο να διαχειριστεί τα οικιακά ανακυκλώσιμα απορρίμματα καθώς και το οργανικό κλάσμα με εντυπωσιακές αποδώσεις καθώς και με πλήρη εκμετάλλευση των υποπροϊόντων. Ειδικότερα και πολύ περισσότερο στα αστικά κέντρα και τις πυκνοκατοικημένες περιοχές η λειτουργία μονάδας κρίνεται απόλυτα απαραίτητη και επιβεβλημένη. Διότι η μέθοδος των κομποστοποιητών είναι εκ των πραγμάτων δυσκολότερη ( κυρίως λόγω του τρόπου δόμησης) και επιπλέον δεν είναι επαρκής και η συμμετοχή των πολιτών, εξ’ αιτίας βέβαια πολλών παραγόντων. Πρώτος και κυριότερος παράγοντας είναι η ελλιπής πληροφόρηση και ο αποπροσανατολισμός που προκαλείται, ως μαζικό φαινόμενο, από το χαοτικό καπιταλιστικό καθεστώς του συνδυασμού της φτώχειας και του υπερκαταναλωτισμού και την συγχρονισμένη υπονόμευση που δημιουργεί, με την δομή του, σε κάθε προσπάθεια οργανωμένης και ορθολογιστικής κοινωνικής λειτουργίας.

Έχοντας λοιπόν σαν αντικειμενικό στόχο να κερδίσουμε χρόνο και ενέργεια, αποτέλεσμα που μόνο η μονάδα ολοκληρωμένης διαχείρισης μπορεί να μας εξασφαλίσει, μπορούμε να προχωρήσουμε τάχιστα σε ανακύκλωση υλικών όπως ελαστικά, ορυκτέλαια κ.λ.π. που μας επιτρέπουν αφ’ενός καλύτερη διαχείριση πόρων και αφ’εταίρου οικονομικότερες λύσεις. Διότι ανακτώντας την πρώτη ύλη με ευκολότερο τρόπο, τότε και η κοστολόγηση των τελικών προϊόντων, φυσιολογικά γίνεται χαμηλότερη. Όταν, μάλιστα, αυτό πραγματοποιείται μέσα από δημόσιους οργανισμούς κοινής ωφέλειας,( όπως προτείνει η ΕΝΑΚ) τότε είναι εύκολο να καταλάβει κανείς ότι ο πλούτος που λέγεται σκουπίδια περνάει απευθείας στον λαό μέσα από την παροχή ενέργειας, την παροχή φθηνής πρώτης ύλης και την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Η τοπική αυτοδιοίκηση, με ρόλο και αρμοδιότητα να υπηρετεί ουσιαστικά τα συμφέροντα των πολιτών, ελεγχόμενη από το μπλοκ εξουσίας μεταβάλλεται σε δομικό εταίρο του συστήματος και μεταλλάσσεται σε διαχειριστική «αυτοδιοίκηση». Όμως, διαχειριστική, έστω, «αυτοδιοίκηση», δεν σημαίνει μόνο διαχείριση ευρωπαϊκών προγραμμάτων μέσα από αναθέσεις μελετών. Δεν σημαίνει μόνο εξυπηρέτηση των επιχειρηματικών συμφερόντων, δεν σημαίνει μόνο χρήση των δυνάμεων καταστολής (ΜΑΤ). Αφού έθεσαν εαυτούς σ’αυτόν τον αντιλαϊκό, άχαρο και περιορισμένο ρόλο, τουλάχιστον ας διευρύνουν τους ορίζοντες τους προτού οι επιλογές τους προκαλέσουν ανεπανόρθωτα ζημιογόνες συνέπειες για τον τόπο.

