Δευτέρα, 24 Οκτωβρίου 2011
Είναι ξεκάθαρο ότι οι ηρωικά πεσόντες στη Σύρτη, Μουαμάρ Καντάφι, Μουτασίμ Αλ Καντάφι, όπως και οι άλλοι μαχητές της Λιβυκής Αντίστασης που έπεσαν εκεί, δολοφονήθηκαν απάνθρωπα και ανέντιμα, όπως όλος ο κόσμος είδε, από δουλικά και κτηνώδη τσιράκια του ιμπεριαλισμού. Την κτηνωδία, το αίσχος και τα «ήθη» της «δημοκρατίας» των πολυεθνικών που επικαλούνται ότι θα φέρουν, την είδαμε όλοι μας, αν και αυτά που έχουμε δει, αυτά που έχουν δείξει στο κόσμο, αποτελούν ελάχιστο τμήμα της ιμπεριαλιστικής – αποικιοκρατικής αγριότητας και δολοφονικής μανίας που κυριάρχησε στη Λιβύη τους προηγούμενους μήνες και συνεχίζει. Ο Καντάφι και οι συνεργάτες του, έχουν ταπεινώσει τους ιμπεριαλιστές ηθικά και πολιτικά και έχουν μετατραπεί σε αντιστασιακά σύμβολα. Με την στάση τους τα απέδειξαν όλα. Την δική τους αξιοπρέπεια, την συνέπεια, την γενναιότητα, την δική τους περηφάνια. Έμειναν στις επάλξεις και έπεσαν με το όπλο στο χέρι, ο ένας δίπλα στον άλλο.
Τα δολοφονικά εγκλήματα του ιμπεριαλισμού και των συνεργατών του στη Λιβύη είναι ατελείωτα και ακατονόμαστα. Χιλιάδες τα θύματα των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών, χιλιάδες αγωνιστές της Λιβυκής αντίστασης ήταν και συνεχίζουν να είναι θύματα απάνθρωπων βασανιστηρίων και εν ψυχρώ εκτελέσεων, ατελείωτες οι διώξεις πολιτών, τεράστιες οι καταστροφές των υποδομών του κυρίαρχου Λιβυκού κράτους. Στη Λιβύη συντελείται ολοκληρωτική παραβίαση των κανόνων και των κεκτημένων της λεγόμενης διεθνούς νομιμότητας μπροστά στα μάτια μιας διεθνούς κοινότητας που στο μεγαλύτερο μέρος της σιωπά ένοχα μπροστά στα οφθαλμοφανή εγκλήματα. Η ιμπεριαλιστική – ΝΑΤΟική εισβολή στη Λιβύη (γιατί περί αυτού πρόκειται) έχει όλα τα χαρακτηριστικά των γεγονότων που αποτελούν μαύρες στιγμές στην ιστορία της ανθρωπότητας και που οι ένοχοι και συνένοχοι πρέπει να καθίσουν στο σκαμνί των εγκληματιών εις βάρος της ανθρωπότητας. Όμως, και η ίδια η ανθρωπότητα, οι λαοί σε Δύση και Ανατολή, σε Βορά και Νότο, δεν είναι πλέον ανεκτό να παρακολουθούν σιωπηλά και αδιαμαρτύρητα τραμπουκικές εισβολές, οποιοδήποτε πρόσχημα και τέχνασμα και αν επικαλούνται οι ιμπεριαλιστές και οι σύγχρονοι αποικιοκράτες. Αποτελεί ευθύνη και καθήκον της ανθρωπότητας, των έντιμων κρατών, των πολιτών, των λαϊκών κινημάτων αντίστασης, να πρωτοστατούν και να πρωτοπορήσουν για να μπει φρένο και να σταματήσει το ιμπεριαλιστικό δολοφονικό ξεσάλωμα. Σε άλλη περίπτωση, ο 21ος αιώνας, θα είναι αιώνας επιστροφής σε μεθόδους και πραχτικές μεσαίωνα και ακόμα πιο πριν.
