Κυριακή 21 Μαρτίου 2010

ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ- ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΞΕΝΟΔΟΧΟΥΠΑΛΛΗΛΩΝ

ΕΝΙΑΙΑ  ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΕΡΚΥΡΑΣ - ΕΝΑΚ

Κέρκυρα 21-3-2010 



ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ- ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ  ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΞΕΝΟΔΟΧΟΥΠΑΛΛΗΛΩΝ 
 

Την τελευταία  περίοδο βρίσκεται σε εξέλιξη μια ολομέτωπη επίθεση ενάντια στο μεγαλύτερο συνδικάτο του νομού ,το σωματείο ξενοδοχοϋπαλλήλων και ακόμα πιο έντονα, ενάντια στον πρόεδρό του Σταμάτη Πελάη. Η επίθεση αυτή εκδηλώνεται στις γνωστές συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί μετά τον καταιγισμό των αντεργατικών και αντιλαϊκών μέτρων που ασταμάτητα ανακοινώνει η κυβέρνηση. Όλοι γνωρίζουμε ότι η συγκεκριμένη επίθεση στο σωματείο και στον πρόεδρό του διεξάγεται με προσχηματικά και αβάσιμα «επιχειρήματα» ενώ στη πραγματικότητα υποκρύπτει την επιδίωξη διαφόρων κύκλων της εργοδοσίας και του πολιτικού κατεστημένου με στόχο να αποπροσανατολίσουν, να συσκοτίσουν και τελικά να κάμψουν το αγωνιστικό φρόνημα των εργαζομένων και του κερκυραϊκού λαού γενικότερα . Επίσης όλοι γνωρίζουμε , αφού αποτελεί αντικειμενικό γεγονός , την ισχυροποίηση και την διεκδικητική ορμή των εργαζομένων στα ξενοδοχεία , που ολοένα και ενισχύεται , γεγονός άμεσα σχετιζόμενο με την αγωνιστική συνδικαλιστική δράση των στελεχών του σωματείου και το αγωνιστικό κλίμα διεκδίκησης και αξιοπρέπειας που έχει προκαλέσει στους εργαζόμενους στα ξενοδοχεία μετά από πολλά χρόνια εργοδοτικών αυθαιρεσιών και καταπίεσης .
Η ΕΝΑΚ εκφράζει τη λύπη της γιατί η αλληλεγγύη και η συμπαράσταση απέναντι στις επιθέσεις που δέχεται σήμερα το σωματείο ξενοδοχοϋπαλλήλων δεν είναι καθολική και πλήρης τόσο από τα συνδικάτα και τους συνδικαλιστικούς φορείς των εργαζομένων όσο και από τα πολιτικά κόμματα και τις ομάδες της αριστεράς . Για την ΕΝΑΚ δεν έχει καμία σημασία εάν τα σωματεία και οι συνδικαλιστές τους ανήκουν πχ. στο ΠΑΣΟΚ , στο ΠΑΜΕ  ή οπουδήποτε αλλού . Σημασία έχει ότι περισσότερο από ποτέ σήμερα είναι επιβεβλημένη η ενίσχυση της ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ πέρα και έξω από μικροκομματικές , μικρόψυχες και διασπαστικές – αντεργατικές αντιλήψεις . Μέσα από την εργατική ενότητα και τις διαδικασίες της αναπτύσσεται το δυναμικό και καθαρό εργατικό κίνημα , αυτό το κίνημα που είναι σε θέση να αποκαλύπτει και να παρεμβαίνει αποφασιστικά .
Η ερώτησή μας  είναι ξεκάθαρη : Που είναι η  διοίκηση του εργατικού κέντρου , που είναι η διοίκηση της τοπικής  ΑΔΕΔΥ και των άλλων συνδικαλιστικών  φορέων; Που είναι αυτοί που απευθύνουν τις δακρύβρεχτες επιστολές και εκκλήσεις  για ενότητα του συνδικαλιστικού κινήματος ;
Σταθερή θέση της  ΕΝΑΚ είναι ότι η ενότητα των  εργαζομένων αποτελεί προϋπόθεση για  την εργατική επίθεση που σήμερα έχουν ανάγκη και ο εργαζόμενος κόσμος και η χώρα μας . Όμως η ενότητα δεν θα οικοδομηθεί ποτέ από τους μικρόψυχους τοποτηρητές και τους γραφειοκράτες συνδικαλιστές που την επικαλούνται έντρομοι μόνο όταν τους εγκαταλείπει η εργατική τάξη προκειμένου να αγωνιστεί για τα δικαιώματα και την επιβίωσή της . Η πολιτική και συνδικαλιστική ενότητα της εργατικής τάξης οικοδομείται μέσα από τους ταξικούς και πολιτικούς αγώνες , εκεί  που όλοι κρινόμαστε και θα κρινόμαστε ασταμάτητα τόσο για τις θέσεις όσο και για τη πολιτική νοοτροπία που εκφράζουμε .
Τέλος , σχετικά  με τις λασπολογικές επιθέσεις των  διαφόρων κύκλων για το θέμα «των επιταγών» στο ΑΚΤΗ ΜΕΣΟΓΓΗΣ τη πολιτική απάντηση τη δίνει σε πρόσφατη ανακοίνωσή του ο Σύνδεσμος Ξενοδοχοϋπαλλήλων Κέρκυρας: Το τοπικό αρχοντολόι έχει τρομοκρατηθεί από την συνεχώς αυξανόμενη συσπείρωση και αγωνιστική δυναμική που αναπτύσσουν στο νομό οι εργαζόμενοι και ιδιαίτερα οι ξενοδοχοϋπάλληλοι . Τρέμουν , γιατί οι ξενοδοχοϋπάλληλοι αναδεικνύουν την δύναμή τους και διεκδικούν όχι μόνο ανατροπή της εργοδοτικής αυθαιρεσίας αλλά και μια καλύτερη ζωή μα δικαιώματα.

