Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2020

ΑΡΘΡΟ - ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΑΝΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

 18 Νοέμβρη 2020

άρθρο του Μάριου Άνθη 

Τα γεγονότα ανήμερα της επετείου του Πολυτεχνείου, όπως τα παρακολούθησε ο ελληνικός λαός και έτσι όπως εξελίχθηκαν με τους κυβερνητικούς χειρισμούς, δεν αποτέλεσαν συνεισφορά στη μάχη εναντίον της πανδημίας, αντίθετα άνοιξαν νέα μέτωπα, ενώ προκάλεσαν στους πολίτες και νέα εύλογα ερωτηματικά για το που – και γιατί – πραγματικά πάμε, μέσα στις συνθήκες της πανδημίας.. Η πανδημία αντιμετωπίζεται με ψύχραιμα και στοχευμένα κοινωνικά και υγειονομικά μέτρα, με πραγματική στήριξη του ΕΣΥ, με ουσιαστική ενίσχυση των μέσων μαζικής μεταφοράς μέσα στα οποία “νόμιμα” στοιβάζονται και εκτείθενται καθημερινά δεκάδες και εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπων σε ολόκληρη τη χώρα, με συστηματική – συνεχή ενίσχυση των αναγκαίων υγειονομικά κοινωνικών υποδομών, αντιμετωπίζεται με τον λαό συσπειρωμένο. Η εκδήλωση άγριου αυταρχισμού μέσα στις συγκεκριμένες μάλιστα συνθήκες, είναι αδικαιολόγητη, δεν αποτελεί “θεραπευτική πρακτική” εκτός και αν στην κυβέρνηση νομίζουν ότι αποτελεί .. Δεν ξέρω, θα μπορούσε να γνωμοδοτήσει σχετικά και η αρμόδια επιστημονική επιτροπή για την πανδημία.. Το γενικευμένο κλίμα τρομοκρατίας και καταστολής είναι αδικαιολόγητο και φυσικά ατελέσφορο. Η αλόγιστη και ασυγκράτητη χρησιμοποίηση των αστυνομικών δυνάμεων ενάντια στη νεολαία και τον λαό στο πλαίσιο ενός “κυνηγιού μαγισσών” είναι εξέλιξη κοινωνικά και πολιτικά επικίνδυνη. Η πρόκληση συνθηκών κοινωνικού διχασμού και απόλυτα ψευδούς, εκτεταμένης, διαίρεσης των πολιτών σε δήθεν νομιμόφρονες και μη, η πρόκληση κλίματος γενικευμένου φόβου – πανικού, είναι ξεκάθαρα πιο επικίνδυνη, ακόμα και με όρους δημόσιας υγείας. Το ακραίο και πρωτοφανές σχέδιο καταστολής, τα ακραία κυβερνητικά αντανακλαστικά ενάντια στις λιτές και λελογισμένες εκδηλώσεις τιμής στην εξέγερση του Πολυτεχνείου που είδαμε να διαδραματίζεται σε ολόκληρη την επικράτεια, υπερβαίνει κατά πολύ τόσο τα αληθινά γεγονότα όσο και τα “υγειονομικώς αναγκαία” και επιβεβαιώνει εκτιμήσεις για πλήρη κυβερνητική διολίσθιση σε ακραίες διαδρομές με πολιτικά και ιδεολογικά κίνητρα πόλωσης και αποπροσανατολισμού του λαού. Το Πολυτεχνείο δεν υπήρξε ποτέ κρατική γιορτή, με την στενή σημασία, όπως η 25 Μάρτη και η 28 του Οκτώβρη, υπήρξε πάντα, 47 χρόνια τώρα, ένα ιστορικό γεγονός που γιορτάζεται πρωτίστως από την βάση του λαού και της νεολαίας, από θεσμικούς, λαικούς και νεανικούς φορείς, συλλογικότητες κλπ. Το επαναλαμβάνω, τα γεγονότα ανήμερα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου δεν ήταν συνεισφορά στην ενίσχυση του κοινωνικού μετώπου εναντίον της πανδημίας, ήταν προσφορά υπερ της διάρρηξης του κοινωνικού μετώπου και ουσιαστικά εναντίον της δημόσιας υγείας και ασφάλειας, με τις ευθύνες να βαραίνουν πλήρως – αυτοδίκαια και αυτονόητα – την κυβέρνηση, που έχει την ουσιαστική και έμπρακτη ευθύνη της διαχείρισης και της πρόκλησης των πρωτοφανών γεγονότων. Η κοινωνική συστράτευση για την αντιμετώπιση της πανδημίας χρειάζεται υψηλότερα επίπεδα ποιότητας από αυτά που διατίθενται επισήμως σήμερα από τις αρμόδιες αρχές.



Κυριακή 20 Σεπτεμβρίου 2020

ΕΝΑΚ - ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ - ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ

Η κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο και την ευρύτερη περιοχή έχει γίνει επικίνδυνη με οριακά χαρακτηριστικά, σαν αποτέλεσμα μιας μακροχρόνιας - και ραγδαία εντεινόμενης πλεον - κλιμάκωσης των ανταγωνισμών, στο πεδίο της σύγκρουσης συμφερόντων, μεταξύ ενός συμπλέγματος ιμπεριαλιστικών κέντρων και πολιτικό - στρατιωτικών συνασπισμών, πολυεθνικών ομίλων, αστικών τάξεων και κρατών της περιοχής και όχι μόνο της περιοχής, με επίσημο επίδικο τα αναφερόμενα ενεργειακά αποθέματα, την εκμετάλλευση και την μοιρασιά τους, επί της ουσίας όμως, και τα ζητήματα ευρύτερων διευθετήσεων που αναπόφευκτα επικαιροποιούνται και έρχονται πιεστικά στο προσκήνιο, ζητήματα γενικότερου ελέγχου και επιρροής, με περιεχόμενο το συνολικό πολύπλευρο και περίπλοκο φορτίο τους. Η περιοδική αύξηση και μείωση της έντασης που εμφανίζεται, σε συνάρτηση με τις διπλωματικές - πολιτικές και άλλες διεργασίες που εξελίσσονται και κυρίως στην βάση των προθέσεων και επιλογών της τουρκικής ηγεσίας, που κινείται σε ρόλο "λαγού" στην πλοκή και την δυναμική των γεγονότων, δεν επιφέρουν, μέχρι στιγμής, σημαντικές, ποιοτικού χαρακτήρα αλλαγές στο διαμορφωμένο σκηνικό. Πρέπει να επισημανθεί όμως, πως μέσα στο πλαίσιο αυτών των οξύτατων ανταγωνισμών, δεν απουσιάζουν, το αντίθετο μάλιστα, πυκνώνουν, προσεγγίσεις και φωνές ακραία εθνικιστικού περιεχομένου, αντιπαραθέσεων ολιστικού και "ιστορικού" χαρακτήρα, σχετικά με τον έλεγχο γης και θαλασσίων ζωνών, προσεγγίσεις στο πνεύμα αναμέτρησης για πλήρη επικυριαρχία, που αναπόφευκτα αυξάνουν σημαντικά την επικινδυνότητα των εξελίξεων. 

