Ο ανταγωνισμός των ιμπεριαλιστικών κέντρων και γενικότερα των μεγάλων δυνάμεων και μπλοκ έχει ισχυροποιηθεί διεθνώς. Η περιοχή της Βαλκανικής, όπως και της Μέσης Ανατολής, σημαντικά τμήματα στην ευρύτερη περιφέρεια της χώρας μας, είναι ξεκάθαρο πως αποτελούν πεδίο οξύτατων ανταγωνισμών, που εκφράζονται σε όλα τα επίπεδα, στο πολιτικό, το οικονομικό με έμφαση στο ενεργειακό, στο στρατιωτικό, στο διπλωματικό. Η Τουρκική πολιτική του Ερντογάν εντείνει ακόμα περισσότερο την περιφερειακή αστάθεια.Οι δυνάμεις των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ ανεξάρτητα από τις επιμέρους διαφορές τους, προσπαθούν να ενισχύσουν τις θέσεις τους απέναντι στην Ρωσία και τους συμμάχους της, ιδιαίτερα μάλιστα μετά τις αρνητικές για το ευρωατλαντικό μπλοκ εξελίξεις στην Συρία. Η θέση και ο αγώνας της ΕΝΑΚ είχε, έχει και θα έχει ξεκάθαρο πολιτικό πλαίσιο και στοχεύσεις. Έξω όλα τα ιμπεριαλιστικά κέντρα και οι στρατιωτικές τους πολεμικές υποδομές από την περιοχή μας. Ανεμπόδιστη ειρήνη, συνεργασία και συν δημιουργία ανάμεσα στα κράτη και τους λαούς. Όχι στους στείρους εθνικισμούς που πυροδοτεί ο ιμπεριαλισμός για τα συμφέροντα του, για το δικό του "διαίρει και βασίλευε". Ανεξάρτητη Ελλάδα (έξω από ΝΑΤΟ - ΕΕ) προοδευτική και παραγωγική, με το λαό της αφέντη και κυρίαρχο στον τόπο του.
Η συμφωνία των Πρεσπών, μια διακρατική συμφωνία, εγκεκριμένη από τα κοινοβούλια και των δύο χωρών (Ελλάδα - ΠΓΔΜ) αποτελεί πλέον γεγονός. Μια μακρόχρονη εκκρεμότητα με ιστορία που δεν ξεκινά στην δεκαετία του 90 αλλά πολύ παλιότερα, μια ιστορία που ασφαλώς πυροδοτήθηκε και συντηρήθηκε και από τον αστικού χαρακτήρα μεγαλοιδεατισμό και εθνικισμό του Τίτο και της τιτοικής ηγεσίας και αξιοποιήθηκε ανάλογα, υποκριτικά και αισχρά από τον "δικό μας" εγχώριο μοναρχοφασισμό για τις εμφυλιακές και μετεμφυλιακές ανάγκες του, μέχρι και σήμερα που χρησιμοποιήθηκε σαν σημαία ευκαιρίας ορισμένων σύγχρονων σκοταδιστών και μοναρχοφασιστών, που και πάλι - όπως πάντα - προσπαθούν να εξαπατήσουν τον λαό, αυτή η εκκρεμότητα οδηγήθηκε τελικά σε μια διακρατική συμφωνία επίλυσης. Η ΕΝΑΚ με αναλυτική τοποθέτηση της από νωρίς, αρχές Φλεβάρη του 2018, είχε δώσει την θέση της και το συνολικό πολιτικό πλαίσιο μέσα από το οποίο έβλεπε το ζήτημα και τις εξελίξεις. Χαιρετίζουμε σαν θετική την εξέλιξη που σημειώθηκε, θετική από την σκοπιά των λαών μας, της επικοινωνίας και της συνεργασίας τους στο παρών και το μέλλον, θετική για την ανάπτυξη μιας κοινωνικής δυναμικής και ενός μηνύματος, ειρήνης και φιλίας ανάμεσα στους Βαλκανικούς λαούς, ενάντια σε δηλητηριώδεις εθνικισμούς, θετική για την ανάπτυξη των αντιιμπεριαλιστικών αγώνων και κινημάτων των λαών που θα θελήσουν να παλέψουν πραγματικά για εθνική κυριαρχία, πρόοδο και ανεξαρτησία, ενάντια στον ιμπεριαλισμό, ενάντια στην πολιτική - οικονομική και στρατιωτική επικυριαρχία του στην περιοχή μας. Υπογραμμίζουμε πως το ειρηνικό μέλλον των λαών αλλά και η κατεύθυνση, το περιεχόμενο του αγώνα, αφορά μια Βαλκανική χωρίς και έξω από την ιμπεριαλιστική κυριαρχία.
Στην συγκεκριμένη ανακοίνωση δεν θα αναφερθούμε σε επιμέρους θέματα της συμφωνίας των Πρεσπών, που, έτσι και αλλιώς, απασχόλησαν έντονα τον δημόσιο διάλογο στη χώρα μας την προηγούμενη περίοδο και οι απόψεις είναι γνωστές και καταγεγραμμένες. Θα κάνουμε όμως μερικές βασικές πολιτικές παρατηρήσεις.
1) Η συμφωνία μεταξύ των δύο κυβερνήσεων έγινε σε μια πολιτική περίοδο που τόσο στην χώρα μας όσο και στην ΠΓΔΜ δεν βρίσκονταν στην εξουσία οι ακραίοι εθνικιστικοί κύκλοι της δεξιάς των δύο χωρών, δίνοντας έτσι την ευκαιρία για την ανάπτυξη ενός ουσιαστικού διαλόγου. Ο βαθμός της οργισμένης και σκληρής αντίστασης (ενάντια στην επίλυση) που εκφράστηκε από τους όμορους πολιτικά κύκλους και των δύο χωρών, επιβεβαιώνει πως ο σκληρός πυρήνας των αρνητών της επίλυσης δεν είχε φυσικά "αντιιμπεριαλιστικά" κίνητρα απέναντι σε ΝΑΤΟ - ΕΕ, γιατί τέτοια κίνητρα δεν έχει ούτε ο Γκρουέφσκι, ούτε ο Μητσοτάκης με τον Μιχαλολιάκο, τον Άνθιμο και τους λοιπούς..Πέρα από τις σαφείς επιθυμίες του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού να "δέσει" την ήδη δεμένη άλλωστε (πολιτικά και στρατιωτικά ΠΓΔΜ) το ζήτημα έχει ευρύτερες προεκτάσεις που το αριστερό προοδευτικό κίνημα οφείλει να καταδεικνύει και όχι να συσκοτίζει "χάριν σκοπιμοτήτων"..
2) Δεν μπορεί να αποσιωπηθεί η να υποβαθμίζεται το κρίσιμο γεγονός, πως όλες οι μεγάλες δυνάμεις - και - το σημαντικό μέγεθος στο συγκεκριμένο ζήτημα ονομάζεται Ρωσία - Κίνα (όπως και η Τουρκία του Ερντογάν), είχαν αναγνωρίσει επίσημα στη βάση των δικών τους πολιτικών επιδιώξεων και συμφερόντων, την ΠΓΔΜ, με το συνταγματικό της όνομα, δηλαδή σαν "Δημοκρατία της Μακεδονίας". Υπό αυτή την έννοια η συμφωνία των Πρεσπών από μόνη της, σαν αυτοτελές γεγονός, δεν διαταράσσει τις λεγόμενες "ισορροπίες", αντίθετα αναγκάζει το σύνολο των μεγάλων δυνάμεων (και όχι μόνο) να αποδεχτούν και να αναγνωρίσουν το νέο όνομα της γειτονικής χώρας που προκύπτει από την συμφωνία των Πρεσπών, όπως και το συνολικό πλαίσιο της συμφωνίας. Υπογραμμίζουμε επίσης πως μπορεί η επίλυση του ζητήματος μεταξύ Ελλάδας - ΠΓΔΜ να συνδέθηκε από την κυβέρνηση Ζάεφ με την επιλογή ένταξης της χώρας τους στο ευρωατλαντικό ιμπεριαλιστικό μπλοκ, όμως το ζήτημα αυτό, με κανένα τρόπο δεν αποτελούσε και δεν αποτελεί πολιτικό επίδικο στην πολιτική ζωή της γειτονικής χώρας, στις παρούσες συνθήκες.
3) Εκφράζουμε την βεβαιότητα μας. Την ειρήνη, την φιλία και την συναδέλφωση, μπορούν να την επιβάλουν και να την υπερασπιστούν, μεταξύ τους. μόνο οι λαοί και όχι οι αστικές τάξεις των δικών τους ταξικών συμφερόντων, και σίγουρα όχι ο ιμπεριαλισμός. Ο ιμπεριαλισμός, έχει επιβεβαιώσει η ιστορία, δεν είναι αξιόπιστος εγγυητής. Οι λαοί οφείλουν να εδραιώσουν τις προοδευτικές τους κατακτήσεις και τις μεταξύ τους ειρηνικές σχέσεις, με αγώνες και επιμονή, ενάντια στον εθνικισμό και τον ιμπεριαλισμό.
4) Οι βασικοί παραδοσιακοί πολιτικοί φορείς της εθνικής εξάρτησης και των αντιλαϊκών αντεργατικών πολιτικών της χώρας μας, η ΝΔ του Μητσοτάκη και το Σημιτικό ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝΑΛ, που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία και τα μνημόνια της λαϊκής εξαθλίωσης και της εθνικής εξάρτησης, επιχειρούν μεθοδικά, με όχημα τον εθνικισμό και την εξαπάτηση, να δημιουργήσουν τέτοιο πολιτικό κλίμα, ικανό να συσκοτίσει και να ξεπλύνει τις ευθύνες, τα σκάνδαλα και το ρόλο τους στη χρεοκοπία της χώρας και στην εξόντωση του εργαζόμενου λαού και των μεσαίων κοινωνικών ομάδων. Χρησιμοποιούν κάθε μέσο για να πετύχουν αυτό το ξέπλυμα, σε μια - εκ των πραγμάτων - συμπόρευση με τους ναζί φασίστες της "χρυσής αυγής" και τους άλλους αγοραίους εθνικιστές και σκοταδιστές. Αυτή η επικίνδυνη κατάσταση δεν μπορεί να αγνοείται από το αριστερό και εργατικό κίνημα, δεν μπορεί να υποβαθμίζεται, γιατί θα βρεθεί μπροστά στην εργατική τάξη και τον λαό της χώρας μας. Αποτελεί πολιτικό καθήκον του αριστερού κινήματος να αποκαλύψει, να ξεσκεπάσει, να ανατρέψει αυτούς τους αντιδραστικούς σχεδιασμούς.
5) Οι ηγεσίες του Περισσού και της ΛΑΕ, όπως και άλλων ομάδων του αριστερού χώρου, τοποθετήθηκαν και κράτησαν ουσιαστικά αρνητική και αντιφατική στάση στο ζήτημα της συμφωνίας των Πρεσπών, με βασικό άλλοθι και επιχείρημα το ρόλο του ΝΑΤΟ στη γειτονική χώρα και γενικότερα στη συμφωνία, σαν και αυτός ο ρόλος να μην είναι γενικότερα δεδομένος. Πέρα από επιμέρους και δευτερεύουσες διατυπώσεις, η επιλογή αυτή ενισχύει την σύγχυση ανάμεσα στην συνεπή, συγκροτημένη αντιιμπεριαλιστική πολιτική από τη μια και την εθνικιστική δημαγωγία από την άλλη. Η τροτσκίζουσα αυτή πολιτική, που επαναλαμβάνεται σε σειρά ζητημάτων, μπορεί να ικανοποιεί την κ. Κανέλλη και άλλους "σοσιαλπατριωτικούς" κύκλους, αποκόπτει και απομονώνει όμως ακόμα περισσότερο τα κόμματα αυτά και την πολιτική τους, από τον λαϊκό και προοδευτικό κόσμο και το πλατύ αντιφασιστικό ρεύμα της χώρας.
6) Η κυβέρνηση Τσίπρα (και χωρίς τον Καμμένο που κινείται πλέον "ορμητικά" στους χώρους και στις ζυμώσεις του εγχώριου εθνικισμού), συνεχίζει δέσμια των ευρωατλαντικών επιλογών της, χτίζοντας το άρμα της "ευρωπαϊκής κεντροαριστεράς" σε μια χρονιά που ανεξάρτητα του πότε ακριβώς, καταλήγει σε εκλογές. Το νέο δίπολο, μπορεί στον αριθμητή να γράφει Τσίπρας η Μητσοτάκης και να σημειώνει τις όποιες διαφορές, στον παρανομαστή όμως γράφει ΝΑΤΟ - ΕΕ.
Η ΕΝΑΚ καλεί τους εργαζόμενους, τους άνεργους και τη νεολαία της χώρας να ανοίξουν τα μεγάλα μέτωπα των λαϊκών κοινωνικών διεκδικήσεων, ζωής, επιβίωσης, εργασίας και να αντιμετωπίσουν σθεναρά και νικηφόρα την νέα αστική κεφαλαιοκρατική επίθεση ενάντια στο λαϊκό βιοτικό επίπεδο, μια επίθεση που προετοιμάζεται μεθοδικά από τα κέντρα του εσωτερικού και του εξωτερικού, προκειμένου να σερβιριστεί την κατάλληλη στιγμή. Η ΕΝΑΚ παράλληλα, καλεί τον λαϊκό δημοκρατικό και προοδευτικό κόσμο της χώρας σε αντιφασιστική - αντιιμπεριαλιστική ενότητα και επαγρύπνηση.
Η συμφωνία των Πρεσπών, μια διακρατική συμφωνία, εγκεκριμένη από τα κοινοβούλια και των δύο χωρών (Ελλάδα - ΠΓΔΜ) αποτελεί πλέον γεγονός. Μια μακρόχρονη εκκρεμότητα με ιστορία που δεν ξεκινά στην δεκαετία του 90 αλλά πολύ παλιότερα, μια ιστορία που ασφαλώς πυροδοτήθηκε και συντηρήθηκε και από τον αστικού χαρακτήρα μεγαλοιδεατισμό και εθνικισμό του Τίτο και της τιτοικής ηγεσίας και αξιοποιήθηκε ανάλογα, υποκριτικά και αισχρά από τον "δικό μας" εγχώριο μοναρχοφασισμό για τις εμφυλιακές και μετεμφυλιακές ανάγκες του, μέχρι και σήμερα που χρησιμοποιήθηκε σαν σημαία ευκαιρίας ορισμένων σύγχρονων σκοταδιστών και μοναρχοφασιστών, που και πάλι - όπως πάντα - προσπαθούν να εξαπατήσουν τον λαό, αυτή η εκκρεμότητα οδηγήθηκε τελικά σε μια διακρατική συμφωνία επίλυσης. Η ΕΝΑΚ με αναλυτική τοποθέτηση της από νωρίς, αρχές Φλεβάρη του 2018, είχε δώσει την θέση της και το συνολικό πολιτικό πλαίσιο μέσα από το οποίο έβλεπε το ζήτημα και τις εξελίξεις. Χαιρετίζουμε σαν θετική την εξέλιξη που σημειώθηκε, θετική από την σκοπιά των λαών μας, της επικοινωνίας και της συνεργασίας τους στο παρών και το μέλλον, θετική για την ανάπτυξη μιας κοινωνικής δυναμικής και ενός μηνύματος, ειρήνης και φιλίας ανάμεσα στους Βαλκανικούς λαούς, ενάντια σε δηλητηριώδεις εθνικισμούς, θετική για την ανάπτυξη των αντιιμπεριαλιστικών αγώνων και κινημάτων των λαών που θα θελήσουν να παλέψουν πραγματικά για εθνική κυριαρχία, πρόοδο και ανεξαρτησία, ενάντια στον ιμπεριαλισμό, ενάντια στην πολιτική - οικονομική και στρατιωτική επικυριαρχία του στην περιοχή μας. Υπογραμμίζουμε πως το ειρηνικό μέλλον των λαών αλλά και η κατεύθυνση, το περιεχόμενο του αγώνα, αφορά μια Βαλκανική χωρίς και έξω από την ιμπεριαλιστική κυριαρχία.
Στην συγκεκριμένη ανακοίνωση δεν θα αναφερθούμε σε επιμέρους θέματα της συμφωνίας των Πρεσπών, που, έτσι και αλλιώς, απασχόλησαν έντονα τον δημόσιο διάλογο στη χώρα μας την προηγούμενη περίοδο και οι απόψεις είναι γνωστές και καταγεγραμμένες. Θα κάνουμε όμως μερικές βασικές πολιτικές παρατηρήσεις.
1) Η συμφωνία μεταξύ των δύο κυβερνήσεων έγινε σε μια πολιτική περίοδο που τόσο στην χώρα μας όσο και στην ΠΓΔΜ δεν βρίσκονταν στην εξουσία οι ακραίοι εθνικιστικοί κύκλοι της δεξιάς των δύο χωρών, δίνοντας έτσι την ευκαιρία για την ανάπτυξη ενός ουσιαστικού διαλόγου. Ο βαθμός της οργισμένης και σκληρής αντίστασης (ενάντια στην επίλυση) που εκφράστηκε από τους όμορους πολιτικά κύκλους και των δύο χωρών, επιβεβαιώνει πως ο σκληρός πυρήνας των αρνητών της επίλυσης δεν είχε φυσικά "αντιιμπεριαλιστικά" κίνητρα απέναντι σε ΝΑΤΟ - ΕΕ, γιατί τέτοια κίνητρα δεν έχει ούτε ο Γκρουέφσκι, ούτε ο Μητσοτάκης με τον Μιχαλολιάκο, τον Άνθιμο και τους λοιπούς..Πέρα από τις σαφείς επιθυμίες του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού να "δέσει" την ήδη δεμένη άλλωστε (πολιτικά και στρατιωτικά ΠΓΔΜ) το ζήτημα έχει ευρύτερες προεκτάσεις που το αριστερό προοδευτικό κίνημα οφείλει να καταδεικνύει και όχι να συσκοτίζει "χάριν σκοπιμοτήτων"..
2) Δεν μπορεί να αποσιωπηθεί η να υποβαθμίζεται το κρίσιμο γεγονός, πως όλες οι μεγάλες δυνάμεις - και - το σημαντικό μέγεθος στο συγκεκριμένο ζήτημα ονομάζεται Ρωσία - Κίνα (όπως και η Τουρκία του Ερντογάν), είχαν αναγνωρίσει επίσημα στη βάση των δικών τους πολιτικών επιδιώξεων και συμφερόντων, την ΠΓΔΜ, με το συνταγματικό της όνομα, δηλαδή σαν "Δημοκρατία της Μακεδονίας". Υπό αυτή την έννοια η συμφωνία των Πρεσπών από μόνη της, σαν αυτοτελές γεγονός, δεν διαταράσσει τις λεγόμενες "ισορροπίες", αντίθετα αναγκάζει το σύνολο των μεγάλων δυνάμεων (και όχι μόνο) να αποδεχτούν και να αναγνωρίσουν το νέο όνομα της γειτονικής χώρας που προκύπτει από την συμφωνία των Πρεσπών, όπως και το συνολικό πλαίσιο της συμφωνίας. Υπογραμμίζουμε επίσης πως μπορεί η επίλυση του ζητήματος μεταξύ Ελλάδας - ΠΓΔΜ να συνδέθηκε από την κυβέρνηση Ζάεφ με την επιλογή ένταξης της χώρας τους στο ευρωατλαντικό ιμπεριαλιστικό μπλοκ, όμως το ζήτημα αυτό, με κανένα τρόπο δεν αποτελούσε και δεν αποτελεί πολιτικό επίδικο στην πολιτική ζωή της γειτονικής χώρας, στις παρούσες συνθήκες.
3) Εκφράζουμε την βεβαιότητα μας. Την ειρήνη, την φιλία και την συναδέλφωση, μπορούν να την επιβάλουν και να την υπερασπιστούν, μεταξύ τους. μόνο οι λαοί και όχι οι αστικές τάξεις των δικών τους ταξικών συμφερόντων, και σίγουρα όχι ο ιμπεριαλισμός. Ο ιμπεριαλισμός, έχει επιβεβαιώσει η ιστορία, δεν είναι αξιόπιστος εγγυητής. Οι λαοί οφείλουν να εδραιώσουν τις προοδευτικές τους κατακτήσεις και τις μεταξύ τους ειρηνικές σχέσεις, με αγώνες και επιμονή, ενάντια στον εθνικισμό και τον ιμπεριαλισμό.
4) Οι βασικοί παραδοσιακοί πολιτικοί φορείς της εθνικής εξάρτησης και των αντιλαϊκών αντεργατικών πολιτικών της χώρας μας, η ΝΔ του Μητσοτάκη και το Σημιτικό ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝΑΛ, που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία και τα μνημόνια της λαϊκής εξαθλίωσης και της εθνικής εξάρτησης, επιχειρούν μεθοδικά, με όχημα τον εθνικισμό και την εξαπάτηση, να δημιουργήσουν τέτοιο πολιτικό κλίμα, ικανό να συσκοτίσει και να ξεπλύνει τις ευθύνες, τα σκάνδαλα και το ρόλο τους στη χρεοκοπία της χώρας και στην εξόντωση του εργαζόμενου λαού και των μεσαίων κοινωνικών ομάδων. Χρησιμοποιούν κάθε μέσο για να πετύχουν αυτό το ξέπλυμα, σε μια - εκ των πραγμάτων - συμπόρευση με τους ναζί φασίστες της "χρυσής αυγής" και τους άλλους αγοραίους εθνικιστές και σκοταδιστές. Αυτή η επικίνδυνη κατάσταση δεν μπορεί να αγνοείται από το αριστερό και εργατικό κίνημα, δεν μπορεί να υποβαθμίζεται, γιατί θα βρεθεί μπροστά στην εργατική τάξη και τον λαό της χώρας μας. Αποτελεί πολιτικό καθήκον του αριστερού κινήματος να αποκαλύψει, να ξεσκεπάσει, να ανατρέψει αυτούς τους αντιδραστικούς σχεδιασμούς.
5) Οι ηγεσίες του Περισσού και της ΛΑΕ, όπως και άλλων ομάδων του αριστερού χώρου, τοποθετήθηκαν και κράτησαν ουσιαστικά αρνητική και αντιφατική στάση στο ζήτημα της συμφωνίας των Πρεσπών, με βασικό άλλοθι και επιχείρημα το ρόλο του ΝΑΤΟ στη γειτονική χώρα και γενικότερα στη συμφωνία, σαν και αυτός ο ρόλος να μην είναι γενικότερα δεδομένος. Πέρα από επιμέρους και δευτερεύουσες διατυπώσεις, η επιλογή αυτή ενισχύει την σύγχυση ανάμεσα στην συνεπή, συγκροτημένη αντιιμπεριαλιστική πολιτική από τη μια και την εθνικιστική δημαγωγία από την άλλη. Η τροτσκίζουσα αυτή πολιτική, που επαναλαμβάνεται σε σειρά ζητημάτων, μπορεί να ικανοποιεί την κ. Κανέλλη και άλλους "σοσιαλπατριωτικούς" κύκλους, αποκόπτει και απομονώνει όμως ακόμα περισσότερο τα κόμματα αυτά και την πολιτική τους, από τον λαϊκό και προοδευτικό κόσμο και το πλατύ αντιφασιστικό ρεύμα της χώρας.
6) Η κυβέρνηση Τσίπρα (και χωρίς τον Καμμένο που κινείται πλέον "ορμητικά" στους χώρους και στις ζυμώσεις του εγχώριου εθνικισμού), συνεχίζει δέσμια των ευρωατλαντικών επιλογών της, χτίζοντας το άρμα της "ευρωπαϊκής κεντροαριστεράς" σε μια χρονιά που ανεξάρτητα του πότε ακριβώς, καταλήγει σε εκλογές. Το νέο δίπολο, μπορεί στον αριθμητή να γράφει Τσίπρας η Μητσοτάκης και να σημειώνει τις όποιες διαφορές, στον παρανομαστή όμως γράφει ΝΑΤΟ - ΕΕ.
Η ΕΝΑΚ καλεί τους εργαζόμενους, τους άνεργους και τη νεολαία της χώρας να ανοίξουν τα μεγάλα μέτωπα των λαϊκών κοινωνικών διεκδικήσεων, ζωής, επιβίωσης, εργασίας και να αντιμετωπίσουν σθεναρά και νικηφόρα την νέα αστική κεφαλαιοκρατική επίθεση ενάντια στο λαϊκό βιοτικό επίπεδο, μια επίθεση που προετοιμάζεται μεθοδικά από τα κέντρα του εσωτερικού και του εξωτερικού, προκειμένου να σερβιριστεί την κατάλληλη στιγμή. Η ΕΝΑΚ παράλληλα, καλεί τον λαϊκό δημοκρατικό και προοδευτικό κόσμο της χώρας σε αντιφασιστική - αντιιμπεριαλιστική ενότητα και επαγρύπνηση.
Αναρτήσεις