Η μονάδα ολοκληρομένης διαχείρισης σε καμιά περίπτωση δεν αντικρούει, δεν υποτιμά την διαδικασία της ανακύκλωσης. Αντίθετα μάλιστα. Αυτή είναι η βάση της λειτουργίας της. Ο τρόπος, η μέθοδος για να συνειδητοποιήσει ο κόσμος την ανάγκη ανάκτησης των υλικών, έχει αποδειχθεί ότι δεν μπορεί, απλά και αποκλειστικά να είναι η γνωστή ρήση «το πλαστικό μπουκάλι στον ανάλογο κάδο», γιατί και τις περισσότερες φορές με αφετηρία τον κάδο, το πλαστικό ρυπογόνο καταλήγει στους ΧΥΤΑ και, βέβαια, έτσι δεν ανακτάται. Η μέθοδος συνειδητοποίησης σχετίζεται πολύ περισσότερο με την αντίληψη πως οποιοδήποτε αντικείμενο μικρό ή μεγάλο έχει την χρήση του και πρέπει να γνωρίζουμε ποια χρήση έχει. Επίσης με την ενίσχυση της επίγνωσης και της αντίληψης ότι κάθε αντικείμενο που δεν επαναχρησιμοποιείται με οποιονδήποτε τρόπο, είναι άχρηστο και πρέπει να αποφεύγεται - σαμποτάρεται η κατασκευή του. Αυτό σημαίνει την διεκδίκηση-κατάκτηση μιας νέας οικονομικής, κοινωνικής δομής που καλούμαστε όλοι μας να χτίσουμε ανατρέποντας τις καπιταλιστικές οικονομικές μεθόδους και δομές. Στο συγκεκριμένο ζήτημα της ανάκτησης και επαναχρησιμοποίησης των υλικών αξίζει να αναφέρουμε το παράδειγμα της Δημοκρατίας της Κούβας, καθώς η μελέτη του έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Το σημερινό κυρίαρχο μοντέλο στηρίζει την καταστροφική ύπαρξή του στην υπερκατανάλωση τοξικών – θανατηφόρων προϊόντων και στην πολιτική της άπληστης εξόρυξης και θυσίας των πρώτων υλών στον βωμό του μέγιστου κέρδους. Αποτέλεσμα είναι ο υπερπλουτισμός κάποιων και η ολοένα και αυξανόμενη φτώχεια των υπολοίπων, η ανασφάλεια, η ανεργία και άλλες καταστάσεις που οδηγούν στην απελπισία και σε μαζικά καταθλιπτικά φαινόμενα την νεολαία των καπιταλιστικών χωρών.

Τέλος, και επιστρέφοντας στην Κέρκυρα, πρέπει να επισημάνουμε και να περιγράψουμε μια γκρίζα πραγματικότητα μακρόχρονης και ενισχυόμενης παράδοσης του νησιού μας σε ξένα και ντόπια επιχειρηματικά συμφέροντα συνεπικουρούμενα από μία μεγάλη ομάδα ντόπιων διαχειριστών πολιτικών. Χωρίς αγώνα και ανατροπές το μέλλον θα συνεχίσει να είναι γκρίζο. Το θέμα της διαχείρισης των στερεών αποβλήτων, ένα από τα μεγάλα και κρίσιμα σύγχρονα προβλήματα ή θα λυθεί αποτελεσματικά, ορθολογικά, ολοκληρωμένα, ή θα παραμείνει στο ράφι, σκονισμένο, μαζί με πολλά άλλα προβλήματα μέχρι τα σκουπίδια να πνίξουν την Κέρκυρα με ότι αυτό συνεπάγεται.

Πέμπτη 7 Οκτωβρίου 2010

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΕΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ: ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ και συσπείρωση

Συλλογική παρέμβαση: ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ ΚΩΣΤΑΣ ξενοδοχοϋπάλληλος - συνδικαλιστής

ΚΟΥΛΟΥΡΗΣ ΣΠΥΡΟΣ δημοτικός υπάλληλος- συνδικαλιστής

ΚΙΤΣΩΝΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ συνδικαλιστής στο αεροδρόμιο