Η ΕΝΑΚ, επίσης ξεκάθαρα επισημαίνει και καταγγέλλει ότι η Λιβυκή αντίσταση εγκαταλείφθηκε συνειδητά και μίζερα, όπως και αλλού, από το μεγαλύτερο μέρος των ηγεσιών των κομμάτων και οργανώσεων της λεγόμενης ελληνικής αριστεράς (ΚΚΕ – ΣΥΝ / ΣΥΡΙΖΑ – εξωκοινοβουλευτική αριστερά ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ). Ακόμα ελεεινότερος ο ρόλος του λεγόμενου αναρχοφιλελεύθερου χώρου που αποκαλύπτεται σαν μόνιμος συνοδοιπόρος του ιμπεριαλισμού. Η ΕΝΑΚ έμεινε μόνη, μαζί με λίγες ακόμα ομάδες, οργανώσεις – κινήσεις, με μερικούς συντρόφους και προσωπικότητες, να σηκώσουμε, στο μέτρο του μπορετού, το βάρος της αλληλεγγύης στη Λιβυκή αντίσταση. Οι λόγοι και οι αιτίες αυτής της στάσης κομμάτων και οργανώσεων, είναι κατά την άποψή μας βαθύτατα πολιτικοί, κοινωνικοί και ιδεολογικοί και σχετίζονται με το πυρήνα του ρόλου και της διαμορφωμένης - ριζωμένης φυσιογνωμίας τους. Με την ευκαιρία, η ΕΝΑΚ χαιρετίζει την έντιμη και συνεπή διεθνιστική στάση λίγων αλλά μεγάλων προσωπικοτήτων του παγκόσμιου αντιιμπεριαλιστικού και δημοκρατικού χώρου, όπως του Φιντέλ Κάστρο, του προέδρου της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες, του Νοτιοαφρικανού προέδρου Ζούμα και άλλων, που στάθηκαν και στέκονται αταλάντευτα στο ύψος των περιστάσεων, δίνοντας παράδειγμα στις επόμενες γενεές.
Ανακεφαλαιώνοντας τα γεγονότα, υπογραμμίζουμε: Ο Λιβυκός λαός δέχεται, εδώ και ένα χρόνο, συντονισμένη και σχεδιασμένη ιμπεριαλιστική επίθεση, αποικιοκρατικού τύπου, με στόχους την ανατροπή της νόμιμης και διεθνώς αναγνωρισμένης κυβέρνησης της χώρας, την εγκαθίδρυση σχήματος εγκάθετων – τοποτηρητών και την καταλήστευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Λιβύης. Επιπλέον, τη βίαιη ανατροπή μιας κυβέρνησης που αυτοί ήξεραν πολύ καλά (πολύ καλύτερα από διάφορους δικούς μας Πόντιους Πιλάτους) ότι δεν ήταν και δεν υπήρξε ποτέ κυβέρνηση υποταγμένων στον ιμπεριαλισμό. Η επιχείρηση εντάχθηκε και αποτελεί συστατικό μέρος ενός ευρύτερου νεοαποικιοκρατικού σχεδίου αποσταθεροποίησης ολόκληρης της περιοχής που εξελίσσεται με τον γενικό τίτλο «Αραβική άνοιξη». Ο ιμπεριαλισμός έθεσε σε λειτουργία ένα ολοκληρωμένο σχέδιο παράνομης υπονόμευσης και ανατροπής των δομών και των θεσμών του Λιβυκού κράτους, που περιείχε όλα τα απαραίτητα στοιχεία για να λειτουργήσει στη πράξη.
1) Την αξιοποίηση, ενεργοποίηση και ενίσχυση του συνόλου των εχθρικών, προς το Λιβυκό αντιιμπεριαλιστικό κράτος, δυνάμεων που συγκρότησαν το μπλοκ των υποταγμένων της Λιβύης ή όπως είναι γνωστότεροι, την κλίκα της Βεγγάζης. Από τους παραδόπιστους, στις πολυεθνικές, τυχοδιώκτες έως τους φανατικούς ισλαμιστές της Αλ Κάϊντα, μέχρι κάθε εχθρό, επί δικαίω και αδίκω, του Λιβυκού κράτους. Ακόμα και έτσι, η κλίκα αυτή ήταν και παραμένει μειοψηφία μέσα στο Λιβυκό λαό, χωρίς λαϊκή έγκριση, πολυδιασπασμένη, αδύναμη να ελέγξει τον λαό, ανίσχυρη ακόμα και να υπάρξει χωρίς την προστασία του ΝΑΤΟ και των πολυεθνικών στους οποίους παραδίδει την χώρα.
2) Την πάνοπλη και δολοφονική ΝΑΤΟική επέμβαση που διέλυσε την χώρα και στοίχησε ισοπέδωση πόλεων, υποδομών και δεκάδες χιλιάδες θύματα. Την συστηματική, παράνομη διείσδυση πρακτόρων και ξένων στρατιωτικών τμημάτων (Κατάρ κλπ) στο εθνικό έδαφος της Λιβύης.
3) Μια κολοσσιαία και θρασύτατα επεξεργασμένη επικοινωνιακή – προπαγανδιστική επιχείρηση, βασισμένη στην εξαπάτηση και την εικονική πραγματικότητα, όπου πχ. εμφάνιζαν καθημερινά και παγκοσμίως τηλεοπτικές εικόνες ελάχιστων δήθεν εξεγερμένων και γελοίων ψευτοπολεμιστών, αποκρύπτοντας από την δημόσια θέα την πραγματική πολεμική τους μηχανή, δηλαδή την ΝΑΤΟική αεροπορία και άλλα πανίσχυρα όπλα μαζικής καταστροφής που δολοφονούσαν και ισοπέδωναν μαζικά και τυφλά.
Ο Λιβυκός λαός, η Λιβυκή αντίσταση, πολέμησε και συνεχίζει να πολεμά γενναία και ασυμβίβαστα. Η Λιβυκή κοινωνική και εθνικοαπελευθερωτική αντίσταση αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα και μάλιστα πρώτης γραμμής, του παγκόσμιου αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Είναι βέβαιο ότι ο ιμπεριαλισμός δεν τελείωσε με την Λιβύη, όπως δεν τελειώνει με την Ελλάδα, όπως δεν τελειώνει με καμιά χώρα στο κόσμο. Η ΕΝΑΚ ξεκάθαρα δηλώνει: Νοιώθουμε και είμαστε και εμείς μέλη της Λιβυκής αντίστασης, όπως είναι και αυτοί μέλη της Ελληνικής αντίστασης και της αντίστασης κάθε χώρας, μέχρι την τελική απαλλαγή της ανθρωπότητας από τον ιμπεριαλισμό και την αποικιοκρατία.
Είναι ξεκάθαρο ότι οι ηρωικά πεσόντες στη Σύρτη, Μουαμάρ Καντάφι, Μουτασίμ Αλ Καντάφι, όπως και οι άλλοι μαχητές της Λιβυκής Αντίστασης που έπεσαν εκεί, δολοφονήθηκαν απάνθρωπα και ανέντιμα, όπως όλος ο κόσμος είδε, από δουλικά και κτηνώδη τσιράκια του ιμπεριαλισμού. Την κτηνωδία, το αίσχος και τα «ήθη» της «δημοκρατίας» των πολυεθνικών που επικαλούνται ότι θα φέρουν, την είδαμε όλοι μας, αν και αυτά που έχουμε δει, αυτά που έχουν δείξει στο κόσμο, αποτελούν ελάχιστο τμήμα της ιμπεριαλιστικής – αποικιοκρατικής αγριότητας και δολοφονικής μανίας που κυριάρχησε στη Λιβύη τους προηγούμενους μήνες και συνεχίζει. Ο Καντάφι και οι συνεργάτες του, έχουν ταπεινώσει τους ιμπεριαλιστές ηθικά και πολιτικά και έχουν μετατραπεί σε αντιστασιακά σύμβολα. Με την στάση τους τα απέδειξαν όλα. Την δική τους αξιοπρέπεια, την συνέπεια, την γενναιότητα, την δική τους περηφάνια. Έμειναν στις επάλξεις και έπεσαν με το όπλο στο χέρι, ο ένας δίπλα στον άλλο.
Τα δολοφονικά εγκλήματα του ιμπεριαλισμού και των συνεργατών του στη Λιβύη είναι ατελείωτα και ακατονόμαστα. Χιλιάδες τα θύματα των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών, χιλιάδες αγωνιστές της Λιβυκής αντίστασης ήταν και συνεχίζουν να είναι θύματα απάνθρωπων βασανιστηρίων και εν ψυχρώ εκτελέσεων, ατελείωτες οι διώξεις πολιτών, τεράστιες οι καταστροφές των υποδομών του κυρίαρχου Λιβυκού κράτους. Στη Λιβύη συντελείται ολοκληρωτική παραβίαση των κανόνων και των κεκτημένων της λεγόμενης διεθνούς νομιμότητας μπροστά στα μάτια μιας διεθνούς κοινότητας που στο μεγαλύτερο μέρος της σιωπά ένοχα μπροστά στα οφθαλμοφανή εγκλήματα. Η ιμπεριαλιστική – ΝΑΤΟική εισβολή στη Λιβύη (γιατί περί αυτού πρόκειται) έχει όλα τα χαρακτηριστικά των γεγονότων που αποτελούν μαύρες στιγμές στην ιστορία της ανθρωπότητας και που οι ένοχοι και συνένοχοι πρέπει να καθίσουν στο σκαμνί των εγκληματιών εις βάρος της ανθρωπότητας. Όμως, και η ίδια η ανθρωπότητα, οι λαοί σε Δύση και Ανατολή, σε Βορά και Νότο, δεν είναι πλέον ανεκτό να παρακολουθούν σιωπηλά και αδιαμαρτύρητα τραμπουκικές εισβολές, οποιοδήποτε πρόσχημα και τέχνασμα και αν επικαλούνται οι ιμπεριαλιστές και οι σύγχρονοι αποικιοκράτες. Αποτελεί ευθύνη και καθήκον της ανθρωπότητας, των έντιμων κρατών, των πολιτών, των λαϊκών κινημάτων αντίστασης, να πρωτοστατούν και να πρωτοπορήσουν για να μπει φρένο και να σταματήσει το ιμπεριαλιστικό δολοφονικό ξεσάλωμα. Σε άλλη περίπτωση, ο 21ος αιώνας, θα είναι αιώνας επιστροφής σε μεθόδους και πραχτικές μεσαίωνα και ακόμα πιο πριν.
Η ΕΝΑΚ, επίσης ξεκάθαρα επισημαίνει και καταγγέλλει ότι η Λιβυκή αντίσταση εγκαταλείφθηκε συνειδητά και μίζερα, όπως και αλλού, από το μεγαλύτερο μέρος των ηγεσιών των κομμάτων και οργανώσεων της λεγόμενης ελληνικής αριστεράς (ΚΚΕ – ΣΥΝ / ΣΥΡΙΖΑ – εξωκοινοβουλευτική αριστερά ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ). Ακόμα ελεεινότερος ο ρόλος του λεγόμενου αναρχοφιλελεύθερου χώρου που αποκαλύπτεται σαν μόνιμος συνοδοιπόρος του ιμπεριαλισμού. Η ΕΝΑΚ έμεινε μόνη, μαζί με λίγες ακόμα ομάδες, οργανώσεις – κινήσεις, με μερικούς συντρόφους και προσωπικότητες, να σηκώσουμε, στο μέτρο του μπορετού, το βάρος της αλληλεγγύης στη Λιβυκή αντίσταση. Οι λόγοι και οι αιτίες αυτής της στάσης κομμάτων και οργανώσεων, είναι κατά την άποψή μας βαθύτατα πολιτικοί, κοινωνικοί και ιδεολογικοί και σχετίζονται με το πυρήνα του ρόλου και της διαμορφωμένης - ριζωμένης φυσιογνωμίας τους. Με την ευκαιρία, η ΕΝΑΚ χαιρετίζει την έντιμη και συνεπή διεθνιστική στάση λίγων αλλά μεγάλων προσωπικοτήτων του παγκόσμιου αντιιμπεριαλιστικού και δημοκρατικού χώρου, όπως του Φιντέλ Κάστρο, του προέδρου της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες, του Νοτιοαφρικανού προέδρου Ζούμα και άλλων, που στάθηκαν και στέκονται αταλάντευτα στο ύψος των περιστάσεων, δίνοντας παράδειγμα στις επόμενες γενεές.