Η Τουρκία του Ερντογάν και η τουρκική αστική τάξη με τις παλαιο οθωμανικές της αναμνήσεις και τις σύγχρονες πολυεπίπεδες επιθετικές - παρεμβατικές και τυχοδιωκτικές πολιτικές και τακτικές της, αναμφίβολα πυροδοτεί, πρωταγωνιστικά μέχρι τώρα, την ένταση και την έκταση των εξελίξεων και συμβάλλει καθοριστικά στην επικίνδυνη κλιμάκωση τους, επιχειρώντας να παρασύρει, να ρυμουλκήσει το σύνολο των εμπλεκομένων δυνάμεων στις δικές της στοχεύσεις και επιδιώξεις.

Η κατάσταση εξελίσσεται ημέρα την ημέρα ολοένα και πιο περίπλοκη και επικίνδυνη καθώς έχει εισέλθει σε φάση προκαταρκτικού "διαλόγου αποκλιμάκωσης" στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, γεγονός που δεν αποτελεί σε καμιά περίπτωση αιτία ευφησυχασμού. Οι πυκνές πολεμικές ιαχές και η καλπάζουσα απειλητική ρητορική της τουρκικής ηγεσίας ενισχύουν τις τάσεις και τα αντανακλαστικά στρατιωτικοποίησης της κρίσης και οδηγούν με γοργούς ρυθμούς σε νέες διαδρομές εξοπλιστικών δαπανών, προγραμμάτων και μέτρων στρατιωτικού χαρακτήρα που εξαγγέλονται αυτή τη περίοδο.

Ο Ελληνικός λαός, ο Τουρκικός λαός και όλοι οι λαοί της περιοχής, ακόμα περισσότερο στις δεδομένες σημερινές συνθήκες, δεν έχουν, αποδεδειγμένα, τίποτα να κερδίσουν, τίποτα να ωφεληθούν  από τους κερδοσκοπικούς ανταγωνισμούς των αστικών τάξεων, των πολυεθνικών ομίλων και των ιμπεριαλιστικών κέντρων. Αντίθετα η - ήδη - πολύ κακή κατάσταση των λαϊκών πληθυσμών θα επιδεινωθεί επιπλέον και πολύπλευρα, μέσα από τις διαδικασίες προσαρμογης στο γενικότερο κλίμα έντασης και στρατιωτικοποίησης και μέσα από το οικονομικό κόστος που προκαλείται από τις εξελίξεις, προς όφελος του εμπορίου όπλων και των μεγάλων ιμπεριαλιστικών κρατών που τα πουλάνε - πουλώντας μαζί "προστασία" και διαμεσολαβήσεις. Πολύ περισσότερο και αυτονόητα οι λαοί της περιοχής δεν έχουν να κερδίσουν, έχουν μόνο να χάσουν, στα πλαίσια καταστάσεων θερμών η γενικευμένων πολεμικών επεισοδίων. 

Είναι βέβαιο ότι οι Μεσογειακοί λαοί θέλουν την ειρήνη. Είναι βέβαιο πως ο Ελληνικός λαός θέλει την ειρήνη. Όμως όχι μια ειρήνη αντιλαϊκή, εκβιασμένη από τα βρώμικα τζογαδόρικα παιχνιδια και τα ρευστά συμφέροντα των ιμπεριαλιστικών κέντρων και των πολυεθνικών ομίλων, όχι μια περιστασιακή - αβέβαιη - ειρήνη, χρυσοπληρωμένη ποικιλοτρόπως στα μεγάλα αφεντικά, στους προστάτες. Όχι μια "ειρήνη" που θα μπορούσε να οδηγήσει,σύντομα η μακροπρόθεσμα σε αρνητικές η και τραγικές εθνικές εξελίξεις την χώρα μας και επιπλέον σε γεγονότα επικίνδυνα και αρνητικά για όλους τους λαούς της περιοχής, μερικοί από τους οποίους, όπως η Συρία και η Λιβύη ήδη έχουν πληρώσει ακριβά το τίμημα των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και μαγειρεμάτων, με επιπτώσεις όχι μόνο σε αυτές τις τραγικές χώρες, αλλά σε όλες τις γειτονικές Μεσογειακές, μέσω του προσφυγικού - μεταναστευτικού προβλήματος που πυροδοτήθηκε από τις ιμπεριαλιστικές πολεμικές και πολιτικές επεμβάσεις. Και καθώς βρισκόμαστε μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις, δεν πρέπει να ξεχνάμε ούτε στιγμή τα γεγονότα και τα διδάγματα της Κυπριακής τραγωδίας, σαν αποτέλεσμα της τουρκικής εισβολής του Αττίλα, της χούντας των Αθηνών και των αμερικανοΝατοικών μαγειρεμάτων.

Ο Ελληνικός λαός και μαζί του οι λαοί όλης της Μεσογείου πρέπει και οφείλουν να βάλουν την σφραγίδα τους στα γεγονότα. Είναι πλέον ώριμη και επιτακτική ανάγκη οι λαοί να σταματήσουν να παρακολουθούν από απόσταση, σαν τηλεοπτικό κοινό τις εξελίξεις και τα επικίνδυνα παιγνίδια συμφερόντων και ισορροπιών των ιμπεριαλιστικών κέντρων και των υποτακτικών τους και να ορθώσουν τώρα φωνή και ανάστημα. Να απαιτήσουν σταθερή και βιώσιμη ειρήνη - πλήρη απομόνωση των πολεμοκάπηλων τυχοδιωκτών παντού όπου και αν βρίσκονται και άμεση καταδίκη του εμπρηστικού καθεστώτος Ερντογάν - πλήρη και γενική εφαρμογή των κανόνων του ισχύοντος διεθνούς δικαίου, τόσο για την θάλασσα όσο και για όλα τα σχετικά ζητήματα και σε αυτή τη βάση, άμεσες πρωτοβουλίες με ενεργοποίηση αρμόδιων διεθνών οργανισμών - απόλυτο σεβασμό όλων των χωρών στην δεδομένη συνοριακή κατάσταση - Μεσόγειος θάλασσα ειρήνης, φιλίας και συνεργασίας μεταξύ ανεξάρτητων και ελεύθερων λαών και όχι βάση και πολεμικό ορμητήριο των ιμπεριαλιστών.