ΓΙΣΔΑΚΗΣ ΜΑΝΘΟΣ επαγγελματίας

ΜΠΟΓΙΑΚΗΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ εργάτης

Τα τελευταία χρόνια η επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους και τα ευρύτερα λαϊκά στρώματα έχει ενταθεί και παίρνει χαρακτηριστικά καταιγίδας. Το μνημόνιο συνιστά ένα σκληρό και αντιλαϊκό πακέτο μέτρων που θα επεκτείνεται, διαμορφώνοντας μια νέα κοινωνική πραγματικότητα στη χώρα μας. Το μνημόνιο συνεχίζει, ακόμα σκληρότερα, την παράδοση των μακρόχρονων αντιλαϊκών πολιτικών, που έχει στόχο την κατεδάφιση κάθε κοινωνικής και εργατικής κατάκτησης. Η επιλογή και η εφαρμογή του στη πράξη είναι αποτέλεσμα της ισχυρής συμμαχίας ΔΝΤ-ΕΕ με το σύνολο των αστικών και αντιδραστικών κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων της χώρας μας. Η συμμαχία αυτή, επιθετικά αναβαθμισμένη, σε συνδυασμό με το περιεχόμενο του μνημονίου, συγκροτούν στρατηγική επιλογή με προοπτική και σε βαθύ χρονικό ορίζοντα. Αυτό είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό της.

Η αντίσταση που έχει αντιπαρατεθεί, μέχρι στιγμής, στη σκληρή επίθεση του κεφαλαίου ενάντια στο λαό και την ίδια την πατρίδα μας δεν είναι ούτε η επιβεβλημένη ούτε η αναμενόμενη από την ένταση και την έκταση της επίθεσης αυτής. Σχετικά με αυτή την πραγματικότητα, αναμφίβολα διαδραματίζουν ρόλο οι γνωστές παθογένειες και αδυναμίες του εργατικού, λαϊκού, αριστερού κινήματος, οι στενές αντιλήψεις και συμπεριφορές, οι διασπαστικές και διχαστικές πρακτικές, οι μικρόψυχες υποκρισίες, οι περιχαρακώσεις πέρα και πάνω από την ουσία, και πιθανά πίσω από τις κραυγές και τα συνθήματα, τελικά, το παζάρεμα και ο συμβιβασμός αναφορικά με τα «αριστερά κεκτημένα» στο μεταπολιτευτικό πολιτικό σύστημα. Η ανάγκη για την έκφραση μιας πλατιάς αντίστασης και επίθεσης ενάντια στην επίθεση του κεφαλαίου παραμένει επιτακτική .

Οι αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοέμβρη έχουν αυτονόητα άμεση σχέση με τις παραπάνω εκτιμήσεις καθώς αποτελούν τη πρώτη εκλογική αναμέτρηση μετά το μνημόνιο. Ένα μεγάλο τμήμα του λαού και της νεολαίας κινείται σήμερα και προβληματίζεται για την εκλογική στάση του μεταξύ της αποχής, του άκυρου/λευκού και της ψήφου προς διάφορα αριστερά (και όχι μόνο) σχήματα.

Στην Κέρκυρα, μαζί με τις παραπάνω επισημάνσεις που έχουν συνολική ισχύ, οι πολίτες του νησιού εκτός από τις συνέπιες της μακρόχρονης οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που αντιμετωπίζουν, αποτελούν παράλληλα και τα θύματα των τοπικών ομάδων κάθε εξουσίας που λυμαίνεται το νησί και επίσης τα θύματα της κραυγαλέας άρνησης και ανεπάρκειας της διαχειριστικής εξουσίας να αντιμετωπίσει και επιλύσει και τα πιο στοιχειώδη τοπικά προβλήματα. Ο κερκυραϊκός λαός, οργισμένος, επέδειξε τα προηγούμενα χρόνια διαθέσεις αντίστασης με σοβαρούς αγώνες σε διάφορα μέτωπα. Σε μέτωπα περιβαλλοντικά, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτιστικά. Ευρύτερες δυνάμεις του μαζικού κινήματος εργάστηκαν σκληρά και ενωτικά σε όλους τους τομείς και τα επίπεδα, μέσα στα κινήματα, δίπλα και μέσα στο λαό. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες και πέρα, ίσως, από τις γνωστές παθογένειες, οι εκλογές του Νοέμβρη καθρέφτιζαν μια ελπίδα για ένα αξιόπιστο, αγωνιστικό, ενωτικό, προγραμματικό σχέδιο ανατροπής. Ένα σχέδιο λαϊκής ενότητας και λαϊκής επίθεσης.