Κυριακή 7 Μαρτίου 2010

Διακήρυξη της Αδέσμευτης Κίνησης Γυναικών: 8 Mάρτη 1910-8 Μάρτη 2010

ΣΗΜ: Με αφορμή τα 100 χρόνια από την καθιέρωση της Μέρας της Γυναίκας, δημοσιεύουμε ένα αξιόλογο κείμενο της Αδέσμευτης Κίνησης Γυναικών

8 Mάρτη 1910-8 Μάρτη 2010

100 χρόνια αγώνα

100 χρόνια πάλης για την απελευθέρωση

΄Ηταν 8 Μάρτη του 1857, όταν ξεσηκώθηκαν οι εργάτριες των υφαντουργείων της Νέας Υόρκης και διεκδίκησαν λιγότερες ώρες εργασίας, κάτι που οι άντρες συνάδελφοί τους είχαν πετύχει από χρόνια, καλύτερα μεροκάματα και ανθρωπινότερες συνθήκες εργασίας.

΄Ηταν 8 Μάρτη του 1910, όταν η Κλάρα Τσέτκιν διεκδίκησε και πέτυχε, στην Δεύτερη Διεθνή Διάσκεψη των Σοσιαλιστριών στην Κοπεγχάγη, την καθιέρωση αυτής της ημέρας, σαν Ημέρας της Γυναίκας.

΄Ηταν 25 Μάρτη του 1911, λίγες μόνο μέρες μετά την Ημέρα της Γυναίκας, όταν μια βιομηχανία υποκαμίσων της Νέας Υόρκης πήρε φωτιά με τις πόρτες κλειδωμένες. Οι εργοδότες είχαν κλειδώσει για να μην μπουν μέσα οι συνδικαλιστές. Κάηκαν 146 γυναίκες, οι περισσότερες έφηβες 13 έως 18 χρόνων.

