ΤΟ ΝΕΟ ΧΤΥΠΗΜΑ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ – ΣΕ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΠΑΝΙΚΟ Ο ΕΥΡΩΑΤΛΑΝΤΙΚΟΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ (πολιτικό σχόλιο)

ΤΟ ΝΕΟ ΧΤΥΠΗΜΑ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ – ΣΕ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ ΠΑΝΙΚΟ Ο ΕΥΡΩΑΤΛΑΝΤΙΚΟΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ (πολιτικό σχόλιο - αναδημοσίευση από τα ΝΕΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ)

Η νέα και νυχτερινή επίθεση του ΝΑΤΟ στην Συρία, με το προφανέστατα αβάσιμο, παλιό και πασίγνωστο πρόσχημα των χημικών, δεν δείχνει να είχε κάποια προφανή και ουσιαστικά αποτελέσματα, καθώς το μεγαλύτερο μέρος των πυραύλων κρουζ και τομαχόουκ που εκτοξεύτηκαν, καταρρίφθηκαν από την Συριακή αεράμυνα. Δίνει όμως την δυνατότητα εξαγωγής ορισμένων καταρχήν συμπερασμάτων. 1) Εμείς σαν ΕΝΑΚ και ευρύτερο λαικοδημοκρατικό αντιιμπεριαλιστικό κίνημα δεν καταδικάζουμε απλά την νέα ιμπεριαλιστική επίθεση, ούτε αιφνιδιαστήκαμε από αυτήν. Καθημερινά και σταθερά, μέσα στο λαό και με όλα τα μέσα που διαθέτουμε, παλεύουμε ενάντια στον ιμπεριαλισμό, ξεσκεπάζοντας την επιθετική εγκληματική του πολιτική και παράλληλα ξεσκεπάζοντας όσους αναπαράγουν αυταπάτες μέσα στο λαό και στο λαϊκό κίνημα σχετικά με την “φύση” των ιμπεριαλιστικών οργανισμών και κυρίως του ευρωατλαντικού ΝΑΤΟικού ιμπεριαλισμού, κάτω από την μπότα του οποίου βρίσκεται η χώρα μας. Εμείς με σαφήνεια και πληρότητα θέτουμε σαν πολιτική θέση και διεκδίκηση την άμεση έξοδο – αποχώρηση της Ελλάδας από τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς ΝΑΤΟ – ΕΕ, χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις (όπως κάνουν  διάφορα κόμματα, σχήματα και ρεύματα της ευρύτερης αριστεράς – Σύριζα – κόμμα Περισσού κλπ – κλπ).

2) Η χθεσινή ΝΑΤΟ επίθεση δεν έγινε απλά με βάση ένα προκλητικά αβάσιμο και αναπόδεικτο πρόσχημα, όπως τα χημικά, αλλά και χωρίς στοιχειώδη “διεθνή νομιμοποίηση” γεγονός που επιβεβαιώνει πως ο ιμπεριαλισμός έχει εισέλθει για “”τα καλά” πια, σε επίπεδο τακτικής δράσης, σε μορφές επικίνδυνου και ανεξέλεγκτου τυχοδιωκτισμού, που στο πλαίσιο των ενδο ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών η και της ΝΑΤΟικής παράνοιας και ανασφάλειας, που αυξάνεται μετά την ΝΑΤΟική ήττα στην Συρία, δημιουργεί σοβαρότατους κινδύνους για την διεθνή – αλλά και την δική μας περιφερειακή – ειρήνη  και ασφάλεια, αλλά εγκυμονεί επίσης κινδύνους τραγικών “ατυχημάτων”  ανά πάσα στιγμή.

3) ΗΠΑ – Βρετανία και Γαλλία υπήρξαν οι πρωταγωνιστές της χθεσινής επίθεσης, αγνοώντας προκλητικά,  όχι μόνο τα ζητήματα νομιμότητας αλλά – και κυρίως – τα ξεκάθαρα πλειοψηφικά αντιπολεμικά αισθήματα των λαών τους (ιδιαίτερα στην Ευρώπη) και των υπολοίπων λαών. Αποτελεί πολιτική μας παρατήρηση πως οι ιμπεριαλιστικές ηγεσίες ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ αποξενώνονται και αδιαφορούν, ολοένα και περισσότερο, τόσο για την λαϊκή κοινή γνώμη (των χωρών τους και διεθνώς) όσο και για τους λεγόμενους διεθνείς θεσμούς νομιμότητας (ΟΗΕ κλπ).

4) Η ιμπεριαλιστική – εθνικιστική Γερμανία έμεινε για μια ακόμα φορά, σε ρόλο  (και μάλιστα φανατικό,  έξαλλο, με βάση τις σχετικές δηλώσεις Μέρκελ) πολιτικής και επιμελητειακής υποστήριξης της ΝΑΤΟικής επίθεσης, χωρίς εμφανή ενεργή στρατιωτική δραστηριότητα στον επιχειρησιακό τομέα. Από αυτή την θέση, ελπίζει ότι θα μπορεί, προφανώς, να διαχειρίζεται ευχερέστερα ζητήματα, αντιθέσεις και προβλήματα στο εσωτερικό της ΕΕ, που προκαλούνται από τις ιμπεριαλιστικές επιθέσεις, μεταξύ των οποίων και τις προσφυγικές ροές. Παράλληλα, διαφαίνεται και πάλι  μια δυσχέρεια, μια ορισμένη “κατάσταση” αναφορικά με τον ρόλο και τις προοπτικές της Γερμανίας μέσα στον ευρύτερο ευρωατλαντικό ιμπεριαλιστικό σχηματισμό.

5) Η Τουρκία, εξ ελισσόμενη και τασσόμενη στο πλευρό της ΝΑΤΟ επίθεσης,  επιχείρησε να καλύψει το “κενό” της έκθεσης της,  λόγω της εντεινόμενης και πολυποίκιλης συναναστροφής της με την Ρωσία και τον Πούτιν, υπενθυμίζοντας και επαναλαμβάνοντας τον παλιό της ρόλο, του ΝΑΤΟτσομπανόσκυλου στην περιοχή. Αναμφίβολα η τουρκική πολιτική και οι επιλογές Ερντογάν που εισήλθαν και πάλι σε μια ασταθή και δύσκολη φάση, δοκιμάζονται στο πλαίσιο των νέων εξελίξεων και ισορροπιών και θα δοκιμαστούν ακόμα περισσότερο την επόμενη περίοδο. Καθόλου και κανείς δεν πρέπει να ξεχνά πως η αντιδραστική κυβέρνηση Ερντογάν και το Τουρκικό κράτος είναι κράτος – εισβολέας (και) στα Συριακά εδάφη, όπως και στην Κύπρο..

6) Η χώρα μας και η ευρύτερη πολιτική της ηγεσία, διευκόλυναν για μια ακόμα φορά τους ιμπεριαλιστές, επιχειρώντας να χαράξουν και να “εκφράσουν” μια (κατά σύριζα) πολιτική προσχημάτων, όπως άλλωστε, κατά παράδοση γίνεται, θα λέγαμε. Επιτακτικά τίθεται το καθήκον του λαϊκού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος να απαιτήσει από την ελληνική κυβέρνηση την άμεση αποκατάσταση των σχέσεων της Ελλάδας  με το Συριακό κράτος, που διακόπηκε με ιμπεριαλιστική εντολή από την κυβέρνηση Σαμαρά.

7) Σε ότι αφορά τις τελευταίες εξελίξεις, το Συριακό κράτος και οι σύμμαχοι του διαφαίνεται πως βγαίνουν ενισχυμένοι, πολιτικά, στρατιωτικά και διπλωματικά. Έχει βέβαια σημασία να δούμε παραπέρα, το είδος των εξελίξεων που θα δρομολογήσουν τα χθεσινά γεγονότα.

8) Το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα της χώρας μας και – όπως πιστεύουμε – συνολικά το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα παντού, οφείλει να ξεσηκώσει θύελλα καταγγελίας απέναντι στον πολεμοχαρή ιμπεριαλισμό, σαρώνοντας πολιτικές αυταπάτες με τις αντίστοιχες “ιδεολογικές τεκμηριώσεις” που η ίδια η ζωή τις απέδειξε σαπουνόφουσκες, και να συνδέσει τον αγώνα για την ειρήνη των λαών με τον αγώνα για την εθνική ανεξαρτησία με εργατική κυριαρχία, για Ελλάδα λεύτερη – ανεξάρτητη – προοδευτική και ευημερούσα.