Καλούμε τις πολιτικές οργανώσεις - ομάδες - κινήσεις - συλλογικότητες, καλούμε το λαϊκό  αντιιμπεριαλιστικό κίνημα της χώρας, καλούμε τα εργατικά Συνδικάτα όλων των βαθμίδων, σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, σε ενεργοποίηση, σε άμεση κι αυτοτελή παρέμβαση στις εξελίξεις. Τα γεγονότα είναι πολύ σοβαρά, για να τα διαχειρίζονται η ντόπια αστική τάξη, το εγχώριο μπλοκ εξουσίας και η κυβέρνηση Μητσοτάκη εν λευκώ. Παράλληλα θεωρούμε πως, σε ενεργοποίηση και συστράτευση με κοινό στόχο "Μεσόγειος θάλασσα ειρήνης, συνεργασίας και συναδελφωσης των λαών - χωρίς ιμπεριαλιστικούς στρατούς, χωρίς παρεμβάσεις καμιάς χώρας σε άλλη, χωρίς ξένες βάσεις και πολυεθνικές" πρέπει άμεσα να τεθούν τα προοδευτικά αντιιμπεριαλιστικά κινήματα και όλοι οι λαοί της ευρύτερης περιοχής, στην Τουρκία, την Κύπρο, την Παλαιστίνη, την Λιβύη, στην Ιταλία, την Γαλλία και όλες τις άλλες χώρες.

Επαναλαμβάνουμε πως η ενεργοποίηση συνομιλιών "αποκλιμάκωσης" Ελλάδας - Τουρκίας στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ που ήδη διεξάγονται, δεν προσφέρει αξιόπιστες εγγυήσεις, όπως από την αρχή φάνηκε με τις γνωστές δηλώσεις Στόλτενμπεργκ. Το ΝΑΤΟ - ΗΠΑ και η ΕΕ είναι οι βασικοί υπεύθυνοι και πυροδότες των αρνητικών εξελίξεων στην Μεσόγειο αλλά και την Βαλκανική χερσόνησο τις τελευταίες δεκαετίες, με σειρά ενόπλων επεμβάσεων και γενικότερη πολιτική αύξησης της στρατιωτικοποίησης, στη βάση των διεθνών  ανταγωνισμών που ενισχύονται ασταμάτητα. Γνωστός - αλλά επιβεβλημένη η υπενθύμιση - και ο ρόλος του ΝΑΤΟ στην Κύπρο κατα την τουρκική εισβολή..

Η επιθετική και τυχοδιωκτική πολιτική Ερντογάν που έφτασε ως την σημερινή ακραία και "ανεξέλεγκτη" μορφή της, οικοδομήθηκε ακριβώς πάνω στις δυνατότητες που πρόσφεραν οι πολεμικές - επεμβατικές και αποσταθεροποιητικές δραστηριότητες του ΝΑΤΟ και των "μεγάλων χωρών" της ΕΕ στην ευρύτερη περιοχή μας, σε Ιράκ, Συρία, ΛΙβύη κλπ τις τελευταίες δεκαετίες. Το ΝΑΤΟ και η ΕΕ πρόσφεραν διάφορους συμπληρωματικούς ρόλους στην Τουρκία των Ερντογάν - Μπαχτσελί και σε διάφορες χώρες - συνεργάτες του Ερντογάν π.χ το Κατάρ, στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών τους επεμβάσεων, που αξιοποιήθηκαν στο έπακρο από το τουρκικό καθεστώς στην επιβίωση του, στην ενίσχυση του και κυρίως στην προβολή και συστηματική διεκδίκηση μιας δικής του "αυτόνομης ατζέντας" διεκδικήσεων. Το ΝΑΤΟ - ΗΠΑ - ΕΕ είναι οι βασικοί υπεύθυνοι της γενικής κρίσης στην Μεσόγειο και της τουρκικής τυχοδιωκτικής επιθετικότητας, μιας κρίσης που - μεταξύ άλλων - επωμίζεται η Ελλάδα και ο ελληνικός λαός.

Το καθεστώς Ερντογάν που σε πολιτική συνεργασία με τους Γκρίζους Λύκους, κυβερνά την Τουρκία ακολουθεί εδώ και χρόνια μια σκληρά αντιδραστική εσωτερική πολιτική με νεοφασιστικά χαρακτηριστικά. Καταπιέζει και καταργεί τα πολιτικά δικαιώματα, χρησιμοποιεί τον κρατικό μηχανισμό, την οικονομία, τα μέσα ενημέρωσης και το διαδίκτυο σαν φέουδο, εξοντώνει και φυλακίζει τους πολιτικούς αντιπάλους, ακόμα και κοινοβουλευτικούς, γεμίζει τις φυλακές με την προοδευτική νεολαία της Τουρκίας που αργοσβήνει σε ηρωικές απεργίες πείνας, παραχαρασει και ισλαμοποιεί ιστορικά και θρησκευτικά μνημεία, ακολουθεί πολιτικές εξόντωσης, στα όρια της εθνοκάθαρσης, απέναντι στον Κουρδικό λαό. Αυτές οι άγριες νεοφασιστικές πολιτικές έχουν την πλήρη ανοχή των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, αλλά και της Ρωσίας (στη βάση δικών της σχεδιασμών που θεωρούμε ότι, με βάση τα γεγονότα, οφείλει άμεσα να αναπροσαρμόσει) που αντιμετωπίζουν τον Ερντογάν σαν "μεγάλο σκακιστή" όπως ο Τραμπ και σε κάθε περίπτωση σαν "νόμιμο και αξιόπιστο" συνομιλητή. Η προκλητικότητα και ο τυχοδιωκτισμός του Ερντογάν στην Μεσόγειο και την Μέση Ανατολή, εδράζεται και ενισχύεται ακριβώς από την διεθνή και ιμπεριαλιστική στήριξη - ανοχή στο εσωτερικό του μέτωπο, καθώς το Τουρκικό καθεστώς έχει πραγματικά απέναντι του, αντίπαλό του, μόνο την δημοκρατική αλληλεγγύη των προοδευτικών ανθρώπων και κινημάτων προς τον Τουρκικό λαό. Αυτή η επιλεκτική ανοχή των ΝΑΤΟ - ΕΕ προς τον Ερντογάν και τις ατελείωτες αυταρχικές εκτροπές στην Τουρκία, ενισχύει τις ανησυχίες σχετικά με τις γενικότερες προθέσεις τους και τα μαγειρέματα τους. 