Δεν ήταν, βέβαια, τυχαίο, το ότι τα αφεντικά είχαν κλειδώσει τις γυναίκες μέσα στο εργοστάσιο. Υπήρχε προϊστορία. Δύο χρόνια πριν οι εργάτριες στην Νέα Υόρκη είχαν ξεσηκωθεί ξανά. Η μαζική απεργία έμεινε γνωστή στην Ιστορία σαν η απεργία των 20.000 γυναικών. Είχε ξεκινήσει από το συγκεκριμένο εργοστάσιο, το «Τρίγωνο».

΄Ηταν 8 Μάρτη του 1917, όταν 200.000 γυναίκες ξεχύθηκαν στους δρόμους της Πετρούπολης της Ρωσίας και φώναξαν «Ψωμί-Κάτω ο Πόλεμος-Βελτίωση της Κατάστασης των Γυναικών».

Ήταν 8 Μάρτη του 1945, όταν οι κρατούμενες στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Ράβενσμπρουκ της Γερμανίας, ένα κολαστήριο, που οι γυναίκες χρησιμοποιούνταν για την σεξουαλική ικανοποίηση πολιτών, στρατιωτικών, ακόμη και κρατουμένων, γιόρτασαν την Ημέρα της Γυναίκας, λίγο πριν την απελευθέρωσή τους, τον Απρίλιο του 1945.

Ήταν 8 Μάρτη του 2009, που μια γενναία γυναίκα, μια συνδικαλίστρια, η Κωνσταντίνα Κούνεβα, πάλευε για τη ζωή της, στην εντατική του Ευαγγελισμού.

Αναφέρουμε μόνο λίγες ημερομηνίες, από τις ατέλειωτες 8 Μάρτη της Ιστορίας των Αγώνων των Γυναικών.

Το 1977 ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών καθιέρωσε αυτή την ημέρα σαν Ημέρα για τα Δικαιώματα της Γυναίκας και τη Διεθνή Ειρήνη.

Η Ημέρα της Γυναίκας, από μέρα τιμής των ταξικών και φυλετικών αγώνων των γυναικών, μετατράπηκε σε μια άοσμη, άνευρη και απόλυτα αποδεκτή από το κατεστημένο γιορτή και μια θαυμάσια ευκαιρία για τις γυναίκες των κομμάτων, των συνδικάτων και των Μ.Μ.Ε. να προβάλλονται μιλώντας στη θέση εκείνων, που δεν μπορούν να έχουν λόγο, που ζουν στο παρασκήνιο, που βιώνουν καθημερινά την εκμετάλλευση, ταξική και φυλετική, που η ζωή τους έχει παραλύσει μέσα στη φτώχεια και τη δυστυχία. Οι  ευκατάστατες γυναίκες και πλήρως αποδεκτές από το κατεστημένο κυρίες, μιλούν για λογαριασμό των φτωχών και των εξοστρακισμένων γυναικών και στο όνομά τους, χωρίς αναφορά στις πραγματικές συνθήκες της ζωής τους, χωρίς πόνο, χωρίς κόπο, χωρίς σύγκρουση με τις κάθε λογής εξουσίες, χωρίς αναφορά στο φεμινιστικό κίνημα, που το περιφρονούν, όσο και το φοβούνται.

Οι προλετάριες και οι περιθωριοποιημένες γυναίκες είναι διστακτικές έως και εχθρικές στη θεωρία και τη δράση του φεμινισμού, αρνούνται το φεμινισμό της «δυτικής τακτοποιημένης γυναίκας», συγκρούονται με την τεχνοκρατική οπτική των έμφυλων κοινωνιών, ενώ το Παγκόσμιο Φεμινιστικό Κίνημα, οι γυναίκες σε όλο τον κόσμο, διεκδικούμε το αυτονόητο, την απελευθέρωση των γυναικών.

Σήμερα, που η συγκυρία οξύνει την καθημερινότητα, απαιτείται η συγκρότηση ενός παγκόσμιου κινήματος, που να εκφράζει τη μεγάλη γυναικεία μερίδα των κοινωνιών, ενάντια στην κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού και της απαξίωσης έως και απαλλοτρίωσης των γυναικών και των αγώνων τους.

Φτώχεια, πόλεμοι και μαζική εμπορία και εκπόρνευση γυναικών, αμέτρητα τα θύματα βίας και βιασμών, αμέτρητες οι άνεργες, οι κακοπληρωμένες, οι ανασφάλιστες.

8 Μάρτη 2010 στη μνήμη των καμένων εργατριών της Νέας Υόρκης, της Κλάρας Τσέτκιν, της Ρόζας Λούξεμπουργκ, των γυναικών του Ράβενμπρουκ, των εκατομμυρίων γυναικών που μάχονται για την απελευθέρωσή τους δηλώνουμε παρουσία, πίστη και ότι το μέλλον μας ανήκει.

Εμείς, δεν είμαστε στο Εγώ, αλλά στο Εμείς.

Αδέσμευτη Κίνηση Γυναικών

ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ! ΚΑΙ Ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΓΛΕΖΟΣ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ!

ΕΝΙΑΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΙΝΗΣΗ ΚΕΡΚΥΡΑΣ – ΕΝΑΚ

Κέρκυρα  7 Μαρτίου 20010

ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΘΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΚΕΡΚΥΡΑ!

ΚΑΙ Ο  ΜΑΝΩΛΗΣ ΓΛΕΖΟΣ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ!

Ένα σύμβολο  της εθνικής και της διαρκούς αντίστασης , ο άνθρωπος που ταπείνωσε τη χιτλερική Γερμανία κατεβάζοντας (μαζί με τον Λάκη Σάντα) τη σημαία τους από την Ακρόπολη, ο Μανώλης Γλέζος, χτυπημένος από τις δυνάμεις καταστολής κατά τη διάρκεια της πρόσφατης απεργιακής συγκέντρωσης, βρέθηκε στο νοσοκομείο με σοβαρά προβλήματα υγείας. Του ευχόμαστε περαστικά και θεωρούμε ότι όλοι οι κερκυραϊκοί φορείς πρέπει να πράξουν το ίδιο καθώς είναι γνωστοί οι στενοί δεσμοί που συνδέουν τη Κέρκυρα με τον Μανώλη Γλέζο και τον Μανώλη Γλέζο με την Κέρκυρα. Τα έφερε όμως έτσι η ζωή και τα γεγονότα, ώστε οι δεσμοί αυτοί να αποκτήσουν ένα νέο, ένα σύγχρονο συμβολικό περιεχόμενο.

Μεταξύ των  πολλών δημοσιευμάτων και δηλώσεων παραγόντων του διεθνούς κεφαλαίου  και μεγάλων ΜΜΕ που σκοπό έχουν να επιβάλουν στη χώρα μας τις οικονομικές και κοινωνικές επιδιώξεις τους, προστέθηκαν και οι δηλώσεις δύο γερμανών βουλευτών άμεσα σχετιζόμενων με τη γερμανική κυβέρνηση, που δηλώνουν δημόσια και κυνικά «σας δίνουμε χρήματα να μας δώσετε την Κέρκυρα».

Αναμφίβολα το ζήτημα που προκύπτει θα μπορούσε να αντιμετωπιστεί ως ευτράπελο. Όταν όμως, διαχρονικά, τα σύννεφα πυκνώνουν, η αντιμετώπιση ορισμένων καταστάσεων  σαν γραφικές δεν είναι οπωσδήποτε η καλύτερη. Σε κάθε περίπτωση το κατακτητικό πέρασμα των γερμανών από το νησί μας είναι πρόσφατο και τα καταστροφικά του ίχνη είναι ακόμα νωπά. Τότε η κατάληψη και οι βομβαρδισμοί της Κέρκυρας είχαν πραγματοποιηθεί στο όνομα του «οράματός τους» για την Ευρώπη και τους λαούς της, που έφερε τη σφραγίδα του ηγέτη – φύρερ Αδόλφου Χίτλερ. Είχαν προηγηθεί οι Ιταλοί επιδρομείς του Μπενίτο Μουσολίνι.

Η ΕΝΑΚ, στην ανακοίνωση αυτή, δεν έχει σαν στόχο να αναφερθεί  στις αιτίες της καπιταλιστικής οικονομικής  κρίσης και στις πολιτικές που  ασκεί η Ευρωπαϊκή Ένωση απέναντι στη χώρα μας. Εδώ θέλουμε να τονίσουμε και να υπογραμμίσουμε την ανάγκη  για την επαγρύπνηση του Κερκυραϊκού λαού σε αυτό που η ΕΝΑΚ από την ίδρυσή της επισημαίνει: ¨ότι δηλ. η Κέρκυρα δεν είναι και δεν μπορεί να είναι ένας τόπος που πωλείται και ξαναπωλείται σε επιχειρηματικά συμφέροντα και ξένους οικονομικούς ομίλους. Η Κέρκυρα δεν μπορεί να είναι ξέφραγο αμπέλι για κάθε επίδοξο σωτήρα και ξένο «επενδυτή» που έρχεται να σώσει το νησί μας. Ο δρόμος αυτός είναι αδιέξοδος, επικίνδυνος και καταστροφικός. Μια νέα πορεία, προόδου και ανάπτυξης είναι αυτό που πρέπει να διεκδικήσει με αποφασιστικότητα και αξιοπρέπεια ο Κερκυραϊκός λαός.

Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010

Άρθρο: Η εργατική επίθεση, το μόνο εθνικό χρέος

 

Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ, ΤΟ ΜΟΝΟ ΕΘΝΙΚΟ ΧΡΕΟΣ

άρθρο – παρέμβαση του Μάριου Άνθη
μέλους του ιδρυτικού πυρήνα της ΕΝΑΚ

Κέρκυρα 3 Μάρτη 2010

Γερμανοί, Ιταλοί, Βρετανοί, Αμερικανοί και διάφοροι άλλοι έχουν - κατά περιόδους- στοχοποιημένη την χώρα μας. Αυτή την περίοδο ισχυρές χώρες της Ε. Ε αλλά και οι Η.Π.Α.- στο πλαίσιο μιας ενορχηστρωμένης και καλά σχεδιασμένης τακτικής "μαστιγίου και καρότου"- παρουσιάζονται ως «αποφασισμένες» να αντιμετωπίσουν το δημοσιονομικό έλλειμμα της Ελλάδας! Η προπαγανδιστική εκστρατεία και υστερία των διαφόρων φερέφωνων του διεθνούς κεφαλαίου είναι τόσο έντονη που θα νόμιζε κάποιος ότι η χώρα μας είναι το κέντρο της γης , ότι εδώ είναι που έγινε ο φονικός σεισμός και όχι στην Αϊτή ή στην Χιλή. Αυτό που ζούμε τώρα, στις αρχές του 21 ο αιώνα είναι η δεύτερη μεγάλη διεθνής "δόξα", της χώρας , έξι μόλις χρόνια μετά την εθνική δόξα της Ολυμπιάδας της Αθήνας, τότε που το ελληνικό κεφάλαιο - κερδοσκοπώντας ασύστολα -κομπορρημονούσε ότι διεξάγει 'εθνικό πρωταθλητισμό" σε  παγκόσμιο επίπεδο. Τότε που οι ξένοι επιχειρηματικοί όμιλοι είχαν στήσει πάρτι απίστευτων κερδών στην χώρα μας ,τότε που- όπως δηλώθηκε -  παρακολουθούσαν ακόμα και το τηλέφωνο του κ. Καραμανλή για την "δική μας ασφάλεια". Πως αλήθεια κατάρρευσε έτσι εύκολα η "ισχυρή Ελλάδα" των κκ. Σημίτη-Παπανδρέου Πάγκαλου κλπ; Kαι αν η απάντηση είναι ότι τα έφαγαν οι επόμενοι, γενικώς ,τότε γιατί δεν τους βρίσκουν και κοροϊδεύουν το λαό με εξεταστικές επιτροπές που όλοι γνωρίζουν ότι είναι προσχηματικές ; Όμως το κυριότερο είναι κάτι άλλο: Γιατί όλοι (ελληνική κυβέρνηση -Ε.Ε.- Η.Π.Α.) ζητούν από το ελληνικό λαό να πληρώσει τα ελλείμματα; Γιατί δεν στέλνουν οι Ευρωπαίοι την ΙΝΤΕΡΠΟΛ και οι Αμερικανοί την CIA να εντοπίσουν τους καταχραστές, βρουν  επιτέλους τι συμβαίνει .Γιατί οι Γερμανοί που μας βρίζουν , δεν εκδίδουν τον κ. Χριστοφοράκο της Siemens; Και επίσης εάν- όπως επίσημα καταγγέλλεται-το γερμανικό κράτος ενισχύει με εκατομμύρια ευρώ τις τράπεζες (REAL ESTATE BANK-COMMERCE BANK) και αυτές στήνουν τα κερδοσκοπικά παιγνίδια εναντίον της Ελλάδας , τότε γιατί δεν επεμβαίνει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ή -έστω- κάποιος άλλος οργανισμός;

  Το νεοελληνικό  κράτος ,στην διαδρομή του μέχρι σήμερα, δέχτηκε πολλές φορές τις παρεμβάσεις τις νουθεσίες, τις επεμβάσεις και τις παρασκηνιακές δραστηριότητες των λεγόμενων ξένων κέντρων. Ολόκληρη η νεοελληνική ιστορία είναι η ιστορία μιας χώρας σε καθεστώς εξάρτησης. Από τους Βαυαρούς στην πτώχευση, από την "μεγάλη ιδέα" στον Μεταξά και στην Ιταλική επίθεση, από τη εθνική καταστροφή της Γερμανικής κατοχής στον Βρετανό Σκόμπυ του Δεκέμβρη του 1944 και μετά στον Αμερικανό Βανφλήτ και τις Ναπάλμ στον Γράμμο, έως τον κυβερνήτη της Ελλάδας αμερικάνο πρεσβευτή Πιουριφόϊ μετά τον εμφύλιο. Από τον ΙΔΕΑ στην αμερικανοκίνητη δικτατορία και την κυπριακή Τραγωδία .Πρόσφατα διάβασα ένα περιεκτικό σημείωμα με την ιστορία του λεγόμενου ελληνικού χρέους .Εύκολα και ξάστερα βγαίνει το συμπέρασμα ότι το «χρέος» - που δεν είναι του ελληνικού λαό αλλά τον εκάστοτε εξουσιών -   αποτελεί το μέσο ,το όχημα για την ποδηγέτηση ,την εξάρτηση ,τον έλεγχο της ελληνικής οικονομίας και της χώρας από τα ξένα συμφέροντα, σε  αγαστή και υποτελή συνεργασία των δικών μας οικονομικών

συμφερόντων και  των εκάστοτε πολιτικών τοποτηρητών. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο του χρέους, του ασταμάτητου δανεισμού και της εξάρτησης έχει μεθοδευτεί και συνεχίζει να μεθοδεύεται το μοντέλο καθυστερημένου καπιταλισμού που έχει επιβληθεί στη Ελλάδα. Ένα μοντέλο που αποτελεί φαύλο κύκλο, αφού το κεντρικό και ουσιώδες πρόβλημα της χώρας είναι η δομική υπόσταση της οικονομίας της, η παραγωγική της βάση και διάρθρωση της οικονομίας της . Αυτή τη διάρθρωση της υπανάπτυξης και της καθυστέρησης δεν θέλει με κανένα τρόπο να ανατρέψει ούτε η Ε.Ε. ούτε το ελληνικό πολιτικό και κοινωνικό μπλοκ εξουσίας. Το αντίθετο, θέλουν να τη διασώσουν, να την συντηρήσουν, να την διαιωνίσουν.

    Το  έλλειμμα, πραγματικό ή και -ίσως- τεχνικά διογκωμένο δεν αποτελεί από μόνο του ούτε συνθήκη κατάρρευσης ούτε ανυπέρβλητη "εθνική τραγωδία". Το έλλειμμα χρησιμοποιείται από τα διάφορα κέντρα με συναίνεση του ελληνικού μπλοκ εξουσίας, για συγκεκριμένους λόγους. Κεντρικός λόγος είναι η μακρόχρονη και  επίμονη επιδίωξη τους για ολοκληρωτική κατάρρευση του δικτύου κοινωνικής προστασίας στην χώρα μας με την απόλυτη ανατροπή -δια παντός- των κοινωνικών κατακτήσεων του 20 ου αιώνα. Για αυτό, το έλλειμμα θα το καλύψουν από τις λεγόμενες κοινωνικές δαπάνες σχεδόν αποκλειστικά. Οι σχεδιασμοί που υπάρχουν, εάν ο στόχος αυτός επιτευχθεί, θα ξεδιπλωθούν μπροστά μας σταδιακά : Θα είναι ο απόλυτος- ασφυκτικός έλεγχος των ισχυρών της Ευρώπης στα οικονομικά και κοινωνικά μεγέθη, ο εργασιακός μεσαίωνας, η αύξηση της ανεργίας και του κόστους ζωής, η απορύθμιση και καταστροφή και των τελευταίων παραγωγικών κλάδων και δυνατοτήτων αυτής της χώρας, οι επιλεκτικές επενδύσεις διεθνών ομίλων εντός μιας χώρας - σύγχρονο προτεκτοράτο .Εδώ μπαίνει και η λεγόμενη "πράσινη ανάπτυξη" των μεγάλων πολυεθνικών, των "οικολόγων "των νεοφιλελεύθερων και σοσιαλφιλελεύθερων που θα ξετινάξει και περιβαλλοντικά την χώρα μας, αν το σχέδιο τους υλοποιηθεί. Στις συνθήκες που έχουν τώρα διαμορφωθεί, μόνη άμεση εναλλακτική διέξοδος και πρόταση θα μπορούσε να είναι η ενίσχυση του ρόλου και η ανασυγκρότηση - αναγέννηση του ελληνικού κράτους. Ο κρατικός τομέας είναι αυτός που θα μπορούσε να διαμορφώσει αποφασιστικές και στρατηγικής σημασίας οικονομικές και πολιτικές δράσεις ενάντια στις ξένες πιέσεις και τα συμφέροντα που – και πάλι - καθοδηγούν την Ελλάδα, ατή την φορά την Ελλάδα του 21 ου αιώνα .Όμως ο κρατικός τομέας ελεγχόμενος από το μπλοκ εξουσίας αποδυναμώνεται και απαξιώνεται έντεχνα και μεθοδικά .

    Είναι απόλυτα σωστό ότι στην ελληνική κοινωνία και οικονομία, όπως για διαφόρους λόγους την διαμόρφωσε το μπλοκ εξουσίας τις τελευταίες δεκαετίες, εκτός από την βασική αντίθεση κεφαλαίου-εργασίας υπάρχουν και άλλες επιμέρους ανισότητες , ανισομετρίες και αδικίες. Τέτοιες υπάρχουν φυσικά και μέσα στης εργαζόμενη τάξη .Τώρα όμως η επίθεση που δέχεται η κοινωνία, η εργαζόμενη τάξη συνολικά, είναι τυφλή και ισοπεδωτική. Πρώτη η εργατική τάξη του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα πρέπει να ξεσηκωθεί και αν αντεπιτεθεί. Είναι χρέος. Είναι αγώνας επιβίωσης. Παράλληλα κάθε μισθωτός έλληνας και κάθε μικρομεσαίος, από τον εισαγγελέα και τον αστυνομικό έως τον μικροπωλητή και τον επαγγελματία έχουν επίσης χρέος και ευθύνη για την δική τους συνεισφορά αντίστασης σε αυτό που έρχεται για να υποβαθμίσει ακόμα περισσότερο την πατρίδα.