Όπως πλέον έχει διαφανεί με τρόπο ξεκάθαρο, η πολιτική και η πραχτική του ΚΚΕ (με τα σημερινά δεδομένα μεγαλύτερου μετασχηματισμού της αριστεράς) γενικότερα αλλά και ειδικότερα εδώ, στην Κέρκυρα, δεν αποτελεί πολιτική συμβολής σε μία τέτοια κατεύθυνση, συλλογικής, ανοικτής και πλατιάς προγραμματικής ενότητας. Άλλωστε ένα μήνα πριν τις εκλογές και ακόμα δεν έχει δημοσιοποιηθεί κάποιο συγκεκριμένο προγραμματικό σχέδιο για το νησί μας, υποτιμώντας την σημασία του και καθιστώντας την πιθανή ανακοίνωσή του τυπική υπόθεση και όχι συστατικό μέρος του πολιτικού αγώνα. Αντίστοιχα, όπως είναι αντιληπτό, η διαμόρφωση του ψηφοδελτίου και οι προτάσεις – διαδικασίες συμμετοχής σε αυτό διαπνέονται από αντιλήψεις, πραχτικές και σκοπιμότητες αντίρροπες προς την ουσιαστική, ειλικρινή ενωτική αντίληψη και το επίκαιρο πολιτικό πρόταγμα. Είναι χαρακτηριστικό και εντυπωσιακό το γεγονός ότι τελικά το ΚΚΕ «δεν προέκρινε» για το ψηφοδέλτιο του Δήμου Κέρκυρας, την συστράτευση του συντρόφου Μάριου Άνθη, μια συστράτευση που θα σηματοδοτούσε, θα συνέβαλε και θα εξέφραζε μια ευρύτερη συσπείρωση βασισμένη σε προγραμματικές αρχές και αξιόπιστους πολιτικούς στόχους. Οι σύντομες συνομιλίες που αρχικά έδειξαν να εξελίσσονται θετικά επιβεβαίωσαν την «ανωριμότητα» συμβολής σε μία διαφορετική προοπτική.

Η επιλογή αυτή του κόμματος του Περισσού, που εντάσσεται στο πλαίσιο της γενικότερης πολιτικής του, όπως κι αν ερμηνευτεί – αιτιολογηθεί, είναι αμφισβητήσιμη. Αυτό που μετράει είναι το πολιτικό και συμβολικό μήνυμα που εκπέμπει. Θεωρούμε και ξεκαθαρίζουμε ότι είναι αυτονόητο το δικαίωμα του κάθε κόμματος να κάνει τις επιλογές που επιθυμεί. Βέβαια όλα τίθενται στην δικαιωματική κριτική παρατήρηση. Εμείς παράλληλα εκτιμούμε με βάση τα δεδομένα και τονίζουμε το επίσης αυτονόητο, βάσιμο και αντικειμενικό, ότι η συγκεκριμένη «λαϊκή συσπείρωση» διαμορφώνεται ως συσπείρωση μόνο και αποκλειστικά στο βαθμό, στο ποσοστό, στη μορφή και στο περιεχόμενο που θέλουν να είναι τα ίδια τα στελέχη του ΚΚΕ. Επίσης υπογραμμίζουμε την πολιτική θέση μας, ότι όταν οι επιδιώξεις, οι «λογικές» και οι ανασφάλειες των κομματικών γραφειοκρατιών και ομάδων κυριαρχούν και καθορίζουν τις εξελίξεις, αυτό που ζημιώνει είναι το εργατικό λαϊκό κίνημα και σε φυσική προέκταση ο ίδιος ο λαός. Θεωρούμε επίσης ότι το εργατικό κίνημα, μέσα από τις αντιφάσεις, τη δράση, τα πισωγυρίσματα και τις αδυναμίες του, μέσα από τις εμπειρίες που αποκτά, θα βρει τρόπους και δρόμους προς την ανασυγκρότηση, προς την ανοδική και νικηφόρα προοπτική του.