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη κινείται επίσημα και ανοιχτά στην σκληρή ευρωατλαντική γραμμή για τις εξελίξεις στην Μεσόγειο, γραμμή που με απόλυτο και δογματικό τρόπο δρομολογήθηκε από όλες τις κυβερνήσεις της μνημονιακής περιόδου και αφορά τα ζητήματα των ενεργειακών αποθεμάτων, του EastMed, καθώς και την γενικότερη πολιτική συμμαχιών της χώρας. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, ξεπερνώντας κατα πολύ κάθε προηγούμενη έκφραση στην ελληνική εξωτερική πολιτική, έχει τοποθετήσει τα ελληνοτουρκικά ζητήματα ουσιαστικά σαν εσωτερική ευρωατλαντική διαφορά, ευελπιστώντας κατα κύριο λόγο στην εύνοια των ΗΠΑ - Γερμανίας - Γαλλίας και σε "ενδεικτικές" (χαμηλής κλίμακας) κυρώσεις πρός την Τουρκία, εκ μέρους της ΕΕ, σε μια πολιτική στόχευση "σοφρωνισμού" της τουρκικής ηγεσίας και των μαξιμαλιστικών - αναθεωρητικών διεκδικήσεων που αυτή εκφράζει δημόσια και σε μια κατεύθυνση διαμόρφωσης ευνοϊκής ατζέντας ενός νέου ελληνοτουρκικού διαλόγου, που απομένει να δούμε αν θα υπάρξει και κυρίως που μπορεί να οδηγήσει. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη - ΝΔ, σαν σκληρή και παραδοσιακή εκπρόσωπος του "πνεύματος" της ντόπιας ξεπουλημένης αστικής τάξης που έχει μετατρέψει την χώρα μας σε στρατιωτική βάση - ορμητήριο του ΝΑΤΟ,  κινείται ευθέως στην "ρεαλιστική" γραμμή περί των προστατιδών μεγάλων δυνάμεων και καλεί ανοιχτά (και) την ΕΕ να δει την Μεσόγειο σαν θάλασσα των δικών της ζωτικών συμφερόντων, προσκαλεί δηλαδή σε ακόμα ισχυρότερη και μόνιμη ιμπεριαλιστική εμπλοκή στην ήδη τραυματισμένη από τις ιμπεριαλιστικές παρεμβάσεις, Μεσογειακή λεκάνη. Τόσο τα γεγονότα της αμέσως επόμενης περιόδου, όσο - και κυρίως - οι μέσο - μακροπρόθεσμες εξελίξεις θα δείξουν..

Η δική μας θέση απέναντι σε αυτά που ήδη συμβαίνουν είναι πως σήμερα, αυτή τη στιγμή, η μόνη πατριωτική γραμμή συσπείρωσης του λαού και της ελληνικής νεολαίας είναι η αντιιμπεριαλιστική γραμμή που απαιτεί ειρήνη - συνεργασία των λαών και των χωρών της Μεσογείου - τερματισμό των πολεμικών ιαχών και εξασφάλιση της νόμιμης και εμπεδωμένης εθνικής κυριαρχίας κάθε λαού και κάθε κράτους της περιοχής. Η μόνη πατριωτική θέση συσπείρωσης του λαού και της ελληνικής νεολαίας, αλλά και όλων των Μεσογειακών λαών, σήμερα, είναι αυτή που αγωνίζεται ενάντια στην καταλήστευση των ενεργειακών πηγών από τις πολυεθνικές και τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, τα συμφέροντα - που η εμπειρία δείχνει πως δεν διστάζουν να σπρώξουν χώρες και λαούς ακόμα και σε πολεμικές περιπέτειες  (εξ ονόματος τους) αν αυτό τους εξυπηρετεί. Η μόνη πατριωτική γραμμή συσπείρωσης του λαού και της ελληνικής νεολαίας σήμερα είναι αυτή που αμφισβητεί, που δεν δείχνει "εμπιστοσύνη" στα μεγάλα αφεντικά, η γραμμή που αντιστρατεύεται την ιμπεριαλιστική εμπλοκή και την ενίσχυση της εξάρτησης της χώρας μας, την παραπέρα οικονομική - εξοπλιστική και πολιτική εξάρτηση της. Είναι αυτή η αντιιμπεριαλιστική πατριωτική και δημοκρατική γραμμή που αντιλαμβάνεται την λεγόμενη εθνική στρατηγική σαν μια έννοια που περιλαμβάνει πρωτίστως τα αιτήματα, τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις της κοινωνικής λαικής πλειοψηφίας, αυτής της πλειοψηφίας που προτάσσει την ειρήνη και την συνεργασία των λαών σε έργα δημιουργικά και επωφελή, έργα με σεβασμό στο φυσικό περιβάλλον και όχι την εκβιασμένη εμπλοκή της χώρας μας και όλων των χωρών της περιοχής στα επικίνδυνα και κοστοβόρα παιγνίδια των πολεμικών βιομηχανιών, των εμπόρων όπλων, των ιμπεριαλιστικών κέντρων και των πολυεθνικών.




Τετάρτη 8 Ιουλίου 2020

Η ΕΝΑΚ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΤΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΝΔ - ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ

Η συμπλήρωση ενός χρόνου από την έναρξη της διακυβέρνησης ΝΔ - Μητσοτάκη, στις 7 του Ιούλη του 2019, προσφέρει την δυνατότητα για ανακεφαλαιώσεις γεγονότων και καταστάσεων που, στον χρόνο αυτό, έχουν δημιουργηθεί. Παρά το ότι τα γεγονότα είναι τόσο αρνητικά, πιεστικά και δραματικά που δεν βοηθούν την μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών σε νηφάλιους αναστοχασμούς, καθώς ο κόσμος δίνει πλέον μάχη επιβίωσης και εκεί εστιάζει το κυρίως ενδιαφέρον του, παρά την γνωστή προπαγανδιστική σύγχυση που μεθοδικά προκαλείται από τα μεγάλα ΜΜΕ που βρίσκονται  ανοιχτά στο πλευρό της κυβέρνησης Μητσοτάκη με όλη τη δύναμη πυρός τους και φυσικά με το αζημίωτο, η αντικειμενική πραγματικότητα δείχνει ξεκάθαρα μια "δυναμική" κατάσταση ταχείας χειροτέρευσης σε όλους τους τομείς, μια κατάσταση βαθιά ανησυχητική, επικίνδυνη, χωρίς ελπίδα, εντελώς αδιέξοδη.και αρνητική για τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Έχει επίσης γίνει, πλέον,  απολύτως ξεκάθαρο πως η κυβέρνηση διαχειρίζεται την υγειονομική κρίση του κορονοιού και την "αξιοποιεί" με τέτοιο τρόπο που να εξυπηρετούνται αποκλειστικά και μόνο (άμεσα και μακροπρόθεσμα) οι σκληροί αυταρχικοί αντιδημοκρατικοί σχεδιασμοί της, που προβλέπουν την ταχύτατη διαμόρφωση ενός μοντέλου στη χώρα με καταργημένες όλες τις λαϊκές κοινωνικές - δημοκρατικές κατακτήσεις και δικαιώματα, και σε ισχύ (και νομοθετημένα) μόνο τα συμφέροντα του μεγάλου εγχώριου κεφαλαίου, των μεγαλοξενοδόχων και λοιπών, των ξένων πολυεθνικών - επενδυτών (ο Ερημίτης στην  ΒΑ Κέρκυρα θα είναι ένα ακόμα "ξεκαθάρισμα" που έχει αναλάβει "εργολαβικά" ο Μητσοτάκης με βοηθό τον Γεωργιάδη) του  μοντέλου των κάθε είδους ημετέρων και κολλητών της "αγίας οικογένειας" Μητσοτάκη.. Το πρόσφατο νομοσχέδιο για το πλαίσιο των διαδηλώσεων αποκαλύπτει πολλά για τις κυβερνητικές προθέσεις και μεθόδους. Η Ελλάδα κλονίζεται και ξεπουλιέται στοχευμένα, αποδυναμώνεται και κατακερματίζεται οικονομικά και κοινωνικά με ακόμα μεγαλύτερη ταχύτητα, σε μια περίοδο μάλιστα που οι εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή μας, στην Μεσόγειο, για σειρά λόγων, παρουσιάζονται σαν ιδιαίτερα αβέβαιες και ανησυχητικές, με ΝΑΤΟ - ΕΕ και Τουρκία να βρίσκονται σε μεταξύ τους "επικοινωνία διαλόγου"..
Η ΕΝΑΚ στην ανοιχτή εκδήλωση - συζήτηση που είχε διοργανώσει τον περασμένο Οκτώβρη με θέμα τους " τρεις πρώτους μήνες της διακυβέρνησης Μητσοτάκη" είχε προειδοποιήσει για τα επερχόμενα  και είχε περιγράψει τις τάσεις του αθροίσματος αστικής - επιχειρηματικής και της ακροδεξιάς - νεοφασιστικού τύπου πολιτικής που εκπροσωπείται ισχυρά και  κυριαρχεί στην κυβερνητική πολιτική. Σήμερα, αρκετούς μήνες μετά, τα γεγονότα είναι πολλά, οι εξελίξεις μεγάλες και τέτοιες που υποχρεώνουν τον ελληνικό λαό, την νεολαία, την εργατική τάξη, σε εγρήγορση, σε πλήρη αγωνιστικό συναγερμό, σε κινητοποίηση για την επιβίωση, την δημοκρατία, την ελπίδα.  

Κυριακή 29 Μαρτίου 2020

ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ – ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ – ΕΠΙΚΑΙΡΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ – ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΧΟΛΙΟ

1) Νέες εξελίξεις και νέα δεδομένα δημιουργούνται συνεχώς στο προσφυγικό – μεταναστευτικό ζήτημα επιβεβαιώνοντας πως στατικές ερμηνείες και αναφορές δεν αποτελούν επαρκή μέθοδο προσέγγισης, καθώς το προσφυγικό – μεταναστευτικό δεν έπαψε ποτέ να αποτελεί ένα πολυσύνθετο και πολυπαραγοντικό θέμα, τοποθετημένο σε ένα ευρύ και ρευστό πλαίσιο που δέχεται τις επιδράσεις άμεσα η έμμεσα εμπλεκομένων μερών, που αποτελούν παράλληλα και συστατικά του στοιχεία. Η πανδημία του κορονοιού που βρίσκεται σε εξέλιξη, επιρρεάζοντας πολυεπίπεδα, πιθανότατα θα ασκήσει και αυτή ορισμένες επιδράσεις (και) στο συγκεκριμένο ζήτημα στην γενική του διαμόρφωση, ενώ υπενθυμίζει με έντονο τρόπο την ανάγκη άμεσης και επαρκούς λήψης μέτρων προστασίας και υγειονομικής φροντίδας στους προσφυγικούς πληθυσμούς. Είναι σαφές ότι τραγικά  θύματα σε αυτό το ρευστό και περίπλοκο σκηνικό συμφερόντων και πολιτικών σκοπιμοτήτων, αποτελούν τα εκατομμύρια των προσφύγων και μεταναστών, που βγήκαν στους άγνωστους δρόμους μιας μεγάλης και αβέβαιης μετακίνησης, στο πλαίσιο της εύλογης επιδίωξης τους για οικογενειακή και ατομική επιβίωση, ασφάλεια και μια καλύτερη ζωή, μέσα από διαδρομές εμπόλεμων ζωνών και εξαθλιωμένων περιοχών.
2) Οι πολεμικές εξελίξεις στην Συρία, με την ήττα του ΝΑΤΟ και την νίκη της κυβέρνησης Άσαντ και των συμμάχων της, βρίσκονται σε μια πορεία ολοκλήρωσης που σαν οριστικό τέλος πρέπει να έχει την ολοκληρωτική απελευθέρωση των εδαφών του Συριακού κράτους και την αποχώρηση κάθε δύναμης εισβολής. Παράλληλα, η Τουρκία του Ερντογάν βγαίνει αργά, αλλά σαφώς αποδυναμωμένη σε σχέση με τις μεγάλες επιδιώξεις της στην εκεί περιοχή, αλλά και στα υπόλοιπα μέτωπα άμεσης εμπλοκής της ( Αίγυπτος – Λιβύη κλπ).  Αποδυναμωμένη στο στρατιωτικό, πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο και με τραυματισμένη, όχι όμως νεκρή, την “ειδική” σχέση συνεργασίας με την Ρωσία που αναπτύχθηκε πολύπλευρα τα προηγούμενα χρόνια. Παραμένει όμως δεδομένο ότι το Κουρδικό συνεχίζει να αποτελεί  το κεντρικό πρόβλημα, το μεγαλύτερο – ομολογημένο – ζήτημα και διακύβευμα της τουρκικής ηγεσίας και της τουρκικής αστικής τάξης, διακύβευμα που κυριαρχεί – ηγεμονεύει καθοριστικά στην πολιτική της, χωρίς  αυτό να σημαίνει εγκατάλειψη από την τουρκική ηγεσία παραδοσιακών μετώπων επιθετικής διεκδίκησης και “διαπραγμάτευσης” σε Αιγαίο – Ανατολική Μεσόγειο – Βαλκανική και αλλού. Είναι πλέον ορατή μια προσπάθεια και ιχνιλάτηση επι”στροφής” του τιμονιού της γενικότερης πολιτικής της Τουρκίας προς μια δυναμική και αναβαθμισμένη, εάν αποδειχθεί εφικτό, επαναπροσέγγιση με τα ευρωατλαντικά κέντρα, που τα προηγούμενα χρόνια, τουλάχιστον φαινομενικά, παρουσίασε τις γνωστές διαταραχές, παρότι δική μας σταθερή εκτίμηση ήταν και είναι πως η Ερντογανική Τουρκία δεν έπαψε ποτέ να αποτελεί ενεργό τσομπανόσκυλο του ΝΑΤΟ στην περιοχή. Η επιλογή αυτή εκφράστηκε αρκετά επίσημα στις τελευταίες επαφές Ερντογάν στην Ευρώπη και κυρίως στις πρόσφατες συνομιλίες Ερντογάν με Μέρκελ – Μακρόν – Τζόνσον, γεγονός που δείχνει, ανάμεσα στα άλλα, ότι οι ευρωατλαντικές ηγεσίες έχουν ήδη εισχωρήσει για τα καλά σε ένα νέο παζάρι με την Τουρκία, παζάρι που άλλωστε δεν είχε διακοπεί ποτέ, ούτε στο επίπεδο ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ούτε σε αυτό της ΕΕ, στη βάση της συνθήκης ΕΕ – Τουρκίας, αλλά και των ευρύτερων οικονομικών, εμπορικών, στρατιωτικών και πολιτικών τους διασυνδέσεων. Στην διαδικασία αυτή έρχονται να προστεθούν οι, καθόλου τυχαίες, δηλώσεις – αναφορές Τσαβούσογλου πως “τα σύνορα της Ευρώπης – ΕΕ είναι τα ανατολικά σύνορα της Τουρκίας” – δηλώσεις προς πολλούς αποδέκτες, ένας από αυτούς, αυτονόητα η ελληνική πολιτική ηγεσία που κινείται επίμονα και μονοδιάστατα με βάση την  πολιτική  των κοινών “ελληνο – ευρωπαϊκών συνόρων” (που επαναδιατυπώθηκε βέβαια, κάπως χαλαρά, και στην πρόσφατη σύνοδο της ΕΕ). Οι δηλώσεις αυτές του Τσαβούσογλου ασφαλώς δεν έγιναν τυχαία, έγιναν για να αποτελέσουν και ένα “ενδιαφέρον” μήνυμα νέας “διαθεσιμότητας” προς τα επιτελικά κέντρα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Την ίδια ώρα, και για την ώρα τουλάχιστον, εξελίσσεται και μια αξιοπρόσεκτη αναδιάταξη – σε σχέση με τη χώρα μας – της τουρκικής πολιτικής στο επίκαιρο ζήτημα της εργαλειοποίησης των εκατομμυρίων προσφύγων που βρίσκονται στα εδάφη της, αναδιάταξη που δρομολογήθηκε πριν την επίσημη έναρξη της κρίσης του κορονοιου και την επιβολή έκτακτων μέτρων στην δική μας περιοχή, που περιλαμβάνει από την μια μεν τα γνωστά γεγονότα με το άνοιγμα “προσφυγικού μετώπου” στον Έβρο, από την άλλη τον – με πολιτική εντολή – σαφή περιορισμό, τουλάχιστον μέχρι στιγμής, των προσφυγικών ροών στα νησιά του Αιγαίου.. Μια νέα σοβαρή εξέλιξη, η – επίσης με τουρκική κρατική επίβλεψη – εκκένωση του καταυλισμού του Παζάρκουλε, απέναντι από τις Καστανιές Έβρου, που αποτελούσε την βασική εστία έντασης εκεί, έρχεται να συμπληρώσει την νέα, διαφορετική  εικόνα για το προσφυγικό – μεταναστευτικό, που διαμορφώνεται στην παρούσα φάση, τουλάχιστον στο ελληνοτουρκικό συνοριακό πεδίο.. Οι νέες δηλώσεις του Τούρκου υπουργού εσωτερικών Σοϊλού, πως οι πρόσφυγες “δεν θα εμποδιστούν” να επιστρέψουν στο Παζάρκουλε μετά την λήξη της πανδημίας, μένει να επιβεβαιωθούν με βάση τα τότε δεδομένα.. Δική μας γενικότερη εκτίμηση είναι πως στενές ερμηνείες σχετικά με το πλαίσιο διαπραγμάτευσης του Ερντογάν με την ΕΕ, που επικεντρώνουν αποκλειστικά σε οικονομικά οφέλη της Τουρκίας, δεν είναι επαρκείς όχι γιατί δεν έχουν ισχύ, αλλά γιατί δεν αποτυπώνουν με ακρίβεια και σε βάθος το πραγματικό, το καταφανώς ευρύτερο περιεχόμενο της συζήτησης και της διαπραγμάτευσης που εξελίσσεται ανάμεσα στην Τουρκία και τα ευρωατλαντικά ηγετικά κλιμάκια.
3) Η οριστική νίκη των Συριακών κυβερνητικών δυνάμεων, με ολοκληρωτική απελευθέρωση – επανάκτηση των εδαφών στο σύνολο της Συριακής επικράτειας, χωρίς τις γκρίζες ζώνες που διεκδικεί ο Ερντογάν στην περιοχή του Ιντλίμπ και αλλού, και πλήρης αποχώρηση των τουρκικών δυνάμεων εισβολής στη Συρία και μαζί τους των ισλαμιστικών συμμοριών που στηρίζονται από την Άγκυρα, αποτελεί μια πρώτη βασική προϋπόθεση για την ουσιαστική ειρήνευση – ομαλοποίηση της κατάστασης και την έναρξη διαδικασιών για τον πραγματικό περιορισμό των προσφυγικών ροών και την σταδιακή επιστροφή προσφύγων πίσω, στις περιοχές προέλευσης τους. Καθώς κρίσιμο κατεπείγον θέμα αποτελεί η διαχείριση και γενικά  το μέλλον αναφορικά με τα εκατομμύρια προσφύγων που είναι συγκεντρωμένοι και εγκλωβισμένοι στην τουρκική επικράτεια, η συνεχιζόμενη εμπλοκή και στήριξη των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ στα παιγνίδια του Ερντογάν στην εκεί περιοχή, με στόχευση την  διατήρηση δυνατοτήτων σχετικής αναμόχλευσης και άσκησης πίεσης στα Συριακά εδάφη, καθυστερεί  τις διαδικασίες ειρήνευσης και σταδιακής δρομολόγησης διαδικασιών εξομάλυνσης – επίλυσης του τεράστιου προσφυγικού ζητήματος. Το ίδιο ισχύει και για την περίπτωση της Λιβύης, που αποτελεί ένα άλλο μεγάλο θέμα, άμεσα όμως συνδεδεμένο με το γενικότερο πρόβλημα. Δεν είναι καθόλου τυχαία, αντίθετα είναι χαρακτηριστική, η πρόσφατη καταγγελία – Ρηματική Διακοίνωση της Αιγύπτου στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ (10 Μάρτη 2020) για άμεση σχέση και ευθύνη της Τουρκίας στην οργανωμένη μεταφορά ισλαμιστών – τζιχαντιστών στα Λιβυκά εδάφη με τις συνέπειες που έχουν αυτές οι μεθοδεύσεις στην εκεί περιοχή. Επαναλαμβάνουμε την σταθερή θέση μας, πως η πλήρης ήττα της πολιτικής που δρομολόγησαν και υλοποίησαν τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, της πολιτικής των επεμβάσεων – παρεμβάσεων και  πολέμων, αποτελεί την κύρια προϋπόθεση για το πέρασμα στην φάση της ομαλότητας που είναι απαραίτητη για την αντιμετώπιση – εξομάλυνση του προσφυγικού – μεταναστευτικού. Πάγιο και άμεσο αίτημα σε αυτή την κατεύθυνση και προς το συμφέρον της χώρας μας, είναι η άμεση επαναλειτουργία της Συριακής πρεσβείας στην Αθήνα, που παραμένει κλειστή εδώ και πολλά χρόνια με ευρωατλαντική εντολή και η πλήρης αποκατάσταση των διπλωματικών μας σχέσεων με το Συριακό κράτος και την κυβέρνηση του, η δυναμική και απευθείας συνεργασία της Ελλάδας με την Συρία και την κυβέρνηση της στην κατεύθυνση των μέτρων επίλυσης του προσφυγικού – μεταναστευτικού.
4) Τα γεγονότα στον Έβρο, αποτέλεσαν, χωρίς καμιά αμφιβολία, μια μεθοδευμένη χρησιμοποίηση, εργαλειοποίηση, όπως συνηθίζεται να λέγεται, εκ μέρους της τουρκικής ηγεσίας, του προσφυγικού ζητήματος στο πλαίσιο δικών της η και ευρύτερων ευρωατλαντικών σχεδιασμών και αναδιατάξεων πολιτικής. Χωρίς αμφιβολία επίσης, η χώρα μας, όπως κάθε χώρα, σαν γενική αρχή, έχει και πρέπει να έχει, όχι μόνο το αυτονόητο και νόμιμο δικαίωμα, αλλά και την υποχρέωση άσκησης κυριαρχικών δικαιωμάτων απέναντι σε οργανωμένη συνοριακή παραβίαση, πολύ περισσότερο όταν αυτή είναι φανερά συντονισμένη και μεθοδευμένη από άλλο κράτος. Αυτά όμως τα σοβαρά δεδομένα και ζητήματα, που αφορούν την γενική αρχή προστασίας εθνικής – εδαφικής κυριαρχίας, έχουν μεγάλη απόσταση τόσο από επικίνδυνες θεατρικές παραστάσεις έξαλλου εθνικισμού και αχρείαστου επικίνδυνου μιλιταρισμού, όσο και από συγκυριακές πολιτικές δημαγωγίες που δεν αντέχουν στο χρόνο και σύντομα ανατρέπονται από την πραγματικότητα. Το υπαρκτό δράμα των εκατομμυρίων προσφύγων και μεταναστών είναι ένα συγκεκριμένο πρόβλημα που ζητά λύσεις και διεξόδους και δεν είναι επιτρεπτό να συσκοτιστεί μέσα στην ομίχλη οποιασδήποτε αντιπαράθεσης η εργαλειοποίησης, όπως και οι κανόνες διεθνούς δικαίου δεν υποστέλλονται – ούτε διαγράφονται εντός οποιουδήποτε κλίματος πραγματικής η τεχνικής οξύτητας. Επισημαίνουμε ότι πέρα από τα μεγάλα λόγια που μπορούν εύκολα να αναδιατυπωθούν η να ξεχαστούν, ο μεγάλος κίνδυνος για την χώρα μας, την Ελλάδα, είναι η  μόνιμη εμπλοκή της, ο εγκλωβισμός της σε οργανωμένους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς που θα την καταστήσουν πάγιο συστατικό μέρος του ζητήματος με ότι ήδη σημαίνει αυτό, αλλά και με ότι μπορεί να σημάνει σε πρακτικό επίπεδο και σε βάθος χρόνου, καθώς θα παρουσιάζεται και θα “πολιτογραφείται”  το προσφυγικό – μεταναστευτικό σαν ένα ακόμα κεφάλαιο ελληνοτουρκικής διαφοράς και όχι σαν ένα ευρύτερο διεθνές και ευρωπαϊκό ζήτημα, όπως πράγματι είναι, ένα ζήτημα που χρειάζεται άμεσες λύσεις, λύσεις και απαντήσεις ουσίας, δικαιοσύνης και ανθρωπισμού. Τόσο οι συνθήκες του Δουβλίνου, όσο και η συνθήκη ΕΕ – Τουρκίας συγκροτούν ένα σκληρό αντιδραστικό πλαίσιο που προκαλεί τεράστια προβλήματα όχι μόνο στους πρόσφυγες αλλά και στην δική μας χώρα. Καθώς οι ντόπιες αντιδραστικές πολιτικές δυνάμεις υπηρετούν πιστά αυτό το αισχρό και επικίνδυνο πλαίσιο που βρίσκεται σε ισχύ, καθήκον του ελληνικού λαού, του κινήματος αντίστασης, του αριστερού προοδευτικού κινήματος, είναι η επίμονη και σταθερή πολιτική διεκδίκηση της κατάργησης του.
5) Το προσφυγικό – μεταναστευτικό στην ευρύτερη περιοχή της Μέσης Ανατολής και Αφρικής, είναι ένα ζήτημα, επαναλαμβάνουμε, σε διαρκή εξέλιξη. Πρόκειται  για  – αντικειμενικά πλέον – ενιαίο ζήτημα και όχι για διαφορετικά μεγέθη, όπως επιχειρειρούν μεθοδικά να το παρουσιάσουν κατά καιρούς αντιδραστικοί και φασιστικοί κύκλοι προπαγάνδας, καθώς έχει κοινή αιτία και ρίζες τόσο στην εμφάνιση του, όσο και στην τεράστια διόγκωση που έχει παρουσιάσει. Η κλιμάκωση των ιμπεριαλιστικών πολέμων τα τελευταία 30 χρόνια, με την μορφή των ένοπλων επεμβάσεων σε χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής ( Ιράκ – Αφγανιστάν – Λιβύη – Συρία κλπ)  σε συνδυασμό με τις ασταμάτητες επιδιώξεις καταλήστευσης και εκμετάλλευσης των πλουτοπαραγωγικών εφοδίων αυτών των περιοχών από πολυεθνικές και άλλα συμφέροντα, συγκροτούν τον πυρήνα της τεράστιας έξαρσης του προβλήματος της μαζικής φυγής, του μαζικού ξεσπιτώματος εκατομμυρίων ανθρώπων, στο πλαίσιο της μεγάλης αποσταθεροποίησης που προκλήθηκε. Όποιες άλλες απόπειρες “ερμηνείας” δεν είναι ούτε αξιόπιστες, ούτε φυσικά πρωτεύουσας σημασίας, καθώς δεν απαντούν στα σαφή και αμείλικτα ερωτήματα της σύγχρονης πραγματικότητας. Η μεγάλη αποσταθεροποίηση της ευρύτερης περιοχής που “τροφοδοτεί” σήμερα το προσφυγικό – μεταναστευτικό ζήτημα, πραγματοποιήθηκε συστηματικά και σε βάθος χρόνου και είχε σαν περιεχόμενο ένα ογκώδες σύνολο ιμπεριαλιστικών αποσταθεροποιητικών ενεργειών, όπως την ανατροπή μη επιθυμητών κυβερνήσεων μέσω ανοιχτών ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων ( Ιράκ – Λιβύη – Συρία), την μεθοδευμένη αναμόχλευση του ισλαμικού φονταμενταλισμού, των θρησκευτικού τύπου αντιπαραθέσεων ανάμεσα στους πληθυσμούς που πυροδότησε και ενίσχυσε τις γνωστές ισλαμιστικές ομάδες, την διαμόρφωση ευνοϊκών συνθηκών και την στήριξη σε αντιδραστικές πολιτικές δυνάμεις και αστικές τάξεις της περιοχής (πχ Ερντογάν – Τουρκία) να αναβαθμίσουν την εμπλοκή τους στις εξελίξεις, να δράσουν τυχοδιωκτικά και να διεκδικήσουν μεγαλύτερα κομμάτια στην περιοχή στο πλαίσιο μιας εκτεταμένης ιμπεριαλιστικής λεηλασίας. Το ΝΑΤΟ (ΗΠΑ – ΕΕ) και συνολικά το ευρωατλαντικό σύστημα, στο οποίο συμμετέχει και η χώρα μας, με τις στρατιωτικές και πολιτικές υποδομές του, υπήρξε και συνεχίζει να είναι ο βασικός πρωταγωνιστής και εκτελεστής αυτού του μακρόχρονου σχεδιασμού και ξεκάθαρα ο βασικός υπεύθυνος της ραγδαίας έξαρσης του προσφυγικού – μεταναστευτικού.
6) Στο πλαίσιο αυτής της ιμπεριαλιστικής εκστρατείας αποσταθεροποίησης και λεηλασίας που συνεχίζει να υφίσταται, παρά τα τεράστια κοινωνικά προβλήματα που δημιουργεί αλλά και τις ήττες που έχει υποστεί, κρίσιμος παράγοντας των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών είναι η αποδυνάμωση, το σκληρό χτύπημα των δυνάμεων και κινημάτων λαϊκής αντιιμπεριαλιστικής αντίστασης στην ευρύτερη περιοχή. Αυτό το χτύπημα κλιμακώνεται, σε αγαστή συνεργασία όλων των κυβερνήσεων του ευρωατλαντικού ιμπεριαλιστικού τόξου, εισάγοντας και κλιμακώνοντας μια νέα περίοδο αυταρχισμού και φασιστικοποίησης. Αυτή η ιμπεριαλιστική πολιτική έγινε ήδη πλήρως ορατή το αμέσως προηγούμενο διάστημα, απέναντι και στα δύο μεγάλα και εμβληματικά λαϊκά απελευθερωτικά κινήματα της περιοχής, το Παλαιστινιακό, με ακραία υποστήριξη των ισραηλινών θέσεων και το Κουρδικό κίνημα με ανοιχτή στήριξη των τουρκικών επιδιώξεων, με κύριο και καταρχήν πρωταγωνιστή τις ΗΠΑ. Είναι πλέον ξεκάθαρο πως οι λαοί της ευρύτερης περιοχής βρίσκονται απέναντι σε μια νέα φάση αναδιάταξης της ιμπεριαλιστικής πολιτικής, εντός της οποίας και σε άμεση επίδραση βρίσκεται, ανάμεσα σε άλλα, και το προσφυγικό – μεταναστευτικό ζήτημα.


Τετάρτη 4 Μαρτίου 2020

ΣΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΗΜΕΡΕΣ - ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΝΑΚ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ - ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ

Μέσα στις επόμενες ημέρες η ΕΝΑΚ θα δώσει στην δημοσιότητα συνολική πολιτική ανακοίνωση – εκτίμηση, σχετικά με τις νέες εξελίξεις που διαμορφώνονται συνεχώς στο προσφυγικό – μεταναστευτικό ζήτημα και τα ευρύτερα θέματα που εμπλέκονται σε αυτό. Η ΕΝΑΚ καθιστά σαφές πως αυτονόητα βρίσκεται σε πλήρη ισχύ το σχετικό γενικότερο και βασικό πλαίσιο των θέσεων και τοποθετήσεων της, όπως έχει εκφραστεί στις μέχρι σήμερα δημόσιες τοποθετήσεις της.