Ανακεφαλαιώνοντας τα γεγονότα, υπογραμμίζουμε: Ο Λιβυκός λαός δέχεται, εδώ και ένα χρόνο, συντονισμένη και σχεδιασμένη ιμπεριαλιστική επίθεση, αποικιοκρατικού τύπου, με στόχους την ανατροπή της νόμιμης και διεθνώς αναγνωρισμένης κυβέρνησης της χώρας, την εγκαθίδρυση σχήματος εγκάθετων – τοποτηρητών και την καταλήστευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών της Λιβύης. Επιπλέον, τη βίαιη ανατροπή μιας κυβέρνησης που αυτοί ήξεραν πολύ καλά (πολύ καλύτερα από διάφορους δικούς μας Πόντιους Πιλάτους) ότι δεν ήταν και δεν υπήρξε ποτέ κυβέρνηση υποταγμένων στον ιμπεριαλισμό. Η επιχείρηση εντάχθηκε και αποτελεί συστατικό μέρος ενός ευρύτερου νεοαποικιοκρατικού σχεδίου αποσταθεροποίησης ολόκληρης της περιοχής που εξελίσσεται με τον γενικό τίτλο «Αραβική άνοιξη». Ο ιμπεριαλισμός έθεσε σε λειτουργία ένα ολοκληρωμένο σχέδιο παράνομης υπονόμευσης και ανατροπής των δομών και των θεσμών του Λιβυκού κράτους, που περιείχε όλα τα απαραίτητα στοιχεία για να λειτουργήσει στη πράξη.
1) Την αξιοποίηση, ενεργοποίηση και ενίσχυση του συνόλου των εχθρικών, προς το Λιβυκό αντιιμπεριαλιστικό κράτος, δυνάμεων που συγκρότησαν το μπλοκ των υποταγμένων της Λιβύης ή όπως είναι γνωστότεροι, την κλίκα της Βεγγάζης. Από τους παραδόπιστους, στις πολυεθνικές, τυχοδιώκτες έως τους φανατικούς ισλαμιστές της Αλ Κάϊντα, μέχρι κάθε εχθρό, επί δικαίω και αδίκω, του Λιβυκού κράτους. Ακόμα και έτσι, η κλίκα αυτή ήταν και παραμένει μειοψηφία μέσα στο Λιβυκό λαό, χωρίς λαϊκή έγκριση, πολυδιασπασμένη, αδύναμη να ελέγξει τον λαό, ανίσχυρη ακόμα και να υπάρξει χωρίς την προστασία του ΝΑΤΟ και των πολυεθνικών στους οποίους παραδίδει την χώρα.
2) Την πάνοπλη και δολοφονική ΝΑΤΟική επέμβαση που διέλυσε την χώρα και στοίχησε ισοπέδωση πόλεων, υποδομών και δεκάδες χιλιάδες θύματα. Την συστηματική, παράνομη διείσδυση πρακτόρων και ξένων στρατιωτικών τμημάτων (Κατάρ κλπ) στο εθνικό έδαφος της Λιβύης.
3) Μια κολοσσιαία και θρασύτατα επεξεργασμένη επικοινωνιακή – προπαγανδιστική επιχείρηση, βασισμένη στην εξαπάτηση και την εικονική πραγματικότητα, όπου πχ. εμφάνιζαν καθημερινά και παγκοσμίως τηλεοπτικές εικόνες ελάχιστων δήθεν εξεγερμένων και γελοίων ψευτοπολεμιστών, αποκρύπτοντας από την δημόσια θέα την πραγματική πολεμική τους μηχανή, δηλαδή την ΝΑΤΟική αεροπορία και άλλα πανίσχυρα όπλα μαζικής καταστροφής που δολοφονούσαν και ισοπέδωναν μαζικά και τυφλά.
Ο Λιβυκός λαός, η Λιβυκή αντίσταση, πολέμησε και συνεχίζει να πολεμά γενναία και ασυμβίβαστα. Η Λιβυκή κοινωνική και εθνικοαπελευθερωτική αντίσταση αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα και μάλιστα πρώτης γραμμής, του παγκόσμιου αντιιμπεριαλιστικού κινήματος. Είναι βέβαιο ότι ο ιμπεριαλισμός δεν τελείωσε με την Λιβύη, όπως δεν τελειώνει με την Ελλάδα, όπως δεν τελειώνει με καμιά χώρα στο κόσμο. Η ΕΝΑΚ ξεκάθαρα δηλώνει: Νοιώθουμε και είμαστε και εμείς μέλη της Λιβυκής αντίστασης, όπως είναι και αυτοί μέλη της Ελληνικής αντίστασης και της αντίστασης κάθε χώρας, μέχρι την τελική απαλλαγή της ανθρωπότητας από τον ιμπεριαλισμό και την αποικιοκρατία.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου