Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2015

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΝΑΝΕΩΣΙΜΕΣ ΠΗΓΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ (ΑΠΕ) - άρθρο

  του Νίκου Μάνδυλα - προέδρου ΕΤΕ/ΔΕΗ Κέρκυρας - μέλους της ΣΕ της ΕΡΓΑΚ

Στο θέμα των "ανανεώσιμων πηγών ενέργειας" (ΑΠΕ) έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές και γενικότερα το παρακολουθούμε για πολλούς λόγους και ένας απο αυτούς, σημαντικότατος, είναι πως οι ΑΠΕ αποτελούν κρίσιμο επιβαρυντικό παράγοντα στα τιμολόγια, στους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Σύμφωνα με συγκεντρωτικά στοιχεία του ΛΑΓΗΕ (Λειτουργός ΑΓοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας)  στο 7μηνο Ιανουαρίου - Ιουλίου 2015 η συνολική αξία της παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας έχει ανέλθει σε 927 εκατ. ευρώ και η μεσοσταθμική τιμή για όλες ανεξαίρετα τις τιμές ηλεκτρικού ρεύματος από Ανανεώσιμες Πηγές ανήλθε (για ολόκληρο το 7μηνο) σε 161 ευρώ ανά MWh.
Με βάση τις ισχύουσες σήμερα τιμές ρεύματος για ηλεκτρικό ρεύμα που διαθέτει η ΔΕΗ στους Οικιακούς καταναλωτές - είναι αναρτημένες στην ιστοσελίδα της - το ρεύμα από ΑΠΕ είναι ακριβότερο κατά 68%!!!
Το παραγόμενο ρεύμα από Φωτοβολταϊκά στις Στέγες ανέρχεται σε …392,5 4 €/MWh, δηλαδή είναι ακριβότερο κατά …309% σε σύγκριση με τα τιμολόγια της ΔΕΗ. Δηλαδή, οι συνολικές επιβαρύνσεις για Ανανεώσιμες Πηγές θα προσεγγίσουν για ολόκληρο το 2015 κοντά στα 1.400 εκατ. ευρώ!!! τις οποίες, βέβαια, θα κληθούν να πληρώσουν οι καταναλωτές μέσω των λογαριασμών ρεύματος…
Ιδιαίτερα υπογραμμίζεται, ότι οι σχετικές δαπάνες των Καταναλωτών για Ανανεώσιμες Πηγές ΔΕΝ αποτελούν Έσοδα της ΔΕΗ ή των άλλων παρόχων ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά "υποχρεωτικά συνεισπράττονται" με τους εκδιδόμενους λογαριασμούς και αποδίδονται σε "τρίτους', στους Επενδυτές Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ)…
ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ Η ΠΛΗΡΩΜΗ ΤΩΝ "ΤΕΛΩΝ"
Κανένας Καταναλωτής δεν μπορεί να "αρνηθεί" να πληρώσει το ΕΤΜΕΑΡ γιατί… "κινδυνεύει" να του κόψουν το ρεύμα (!!!!), ανεξαρτήτως του εάν πληρώνει κανονικά το υπόλοιπο των λογαριασμών ρεύματος…
Για την περίπτωση των όποιων "αμφισβητήσεων", μπορεί ο καθένας να παρακολουθεί  τα στοιχεία και να διαμορφώνει εικόνα, παρακολουθώντας και την ιστοσελίδα του ΛΑΓΗΕ..

Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2015

ΝΙΚΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗΣ - ΑΝΟΙΧΤΟ ΓΡΑΜΜΑ - ΠΡΟΣ ΤΟ ΛΑΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ - 31 του Οχτώβρη 1940 - κρατούμενος στην γενική ασφάλεια Αθήνας - ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ ΕΝΟΤΗΤΑΣ - ΝΙΚΗΣ

   Ο φασισμός του Μουσολίνι χτύπησε την Ελλάδα πισώπλατα, δολοφονικά και ξετσίπωτα με σκοπό να την υποδουλώσει και εξανδραποδίσει. Σήμερα όλοι οι Έλληνες παλεύουμε για τη λευτεριά, την τιμή, την εθνική μας ανεξαρτησία. Η πάλη θα είναι πολύ δύσκολη και πολύ σκληρή. Μα ένα έθνος που θέλει να ζήσει πρέπει να παλεύει, αψηφώντας τους κινδύνους και τις θυσίες. 0 λαός τής Ελλάδας διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό, ενάντια στο φασισμό του Μουσολίνι. Δίπλα στο κύριο μέτωπο και Ο ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟΣ, Η ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, Η ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ.
Κάθε πράκτορας του φασισμού πρέπει να εξοντωθεί αλύπητα. Στον πόλεμο αυτό πού τον διευθύνει ή κυβέρνηση Μεταξά, όλοι μας πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως επιφύλαξη. Έπαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για το σημερινό του αγώνα, πρέπει να είναι και θα είναι, μια καινούργια 'Ελλάδα τής δουλειάς, τής λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, μ'εναν πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό.
Όλοι στον αγώνα, ο καθένας στη θέση του και ή νίκη θα 'ναι νίκη τής Ελλάδας και τού λαού της. Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου στέκουν στο πλευρό μας.

Αθήνα, 31 τού Οχτώβρη 1940.

Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2015

28η ΟΧΤΩΒΡΗ του 1940 - ΠΟΙΟΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΠΕ ΤΟ "ΟΧΙ" - ένα ενδιαφέρον άρθρο - νέα αναδημοσίευση

"Θα ρίψουμε μερικές τουφεκιές για την τιμή των όπλων"

    Στις 28 Οκτώβρη 1940 στις 5.30 το πρωί πολυάριθμες ιταλικές φασιστικές δυνάμεις επιτίθενται σε όλο το μήκος των ελληνοαλβανικών συνόρων , από τις βουνοκορφές του Γράμμου ως τις παραλιακές ακτές του Ιονίου Πελάγους (Ιόνιο ως τη λίμνη Πρέσπα), προηγήθηκε εντατική προπαρασκευή πυροβολικού και σφοδρός βομβαρδισμός της αεροπορίας τους.
   Ο αιφνιδιασμός και η μεγάλη υπεροχή τους σε αριθμητική δύναμη και με σύγχρονα πολεμικά μέσα είχε ως αποτέλεσμα να εισβάλλουν στο ελληνικό έδαφος από πολλά σημεία. Η υπεροχή των ιταλικών δυνάμεων κυρίως σε πυροβολικό, άρματα κα ι αεροπορία ήταν συντριπτική. (βλ.σελ.2(1)).
«Ο Ελληνικός στρατός πρόβαλε ηρωική αντίσταση παντού αναπληρώνοντας με το μαχητικό του φρόνημα και την ασύγκριτη ανδρεία του τις ανεπαρκείς δυνάμεις και την τέλεια σχεδόν ανυπαρξία αεροπορίας και αρμάτων μάχης»(βλ. σελ 63 (2)). Την ίδια περίοδο , Οκτώβρης 1940, σε έκθεση του ΓΕΣ μεταξύ άλλων σημειώνεται «…αντιαεροπορικόν ουχί επαρκές. Αντιαρματικόν τοιούτον διετίθετο ελάχιστόν… Γενικώς από απόψεως τροφίμων και νομής κατά την κήρυξιν του πολέμου, δεν υπήρχον αποθέματα γενικής εφεδρείας. Αι ανάγκαι του στρατού εκστρατείας απήτουν μέγαν αριθμόν αυτοκινήτων ανερχομένων εις 7.000 περίπου έναντι των υπαρχόντων 600 της Στρατιωτικής Υπηρεσίας… Κατά την έναρξιν του πολέμου η Ελληνική Αεροπορία διέθετεν εις καλήν κατάστασιν τον κάτωθι αριθμόν αεροσκαφών : 38 αεροσκάφη διώξεως, 9 αεροσκάφη ελαφρού βομβαρδισμού και αναγνωρίσεως, 18 βομβαρδισμού, 50 παρατηρήσεως και στρατιωτικής συνεργασίας…» (βλ. σελ. 65 (2))έναντι 400 αεροσκαφών βομβαρδισμού – διώξεως των ιταλών (βλ. σελ. 2 (1)).
   Ο πόλεμος αυτός απέδειξε τον ηρωισμό και το αντιφασιστικό πνεύμα των ελλήνων αλλά και απομυθοποίησε τη χυδαία προπαγάνδα της δικτατορίας του Ι. Μεταξά, η οποία επί μια τετραετία είχε ως στόχο την εξαπάτηση του λαού ( πέρα από την ωμή βία, τρομοκρατία, φυλακές, εξορίες κλπ) και προσπαθούσε να του καλλιεργήσει την ψευδή εντύπωση ότι μεριμνούσε ανελλιπώς για τον εξοπλισμό του στρατού και την ασφάλεια της χώρας.
   Η δοκιμασία του πολέμου απέδειξε την απροετοιμασία της χώρας προς τον πόλεμο, την οποία αναγκάστηκαν να ομολογήσουν αργότερα κορυφαίοι στρατιωτικοί ηγήτορες των κατά ξηρά και θάλασσα μονάδων στα απομνημονεύματά τους (Παπάγος, ναύαρχος Σακκελαρίου κ.α ) και κυρίως έφερε σε φως τις τρομερές λαθροχειρίες της δικτατορίας στον πολυδιαφημιζόμενο έρανο για την ενίσχυση της αεροπορίας. Εκατομμύρια επί εκατομμυρίων είχαν «φαγωθεί», είχαν καταχραστεί.
   Η Ελλάδα μπήκε στον πόλεμο διαθέτονας μερικά απαρχαιωμένα γαλλικής και πολωνικής κατασκευής αεροπλάνα, τα οποία το δημόσιο είχε προμηθευτεί πριν της δικτατορίας του Ι. Μεταξά. (βλ. σελ 12 (3))
   Πριν από την επίθεση είχε προηγηθεί ιταλικό τελεσίγραφο στον τότε δικτάτορα Ι. Μεταξά στις 28/10/1940 στις 3.00 το πρωί από τον ιταλό πρέσβη στην Αθήνα Γράτσι, το οποίο και απέρριψε.
¨ Ήταν ένα κυνικό διπλωματικό έγγραφο με σκηνοθετημένες κατηγορίες και αξιώσεις για παραχωρήσεις εδαφικών στρατηγικών σημείων της χώρας μας, που καμιά κυβέρνηση στον κόσμο δεν μπορούσε να δεχτεί.
   Τίποτε πιο φυσικό να το απορρίψει και ο Μεταξάς ( βλ. σελ.53 (2)). Ανάμεσα στα άλλα στο τελεσίγραφο τονίζονταν τα εξής : «… το δικαίωμα να καταλάβει δια των ενόπλων αυτής δυνάμεων ( Ιταλίας) δια την διάρκεια της σημερινής προς την Αγγλία ρήξεως, ορισμένα στρατηγικά σημεία του ελληνικού εδάφους» (βλ.σελ 178(4)). Φυσικά ο Ι. Μεταξάς δεν μπορούσε να κάνει και διαφορετικά διότι αν δεχόταν το τελεσίγραφο τότε θα ανατρεπόταν από το Βασιλιά και τους άγγλους που τον είχαν τοποθετήσει δικτάτορα για να υπερασπίσει τα συμφέροντά τους την περίοδο αυτή απέναντι στην Ιταλία.
    Aλλά το σημαντικότερο ο αδούλωτος και αλύγιστος λαός μας θα συνέχιζε τον αγώνα κάτι που φυσικά έκανε με ηρωισμό και αυταπάρνηση λέγοντας το πραγματικό ΟΧΙ στη φασιστική εισβολή γράφοντας με το αίμα του νέες σελίδες ηρωισμού και θυσιών κάτω από δύσκολες συνθήκες, λάσπη , χιόνια, βροχές, πείνα, κρυοπαγήματα και μύριες άλλες κακουχίες στα αλβανικά βουνά – μέτωπο.
   Αλλά και στη συνέχεια στην κατοχή και στην Εθνική Αντίσταση με επικεφαλής τα ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ κάτω από την καθοδήγηση του ΚΚΕ. Ο Ι, Μεταξάς απέρριψε το τελεσίγραφο χωρίς όμως να πιστεύει στη νίκη του ελληνικού λαού, αλλά για να ριχτούν απλά μερικές τουφεκιές για την τιμή των όπλων. Στις 30. 10.1940 δήλωνε στους δημοσιογράφους: «Αλλά υπάρχουν στιγμές κατά τις οποίες ένας λαός οφείλει, αν θέλει να μείνει μεγάλος, να είναι ικανός να πολεμήσει έστω και χωρίς καμιάν ελπίδα νίκης» (βλ. σελ. 181(4) και σελ.56(2)).
   Στο ίδιο πνεύμα ο αρχηγός του ΓΕΣ Α. Παπάγος λίγες μέρες πριν την ιταλική επίθεση είχε δηλώσει στον επιτελάρχη του ΤΣΔΜ συνταγματάρχη Γεωργούλη ότι αν μας επιτεθούν οι Ιταλοί «θα ρίψωμεν μερικές τουφεκιές δια την τιμήν των όπλων»(βλ. σελ 181(4)). Η δικτατορία του Μεταξά δεν πολεμούσε ούτε για τη δόξα αλλά μόνο γιατί έπρεπε και δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς, να ρίξει μόνο μερικές τουφεκιές για την τιμή των όπλων.
   Σχετικά με αυτό ο υποστράτηγος Π. Πετρόπουλος , Διευθυντής τότε του ΙΙΙ Γραφείου επιχειρήσεων της VIII Μεραρχίας που αντιμετώπισε το κύριο βάρος της εχθρικής επίθεσης στην Ήπειρο, γράφει: «Η Ανώτατη ηγεσία δεν επίστευεν εις την νίκην, αλλά ήθελεν να ρίψωμεν μερικούς πυροβολισμούς δια την τιμήν των όπλων μας» (βλ.(5)-σελ.56(2)-σελ 79(6)).
Διαμετρικά αντίθετη ήταν η στάση του λαού.
   Όταν το πρωί στις 28/10/1940 μαθεύτηκε από τις εφημερίδες και το ραδιόφωνο η ιταλική επίθεση , η ψυχραιμία, το θάρρος και η αποφασιστικότητα κυριαρχούσε στο λαό. Όχι μόνο οι έφεδροι καλούνταν στα όπλα αλλά χιλιάδες εθελοντές όλων των ηλικιών έτρεχαν να παρουσιαστούν στα κέντρα επιστράτευσης που ορίστηκαν σε όλη τη χώρα, στα οποία σχηματίστηκαν τεράστιες ουρές.
   Στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και σε άλλες πόλεις συγκροτήθηκαν αυθόρμητα μεγάλες διαδηλώσεις αποδοκιμασίας της φασιστικής Ιταλίας και του δικτάτορα Μουσολίνι , κλπ (βλ. σελ 58(2)). Όλη αυτή η εικόνα της μεγαλοπρέπειας του λαού για την πάλη και την νίκη που πραγματικά είπε όχι στα χιονισμένα βουνά της Αλβανίας, τρόμαξε το δικτάτορα Ι. Μεταξά, που στο ημερολόγιό του έγραφε: «Με ανησυχεί η υπεραισιόδοξος κοινή γνώμη» (βλ. σελ 181 (4)) Ο λαός ενωμένος, παρά τις καταπιέσεις, τις φυλακές, τις εξορίες, τις πικρίες, τους διαχωρισμούς από το φασιστικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου, βρέθηκε έτοιμος να πολεμήσει τους επιδρομείς παρά τη φιλοφασιστική και φιλοναζιστική προπαγάνδα του καθεστώτος (βλ. σελ 181-2 (4)), το οποίο καλλιεργούσε και επέβαλε το θαυμασμό στα φασιστικά καθεστώτα της Ιταλίας και της Γερμανίας. «Ο ελληνικός λαός εκλήθη να αντιμετωπίση τον ιταλικόν φασισμόν και τον γερμανικόν εθνικοσοσιαλισμόν, αφού επί μία τετραετία εδιδάσκετο ότι τα καθεστώτα ταύτα ήσαν αι μορφαί πολιτικής διακυβερνήσεως του μέλλοντος» (βλ. σελ 474-475- σελ 143 )
   Αλλά και την τελευταία στιγμή ο Μεταξάς όχι μόνο δεν πίστευε στη νίκη αλλά και είχε αυταπάτες ότι δεν θα μας επιτεθεί η Ιταλία.
 Τηλεγραφήματα από τις Πρεσβείες που έφταναν μιλούσαν για επίθεση. Χαρακτηριστικό είναι το παρακάτω που έστειλε ο Ι. Πολίτης από τη Ρώμη στις 23/10.1940 «κατά πληροφορίας στρατιωτικής πηγής προστίθεται ήδη και χρονικός προσδιορισμός μεταξύ 25 και 28 τρέχοντος δια την εκδήλωσίν της εναντίον της Ελλάδος ενεργείας». ( Βλ.σελ. 176 (4))
   Φυσικά πριν η ηγεσία του ΓΕΣ με την κατάληψη της Αλβανίας από την Ιταλία τον Απρίλη του 1939 έβλεπε τον κίνδυνο της ιταλική επίθεση χωρίς όμως ο Μεταξάς να παίρνει μέτρα όταν του ζητήθηκε. Χαρακτηριστικά στο ημερολόγιό του στις 9/10/1940 έγραφε « « Παπαδήμας, Παπάγος. Εξωφρενικά αιτήματα! Επιστράτευσις, προμήθεια 584 εκατομμύρια!..» (βλ. σελ.149(4)).
   Είχε προηγηθεί βομβαρδισμός στις 12.7.1940 από τρία ιταλικά αεροπλάνα του βοηθητικού του Ελληνικού Στόλου «Ωρίων» καθώς και στο αντιτορπιλικό «Ύδρα». Στις 30.7.1940 ρίχνονται 4 βόμβες εναντίον ελληνικού αντιτορπιλικού στον Κορινθιακό. Στις 2.8. 1940 ιταλικό αεροπλάνο ρίχνει βόμβες εναντίον πλοίου της οικονομικής αστυνομίας 1 χιλ. από το φάρο της Λαγούσας. Στις 15.8.1940 βυθίζεται το καταδρομικό «Έλλη».
   Από την πλευρά της δικτατορίας για να μην εξοργίσει το Μουσολίνι και να μην μεγαλώσει την ανησυχία της ελληνικής κοινή γνώμης απαγορεύεται να δημοσιευτεί οποιαδήποτε πληροφορία για τις ιταλικές προκλήσεις (βλ.154.(4)).Έγιναν βέβαια διακοινώσεις διαμαρτυρίας στην Ιταλία, αλλά Ιταλοί τους «έγραψαν» κανονικά γιατί είχαν τα σχέδιά τους.
   Οι αυταπάτες του Μεταξά συνεχίζονταν όταν ακόμη μετά τον τορπιλισμό του «Έλλη» στις 15.8.1940 ο Παπάγος με την ιδιότητα του αρχηγού του ΓΕΣ του ζήτησε να παρθούν ορισμένα μέτρα. Ο Μεταξάς τα απέρριψε, αλλά για να δικαιολογήσει τη στάση του απευθύνθηκε στη Γερμανία του Χίτλερ για να τον συμβουλευτεί, που φυσικά η απάντηση από τη Γερμανία ήταν αρνητική, να μην κάνει τίποτε» (βλ. 49-50(2)).
   Ο Παπάγος σημειώνει : «Ουδέποτε η κυβέρνησις μεταξύ των σκοπών της μιας προπαρασκευής είχε θέσει και τον της αντιμετωπίσεως ενός πολέμου κατά της Ιταλίας. Οπότε όμως τον Απρίλιο του 1939 τα ιταλικά στρατεύματα κατέλαβαν την Αλβανίαν, το ζήτημα της αντιμετωπίσεως του ιταλικού κινδύνου εν αμέσω ή προσεχεί μέλλοντι ετίθετο πλέον όμως από στρατιωτικής πλευράς» (βλ. σελ. 78 (6)).
   Ανακεφαλαιώνοντας όλα αυτά για το ποιος είπε πραγματικά το ΟΧΙ αλλά και απαντώντας σε όλους εκείνους τους απολογητές και υμνητές της δικτατορίας του Ι. Μεταξά, που θέλουν να τον παρουσιάσουν σαν έναν άνθρωπο με αρετές, με θάρρος και αποφασιστικότητα, αλλά και αμέσως μετά την κήρυξιν του πολέμου, ο γνωστός ιστορικός Γ. Κορδάτος γράφει σε δημοσιεύματά του:
«.. Ο Μεταξάς κανένα ΟΧΙ δεν είπε στον Ιταλό πρεσβευτή. Το ΟΧΙ το είπε ο ελληνικός λαός και στο αλβανικό μέτωπο και ύστερα στον καιρό της κατοχής με την Εθνική Αντίσταση…Ο Μεταξάς δεν έπαιξε τον ιστορικό ρόλο που καλούσαν οι περιστάσεις να παίξει. Ως την τελευταία στιγμή έλπιζε πως ο Μουσολίνι δεν θα μας επιτίθονταν , γιατί πολλά περίμενε από τον Χίτλερ που τον πίστευε για φίλο και προστάτη της Ελλάδας! Γι ‘ αυτό όταν στις 4 το πρωί της 28 Οκτώβρη 1940 τον ξύπνησε ο Ιταλός Πρεσβευτής Γκράτσι για να του επιδώσει το τελεσίγραφο δεν κατάλαβε περί τίνος επρόκειτο – έτσι διηγείται ο Γκράτσι που κατά τα άλλα γράφει με πολλή συμπάθεια για το Μεταξά - άρχισε τις φιλοφρονήσεις. Άμα δε διάβασε το τελεσίγραφο ούτε αγρίεψε, ούτε κράτησε την ψυχραιμία του, ούτε βρήκε δύο λέξει από εκείνες που μένουν ιστορικές για να πει για λογαριασμό της Ελλάδας, παρά δάκρυσε.. (βλ.(8),σελ.57-58(2)). Όταν τελείωσε το διάβασμα του φασιστικού τελεσιγράφου( διηγείται ο ιταλός πρεσβευτής Γκράτσι) «κοίταξε κατάματα το Γκράτσι και με συγκινημένη αλλά σταθερή φωνή του είπε στα γαλλικά: ώστε έχω πόλεμο»! (βλ.σελ.58(2)).
   Με το ξέσπασμα του πολέμου οι 600 δεσμώτες κομμουνιστές της Ακροναυπλίας με υπόμνημά τους στις 29 Οκτώβρη 1940 διεκδικούσαν την τιμή να υπερασπίσουν την πατρίδα προτάσσοντας τα στήθη τους στους εισβολείς, πολεμώντας στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Η δικτατορία απέρριψε το υπόμνημά τους απαντώντας αρνητικά.
   Ανάλογα υπομνήματα στάλθηκαν από τους φυλακισμένους και εξόριστους από την Κέρκυρα, Φολέγανδρο, Κίμωλο, Σίκινο, Ασβεστοχώρι, κλπ τα οποία απορρίφθηκαν από τη δικτατορία (βλ. (9)).Η αρνητική απάντηση της δικτατορίας είχε ως αποτέλεσμα πολλοί δεσμώτες αγωνιστές στους τόπους εξορίας να πεθάνουν από τη φοβερή πείνα του 1941. Εκατοντάδες άλλοι να παραδοθούν από τη δικτατορία στα κατοχικά στρατεύματα και να εκτελεστούν από τους Γερμανούς στην Καισαριανή στην Αθήνα, στο στρατόπεδο Παύλου Μελά στη Θεσσαλονίκη και σε άλλα σημεία. Το σημαντικότερο από όλα όμως που ήταν η συνισταμένη της τοποθέτησης των κομμουνιστών της Ελλάδας, αλλά και κάθε προοδευτικού ανθρώπου για τον πόλεμο και την φασιστική εισβολή ήταν το ανοιχτό γράμμα προς το λαό της Ελλάδας του ΓΓ του ΚΚΕ Νίκου Ζαχαριάδη , το οποίο γράφτηκε στα κρατητήρια της Γενικής Ασφάλειας υπό τύπο μανιφέστου προς τον ελληνικό λαό και δημοσιεύτηκε στον τύπο στις 2/11/1940.
   Το Γράμμα του Νίκου Ζαχαριάδη ήταν ξεκάθαρο και χωρίς περιστροφές. Έβαζε ζήτημα προοπτικής «μια καινούργια Ελλάδα της δουλιάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, μένα πραγματικά παλλαϊκό πολιτισμό». Ουσιαστικά το γράμμα έθετε τις βάσεις για τη δημιουργία του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ), που ακολουθήθηκε στη συνέχεια και γιγαντώθηκε στο λαό για τη χιλιάκριβη τη λευτεριά. (Το ιστορικό Γράμμα του Ζαχαριάδη δημοσιεύεται παραπάνω).
   Με την κατάληψη της Ελλάδας από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής τον Απρίλη 1941 ο Νίκος Ζαχαριάδης παραδόθηκε από την Ελληνική Ασφάλεια στους γερμανούς και μεταφέρθηκε στο Νταχάου από το οποίο απελευθερώθηκε το 1945 και επέστρεψε στην Ελλάδα στα τέλη Μάη του ίδιου έτους.
   Ο πόλεμος του 1940-41 με τους ιταλούς χωρίζεται από το ΓΕΣ σε τρεις χρονικές περιόδους.
Η πρώτη αφορά το διάστημα 28/10/1940 έως τις 13/11/1040 κατά το οποίο έχουμε την επίθεση της Ιταλίας, την κατάληψη ελληνικών εδαφών και στη συνέχεια οι ελληνικές δυνάμεις έως τις 13/11/1940 είχαν αποκαταστήσει στο μεγαλύτερο μέρος το εθνικό έδαφος, στην περιοχή της Κόνιτσας και τις διαβάσεις των συνόρων. Παράλληλα από 1-13/11/1940 στη ΒΔ Μακεδονία οι Ελληνικές δυνάμεις με αντεπιθέσεις πέτυχαν να καταλάβουν υψώματα πέρα από τα σύνορα.
Η δεύτερη περίοδος είναι από 14/11/1940 έως 6/1/1941. Έχουμε γενικά αντεπίθεση των ελληνικών δυνάμεων με εντυπωσιακά αποτελέσματα (βλ.σελ 3-4 (1)).
Η Τρίτη περίοδος είναι από 7/1/1941 έως τις 26/3/1941. Στο διάστημα αυτό στον κεντρικό τομέα του μετώπου έγιναν οι σκληρότεροι και οι πιο αιματηροί αγώνες των Ελλήνων και Ιταλών. Κατά τη διάρκεια αυτή σημειώθηκαν πάρα πολλές μεγάλες επιθέσεις των ιταλών, χωρίς να σπάσουν την άμυνα των ελλήνων. Στη συνέχεια , ως τις 9/4/1941 που διατάχθηκε η αναστολή των πολεμικών επιχειρήσεων στο Αλβανικό μέτωπο λόγω της γερμανικής εισβολής η κατάσταση στο μέτωπο δεν παρουσίασε αξιόλογες μεταβολές ( βλ. σελ 5-7(1))
   Στις 6/4/1941 στις 5.15 το πρωί άρχισε αιφνιδιαστικά η γερμανική επίθεση στην Ελλάδα και στη Νότια Γιουγκοσλαβία με αποτέλεσμα στις 9/4/1941 στις 8 το πρωί η Θεσσαλονίκη να παραδίδεται στα γερμανικά στρατεύματα κατοχής και στις 27/4/1941 στις 8.10 το πρωί να μπαίνουν στην Αθήνα.
   Έως τις 30/4/1941 καταλήφθηκε η ηπειρωτική Ελλάδα και μέχρι τις 5/8/1941 σε συνεργασία με τους Ιταλούς τα διάφορα νησιά και στις 20-31/5/1941 διεξήχθη η Μάχη της Κρήτης. Κατά το διάστημα αυτό στις 21/4/1941 ο επικεφαλής στρατηγός Γ. Τσολάκογλου και με τις ευλογίες του μητροπολίτη Ιωαννίνων Σπυρίδωνα υπέγραψε συνθηκολόγηση με τους γερμανούς, οι οποίοι διόρισαν πρώτο κατοχικό πρωθυπουργό τον Γ. Τσολάκογλου. Την άλλη μέρα της συνθηκολόγησης ο Βασιλιάς και η κυβέρνησή του με πρωθυπουργό τώρα τον Εμμ. Τσουδερό που είχε διοριστεί την προηγούμενη, την κοπάνισε στην Κρήτη και στη συνέχεια στην Αίγυπτο, φυσικά με γεμάτα τα μπαγκάζια τους με χρήμα και χρυσό. Την περίοδο αυτή μέσα στις πολλές πράξεις προδοσίας, αποσύνθεσης και διάλυσης που χαρακτηρίζουν τους κύριους φορείς και ανώτερους τιτλούχους του καθεστώτος της Αθήνας, τις τελευταίες εκείνες μέρες πριν την είσοδο των γερμανών στην Αθήνα σημειώθηκε μια από τις πιο ατιμωτικές και απάνθρωπες πράξεις τους. Παράδωσαν τους πρώτους αντιστασιακούς, τους πρώτους αγωνιστές του αντιφασιστικού και εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος,2000 περίπου εξόριστους και φυλακισμένους δεσμώτες του ελληνικού μοναρχοφασισμού στους γερμανούς εισβολείς από τους οποίους τους πιο πολλούς τους εκτέλεσαν σε διάφορα σημεία της χώρας (βλ.σελ 108(2)).
   Με την επίθεση των ιταλών στις 28/10/1940 κι ενώ τα παιδιά του λαού πολεμούσαν κάτω από μύριες δυσκολίες και χύνανε το αίμα τους για τη λευτεριά, στην Αθήνα κάποιοι άλλοι το γλεντούσαν . Πρόκειται για τους αξιωματούχους της φασιστικής νεολαίας της ΕΟΝ του Ι. Μεταξά οι οποίοι γύριζαν με τις κούρσες στην Αθήνα με μαύρες στολές και τις γυαλιστερές τους μπότες, γλεντούσαν στα πολυτελή γραφεία τους με το κονιάκ, τα σύκα, τα γλυκά που πρόσφερε ο λαός για τους φαντάρους, σπαταλώντας τα λεφτά που έδινε ο κόσμος από το υστέρημά του.
   Συνέχιζαν την κραιπάλη τους με άφθονο κρασί και ποτό στα οργιαστικά τους συμπόσια των βαθμοφόρων της ΕΟΝ. Μετά την κατάρρευση βρέθηκαν ολόκληρες αποθήκες της ΕΟΝ με δέματα συγκεντρωμένα από την αρχή του πολέμου που οι «ηγέτες» της φασιστικής νεολαίας περίμεναν την κατάλληλη ευκαιρία να τα πουλήσουν, όσα είχαν μείνει βέβαια, διότι τα περισσότερα τα είχαν ήδη δώσει στο εμπόριο ή τα είχαν μοιράσει μεταξύ τους.
   Την ίδια στιγμή που ο ελληνικός λαός έκανε ένα τιτάνιο αντιφασιστικό αγώνα ενάντια των δύο αυτοκρατοριών του Χίτλερ και του Μουσολίνι, οι «πατριώτες» της ΕΟΝ επιδίδονταν με μανία στο μοίρασμα της περιουσίας της Οργάνωσης, η οποία είχε γίνει από τη φορολογία και το αίμα του καταδυναστευόμενου λαού. Έπιπλα πολυτελή από μαόνι, βελούδινες κουρτίνες, λουξ πολυθρόνες, ντιβάνια, γραφομηχανές, ντουλάπια, ραδιογραμμόφωνα, ποδήλατα μοιράζονταν μέσα σε ένα «σκληρό αγώνα» για τη λεία ανάμεσα στους μεγιστάνες της ΕΟΝ.
   Αυτή ήταν η περίφημη ηγεσία της φασιστικής νεολαίας του Ι. Μεταξά που την καθοδηγούσε ο ίδιος και θα δημιουργούσε «μια Ελλάδα νέα», η οποία διαλύθηκε σαν χάρτινος πύργος πριν ακόμη μπουν οι Γερμανοί κατακτητές στη χώρα μας.
   Φυσικά δεν βρέθηκε ούτε ένας πυρήνας, ούτε μια ομάδα, ούτε ένα ανώτατο στέλεχος της ΕΟΝ που να αισθανθεί το εθνικό του καθήκον, να προσπαθήσει να δημιουργήσει μια ομάδα, κάτι να κάνει , να προβάλλει αντίσταση στους κατακτητές. Αντίθετα υπάρχουν πάρα πολλά ονόματα από αυτούς που είχαν γίνει ανοιχτά συνεργάτες των κατακτητών , όπως ο σκληρός πυρήνας της ΕΟΝ, που εντάχθηκε στη φασιστική ΕΣΠΟ, η οποία χρηματοδοτούνταν από τη Γκεστάπο και τους χρησιμοποιούσε ως καταδότες(βλ.14) και ήταν φυσικό και επόμενο , διότι αυτά τα στελέχη κουβαλούσαν μέσα τους αντιλαϊκό, αντιδημοκρατικό και αντικομμουνιστικό δηλητήριο επειδή διαπαιδαγωγούνταν από τη φάλαγγα του Ι. Μεταξά. Αντίθετα από το κομμάτι εκείνα που απελευθερώθηκα από τα δεσμά της φασιστικής ΕΟΝ και κυρίως εκείνο που καταδίκαζε, βασάνιζε, και δολοφονούσε το καθεστώς της 4ης Αυγούστου του Ι. Μεταξά και τους ονόμαζε «προδότες» (βλ. σελ 201-202(2)) οργανώθηκε η αντίσταση της νεολαίας στα πλαίσια της Εθνικής Αντίστασης του ΕΑΜ ,η θρυλική ΕΠΟΝ ,με 640.000 νεολαίους αγωνιστές σε όλη τη χώρα κατά τη διάρκεια της κατοχής 1940-41.
   Κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου 1940-41 σκοτώθηκαν 11.911(οπλίτες,αξιωματικοί) και εξαφανίστηκαν 1.342,συνολικά 13.253. Κατά τη διάρκεια του ελληνο-γερμανικού πολέμου (μαζί και η μάχη της Κρήτης) σκοτώθηκαν 1.437 και εξαφανίστηκαν 458. Στους δύο αυτούς πολέμους συνολικά σκοτώθηκαν 13.348 και εξαφανίστηκαν 1.800 σύνολο δηλαδή 15.148 οπλίτες και αξιωματικοί (βλ.σελ15-16(1)).
   Την ιστορία την φτιάχνουν και τη γράφουν οι λαοί με τους αγώνες τους, το αίμα τους και τη δράση τους. Φυσικά ο ρόλος της προσωπικότητας του ηγέτη είναι σημαντικός κάτι που ο Μεταξάς ως δικτάτορας δεν μπορούσε να είναι διότι με τη βία και την απάτη καλλιεργούσε για 4 χρόνια στο λαό τα φασιστικά, ναζιστικά πρότυπα χωρίς να πιστεύει στο λαό αλλά ούτε και στη νίκη και φυσικά όμως φοβόταν το λαό , ο οποίος είπε το πραγματικό «ΟΧΙ» πρώτα στο αλβανικό μέτωπο με τους ιταλούς και στη συνέχεια με τους γερμανούς και μετά στην κατοχή με την αντίσταση των ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ για τη χιλιάκριβη τη λευτεριά.
   Εξάλλου τα στελέχη της κυβέρνησης Μεταξά και όλος ο περίγυρος του Βασιλιά φρόντισαν γρήγορα να την κοπανήσουν στην Αίγυπτο με γεμάτες βαλίτσες από χρήματα. Κλείνοντας το κεφάλαιο αυτό αξίζει να παραθέσουμε δύο αποσπάσματα για τη νίκη του ελληνικού λαού στον πόλεμο του 1940-41. “ Συνηθίζουμε να λέμε: «οι έλληνες πολεμούν σαν ήρωες», στο μέλλον θα λέμε «οι ήρωες πολεμούν σαν έλληνες»” (βλ(12)). Παράλληλα οι σοβιετικοί δήλωναν : «Επολεμήσατε άοπλοι εναντίον πάνοπλων και νικήσατε. Επολεμήσατε μικροί εναντίον μεγάλων και επικρατήσατε. Δεν ήτο δυνατον να γίνει αλλοιώς, διότι είσθε έλληνες. Ως ρώσοι εκερδίσαμε χάριν εις την θυσίαν σας χρόνον δια να αμυνθώμεν. Σας ευγνωμονούμεν,» (βλ.13)
   Τέλος, αξίζει να υπογραμμιστεί ότι η κυρίαρχη αντιδραστική αστική τάξη στην πιο κρίσιμη στιγμή για το λαό και τον τόπο πρόδωσε τα εθνικά συμφέροντα και συνεργάστηκε με τους ναζιφασίστες κατακτητές.

Βιβλιογραφία:

1) Αγώνες και νεκροί του Ελληνικού στρατού κατά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο1940-45,Έκδοση της Διευθύνσεως Ιστορίας Στρατού (ΓΕΣ) Αθήνα 1990
2) 1940-45 Ιστορία της Αντίστασης τόμος Α’(επιμέλεια Β.Γεωργίου) «Αυλός», Αθήνα 1979
3) Τάσος Βουρνάς: Ιστορία της Νεώτερης και Σύγχρονης Ελλάδας, τομ. Γ’ εκδ. Πατάκη (Τρίτη έκδοση) Αθήνα 1999
4) Λιναρδάτος Σπύρος: Ο Ιωάννης Μεταξάς και οι μεγάλες δυνάμεις (1936-1940) εκδ. Προσκήνιο (Β’ έκδοση), Αθήνα 1993
5) Εφημερίδα «Ακρόπολις» 28/10/1959, Αθήνα.
6) Στ’ άρματα! Στ’ άρματα! Ιστορία της Εθνικής Αντίστασης τομ Α’ εκδ. Γιαννικός Αθήνα (ΧΧ).
7) Δάφνης Γρ. Η Ελλάς μεταξύ δύο πολέμων τομ. Β’
8) Γ. Κορδάτος: Το Φασιστικό τελεσίγραφο και το «Όχι» του Μεταξά
9) «Ριζοσπάστης», 28/10/1945, Αθήνα
10) «Η Αυγή» 28/10/1966, Αθήνα
11) Εφημερίδα «Ελεύθερον Βήμα», 2/11/1940, Αθήνα
12) Λιναρδάτος Σπύρος: 4η Αυγούστου, Β’ ‘εκδοση, Θεμέλιο, Αθήνα 1980
13) Εφημερίδα "Manchester Guardian", 19/4/1941, Αγγλία
14) Ραδιοφωνικός Σταθμός Μόσχας, 27/4/1942 ΕΣΣΔ
15) Κωστόπουλος Τάσσος: Οι ‘Ελληνες οπαδοί του Ράιχ, εφημερίδα "Πολεμικός Τύπος", φυλ.23/2002

Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2015

(ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ) - ΤΑΠΙΛΤ Κλάδος Σύνταξης και κλάδος Πρόνοιας - το μεγάλο ξεπούλημα

άρθρο του Μανόλη Βασιλάκη - μέλους του ιδρυτικού πυρήνα της ΕΝΑΚ - MSc in statistics, Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Με αφορμή τη συζήτηση που γίνεται για τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα ασφαλιστικά Ταμεία κύριας σύνταξης και τις μειώσεις συντάξεων που ζητάνε οι Ευρωπαίοι δανειστές της χώρας, θα προσπαθήσω να δώσω μια εικόνα της σκανδαλώδους διαχείρισης υπέρ των συμφερόντων των μεγάλων εργοδοτών με μια περίπτωση στην οποία συνηγόρησε και η συνδικαλιστική ηγεσία των εργαζομένων.
Το Ταμείο Ασφάλισης Προσωπικού Ιονικής Λαϊκής Τράπεζας ήταν ένα Ταμείο από τα πολλά που οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις είχαν δημιουργήσει στη λογική της δημιουργίας ασφαλισμένων πολλών ταχυτήτων.
Το θέμα αυτό άρχισε να κουβεντιάζεται και να δημιουργείται από τότε που ολοκληρώθηκε  «η μεγαλύτερη ιδιωτικοποίηση που έγινε στην Ελλάδα» όπως με πανηγυρικό τρόπο αποκάλεσε το ξεπούλημα της Ιονικής Τράπεζας το προεδρείο του Συλλόγου Υπαλλήλων Ιονικής Τράπεζας που προέκυψε μετά από άγρια και σχεδόν βίαιη παρέμβαση του συστήματος Τσουκάτου αμέσως μετά την μεγάλη, και με καθολική συμμετοχή; απεργία των 45 ημερών ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της Ιονικής Τράπεζας.
Με την έλευση του νέου ιδιώτη ιδιοκτήτη υπήρχε η απαίτηση για απαλλαγή από τις υποχρεώσεις, που λόγω της συνέχειας της εταιρείας, είχε απέναντι στους εργαζόμενους.  Έτσι άρχισε να πιέζει στην κατεύθυνση της μείωσης του εργατικού κόστους.
Ταυτόχρονα  η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ  θέλοντας να ολοκληρώσει το έργο της κυβέρνησης Μητσοτάκη ψηφίζει το 2002 το νόμο 3029 (νόμος Ρέππα) με τον οποίο προβλεπόταν η σταδιακή  μείωση του ποσοστού αναπλήρωσης σταδιακά από το 80% στο 70% και ο υπολογισμός της σύνταξης με βάση το μέσο όρο των μισθών της τελευταίας πενταετίας αντί του τελευταίου μισθού.
Ποια ήταν η αντίδραση των εργοδοτικών συνδικαλιστών (συμπεριλαμβάνεται και το τότε Προεδρείο του ΣΥΙΛΤΕ  βεβαίως) ; Καμία..
Ο ίδιος νόμος όμως προέβλεπε και την υποχρεωτική ένταξη των κλάδων σύνταξης  όλων των ειδικών ταμείων  στο  ΙΚΑ-ΕΤΑΜ  με το καταστατικό τους μέχρι την 31/12/2007.
Η απόδειξη:  (άρθρο 5 παρ. 2 του ν. 3029/2002)
Οι κλάδοι σύνταξης των ταμείων Τ.Α.Π.-Ο.Τ.Ε., Τ.Σ.Π.-Η.ΣΑΠ., Τ.Σ.Π.-Ε.Τ.Ε., Τ.Σ.Π.-Α.Τ.Ε., ΤΑΠ.-Ι.Λ.Τ., Τ.Α.Π.-Ε.Τ.Β.Α., Τ.Σ.Ε.Α.Π.Γ.Σ.Ο. και Τ.Α.Π.Α.Ε.-Εθνική έως 1.1.2008 εντάσσονται στον κλάδο σύνταξης του Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών και Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων μετά από απόφαση των Διοικητικών τους Συμβουλίων και εκπόνηση ειδικής οικονομικής μελέτης που προκηρύσσεται και ανατίθεται από τον Υπουργό Οικονομίας και Οικονομικών.
(άρθρο 5 παρ. 2 του ν. 3029/2002)
Από της εντάξεως οι νέοι εργαζόμενοι οι οποίοι ασφαλίζονταν στους κλάδους σύνταξης των ανωτέρω ταμείων, ασφαλίζονται υποχρεωτικά και αυτοδίκαια στο Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. και διέπονται από τη νομοθεσία του. Από της εντάξεως οι ήδη ασφαλισμένοι των ανωτέρω εντασσόμενων κλάδων ασφαλίζονται στο Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. και εξακολουθούν να διέπονται ως προς τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης και τον τρόπο υπολογισμού της σύνταξης από τις διατάξεις της νομοθεσίας των εντασσόμενων κλάδων, όπως ισχύει μετά το Ν.2084/92 ΦΕΚ 165 Α') και τις διατάξεις του παρόντος.
Ακόμα δηλαδή και ο νόμος Ρέππα χρονικό περιθώριο πενταετίας για την ένταξη στο ΙΚΑ.
Τι σημαίνει όμως η έκφραση «εξακολουθούν να διέπονται ως προς τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης και τον τρόπο υπολογισμού της σύνταξης από τις διατάξεις της νομοθεσίας των εντασσόμενων κλάδων» και γιατί στην ουσία της ήταν παγίδα για τους εργαζόμενους;
Αυτή η ρύθμιση ήταν το τυράκι στη φάκα της ενοποίησης όλων των ασφαλιστικών Ταμείων σε ένα  χωρίς να ανοίξει μύτη.  Ο στόχος εκείνη την εποχή ήταν να δημιουργήσει «κουλτούρα ΙΚΑ» δηλαδή «όλοι σο ίδιο ταμείο είμαστε άρα γιατί εσύ να παίρνεις μεγαλύτερη σύνταξη» . Και βέβαια να διευκολύνει εργοδότες και κράτος στην μείωση του δαιμονοποιημένου «μη μισθολογικού κόστους» (εργοδοτικές εισφορές στα ταμεία ασφάλισης) μειώνοντας αντίστοιχα και εξισώνοντας (προς τα κάτω βέβαια) τις παροχές σύνταξης. Αυτό ολοκληρώθηκε την περίοδο 2008 (προ μνημονίου) μέχρι το 2012 (με την δικαιολογία του μνημονίου) με αλλεπάλληλους ασφαλιστικούς νόμους που κινούνταν στην  κατεύθυνση της πλήρους ισοπέδωσης των συνταξιοδοτικών παροχών στα επίπεδα της εθνικής σύνταξης.
Ας δούμε όμως τώρα γιατί η κυβέρνηση Σημίτη θέλησε να εντάξει τα Ταμεία στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. (άρθρο 5 παρ.11 του νόμου 3029)
Με κοινή υπουργική απόφαση των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών και Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων ρυθμίζονται θέματα σχετικά με τις εισφορές ασφαλισμένων και εργοδοτών του κλάδου σύνταξης των ανωτέρω ταμείων και ειδικότερα η διαδικασία σύγκλισης των εισφορών αυτών προς τις αντίστοιχες που ισχύουν στο Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ., καθώς και η χρονική διάρκεια ισχύος της υποχρέωσης για κάλυψη των ετήσιων οργανικών ελλειμμάτων, που προβλέπεται από την παρ. 4 του άρθρου 46 του Ν. 2084/1992
Η συγκεκριμένη παράγραφος λέει
Πως στόχος της ένταξης των Ταμείων είναι η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών στα επίπεδα του κλάδου σύνταξης του ΙΚΑ
Πως αυτό θα επιτευχθεί  σταδιακά και με υπουργική αποφάσεις που θα εκδίδονταν στο μέλλον,
Αναφέρει τη δέσμευση του κράτους στην κάλυψη των ελλειμμάτων των Ταμείων με βάση το νόμο Σιούφα.
Και τελικά ο κρυφός στόχος της ένταξης των ταμείων στο ΙΚΑ  με τα καταστατικά τους ήταν
η σταδιακή ισοπέδωση όλων των συνταξιοδοτικών παροχών στο κατώτερο δυνατό επίπεδο.
Η απαλλαγή των εργοδοτών από το υψηλό «μη μισθολογικό κόστος», όπως υποτιμητικά αποκαλούνται οι εργοδοτικές εισφορές που στόχο έχουν αξιοπρεπείς συντάξεις για τους εργαζόμενους.
Η «εγγύηση του κράτους» για την κάλυψη των ελλειμμάτων φάνηκε εκ των υστέρων ότι στόχευε στην «εγγύηση» της εθνικής σύνταξης των 360 ευρώ, με ουσιαστική ισοπέδωση των συντάξεων.
Το επόμενο ερώτημα που προκύπτει είναι:
Έπρεπε να βιαστούμε να εντάξουμε «εθελοντικά» τον κλάδο σύνταξης του  ΤΑΠΙΛΤ στο ΙΚΑ ΕΤΑΜ έστω και με το καταστατικό του;
Η απάντηση είναι σαφώς όχι. Η μόνη συνέπεια που είχε ήταν τελικά η μείωση των εισφορών εργαζόμενου και εργοδότη ωφελώντας κατ’ ουσία μόνο τον εργοδότη και στερώντας σημαντικούς πόρους από το Ταμείο. Αυτό το αποδέχτηκε ο νομοθέτης και έτσι όταν με τον νόμο 3655/2008  προχώρησε  στην ένταξη του κλάδου σύνταξης του Ταμείου Συντάξεων της Εθνικής Τράπεζας και του Ταμείου Συντάξεων των υπαλλήλων της τράπεζας της Ελλάδος στο ΙΚΑ ΕΤΑΜ υποχρέωσε τις εργοδότριες Τράπεζες να καταβάλουν ποσό ίσο με το ύψος του ελλείμματος των δύο εντασσόμενων ταμείων 382,5 εκατ. ευρώ για την Εθνική και 345 εκ. ευρώ για την Τράπεζα Ελλάδος, (ετήσια καταβολή 25,5 εκατ. Ευρώ και 23 εκ ευρώ αντίστοιχα για χρονική περίοδο 15 ετών) ενώ η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών  συμφωνήθηκε να γίνει σταδιακά, ανά τριετία από το 2013 για να καταλήξει το 2023 στα επίπεδα του ΙΚΑ ΕΤΑΜ.
Τι ήθελε η Τράπεζα:
Επεδίωκε με κάθε τρόπο να απαλλαγεί από το «βάρος» των υψηλών εργοδοτικών εισφορών  που χρηματοδοτούσαν την αξιοπρεπή διαβίωση των συνταξιούχων και των οικογενειών τους.
Τι έκαναν οι «ενωμένοι» εκείνη την εποχή εργοδοτικοί Σύλλογοι;
Με πολυμερή συνάντηση τον Οκτώβρη του 2003 στην οποία συμμετείχαν οι εργοδοτικοί Σύλλογοι   ο εργοδότης , ο αρμόδιος υφυπουργός και ο Διευθυντής του ΤΑΠΙΛΤ προσέφεραν στην Τράπεζα τη συναίνεσή τους στην ένταξη του ΤΑΠΙΛΤ στο ΙΚΑ από τον Μάιο του 2004, με άμεση μείωση των εργοδοτικών εισφορών από το 29% στο 13,33% και των εισφορών του εργαζόμενου από το 14,5% στο 6,67%. Να σημειωθεί ότι δεν πέτυχαν (μήπως γιατί δεν ζήτησαν;;;)  καμία  γραπτή δέσμευση από την Τράπεζα που να δίνει μέρος της άμεσης ωφέλειας που είχε η τράπεζα στους εργαζόμενους  ασφαλισμένους στο ΤΑΠΙΛΤ. (ούτε βέβαια γραπτή δέσμευση που να παρέχει  την εγγύηση  της καταβολής του εφάπαξ) Ταυτόχρονα  απεμπόλησαν την επιχειρησιακή σύμβαση που προέβλεπε την καταβολή των εισφορών υπέρ ΟΕΚ εργατικής εστίας, και ανεργίας από την Τράπεζα!!!! Να σημειωθεί ότι υπήρξε προσφυγή από συναδέλφους της ΔΗΣΚ στο δικαστήριο για την παραβίαση από την Τράπεζα της συγκεκριμένης επιχειρησιακής η οποία και κερδήθηκε  γιατί αναγνωρίστηκε ότι πρόκειται για μείωση αποδοχών.
Ωφελήθηκαν οι εργαζόμενοι από αυτή την ένταξη του ΤΑΠΙΛΤ στο ΙΚΑ;
Όπως ισχυρίζονται μερίδα των εργοδοτικών συνδικαλιστών που συνυπέγραψε την  ένταξη του ΤΑΠΙΛΤ στο ΙΚΑ, οι εργαζόμενοι ωφελήθηκαν γιατί «η ένταξη στο ΙΚΑ έγινε με όρους ΤΑΠΙΛΤ και όχι με όρους ΙΚΑ». Ποια είναι όμως η αλήθεια;
Όπως φαίνεται και παραπάνω η πολιτική βούληση των κυβερνήσεων ήταν να ενταχθούν όλα  τα ειδικά Ταμεία στο ΙΚΑ με τα καταστατικά τους. Αυτό βέβαια αποσκοπούσε (όπως εκ των υστέρων αποδείχτηκε αλλά και όπως από τότε προειδοποιούσαμε) στην σταδιακή εξομοίωση με τους μετά το 1993 εισερχόμενους στην αγορά εργασίας. Ακολουθήθηκε δηλαδή πολιτική σαλαμοποίησης. Πράγματι λοιπόν αυτό που ισχύει σήμερα (μετά από διαδοχικές νομοθετικές  παρεμβάσεις; του συστήματος ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, νόμος Πετραλιά το 2008 και νόμος Λοβέρδου το 2012) είναι ότι πλέον ουσιαστικά όλοι οι εισερχόμενοι στην αγορά εργασίας από το 1983 και μετά έχουν το καθεστώς ασφάλισης   του ΙΚΑ ΕΤΑΜ (προϋποθέσεις συνταξιοδότησης και υπολογισμό σύνταξης) με σταθερή πυξίδα την σύνταξη των 370 ευρώ στα 67 !!!!    Ο μόνος ωφελημένος λοιπόν από την ένταξη του ΤΑΠΙΛΤ στο ΙΚΑ είναι ο εργοδότης ο οποίος κέρδισε 600 εκατομμύρια ευρώ….
Που εμπλέκεται ο κλάδος Πρόνοιας του ΤΑΠΙΛΤ και το εφάπαξ των εργαζομένων της Ιονικής.
Με την υπογραφή της ένταξης του ΤΑΠΙΛΤ στο ΙΚΑ οι εργοδοτικοί Σύλλογοι έπρεπε να δικαιολογηθούν στους συναδέλφους για την υπογραφή τους. Έτσι – και σε συμφωνία με την Τράπεζα – ανακοίνωσαν (χωρίς ποτέ να παρουσιάσουν έγγραφη δέσμευση) ότι η Τράπεζα δεσμεύτηκε για την καταβολή του εφάπαξ και στον τελευταίο εργαζόμενο της Ιονικής. Μάλιστα διέδιδαν πως είχαν συμφωνήσει στην ίδρυση ΝΠΙΔ, στο οποίο θα διαχειριζόταν την εγγύηση της Τράπεζας και τη χορήγηση του εφάπαξ.  Όμως αγνόησαν την λαϊκή σοφία. Η γνωστή παροιμία «ο Μανώλης με τα λόγια χτίζει ανώγεια και κατώγια» δείχνει την πραγματικότητα. Στην πορεία φάνηκε το ψέμα και η Τράπεζα δεν «θυμόταν» καμία δέσμευση αφού δεν υπήρχε σε κανένα γραπτό κείμενο.
Ας δούμε όμως και την εξέλιξη του θέματος του κλάδου πρόνοιας:
Με την ένταξη του κλάδου Σύνταξης του ΤΑΠΙΛΤ στο ΙΚΑ και του κλάδου Υγείας στο ΤΑΑΠΠΓΑΕ,  ο κλάδος πρόνοιας παρέμεινε μέχρι το 2008 ανεξάρτητο ΝΠΔΔ και χορηγούσε εφάπαξ στους αποχωρήσαντες εργαζόμενους. Το 2008 με τον νόμο Πετραλιά εντάχθηκε στον κλάδο Πρόνοιας του ΤΑΥΤΕΚΩ με βασικό  στόχο και πάλι την σταδιακή ισοπέδωση των παροχών.   Στη συνέχεια το 2011 με την εφαρμογή του PSI δέχτηκε τη χαριστική βολή όταν έχασε το 40%-50% των αποθεματικών του. Με αφορμή αυτό τον Νοέμβριο του 2012 η κυβέρνηση συνεργασίας ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΔΗΜΑΡ ψήφισε, με διάταξη που περιλαμβανόταν στο νόμο του μνημονίου, την περικοπή του εφάπαξ κατά 47%. Και φυσικά στα σχέδια κυβέρνησης – τρόικας παραμένει ο στόχος για μετατροπή του εφάπαξ από παροχή σε φιλοδώρημα λίγων εκατοντάδων ευρώ… Και σήμερα ο πρόεδρος του ΣΥΙΛΤΕ μιλάει για εγγυητική ευθύνη της Τράπεζας όταν ο Σύλλογος εργαζομένων της Εθνικής που ελέγχεται από τους ομοϊδεάτες του ζητάει από τους συνταξιούχους σε πρόσφατη ανακοίνωσή του:
Ο ΣΥΕΤΕ καλεί για μια ακόμη φορά, το Σύλλογο Συνταξιούχων και τους συναδέλφους που προσέφυγαν στο Συμβούλιο Επικρατείας να αποσύρουν την προσφυγή τους γιατί κινδυνεύουν να βάλουν ταφόπλακα στο Ταμείο μας, αδιαφορώντας για τους εν ενεργεία συναδέλφους τους, ενώ ξέρουν ότι και οι ίδιοι θα ζημιωθούν εφόσον το Συμβούλιο Επικρατείας αποδεχτεί την προσφυγή τους. Το γνωρίζουν γιατί έχουν ενημερωθεί επανειλημμένα και από τη Διοίκηση του Ταμείου ότι το Ταμείο δεν μπορεί να ανταποκριθεί στο ύψος των παροχών που προέβλεπε το παλαιό καταστατικό λόγω του κουρέματος των ομολόγων και της μείωσης της αξίας των μετοχών της
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και μας οδήγησαν εδώ οι μέχρι σήμερα πολιτικές των κυβερνήσεων της περιόδου 1991-2014.  Με την πλήρη συνεργασία των συνδικαλιστικών ηγεσιών (με ελάχιστες εξαιρέσεις). Και βέβαια μην ξεχνάτε την διακηρυγμένη μέσα από τις στήλες της εφημερίδας του ΣΥΙΛΤΕ συμφωνία του προεδρείου του, με τις πολιτικές κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και της τρόικας. Μην ξεχνάτε επίσης ότι «οι διαβεβαιώσεις» τους για «την ασφάλεια υγείας που δεν κινδυνεύει» διαψεύστηκαν παταγωδώς. Οι πανηγυρισμοί και τα «νενικήκαμεν», μετατράπηκαν σε μνημόσυνα και θρήνο…..

Μανόλης Βασιλάκης MSc in statistics, Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Μέλος του ιδρυτικού πυρήνα της ΕΝΑΚ

Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2015

ΕΝΙΑΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΙΝΗΣΗ (ΕΝΑΚ) - ΝΕΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ - ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

  Η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που προέκυψε απο τις πρόσφατες εκλογές, κατέθεσε τις προγραμματικές της δηλώσεις και έλαβε ψήφο εμπιστοσύνης στο κοινοβούλιο. Είχε προηγηθεί η επίσκεψη Τσίπρα στις ΗΠΑ, οι επαφές και οι δηλώσεις του εκεί, που επανέλαβαν και επιβεβαίωσαν με απόλυτα σαφή τρόπο, το ξεκάθαρο δέσιμο της κυβέρνησης του στο άρμα των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΔΝΤ, στο άρμα του ευρωατλαντισμού και των ιμπεριαλιστικών κέντρων, γεγονός που σηματοδοτεί και την ενίσχυση του συστήματος και του καθεστώτος ιμπεριαλιστικής εξάρτησης της χώρας μας και - παράλληλα - καθορίζει σαν κεντρικό πολιτικό ζήτημα την ανάπτυξη των λαϊκών αγώνων στην κατεύθυνση και την διεκδίκηση της πραγματικής εθνικής Ανεξαρτησίας. Στην κατεύθυνση της ρήξης με τα κέντρα του ιμπεριαλισμού και άμεσης εξόδου της χώρας απο τους ιμπεριαλιστικούς εκμεταλλευτικούς σχηματισμούς με τους οποίους συνδέεται οργανικά και στους οποίους συμμετέχει (ΝΑΤΟ - ΗΠΑ - ΕΕ) εξέλιξη που αποτελεί βασική προϋπόθεση για μια διαφορετική (οικονομική - κοινωνική - πολιτιστική) πορεία της Ελλάδας. Ιδιαίτερα σήμερα, που οι ιμπεριαλιστικές παρεμβάσεις και τα γεγονότα στην ευρύτερη περιοχή μας, δημιουργούν σοβαρότατες καταστάσεις, συνέπειες και απειλές για τους λαούς, ο αγώνας για την ειρήνη, ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και τις ανθρωπιστικές και περιβαντολλογικές καταστροφές που αυτοί προκαλούν, αυτός ο αγώνας συνδέεται άμεσα με τους στόχους και της διεκδικήσεις του πραγματικού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Η ΕΝΑΚ εκφράζει, για μια ακόμα φορά, την αλληλεγγύη της στο λαό της Συρίας, στον Κουρδικό και Τουρκικό λαό, στους Παλαιστίνιους, Ιρακινούς, στο λαό της Λιβύης και άλλους λαούς, που έχουν πληγεί και πληρώνουν τεράστιο κόστος απο τις ιμπεριαλιστικές παρεμβάσεις και αναμείξεις στις χώρες τους σε άμεση σχέση με τις πολιτικές και μεθοδεύσεις αντιδραστικών και εγκάθετων κυβερνήσεων, φασιστικών παρακρατικών κυκλωμάτων, σκοταδιστικών δολοφονικών συμμοριών. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στο Κουρδικό και Τουρκικό προοδευτικό κίνημα, για την πρόσφατη δολοφονική πολύνεκρη βομβιστική επίθεση που δέχτηκε, διαδηλώνοντας υπέρ της ειρήνης.

                                               η σφραγίδα της εκλογικής αποχής 

  Η τεράστια - πρωτοφανής αποχή, σε συνδυασμό με άκυρα κλπ ψηφοδέλτια, έβαλαν την σφραγίδα στις εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη, με τρόπο που δεν μπορεί να αποσιωπηθεί η να αγνοηθεί. Η μαζική αποχή, στην οποία κάλεσε, ένωσε τη φωνή του και κινήθηκε το λαικοδημοκρατικό κίνημα,  εξέφρασε την διάθεση (σε ένα αυξημένο και διακριτό βαθμό) ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων να απορρίψουν το στημένο πολιτικό σκηνικό και τα καθορισμένα "διακυβεύματα" του, τις αυταπάτες και το βρώμικο εμπόριο ελπίδας, να απορρίψουν τις ψευτο "ελπιδοφόρες" προτάσεις και "προοπτικές" διαφόρων πολιτικών σχηματισμών, να εκφράσουν την οργή τους απέναντι στις κυρίαρχες πολιτικές της εξαθλίωσης και στο πολιτικό σύστημα που τις αναπαράγει. Με βάση την εκλογική συμμετοχή, τα πραγματικά εκλογικά ποσοστά των κομμάτων είναι στην πραγματικότητα στο μισό σχεδόν μέγεθος των επίσημα εμφανιζομένων. Στο μικρό διάστημα απο τις προηγούμενες εκλογές, καταγράφηκαν "απώλειες" δεκάδων και εκατοντάδων χιλιάδων ψηφοφόρων στην εκλογική δύναμη διαφόρων κομμάτων. Σαν αποτέλεσμα της πλατιάς λαικής διαμαρτυρίας για τις εντεινόμενες πολιτικές εθνικής εξάρτησης και κοινωνικής εξαθλίωσης που ασταμάτητα αναπαράγωνται απο τα δεξιά και τα "αριστερά", σαν αποτέλεσμα μιας αυξημένης λαικής διαμαρτυρίας για τη σήψη και τα αδιέξοδα του εκμεταλλευτικού συστήματος, του εγχώριου μπλοκ εξουσίας και της άθλιας ξεπουλημένης ντόπιας αστικής τάξης, εκφράζεται σήμερα μια ενισχυμένη αποδυνάμωση του "κύρους" και της πολιτικής επιρροής του αστικού κοινοβουλίου της χώρας και των δυνάμεων που το επανδρώνουν. Αυτή η μειωμένη επιρροή δεν "εξυπηρετείται" επαρκώς, δεν καλύφθηκε - ούτε καλύπτεται απο τους Λεβέντηδες - Θεωδοράκηδες κλπ, ούτε απο τους ναζιστές εγκληματίες (που όμως συνεχίζουν να αποσπούν ανησυχητικά ποσοστά). Η ΕΝΑΚ καλεί ανοιχτά τον κόσμο της αποχής, να κινητοποιηθεί στην ενεργή ταξική - προοδευτική αντιφασιστική πολιτική δράση, στους κοινωνικούς αγώνες, στην αντίσταση, σε συλλογικές δράσεις και συμμετοχές, σε πολιτικούς στόχους και διεκδικήσεις που δίνουν πραγματικές προοπτικές και διέξοδο τους εξαθλιωμένους και καταπιεσμένους αυτής της χώρας.

                                         πολιτική κρίση και ευρωζωνική συναίνεση

  Η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, στο πλαίσιο της μαζικής αποχής που περιγράψαμε παραπάνω, με περιορισμένες εικονικά τις (ποσοστιαίες) απώλειες και η νέα συγκυβέρνηση με το κόμμα Καμμένου, καθιστά την κυβέρνηση - κυβέρνηση φανερής λαικής μειοψηφίας και μικρής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, βασισμένης  στον ισχύοντα εκλογικό νόμο. Η ίδια και χειρότερη εικόνα παρουσιάζεται στην αξιωματική αντιπολίτευση της ΝΔ, και σε σειρά άλλων πολιτικών κομμάτων. Η  σημερινή βουλή είναι - αντικειμενικά - προϊόν μιας πλατιάς λαικής αποδοκιμασίας, μια βουλή που καλείται και έχει ήδη ξεκινήσει, να υλοποιήσει με συνοπτικές και αυταρχικές διαδικασίες, σε πλαίσιο ευρείας πολιτικής κοινοβουλευτικής συναίνεσης, το νέο πρόγραμμα (3ο μνημόνιο) εθνικής εξάρτησης - ευρωζωνικής υποταγής και λαικής εργατοαγροτικής εξόντωσης. Υπενθυμίζουμε πως το σύνολο των σημερινών κοινοβουλευτικών δυνάμεων (ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - "ΚΚ" Περισσού - Καμμένοι - Θεοδωράκηδες - Λεβέντηδες - έως τους χρυσαυγίτες ναζιστές του Μιχαλολιάκου) απο διάφορες "αφετηρίες" - με διάφορα προσχήματα και "τεκμηριώσεις" στήριξαν και στηρίζουν την ευρωζωνική υποταγή της χώρας, σαν "ρεαλιστικό" μονόδρομο η σαν επιλογή - αποτέλεσμα "ανώριμων" συνθηκών, στηρίζοντας έτσι την βασική στρατηγική επιλογή της ντόπιας ξεπουλημένης αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστικών κέντρων που είναι το βάθεμα της εθνικής εξάρτησης, γεγονός που συνδέεται άμεσα με την εργατική λαϊκή εξαθλίωση και την γενική καθυστέρηση της χώρας μας.Η ΕΝΑΚ καλεί άνεργους - εργαζόμενους - νεολαία - συνταξιούχους - αγρότες - καλούμε τα στελέχη των εργατικών κλάδων και των κινημάτων - καλούμε τους αγωνιστές της αριστερής βάσης σε συσπείρωση και γενική αγωνιστική κινητοποίηση για να βάλουμε φραγμό στην καταιγίδα των νέων μέτρων και για να σηκώσουμε ψηλά και επιθετικά τον πήχη των εργατικών κοινωνικών διεκδικήσεων. Η ΕΝΑΚ καλεί τον λαό, με στάση αγωνιστικής αξιοπρέπειας, να ξεκαθαρίσει στην αστική βουλή, στην κυβέρνηση και στις πολιτικές δυνάμεις, πως οι εκλογές του Σεπτέμβρη και η στάση του λαού σε αυτές, δεν έδωσαν "σήμα" λαικής εξόντωσης, ούτε εξέπεμψαν καπνό εργατικής λαικής παράδοσης στην κυβέρνηση, στο ντόπιο κεφάλαιο, στα ιμπεριαλιστικά κέντρα και στα άθλια σχέδια τους. Ο αγώνας θα συνεχιστεί - ο αγώνας συνεχίζεται.

                                                   το αριστερό κίνημα σήμερα

Πλατιά τμήματα εργαζομένων, αριστερών και προοδευτικών ανθρώπων, κατανοούν σήμερα (και ανεξάρτητα της εκλογικής τους στάσης) πως το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί τον βασικό διεκπεραιωτή των αστικών και ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών στην χώρα μας, πως το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ συνδέεται οργανικά με το σύστημα ιμπεριαλιστικής εξάρτησης και υποταγής, ενώ περιορίζει ολοένα και περισσότερο τις λοιπές κυβερνητικές του στοχεύσεις σε πολιτικές ήπιου συστημικού εκσυχρονισμού, κατώτερες (πολλές φορές) και του ευρωενωσιακού "κεκτημένου". Είναι σαφές πως τα λαϊκά εργατικά αιτήματα και διεκδικήσεις, οι επιδιώξεις και το φρόνημα της πλατιάς αριστερής βάσης, κάθε εργάτη - αριστερού αγωνιστή δεν εκφράζονται ούτε συμπλέουν με την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι επίσης σαφές και αρκετά ξεκαθαρισμένο πως οι ανομοιογενείς δυνάμεις διάσπασης του ΣΥΡΙΖΑ που με βάση την συνιστώσα της "αριστερής πλατφόρμας" δημιούργησαν την αντιμνημονιακή ΛΑΕ, ηττήθηκαν εκλογικά,εγκλωβισμένοι στις πολιτικές τους επιλογές και διαδρομές, σε διγλωσσίες, τριγλωσσίες και στις σοβαρές προγραμματικές αντιφάσεις τους, αντιφάσεις σε κρίσιμα κεντρικά (και όχι δευτερεύοντα) ζητήματα όπως είναι η ΕΕ, η ευρωζώνη, η αιτίες και η φύση της καπιταλιστικής κρίσης, η οικονομική πολιτική, η διαχρονική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ κλπ. Το σχήμα της ΛΑΕ, σαν απόπειρα αναβίωσης της "ηγεμονίας" του αριστερού ρεφορμισμού (όπως το είχε επισημάνει η ΕΝΑΚ) παρότι συσπείρωσε εκλογικά αρκετούς αγωνιστές της βάσης, ενάντια στην "μνημονιακή μετάλλαξη" του ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπόρεσε και δεν μπορεί να δώσει  πολιτική προοπτική, αποτέλεσε και αποτελεί πισωγύρισμα σε σχέση με τα σημερινά, τα σύγχρονα ζητούμενα, τις εμπειρίες, την ωρίμανση και τις ανάγκες του κινήματος και του αγώνα - και - η πολιτική αυτή εκτίμηση δεν αφορά - ούτε σχετίζεται με τις αγωνιστικές προθέσεις πολλών απο αυτούς που, στην συγκεκριμένη συγκυρία, στήριξαν εκλογικά την ΛΑΕ.  Το "ΚΚ" του Περισσού κατέγραψε και σε αυτές, τις "ευνοϊκότερες" για αυτό, εκλογικές και πολιτικές συνθήκες, χαρακτηριστική στασιμότητα και καθήλωση της επιρροής του, αποτέλεσμα της γενικότερης πολιτικής παρουσίας του, της διασπαστικής πολιτικής του στο εργατικό λαϊκό κίνημα, των σοσιαλδημοκρατικών και νεοτροτσκιστικών απόψεων που προβάλλει, της πρόσφατης στάσης του στο Δημοψήφισμα. Το κόμμα του Περισσού, παρά τα ισχυρά επικοινωνιακά μέσα και ερείσματα που διαθέτει, παρά την αναβαθμισμένη επικοινωνιακή του εκστρατεία και παρουσία, δεν αποτελεί διέξοδο και πόλο συσπείρωσης για τα πλατιά εργατικά και ριζοσπαστικά λαϊκά στρώματα. Σε αυτές τις συνθήκες η ΕΝΑΚ απευθύνεται στην εργατική τάξη και τη νεολαία, στην ριζοσπαστική αριστερή βάση, στους προοδευτικούς πατριώτες αντιφασίστες, στα εργατικά στελέχη των χώρων δουλειάς και τους καλεί σε αγωνιστική - συναγωνιστική συλλογική δράση στο κίνημα αντίστασης και στα μέτωπα της αντίστασης, στο αντιιμπεριαλιστικό κίνημα και στις λαϊκές εργατικές διεκδικήσεις. Τους καλεί να συμμετάσχουν, να εμπλουτίσουν και να διευρύνουν τις διαδικασίες ανάπτυξης του λαικοδημοκρατικού κινήματος, για να προχωρήσουμε πραγματικά μπροστά.

                                          το εργατικό λαϊκό κίνημα αντίστασης 

Οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης, τα νέα μέτρα που θα περνούν καταιγιστικά, η συνολική πολιτική που ήδη ασκείται, προϊδεάζει για το αποτέλεσμα, που είναι εξοντωτικό για το λαό και την χώρα. Τα νέα μέτρα για το ασφαλιστικό - συνταξιοδοτικό αποτελούν χαριστική βολή για τον εργατικό και άνεργο κόσμο.Η εργατική τάξη και το εργατικό κίνημα πρέπει να ξεκαθαρίσουν αγωνιστικά και άμεσα (προς κάθε κατεύθυνση)  πως αυτά τα μέτρα δεν θεωρούνται δεδομένα και πως με αγώνες θα καταργηθούν. Η ελαστική εργασία των πεντάμηνων, με παράλληλη επίσημη ομολογία - πρόβλεψη για αύξηση της ανεργίας το 2016, δεν μπορεί να είναι το μέλλον του λαού και της νεολαίας. Η περικοπή μισθών και η ατελείωτη φορολογία, επίσης. Το ευρώ της ξεπουλημένης αστικής τάξης και της εξάρτησης είναι πολύ ακριβό και βαρύ για το λαό. Η λεγόμενη επιμήκυνση αποπληρωμής του αστικού (και όχι λαϊκού) χρέους, απλά επιμηκύνει την εξάρτηση και τους ιμπεριαλιστικούς εκβιασμούς και μαζί επιμηκύνει τις πολιτικές λιτότητας και λαικής κοινωνικής εξαθλίωσης. Το λαϊκό κίνημα αντίστασης πρέπει να αντιπαλέψει καθαρά και αποφασιστικά ενάντια σε ολόκληρο το πλέγμα της ασκούμενης πολιτικής, σηκώνοντας θαρραλέα τη σημαία της εθνικής ανεξαρτησίας και της εργατικής κυριαρχίας και ανεβάζοντας ψηλά τον πήχη των διεκδικήσεων.

                                                   ανοιχτό κάλεσμα της ΕΝΑΚ 

Η ΕΝΑΚ απευθύνει ανοιχτό κάλεσμα άμεσης κινητοποίησης προς τους αριστερούς αγωνιστές - στο εργατικό κίνημα - στον αγροτικό κόσμο και τη νεολαία α) να ξεσκεπάσουμε πλήρως τις εγκληματικές συμμορίες του ναζιφασισμού - ρατσισμού - εθνικισμού (τα τσιράκια του κεφαλαίου) μέσα απο μια πλατιά λαϊκή δημοκρατική αντιφασιστική δράση β) να δυναμώσουμε τους εργατικούς - αγροτικούς - λαϊκούς αγώνες και τις δίκαιες κοινωνικές διεκδικήσεις, μέσα απο τα συνδικάτα, τους συλλόγους, τις επιτροπές αγώνα, με πολιτική ενότητας και δημοκρατίας στη βάση γ) να αντιπαλέψουμε ενωτικά την ιμπεριαλιστική εξάρτηση, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ δ) να ενισχύσουμε, με ενεργητική συμμετοχή την πολιτική προοπτική του κινήματος απελευθέρωσης, τις διαδικασίες του λαικοδημοκρατικού κινήματος, για να κάνουμε βήματα μπροστά, προς την πρόοδο και την κοινωνική αλλαγή.   

Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2015

ΕΝΙΑΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΙΝΗΣΗ (ΕΝΑΚ) - ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΕΙ Ο ΝΑΖΙ ΦΑΣΙΣΜΟΣ - ΛΑΙΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ

Ο ναζι φασισμός είναι γέννημα και όργανο του καπιταλιστικού - ιμπεριαλιστικού συστήματος και οι ναζιφασίστες είναι τα τσιράκια της αστικής τάξης - των αφεντικών, που κάνουν την "βρώμικη" δουλειά του αστικού εκμεταλευτικού συστήματος και των ιμπεριαλιστικών κέντρων. Λαός και νεολαία της Ελλάδας απέναντι και ενάντια στον φασισμό. Με λαική - δημοκρατική ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ.